Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 września 2024 r., sygn. II SA/Łd 456/24

Dnia 6 września 2024 roku . Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Robert Adamczewski (spr.) Asesor WSA Beata Czyżewska Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2024 roku sprawy ze skargi A.P. i R.Z. na czynność Wójta Gminy B. w przedmiocie włączenia karty adresowej budynku mieszkalnego do Gminnej Ewidencji Zabytków oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Łd 456/24

Uzasadnienie

A.P. i R. Z. wniosły za pośrednictwem Wójta Gminy B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę (pismo opatrzone datą 8 maja 2024 roku) złożoną w trybie art. 53 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2024 r., poz. 935 ze zm.) [dalej: ustawa p.p.s.a.] na czynność Wójta Gminy B. polegającą na włączeniu karty adresowej budynku mieszkalnego zlokalizowanego w miejscowości K. przy ul. [...], gm, B. (dz. nr ew. [...]) do Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy B.

Skarżące, reprezentowane przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzuciły:

- naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy w postaci art. 3 pkt 1 i 2 w zw. z art. 22 ust. 5 pkt 3 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tj.: Dz.U. z 2021 r., poz. 710 ze zm.) [dalej: ustawa o ochronie zabytków) przez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że przedmiotowy budynek mieszkalny zlokalizowany w miejscowości K. przy ul. [...], gm. B. (działka nr ewid. [...]), spełnia opisane we wskazanych powyżej przepisach wymogi, aby zostać zakwalifikowanym jako zabytek i wpisanym do Gminnej Ewidencji Zabytków, podczas gdy powyższy obiekt nie stanowi obecnie zabytku nieruchomego w rozumieniu ustawy o ochronie zabytków i nie wystąpiły okoliczności uzasadniające pozostawienie jego karty adresowej w Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy B.;

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 k.p.a. w zw. art. 77 § 1 k.p.a., art. 78 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. poprzez wadliwe prowadzenie postępowania wyjaśniającego i ustalenie przez organ, że przedmiotowy obiekt stanowi zabytek w rozumieniu art 3 pkt 1 i 2 ustawy o ochronie zabytków; podczas gdy prawidłowo prowadzone postępowanie dowodowe winno prowadzić do konkluzji, że obiekt nie stanowi zabytku i nie podlega ochronie konserwatorskiej.