Wyrok NSA z dnia 27 marca 2002 r., sygn. V SA 2211-2212/01

Konwencja dotycząca statusu uchodźców, sporządzona w Genewie dnia 21 lipca 1951 r. /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515/ udziela ochrony przed prześladowaniem z powodu przekonań politycznych, a nie z tytułu ryzyka będącego efektem wiedzy zdobytej w związku z wykonywaną pracą w służbach specjalnych, organach ścigania lub wymiaru sprawiedliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rubena G. oraz Aidy N. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia 26 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie statusu uchodźcy - oddala skargę.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 1999 r. obywatelka A. narodowości Ormiańskiej Aida N. złożyła do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wniosek o nadanie statusu uchodźcy. W uzasadnieniu wniosku oraz złożonych wyjaśnieniach podała, że jej problemy rozpoczęły się od zastrzelenia w lutym 1994 roku prokuratora, u którego od 1979 roku pracowała jako sekretarka. Żona prokuratora bezzasadnie obwiniała wnioskodawczynię za jego śmierć, natomiast mąż wnioskodawczyni podejrzewał, że była kochanką prokuratora. Nieznani mężczyźni wynajęci przez żonę prokuratora grozili jej śmiercią, jeżeli ujawni tajne informacje i oskarżali wnioskodawczynię o związki z mafią.

Decyzją z dnia 29 stycznia 2000 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji odmówił wnioskodawczyni nadania statusu uchodźcy. Decyzja obejmowała jej nieletniego syna Armena G. W uzasadnieniu stwierdzono, że wnioskodawczyni nie zwróciła się o pomoc do władz i nie domagała się podjęcia środków prawnych celem zapewnienia jej ochrony. Dodatkowo organ podkreślił, iż prokurator u którego Aida N. pracowała, został zastrzelony w lutym 1994 r., a wnioskodawczyni przyjechała do Polski dopiero w listopadzie 1997 r.