Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 1984 r., sygn. I SA 1625/83

"Niedopuszczalne pogorszenie warunków użytkowych dla otoczenia" /na przykład przez samowolne wybudowanie domu letniskowego/ w rozumieniu art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ polega - w odniesieniu do Kampinoskiego Parku Narodowego - na naruszeniu unikalnego charakteru tego Parku, a w szczególności jego walorów przyrodniczych i zdrowotnych, oraz na naruszeniu równowagi przyrodniczej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Stanisława Z. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 15 sierpnia 1983 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki samowolnie zrealizowanego obiektu letniskowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 kwietnia 1983 r. naczelnik Gminy S. B., na podstawie art. 37 ust. 1 /bez sprecyzowania punktów/ ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/, nakazał rozbiórkę domku letniskowego, wybudowanego przez Stanisława Z. na działce nr 143 we wsi H. Działka ta stanowiła własność Stanisława i Danuty małżonków M. Termin rozbiórki ustalono do dnia 15 maja 1983 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że domek letniskowy wzniesiono na terenach upraw rolnych, przewidzianych do wykupu przez dyrekcję Kampinoskiego Parku Narodowego. Realizacja domku nastąpiła bez zgody terenowego organu administracji państwowej, na działce nie będącej własnością Stanisława Z.

Po rozpoznaniu odwołania Stanisława Z., Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy decyzją nr UA-05/B/X-NO/14/83 z dnia 15 sierpnia 1983 r. zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy, odraczając jedynie termin wykonania rozbiórki do dnia 30 czerwca 1984 r.