Wyrok NSA z dnia 29 maja 2001 r., sygn. II SA/Wr 2350/00

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, każde naruszenie przepisów art. 18 tej ustawy powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. Kolejność czynności przewidziana w art. 18 ust. 2 pkt 5 i 6 ww. ustawy oznacza, iż zarząd gminy powinien zawiadomić podmioty wskazane w pkt 5 art. 18 o terminie wyłożenia projektu planu, a następnie, po uzyskaniu zwrotnych poświadczeń odbioru zawiadomień, wykonać dyspozycję zawartą w pkt 6, tzn. ogłosić o terminie wyłożenia i wyłożyć go do publicznego wglądu na okres 21 dni.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z 30 maja 2000 r. (...) w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

UZASADNIENIE

Wojewoda D. złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę (...) Rady Miejskiej w W. z 30 maja 2000 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu stacji paliw płynnych i zabudowy usługowej przy ul. P. w W., wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, za zasądzeniem kosztów procesu według norm przepisanych. Na uzasadnienie podał, że podstawą wniesienia skargi jest istotne naruszenie przez kwestionowaną uchwałę art. 18 ust. 5 i 6 oraz art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, zwanej dalej ustawa planistyczną.