Wyrok NSA z dnia 11 maja 1999 r., sygn. I SA/Łd 1028/97

1. Jeżeli już w chwili zakupu towaru podatnik miał zamiar przeznaczyć towar wyłącznie na własne prywatne potrzeby, brak jest dostatecznego uzasadnienia do ewidencjonowania tego rodzaju zakupów w dokumentacji podatkowej.

2. Nie tylko sprzedaż, ale także rozwój sieci niezależnych dystrybutorów, w szczególności poprzez zachęcanie do przystąpienia do niej nowych osób mógł mieć wpływ na wysokość osiąganych przez skarżącą przychodów. W porównaniu z prowadzeniem handlu obwoźnego metodami najczęściej spotykanymi, stanowisko odmawiające zaliczenia spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może naruszać zasadę określoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wiesławy W. Na decyzję Izby Skarbowej w W. z 14.07.1997 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 kwietnia 1997 r. (...) Urząd Skarbowy w W. określił zobowiązanie podatkowe Wiesławy W. z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. w wysokości 1.222, 30 zł, w tym do zapłaty kwotę 367,30 zł.

Na podstawie uzyskanego z "A. P." zestawienia rachunków wystawionych na zakupione przez skarżącą towary Urząd Skarbowy dokonał oszacowania osiągniętego przez nią przychodu.

Organ podatkowy ustalił, że w 1995 r. skarżąca dokonała od "A. P." zakupów na kwotę 5.339,22 zł, sprzedała je za kwotę 2.847,83 zł, a towary zakupione za kwotę 2.491,39 zł przeznaczyła do konsumpcji własnej dokonując odpowiednich adnotacji na rachunkach dokumentujących zakup towarów przeznaczonych na potrzeby własne.