Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 1046/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krzysztof Stanik Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek Sędzia WSA del. Ryszard Maliszewski (spr.) Protokolant Krzysztof Cisłak po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "D." Spółki z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Bd 201/05 w sprawie ze skargi "D." Spółki z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 28 stycznia 2005 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik oraz grudzień 2002 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od "D." Spółki z o.o. w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 2.400 zł /dwa tysiące czterysta złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Spółki z o.o. "D." z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 28 stycznia 2005 r. (...), w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik oraz grudzień 2002 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że z ustaleń organów podatkowych wynikało, że skarżąca Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę wydatku udokumentowanego fakturą wystawioną na inny podmiot oraz o wydatki stanowiące wartość prowizji zagranicznej oraz kosztów transportowo-spedycyjnych związanych z eksportem wyrobów w sytuacji, gdy Spółka nie była ich eksporterem. W kwestii zaliczenia wartości prowizji zagranicznej i kosztów transportowo-spedycyjnych stwierdzono, że Spółka współpracowała ze Spółdzielnią "D." w taki sposób, że skarżąca produkowała wyrób przy pomocy własnych urządzeń, z własnego, ale określonego przez Spółdzielnię, materiału, ponosiła odpowiedzialność za jakość wyrobu, łącznie z przyjęciem ryzyka reklamacji. Natomiast Spółdzielnia składała zamówienia, a następnie sprzedawała towar kontrahentom zagranicznym. Podmioty te zawarły umowę na okres 2002 r., której przedmiotem było wzajemne rozliczenie prowizji za czynności związane z eksportem, gdzie ustaliły, że za czynności te Spółdzielnia naliczy Spółce prowizję w wysokości faktycznie poniesionych kosztów, którymi będzie obciążona przez kontrahenta zagranicznego. Dodatkowo Spółka miała pokrywać koszty obsługi handlowej. Kierując się treścią z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Sąd podzielił poglądy organów podatkowych, iż w rozpatrywanej sprawie zasadnie zakwestionowano zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty wypłaconej na rzecz spółdzielni na podstawie faktur wystawianych w wykonaniu zawartej umowy o rozłożeniu ciężaru kosztów. Oczywistym dla Sądu było, że nie można przyjąć na gruncie uregulowań podatku dochodowego, iż pozostaje w gestii stron to, kto może odliczyć dany wydatek jako koszt, o jakim mowa w art. 15 ust. 1. Wskazano, że strona nie miała racji zarzucając organom ingerencję w zasadę swobody umów, gdyż organ nie kwestionował faktu istnienia stosunków cywilnoprawnych, ale ocenił je pod kątem uregulowań prawnopodatkowych. Nie jest przy tym okolicznością istotną z punktu widzenia art. 15 ust. 1 ww. ustawy to, czy istniały podstawy do poniesienia przez spółkę kosztu, ale to czy był to koszt, o jakim mowa w powołanym przepisie.