Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2006 r., sygn. I OSK 45/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący NSA: Małgorzata Stahl Sędziowie NSA: Barbara Adamiak (spr.) Andrzej Jurkiewicz Protokolant Joanna Szcześniak po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 września 2005 r. sygn. akt 4 II SA/Wr 2627/03 w sprawie ze skargi B. B. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. przyznaje od Skarbu Państwa - kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz adw. J. W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) + 22% VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz adw. W. K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł. + 22 %VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Starosta [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, powołując się na przepis art. 37k ust. 1 pkt 2, art. 6 pkt 1 lit. b/ ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (j.t. Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514) w związku z art. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty (Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 65), odmówił przyznania B. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego od dnia 18 lipca 2003 r. W uzasadnieniu podał, że w wyniku ponownej oceny zgromadzonego materiału ustalono, iż skarżąca w dniu 17 października 2000 r., tj. w dniu rejestracji, spełniała warunki do uzyskania statusu bezrobotnej i prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Nie spełniała natomiast warunków art. 37k ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56) stanowiącym, że świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie spełniającej określone warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku, jeżeli w roku kalendarzowym, w którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy ukończyła co najmniej w przypadku kobiet 55 lat życia oraz posiada wymagany okres uprawniający do emerytury. Powyższych warunków skarżąca nie spełniła. W roku kalendarzowym, w którym został rozwiązany stosunek pracy B. B. nie ukończyła 55 lat życia, a także stosunek pracy nie został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, lecz został rozwiązany z upływem okresu na jaki była zawarta umowa. Skarżąca również nie spełniła pozostałych przesłanek z art. 37k powołanej wyżej ustawy. Organ I instancji wskazał, że skarżąca we wniosku z dnia 17 lipca 2003 r. domagała się przyznania świadczenia przedemerytalnego na podstawie art. 37k ust. 1 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu w brzmieniu obwiązującym od dnia 1 stycznia 2002 r. Wyjaśnił, że ustawa z dnia 17 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o (...) zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (...) (Dz. U. Nr 154, poz. 1793) weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., więc ma zastosowanie do osób rejestrujących się w tym oraz po tym dniu. Zgodnie bowiem z art. 37l ww. ustawy prawa do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która spełniła warunki do jego nabycia w dniu rejestracji. Skarżąca, jak podał organ, zarejestrowała się w dniu 17 października 2000 r., czyli przed wejściem cytowanej ustawy w życie. Z treści art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie m.in. ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1793) osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zarejestrowały się w urzędzie pracy i spełniły warunki do nabycia prawa do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego nabywają oraz zachowują do nich prawa na dotychczasowych zasadach (...). Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego na zasadach określonych w przepisach ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2001 r. przysługuje bezrobotnym, którzy do dnia 12 stycznia 2002 r. spełnili warunki do ich nabycia. Organ I instancji dodał, że skarżąca nie spełniła warunków przewidzianych w art. 37k ust. 1 pkt 2 w nowym brzmieniu, stanowiącym, że świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie spełniającej określone w ustawie warunki do uzyskania statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku, jeżeli do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 50 lat życia oraz osiągnęła okres uprawniający do emerytury co najmniej 30 lat. Organ wskazał, że skarżąca do dnia rozwiązania stosunku pracy posiadała 30 letni okres uprawniający do emerytury, nie ukończyła jednak 50 lat życia, a umowa o pracę została rozwiązana z upływem okresu na jaki została zawarta, a nie z przyczyn dotyczących zakładu pracy, jak wymagają tego przepisy.