Niezgodność źródeł towarów z fakturami wyklucza koszty - Wyrok NSA z dnia 7 maja 2024 r., sygn. II FSK 1006/21

Dysponowanie przez podatnika towarem nawet identycznym z opisanym w fakturach, ale pochodzącym z innych źródeł, wyklucza możliwość wskazywania takich faktur jako dowodów na poniesiony wydatek i w konsekwencji prowadzi do wyłączenia tak udokumentowanego wydatku z kosztów uzyskania przychodów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (spr.), Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 168/21 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 30 listopada 2020 r., nr [...] [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2014.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w L. decyzją z dnia 10.12.2019 r. określił zobowiązanie skarżącego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. w wysokości 337.702 zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie 103.904 zł, w wyniku ustalenia, że zawyżył on koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą P. w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych, gazu w butlach oraz gazu płynnego, rozpoznając je na podstawie nie dokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych faktur nabycia gazu płynnego, wystawionych przez firmy S. sp. z o.o. i W. na kwotę 1.230.517,70 zł. Przesłanką tego ustalenia było stwierdzenie, że te powiązane osobowo podmioty dokonywały transakcji zmierzających do wykorzystania konstrukcji podatku od wartości dodanej do uzyskania korzyści majątkowej. Łańcuch transakcji charakteryzował się stosowaniem mechanizmu przedpłat i znikomych marż, przy braku zaplecza technicznego niezbędnego do prowadzenia obrotu towarem tego typu. Nie było przesłanek do oszacowania podstawy opodatkowania, skoro nie było pewne, czy skarżący w ogóle poniósł wydatki na zakup towaru, wskutek czego oszacowanie mogło prowadzić do usankcjonowania niewłaściwego dokumentowania zakupów.