Wyrok NSA z dnia 6 listopada 1985 r., sygn. II SA 861/85

Podstawą dla ustalenia przeznaczenia terenu przy stosowaniu art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie mogą być materiały do planu, które - w rozumieniu art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz. 185 ze zm./ są dopuszczone jedynie jako zastępcza podstawa decyzji dotyczących zagospodarowania i wykorzystania gruntów na obszarach, dla których w ogóle nie ma planu zagospodarowania przestrzennego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Kazimierza K. na decyzję prezydenta Miasta Stołecznego warszawy z dnia 11 czerwca 1984 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektów budowlanych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dzielnicy, a także - zgodnie z art. 203 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Naczelnik Dzielnicy w Warszawie decyzją z dnia 18 marca 1984 r., wydaną na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nakazał Kazimierzowi K. rozbiórkę altany drewnianej krytej papą, budynku gospodarczego murowanego krytego papą oraz ogrodzenia, wzniesionych na terenie między osiedlem B. a ul. W. Z uzasadnienia decyzji wynika, że Kazimierz K. zagospodarował działkę o powierzchni około 300 m2, nie mając pozwolenia na budowę ani tytułu prawnego do działki. Teren, którego dotyczy decyzja, jest w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony pod zorganizowane ogrody działkowe.