Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. I SA/Lu 1344/98

Przepisy art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie przewidują, odmiennie niż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 1997 r. art. 169 par. 2 Kpa, aby ujawnienie sprzeczności ekonomicznych mogło samo w sobie stanowić podstawę pominięcia ksiąg jako dowodu w postępowaniu podatkowym.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 września 1998 r., po rozpatrzeniu odwołania Heleny B. od decyzji Urzędu Skarbowego w P. z dnia 3 czerwca 1998 r., ustalającej podatek od towarów i usług za okres od 1 stycznia do 21 sierpnia 1997 r. w kwocie zł 3.738,- Izba Skarbowa w L. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.

Jak wynika z uzasadnienia powyższej decyzji, w wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego u podatniczki w dniu 21 sierpnia 1997 r. stwierdzono nierzetelne ewidencjonowanie sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług. Ponieważ w kontrolowanym okresie podatniczka zwolniona była z podatku VAT na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, nie musiała prowadzić odrębnej dokumentacji tylko dla potrzeb podatku VAT, wystarczająca była prawidłowo prowadzona księga przychodów i rozchodów, która spełniała funkcję ewidencji zgodnie z art. 27 ust. 1 wymienionej ustawy. W toku kontroli stwierdzono jednak nie wpisanie do księgi rachunków na sprzedaż towarów handlowych o numerach 43-52 na łączną kwotę zł 531,- oraz zaniżenie zakupu o zł 40,55 przez błędne wpisanie rachunku. Ponadto w wyniku analizy ekonomiczno-kalkulacyjnej ujawniono sprzeczności ekonomiczne - wyliczona marża zarobkowa nie była wystarczająca na pokrycie wydatków i kosztów ponoszonych w kontrolowanym okresie.