Wyrok NSA z dnia 2 października 1996 r., sygn. SA/Bk 371/95

Fakt nie wpisania do księgi przychodów i rozchodów zakupu towarów handlowych pozwala organowi podatkowemu nie uznać jej za dowód w postępowaniu podatkowym. Przepisy art. 169 par. 1 Kpa stanowią, że za dowód w postępowaniu podatkowym służą księgi prowadzone przez podatnika rzetelnie i zgodnie z ustalonymi wymaganiami.

Odmowa uznania za dowód w postępowaniu podatkowym ksiąg podatkowych, upoważnia organy podatkowe do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze jej szacowania, stosownie do przepisów art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

oddala skargę w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku obrotowym i dochodowym.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 5 maja 1994 roku, powołując przepisy art. 5 ust. 1, art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 13 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j.: Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ oraz art. 10 ust. 1 pkt 3 i art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, par. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, ulg, zwolnień i trybu płatności tego podatku /Dz.U. nr 38 poz. 165 ze zm./ ustalił Sylwii S. za rok 1992 obrót z prowadzanego przez nią przedsiębiorstwa "S." w wysokości 6.016.185.903, w tym opodatkowany podatkiem obrotowym 4.268.400.000 i podatek obrotowy /1 procent/ - 42.685.800 oraz dochód 596.405.373 i należny podatek dochodowy w kwocie 200.088.000. W uzasadnieniu wskazano, że przeprowadzona w przedsiębiorstwie kontrola wykazała, że w księdze przychodów i rozchodów nie wpisano zakupu towarów handlowych w miesiącu marcu 1992 r. na kwotę 30.560.000, zaś w miesiącu maju 1992 na kwotę 3.655.000, czyli na łączną kwotę 34.216.000. Urząd Skarbowy w S. nie uznał księgi przychodów i rozchodów na dowód w postępowaniu podatkowym. Urząd ten stwierdził, że materiał zawarty w księgach posłużył jednak jako materiał pomocniczy do wyliczenia podstawy opodatkowania. Z analizy stanów remanentowych towarów na 31 lipca 1992 r. porównując cenę sprzedaży z ceną zakupu ustalono, że marża wynosiła 57 procent. Do ustalenia obrotu przyjęto marżę w wysokości 49,85 procent obliczoną jako średnią od marż stosowanych w kilku punktach sprzedaży prowadzonych przez podatniczkę na terenie kraju. Przy zastosowaniu w tej wysokości marży, ustalono wartość sprzedanych towarów na kwotę 6.016.185.903 przyjmując wartość zakupionych towarów w kwocie 4.014.805.408 wynikająca z księgi podatkowej. Podatniczka w zeznaniu odnoszącym się do podatku obrotowego za rok 1992 wykazała obrót w kwocie 5.451.834.000 w tym opodatkowany podatkiem obrotowym - 3.868.272.000, co stanowiło 70,95 procent ogólnego obrotu. Stosując ten wskaźnik, przy przyjętym obrocie 6.016.185.903 wyliczono wartość obrotu podlegającą opodatkowaniu podatkiem obrotowym w kwocie 4.268.480.000 i podatek obrotowy, przy zastosowaniu 1 procent stawki w kwocie 42.686.000 zł. Przyjmując marżę 49,85 procent do cen zakupu, to w stosunku do obrotu, zysk brutto wynosi 33,27 procent, co wyrażało się kwotą 2.001.585.000. Dochód ustalono pomniejszają zysk brutto o wynikające z księgi podatkowej inne wydatki w kwocie 818.856.227 i należny podatek obrotowy w kwocie 42.685.000 oraz koszty uboczne zakupy w kwocie 544.991.000. Do tak ustalonego dochodu dodano odsetki bankowe od przechowywanych na rachunku środków pieniężnych w kwocie 1.352.600 i ustalono dochód w kwocie 596.405.373. Po zastosowaniu odliczeń /ZUS i darowizn/ dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym ustalono w kwocie 575.980.000 i wyliczono podatek w kwocie 200.088.000. Nie uznano za koszty uzyskania przychodów opłat czynszowych za lokal w D. w kwocie 124 mln albowiem ustalono, że umowa najmu zawarta była w firmą "W"., której pełnomocnikiem była Krystyna S., która była jednocześnie pełnomocnikiem firmy "S". Zresztą wydatki te zostały wystornowane pod datą 31 grudnia 1992 r. po zakwestionowaniu ich przez kontrolę skarbową.