Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1740/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie NSA: Jacek Brolik (sprawozdawca), Jan Rudowski, Protokolant Łukasz Kacper Warzecha, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 sierpnia 2006 r. sygn. akt I SA/Po 1129/05 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 28 czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 1999-2002. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od M. N. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 490 (czterysta dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2006 r., sygn. akt I SA/Po 1129/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną przez M.N. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 28 czerwca 2005 r., nr (...), w przedmiocie odmowy umorzenia zaległego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 1999-2002.

W pierwszej kolejności Sąd I instancji przedstawił stan faktyczny sprawy. W tych ramach wskazał, że podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług ślusarskich i na jego wniosek z dnia 29 marca 1989 r. urząd skarbowy, odrębnie za każdy rok podatkowy, wydawał decyzje ustalające wysokość stawki podatku dochodowego opłacanego w formie karty podatkowej. W pismach z dnia 1 marca 1999 r., z dnia 10 stycznia 2000 r., z dnia 17 stycznia 2001 r., z dnia 15 stycznia 2002 r. podatnik informował, że w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w formie spółki cywilnej, będzie rozliczać się na zasadach ogólnych oraz, że prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Organ podatkowy pierwszej instancji, odrębnie za każdy rok podatkowy, na podstawie wniosku z 1989 r. ustalał w drodze decyzji wysokość stawki karty podatkowej, nie odnosząc się do oświadczeń strony, co do prowadzenia także działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej i rozliczania się z niej na zasadach ogólnych.