Wyrok NSA z dnia 9 października 2000 r., sygn. II SA 2593/00

Rada izby notarialnej ma obowiązek wykonywać określone zadania publiczne związane z procesem przyznawania na drodze administracyjnoprawnej prawa do wykonywania zawodu zgodnie z art. 7 Konstytucji RP /por. też zasady zawarte w art. 6 i art. 7 Kpa/, a więc na podstawie i ściśle w granicach powszechnie obowiązującego prawa.

Dowolna interpretacja art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawa o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91 ze zm./, niezgodna z ich jednoznacznym brzmieniem, zmierzająca w istocie do przyznania organowi samorządu notarialnego prawa do realizacji określonej funkcji administracyjnej /prawo do sprawdzania przygotowania zawodowego do wykonywania zawodu notariusza przez profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych oraz sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych z trzyletnim stażem/ nie żadnej podstawy prawnej.

Samorząd zawodowy, jako osoba prawa publicznego ma - przede wszystkim - chronić interes publiczny, w granicach ustawowego porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2001 r. sprawy ze skargi Ewy R. na uchwałę Krajowej Rady Notarialnej z dnia 27 listopada 1999 r. (...) w przedmiocie opinii rady izby notarialnej w sprawie powołania na notariusza - uchyla zaskarżone postanowienie - uchwałę oraz utrzymane przez nią w mocy postanowienie - uchwałę pierwszoinstancyjne; (...).