Wyrok NSA z dnia 16 października 1984 r., sygn. SA/Wr 384/84

1. Żaden z przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ lub aktów wykonawczych do tej ustawy nie upoważnia organów nadzoru budowlanego do oceny celowości projektowanej inwestycji i przyjmowania takiej oceny jako jednej z przesłanek rozstrzygnięcia w sprawie wszczętej wnioskiem inwestora o udzielenie pozwolenia na budowę.

2. Ze sformułowań preambuły do ustawy nie można wyprowadzić bezpośrednio normy prawnej, a zwłaszcza normy upoważniającej organ administracji państwowej do nałożenia na stronę obowiązku lub przyznania uprawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Rzymsko-Katolickiej Parafii w W. na decyzję Wojewody Wrocławskiego z dnia 24 marca 1984 r. w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na rozbudowę budynku parafialnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dzielnicy w W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Wrocławskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej Parafii.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wniesionej przez Rzymsko-Katolicką Parafię w W., jest decyzja Wojewody Wrocławskiego z dnia 24 marca 1984 r. nr BP. 6/D8/61/13/84, utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Dzielnicy w W. z dnia 29 grudnia 1983 r. nr DGP/III626/83, o odmowie wydania pozwolenia na rozbudowę /nadbudowanie kondygnacji/ budynku parterowego, znajdującego się na dziedzińcu parafii przy ul. S. nr 30, z przeznaczeniem dla sióstr zakonnych. W ocenie organu orzekającego, zawartej w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, powierzchnia budynku parafialnego umożliwia wygospodarowanie odpowiedniej powierzchni mieszkalnej zarówno dla braci, jak i sióstr zakonnych, przy zachowaniu normy 10 m2 na jedną osobę, a dokonując koniecznych przeróbek można zadośćuczynić regułom zakonnym.