Wyrok NSA z dnia 30 września 1998 r., sygn. IV SA 1661/96

Stosownie do art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, decyzje o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wymagają uzgodnienia z wojewodą i właściwym państwowym terenowym inspektorem sanitarnym w odniesieniu do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska.

Jednakże rodzaj i zakres inwestycji, które mogą pogorszyć stan środowiska, nie jest pozostawiony do uznania wojewody, lecz został on normatywnie określony rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 52 poz. 284/. W powyższym stanie prawnym kompetencje wojewody w zakresie uzgodnień decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ograniczają się wyłącznie do inwestycji wyszczególnionych w rozporządzeniu. W sytuacji zatem, gdy przedmiotowa inwestycja nie została objęta treścią powyższego rozporządzenia, postępowanie administracyjne w przedmiocie uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z wojewodą nie miało oparcia w przepisach prawa materialnego i było bezprzedmiotowe.