Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1994 r., sygn. SA/Po 565/94

1. W świetle pierwotnych zapisów art. 6 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ obowiązujących w 1992 r. możliwe było łączne opodatkowanie małżonków, z których jeden poniósł stratę, gdyż nie osiągnął on dochodu.

2. Nie osiąganie dochodu, w rozumieniu art. 6 ust. 3 cyt. wyżej ustawy oznacza także sytuację, w której jeden z małżonków prowadząc działalność gospodarczą poniósł wyższe wydatki /koszty/ od wpływów /przychodów/.

UZASADNIENIE

Izba Skarbowa w S. decyzją z dnia 9 grudnia 1993 r. utrzymała w mocy powyższą, zaskarżoną decyzję organu podatkowego I instancji. W uzasadnieniu izba stwierdza, iż jej zdaniem stan faktyczny przedstawiony przez podatnika wskazuje, iż nie spełnił on warunków niezbędnych do korzystania z prawa łącznego opodatkowania z małżonkiem. Argument podatnika, iż strata ze źródła przychodu jest jednoznaczna z nieosiąganiem dochodu w świetle materialnego prawa podatkowego i prawa finansowego, jest bezzasadny. Bowiem, gdy podatnik posiada źródło przychodu, działanie jego może powodować tylko dwa skutki: osiąga on dochód /koszty uzyskania przychodu były mniejsze od sumy przychodów/ lub nie osiąga dochodu /gdy koszty uzyskania przychodu były równe sumie przychodów/ lub ponosi stratę /gdy koszty uzyskania przychodu były większe od sumy przychodów/.