Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 marca 2024 r., sygn. II SA/Bd 1441/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Joanna Brzezińska sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2024 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2023 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta [...] z [...] września 2023r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2023 r. nr [...] Prezydent M. [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, odmówił B. W. (Skarżącej) prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką Z. O.. Wydane rozstrzygnięcie organ uzasadnił nieziszczeniem się przesłanki, o której mowa w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. (t.j. Dz.U. 2023 r. poz. 390 ze zm., dalej jako "u.ś.r."), ponieważ nie można ustalić daty powstania niepełnosprawności Z. O..

W następstwie wniesionego od powyższej decyzji odwołania - w którym Skarżąca zarzuciła m.in. naruszenie art. 17 ust. 1b u.ś.r. poprzez nieuwzględnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, którym to uznano niekonstytucyjność części wskazanej normy prawnej w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki - Samorządowe Kolegium Odwoławcze ("SKO") decyzją z dnia [...] października 2023 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał w pierwszej kolejności, że nie podziela stanowiska organu I instancji co do niespełnienia przesłanki wynikającej z art. 17 ust. 1b u.ś.r. i tym samym podstawę odmowy wnioskowanego świadczenia, na której oparł się Prezydent uznaje za wadliwą. Niemniej jednak zdaniem organu odwoławczego skarżącej należało odmówić wnioskowanego świadczenia z uwagi na nieziszczenie się przesłanki z art. 17 ust. 1 u.ś.r. związanej z bezpośrednim związkiem przyczynowym pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną. Podkreślił przy tym, że zakres opieki ustalony w toku postępowania nie wymusza konieczności rezygnacji z zatrudnienia/niepodejmowania zatrudnienia, ponieważ pomoc związana z opieką nad osobą niepełnosprawną wykonywana jest rano i wieczorem. Ponadto, jak wskazało Kolegium, skarżąca posiadała status studentki, więc skoro do tej pory mogła sprawować opiekę nad matką i studiować to równie dobrze mogłaby zrezygnować z pracy i podjąć zatrudnienie lub podjąć pracę w przyszłości. Bez znaczenia zdaniem SKO pozostaje okoliczność możliwości dowolnego kształtowania planu zajęć przez skarżącą, ponieważ studiowanie to czynność absorbująca znaczą ilość czasu nie tylko przez uczestnictwo na zajęciach, a także poprzez samodzielną pracę przy przyswajaniu wiedzy, co zdaniem organu, powoduje niespełnienie przesłanki sprawowania opieki o charakterze stałym. Jednocześnie organ zwrócił uwagę, że Z. O. ma poza skarżącą jeszcze córkę i syna, których z obowiązku alimentacyjnego nie zwalnia praca zarobkowa.