Wyrok NSA z dnia 20 września 2005 r., sygn. FSK 2146/04

O zakwalifikowaniu danego wydatku remontowego do kosztów uzyskania przychodów decyduje zamiar podatnika, który na tle okoliczności sprawy można uznać za realny. Organy prowadzące postępowanie braku takiej realności jednak nie wykazały. Mogły to uczynić kwestionując na przykład istnienie źródła przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, dokonując odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego, zarówno w przypadku gdy jedynie część nieruchomości jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również gdy jest ona wykorzystywana w całości, pozostaje bez związku z dokonywaniem wydatków remontowych i zaliczaniem ich do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki na remonty, tak w zakresie reprodukcji prostej częściowej, jak całkowitej, nie zwiększają bowiem wartości początkowej środka trwałego stanowiącego przedmiot amortyzacji. Dokonywanie ich pozostaje zatem bez wpływu na kwotę odpisów amortyzacyjnych. Podstawa amortyzacji ulega zwiększeniu w przypadku ulepszenia środka trwałego, a więc reprodukcji rozszerzonej. Dlatego, zgodnie z treścią par. 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./, wydatki na ten cel zwiększają wartość początkową środka trwałego. W związku z tym zwiększa się wielkość odpisów amortyzacyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 września 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Stanisława G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 maja 2004 r. SA/Rz 1027/02 w sprawie ze skargi Stanisława G. na decyzję Izby Skarbowej w R. z dnia 19 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA w Rzeszowie; (...).