Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. VII SA/Wa 2653/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot (spr.), Sędzia WSA Paweł Groński, Sędzia WSA Ewa Machlejd, Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Banaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie założenia gminnej ewidencji zabytków I. stwierdza nieważność zarządzenia nr [...] Prezydenta Miasta [...] w dnia [...] lipca 2012r. w części dotyczącej ujęcia w gminnej ewidencji zabytków Miasta [...] pod nr [...] w załączniku do zarządzenia obiektu [...], ul. [...], II. stwierdza, że zaskarżone zarządzenie w części określone w punkcie I nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Prezydenta [...] na rzecz skarżącej [...] Sp. z o.o. w [...] kwotę 557 zł (pięćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

[...] z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] (dalej skarżąca, Spółka) na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, dalej u.s.g.), wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na Zarządzenie nr [...] Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2012 r. w sprawie założenia ewidencji zabytków Miasta [...] w części dotyczącej ujęcia w tej ewidencji (pod numerem [...] w załączniku) budynku przy ul. [...] w [...].

Zaskarżyła również czynność w postaci sporządzenia karty ujęcia w tej ewidencji i przyjęcia jej do zbioru.

Zaskarżonemu Zarządzeniu skarżąca zarzucając :

-) naruszenie art. 3 pkt 1 i pkt 2, art. 22 ust.4 i 5 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568, dalej ustawa o ochronie zabytków) poprzez ujęcie obiektu będącego własnością Spółki w gminnej zabytków utworzonej Zarządzeniem,

-) naruszenie art. 64 Konstytucji w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji poprzez brak wyważenia interesu indywidualnego Spółki jako właściciela obiektu z interesem publicznym zgodnie z zasadą proporcjonalności, a tym samym arbitralne przyznanie prymatu ochronie zabytków nad ochroną własności,