Wyrok NSA z dnia 18 grudnia 1996 r., sygn. SA/Bk 685/95

Jeżeli z treści uzasadnienia decyzji organu podatkowego nie wynika oczywistość nierzetelności księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przez podatnika, to nie można uznać, że owa księga była nierzetelna w rozumieniu przepisów art. 169 par. 1 Kpa.

Skoro organ podatkowy zarzuca podatnikowi prowadzenie księgi podatkowej w sposób nierzetelny, to nierzetelność musi wynikać wprost z treści uzasadnienia decyzji podatkowej z powołaniem okoliczności, które wskazują na nierzetelność. Nierzetelności nie można domniemywać. To właśnie organ podatkowy ma obowiązek wykazać, że księgi podatkowe prowadzone były nierzetelnie.

Z literalnego brzmienia przepisów art. 169 par. 1 Kpa wynika bezspornie, że tak długo, dopóki organ podatkowy nie wykaże, że księgi prowadzone przez podatnika były nierzetelne, to stanowią one dowód w postępowaniu podatkowym.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w B. P. decyzją z dnia 24 grudnia 1994 r., powołując przepisy art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ oraz art. 45 ust. 5, art. 14 ust. 1, art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, określił Ludmile i Włodzimierzowi małżonkom B. podatek dochodowy za rok 1992 w kwocie 265. 252.000 zł. W uzasadnieniu wskazano, iż prowadzona przez podatnika księga przychodów i rozchodów za rok 1992 prowadzona była nierzetelnie. W związku z tym decyzją z dnia 15 grudnia 1994 r. tego samego organu ustalono obrót z działalności gospodarczej w zakresie handlu w wysokości 18.897.012.000 zł, koszty uzyskania przychodów przyjęto w wysokości wynikającej z podatkowej księgi przychodów i rozchodów po pomniejszeniu ich o 77.184.500 złotych z tytułu: