Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. I OSK 939/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Radomiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2019 r. sygn. akt VIII SA/Wa 873/18 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego Radom-Wschód w Radomiu na uchwałę Rady Miejskiej w Radomiu z dnia 27 listopada 2017 r. nr 576/2017 w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i parkowanie pojazdu na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu na rok 2018 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 stycznia 2019 r. sygn. akt VIII SA/Wa 873/18 po rozpoznaniu skargi Prokuratora Rejonowego Radom-Wschód w Radomiu stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Radomiu z dnia 27 listopada 2017 r. nr 576/2017 w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i parkowanie pojazdu na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu na rok 2018.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Prokurator wskazał, że przyjęte w § 1 i 2 uchwały stawki za usuwanie pojazdów z drogi i parkowanie pojazdu usuniętego oraz wysokość kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu zostały określone na poziomie maksymalnym, podczas gdy realne koszty ww. czynności, wynikające z umowy (wraz z załącznikami) z 18 października 2017 r., zawartej pomiędzy firmą A. [...] z siedzibą w X. a Gminą Miasta Radomia, kształtują się na niższym poziomie.

Zdaniem Prokuratora, Rada Miejska w Radomiu, ustalając wysokość opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów na parkingach strzeżonych, nie kierowała się rzeczywistymi kosztami w tym zakresie. Uchwalone stawki przekraczają faktyczne koszty usługi wskazane w umowie z przedsiębiorcą realizującym zadania powierzone jednostce samorządowej. Prokurator podniósł, że w uzasadnieniu projektu uchwały, jak i w protokole sesji Rady, na której uchwała została podjęta, brak jest jakiejkolwiek argumentacji przemawiającej za określeniem stawek w ich górnych granicach, znacznie powyżej rzeczywistych kosztów usługi. Jak podkreślono w skardze, przy ustalaniu wysokości opłat organ powinien wziąć pod uwagę rzeczywiste koszty usunięcia i przechowywania pojazdu, czyli wynagrodzenie uzyskane z tego tytułu przez wykonawcę. Należało zatem przyjąć, że opłaty ustalono w sposób arbitralny, niezgodnie z wytycznymi wynikającymi z art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.r.d.".