Interpretacja indywidualna z dnia 28 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.151.2023.2.JP

Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

 Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z tworzeniem oprogramowania. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako formę opodatkowania stosując tzw. podatek liniowy.

Wnioskodawca, na podstawie umowy z dnia 1 kwietnia 2020 r. zawartej ze spółką X Sp. z o.o. (dalej: „Kontrahent”), NIP (...), świadczył oraz świadczy usługi polegające na wytworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, jak również testowaniu i wdrożeniu rezultatu swojej pracy, w szczególności są to prace programistyczne i konsulting IT.

Od dnia zawarcia umowy z Kontrahentem Wnioskodawca, w sposób systematyczny, realizuje usługi na rzecz tego Kontrahenta, a prace podejmowane przez niego nie mają charakteru incydentalnego. W ramach umowy zawartej z Kontrahentem Wnioskodawca świadczy usługiprogramistyczne oraz konsulting IT. Zobowiązanie wynikające z umowy obejmuje tworzenie programów komputerowych, oprogramowania w postaci kodu źródłowego.

Wnioskodawca aktualnie bierze udział m.in. w projekcie z zakresu branży finansowej polegającym na opracowaniu systemu do (...). Wcześniej projekty programistyczne realizował także dla branży ubezpieczeniowej (…).

Wnioskodawca wskazuje, że wykonując przedmiot swojej działalności opracowuje rozwiązanianoszące cechy nowości. Na rynku nie są bowiem dostępne gotowe rozwiązania, które mogłyby w prostym procesie zostać dostosowane do potrzeb klienta (...).

Wnioskodawca wskazuje w tym miejscu, że przez pojęcie systemu należy rozumieć zastąpieniestarej aplikacji. Nowy system integruje prowadzony proces, a także dostarcza narzędzi do jego przeprowadzenia przez podmioty prowadzące likwidację szkód. W ramach tego projektu Wnioskodawca realizował w głównej mierze implementację mikroserwisu z bazą adresową oraz podziałem terytorialnym zgodnym z właściwością danego rzeczoznawcy.

Wnioskodawca programował także funkcjonalności związane z implementacją mechanizmu wyszukiwania zleceń, jak również systemu zapisu historii zleceń oraz komentarzy/notatek umożliwiających zapisywanie wprowadzanych zmian w oddzielnym mikroserwisie.

Realizowane projekty były i są przygotowywane zgodnie z aktualnym zapotrzebowaniem Kontrahenta.

Wnioskodawca, poprzez świadczone usługi programowania, tj. wytwarzany kod, tworzy, modyfikuje oraz rozwija system, tj. wprowadza w nim zmiany mające na celu dostosowanie systemu do najnowszych wymagań, co wiąże się też z wytworzeniem nowych funkcjonalności. Wnioskodawca przy tym wytwarza również nowe moduły w systemie, które pozwalają na jego obsługę zgodnie ze specyfiką użytkownika tego systemu. Wytwarzane przez Wnioskodawcę modyfikacje systemu oraz jego dostosowanie do wymogów Kontrahenta umożliwia użytkownikom systemu pracę na najbardziej nowoczesnych platformach. Jednocześnie usprawnia to istniejące u użytkownika procesy i optymalizuje czas wykonywania poszczególnych operacji.

W ramach powyższego Wnioskodawca tworzy kod źródłowy programów z wykorzystaniem języków oprogramowania takich jak Java, Groovy czy też z wykorzystaniem XML oraz JSON. Świadczone usługi, w których dochodzi do ulepszania oprogramowania istniejącego, poprzez wprowadzenie innowacyjnych funkcjonalności, wykonywane były i są z wykorzystaniem najnowszych rozwiązań programistycznych. Wnioskodawca opracowuje nowe, rozwija oraz ulepsza usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub istotnie odróżniające się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

Wnioskodawca tworzy, ulepsza i rozwija oprogramowanie, tj. tworzy kod samodzielnie. Natomiast opis zakresu zadań poszczególnych modyfikacji i nowych modułów systemu Wnioskodawca weryfikuje z konsultantami merytorycznymi Kontrahenta.

Wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszeniu bądź rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego bądź ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowychzmian. W przypadku, gdy Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie – Wnioskodawca jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowaniana zasadach licencji niewyłącznej.

W wyniku tworzenia, ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do tworzonego oprogramowania oraz do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2509 z późn. zm.; dalej: „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”).

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z tworzeniem, ulepszeniem i rozwinięciem ww. oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Autorskie prawa do tworzonego, rozwijanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca zgodnie z treścią umowy przenosi na Kontrahenta za wynagrodzeniem, majątkowe prawa autorskie do oprogramowania oraz samodzielnych części oprogramowania (dalej: „utwory”) powstałych na skutek wykonywania przedmiotowej umowybez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli z chwilą przejęcia utworów wytworzonych przez Wnioskodawcę.

Działalność Wnioskodawcy jest związana z wykorzystywaniem już istniejącej lub zwiększonej wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań do prac rozwojowych. Poszczególne części oprogramowania są rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, jak również jakichkolwiek innych majątkowych praw autorskich należących do innych podmiotów. Wnioskodawca z tytułu czynności wykonywanych na podstawie umów zawartych z Kontrahentami ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną zarezultat swoich prac, wykonywanych w ramach zawartej umowy. Umowy zawarte z Kontrahentami nie wyłączają odpowiedzialności Wnioskodawcy za rezultat prac wobec osóbtrzecich.

Efekty prac Wnioskodawcy odznaczają się indywidualnym i oryginalnym, twórczym, charakterem, tj. stanowią nowość w kreowaniu nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Nie są efektem pracy, która opiera się na powtarzalnych, rutynowych czynnościach, których wynik da się z góry przewidzieć, tj. nie jest to wyłącznie realizacja techniczna a twórcza.

Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem są przez niego wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca, jako profesjonalista, nie realizuje czynności na podstawie umowy pod kierownictwem Kontrahenta, jak również nie świadczy usług w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta. Zgodnie z postanowieniami zawartej przez Wnioskodawcę umowy z Kontrahentem, Wnioskodawca samodzielnie wybiera czas, miejsce oraz sposób realizacji usług. Wnioskodawca zachowuje pełną swobodę jako podmiot świadczący profesjonalne usługi programistyczne. Wnioskodawca oraz Kontrahent nie pozostają w stosunku pracy. Wnioskodawca jako wykonujący czynności związane z wytwarzaniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością (m.in. ryzyko inwestycyjne), jak również ponosiodpowiedzialność za skutki niewłaściwego wykonania zleconych czynności.

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Zakres planowanych prac jest zazwyczaj planowany w okresach kwartalnych, z możliwymi odstępstwami związanymi ze stopniem skomplikowania danego projektu.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy) za rok 2020 oraz w kolejnych latach podatkowych.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box posiada ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Ewidencja jest prowadzona nieprzerwanie od dnia 14 września 2020 r., w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Jednocześnie w kolejnych latach podatkowych Wnioskodawca zamierza uzyskiwać dochody z oprogramowania w okolicznościach faktycznych odpowiadającym przedstawionym w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i takie dochody zamierza opodatkować preferencyjną stawką. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości podejmie współpracę z innymikontrahentami, jednakże taka współpraca nadal ma w założeniu dotyczyć wytwarzania oprogramowania, w ramach której Wnioskodawca będzie przenosić prawa autorskie na kontrahenta, w zamian za ustalone wynagrodzenie.

 Uzupełnienie wniosku

Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie odpowiedzi w zakresie stosowania do dochodów osiąganych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”) preferencyjnej stawki 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, na warunkach przewidzianych przepisami regulującymi tę ulgę.

Wnioskodawca doprecyzowuje, iż wniosek dotyczy dochodów za 2020 rok podatkowy oraz za kolejne lata podatkowe.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT.

W treści wniosku stwierdzono bowiem wprost, że: „Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w Polsce, podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.”.

Prace Wnioskodawcy dotyczyły oraz dotyczą i będą dotyczyć opracowywania i stworzenia oprogramowania, w tym stanowiących modyfikacje oprogramowania kontrahenta pod kątem aktualnego zapotrzebowania. Wnioskodawca poprzez świadczone usługi programowania tj. wytwarzany kod modyfikuje i rozwija system, tj. wprowadza w nim zmiany mające na celu dostosowanie systemu do najnowszych wymagań legislacyjnych, co wiąże się też z wytworzeniem nowych funkcjonalności systemu. Wnioskodawca wytwarza również nowe moduły w systemie, które pozwalają na obsługę systemu zgodnie z specyfiką jego użytkownika.

Celem prac Wnioskodawcy było, jest i będzie ulepszenie lub rozwój systemów kontrahenta oraz wprowadzanie zmian mających na celu dostosowanie oprogramowania do najnowszych wymagań legislacyjnych oraz rynkowych, co wiąże się też z wytworzeniem nowych funkcjonalności. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie umożliwia użytkownikom systemu pracę na najbardziej nowoczesnych platformach transmisji danych. Jednocześnie usprawnia to istniejące u użytkownika procesy i optymalizuje czas wykonywania poszczególnych operacji.

Czynności, które obejmowały i obejmują działania Wnioskodawcy prowadziły oraz prowadzą i będą prowadzić do ustalenia (opracowania) i tworzenia (wytworzenia) kodu źródłowego, z wykorzystaniem języków oprogramowania. W ramach świadczonych usług, z wykorzystaniem najnowszych rozwiązań programistycznych ulepszane są oprogramowania istniejące, poprzez wprowadzenie innowacyjnych funkcjonalności. Wnioskodawca opracowuje nowe, rozwija oraz ulepsza usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub istotnie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku.

Prace Wnioskodawcy zostały oraz zostaną zakończone pozytywnym wynikiem w postaci napisanego oprogramowania. Zdaniem Wnioskodawcy, tym wynikiem lub wynikami jest wytworzone oprogramowanie, którego istotą jest zaistnienie innowacyjnych funkcjonalności niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub istotnie odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących.

Zdaniem Wnioskodawcy wynik/wyniki jego prac ma/mają oraz mają/będą miały ustaloną formę tj. formę programu komputerowego.

Wynik/wyniki jest/są/będzie/będą wykorzystywane na potrzeby działalności Wnioskodawcy w ten sposób, że Wnioskodawca odpłatnie przenosi prawo tego wyniku/tych wyników na rzecz kontrahenta.

Wnioskodawca produkty (rozumiane jako oprogramowanie) będące wynikiem jego prac oferuje lub będzie oferował w swojej działalności gospodarczej, tj. Wnioskodawca odpłatnie przenosi i będzie odpłatnie przenosił prawo do produktów na rzecz kontrahenta.

W stosunku do dotychczasowej działalności produkty (rozumiane w ww. sposób) mają/będą miały nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów procesów lub usług nie jest wynikiem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany do tych produktów.

Jak wskazano już w treści wniosku Wnioskodawca świadczył oraz świadczy usługi polegające na wytworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, jak również testowaniu i wdrożeniu rezultatu swojej pracy, w szczególności są to prace programistyczne i konsulting IT. Jak zatem wynika z już przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca – poza pracami programistycznymi związanymi z wytwarzaniem, rozwojem oraz ulepszaniem oprogramowania, świadczy usługi konsultingu IT. Usługi konsultingu IT nie są objęte pytaniami ujętymi w złożonym wniosku, gdyż nie stanowią one czynności w zakresie programowania, a tym samym znajdują się poza zakresem ulgi IP Box.

Jak wskazano już w treści wniosku: „Wnioskodawca tworzy kod źródłowy programów z wykorzystaniem języków oprogramowania takich jak Java, Groovy czy też z wykorzystaniem XML oraz JSON.”

Do wytworzenia oprogramowania dochodzi nieprzerwanie od 2020 r.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonywane przez niego prace spełniają definicję prac rozwojowych w rozumienie art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działalność ta obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie z wykorzystaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzone do tego oprogramowania. Powyższe zostało szeroko opisane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – stanowisko wyrażone powyżej nie jest elementem opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego a stanowiskiem własnym Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że w tym przedmiocie od wielu lat obowiązuje ugruntowana linia orzecznicza, zgodnie z którą jeżeli pojęcia zawarte w przepisach prawnych innych dziedzin prawa zostały uwzględnione czy też wykorzystane w przepisach prawa podatkowego, które to przepisy bezpośrednio lub w sposób dorozumiany odwołują się do tych innych przepisów, to wówczas konstrukcja normy prawnopodatkowej obejmuje nie tylko przepisy ustawy podatkowej, ale również przepisy innych dziedzin prawa. Oznacza to, że interpretacji podlegają nie tylko przepisy prawa podatkowego sensu stricto, ale również przepisy niepodatkowe, których ocena i wykładnia są niezbędne do właściwego zinterpretowania normy prawnopodatkowej (por. wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2016 r. sygn. akt II FSK 3028/14; wyrok NSA z dnia 04 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1019/09; wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2012 r. sygn. akt I FSK 1465/11; wyro NSA z dnia 27 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 27/12; wyrok NSA z dnia 14 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2524/12; wyrok NSA z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt I FSK 16/19; wyrok NSA z dnia 19 listopada 2020 r. sygn. akt I FSK 17/19; wyrok NSA z dnia z 03 lutego 2021 r. sygn. akt I FSK 525/19; wyrok NSA z dnia z 04 lutego 2021 r. sygn. akt I FSK 45/19; wyrok NSA z dnia 25 lutego 2021 r. sygn. akt I FSK 815/19).

Zgodnie bowiem ze stanowiskiem sądów administracyjnych: „Wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) opisanego we wniosku organ wydający interpretację indywidualną zobowiązany jest ograniczyć do takich danych, które nie doprowadzą do przerzucenie ciężaru wykładni przepisów prawa na wnioskodawcę, a jedyne pozwolą na uzyskanie informacji niezbędnych do oceny prawidłowości stanowiska wnioskodawcy”. (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 396/14). Ponadto sąd wskazał, że w wypadku gdyby wnioskodawca nie uzupełnił wniosku zgodnie z tak sformułowanym wezwaniem a organ pozostawiłby wniosek o wydanie interpretacji bez rozpoznania, doszłoby do naruszenia przepisów art. 169 §1 w zw. z art. 14h i art. 14g §1 oraz przepisu art. 14b §3 o.p. Wezwanie organu do uzupełnienia przez podatnika wniosku o wydanie interpretacji winno ograniczać się więc jedynie do informacji niezbędnych dla oceny prawidłowości stanowiska wnioskodawcy.

Zauważyć zatem należy, że żądanie od Wnioskodawcy uzupełnienia wniosku w zakresie zadanych pytań, w zakresie w jakim odnoszą się one do nałożenia na Wnioskodawcę obowiązku jednoznacznego stwierdzenia, jako elementu stanu faktycznego, czy Wnioskodawca prowadzi badania naukowe czy też prace rozwojowe, wykracza poza regulację art. 14b §3 Ordynacji podatkowej, a tym samym narusza wskazany w wezwaniu przepis art. 169 §1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej, co oznacza, że wezwanie do sprecyzowania wniosku nie może prowadzić do żądania, aby to sam Wnioskodawca przesądził rzeczoną kwestię, lecz jedynie do sprecyzowania danych faktycznych dotyczących prowadzonej działalności niezbędnych do ich oceny w kontekście definicji owej działalności.

Odpowiadając na pytania:

1)Czy w każdym przypadku – tj. zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku ulepszania i modyfikowania oprogramowania/systemu – efekty Pana prac są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

2)Czy w przypadku rozwoju/ulepszania/modyfikowania oprogramowania – efekt Pana pracy w postaci powstałych rozwiązań, bezpośrednio w wyniku ich stworzenia, przed implementacją, stanowią nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Wnioskodawca przytoczył treść wniosku: „W wyniku tworzenia, ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do tworzonego oprogramowania oraz do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2509 z późn. zm.; dalej: „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”)”.

Jak wynika z powyższego efektem prac Wnioskodawcy są odrębne programy komputerowe w rozumieniu definicji zawartej w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (akapity 80, 81, 83, 84 oraz 89).

Zgodnie z powyższym, efekty prac wykonywanych przez Wnioskodawcę wpisują się w ww. zakres pojęcia oprogramowania, a w konsekwencji podlegają w/w ochronie prawno-autorskiej.

Przeniesienie praw autorskich przysługujących Wnioskodawcy następuje zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, która w tym zakresie odpowiada wymogom narzucanym przez obowiązujące przepisy, w tym z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wytwarzane oprogramowanie stanowi zamknięty algorytm, który jest samoistnym elementem stanowiącym rozwinięcie lub ulepszenie już istniejącego oprogramowania, stanowiąc możliwy do implementacji element stanowiący o rozwinięciu/ulepszeniu oprogramowania. W zależności od okoliczności może stanowić o ulepszeniu lub rozwinięciu oprogramowania. Oprogramowanie jest tworzone przez Wnioskodawcę jako własne i do czasu przeniesienia praw do niego stanowi własność Wnioskodawcy.

Co istotne, jak wynika z zadanego pytania, organ zdaje się dostrzegać, że oprogramowanie może zostać objęte trzema kategoriami tj. tworzeniem, rozwojem oraz ulepszeniem, jednakże rozwinięcie i ulepszenie mają swoje źródło w tworzeniu oprogramowania czego nie można pomijać. W sytuacji, w której Wnioskodawca tworzy oprogramowanie, które skutkuje rozwojem, ulepszeniem i modyfikacją już istniejącego oprogramowania, właścicielem rozwijanego i modyfikowanego oprogramowania jest kontrahent Wnioskodawcy, a Wnioskodawca dokonuje wówczas jego rozwinięcia, ulepszenia lub modyfikacji poprzez wytworzenie oprogramowania, które może zostać implementowane. Po wykonaniu zleconego zadania, w ramach którego dochodzi do wytworzenia nowego utworu w formie programu komputerowego, Wnioskodawca dokonuje przeniesienia praw autorskich do tego programu na rzecz Kontrahenta.

Czynności opisane jako: usługi polegające na „testowaniu i wdrożeniu rezultatu swojej pracy”, wykonywane były/są/będą w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz związane były/są/będą z wytworzeniem, rozwijaniem oraz ulepszaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego oraz były/są/będą rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy, podejmowanej w sposób systematyczny, a działalność Wnioskodawcy jest związana z wykorzystywaniem już istniejącej lub zwiększonej wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań, a także nie są efektem pracy, która opiera się na powtarzalnych, rutynowych czynnościach, których wynik da się z góry przewidzieć, tj. nie jest to wyłącznie realizacja techniczna a twórcza.

Efektami czynności polegających na „testowaniu i wdrożeniu rezultatu swojej pracy” jak wskazano już w treści wniosku: „W wyniku tworzenia, ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do tworzonego oprogramowania oraz do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2509 z późn. zm.; dalej: „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”)”.

Wymienione w pytaniu czynności stanowią składową prac wykonywanych przez Wnioskodawcę, stąd też organ nie dokonywać nadmiernego rozdziału ogółu czynności z pominięciem ich wzajemnych powiązań, które są nader oczywiste.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy obejmuje zarówno należności za świadczenie usług programistycznych (w tym za związane z tym przeniesienie praw autorskich do stworzonego oprogramowania), jak i wynagrodzenie za inne świadczone usługi (consulting IT).

Wynagrodzenie od kontrahenta jest łączną zapłatą za całość czynności, jakie Wnioskodawca realizuje w ramach umowy. Wnioskodawca samodzielnie wyodrębnia wartość wynagrodzenia należną za poszczególne rodzaje czynności, tj. za oprogramowanie oraz przeniesienie praw oraz konsulting IT.

Jak wskazano już w treści wniosku, zgodnie z treścią umowy, Wnioskodawca przenosi na rzecz kontrahenta autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych lub opracowanych przez niego w wyniku realizacji zawartej umowy. Wyodrębnienie programów komputerowych i przeniesienie praw do nich, oprócz postanowień umownych, potwierdzają także czynności faktyczne. Albowiem Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, do którego przenosi autorskie prawa majątkowe na kontrahenta, a oprogramowanie jest odbierane przez kontrahenta. Wnioskodawca wystawia miesięczną fakturę obejmującą wynagrodzenie za wykonane prace oraz przeniesienie praw, a kontrahent dokonuje zapłaty. Ponadto, jak wspomniano już w treści wniosku, Wnioskodawca wyodrębnia poszczególne oprogramowanie oraz wynagrodzenie za przeniesienie praw w ewidencji prowadzonej na potrzeby ulgi IP BOX.

Ubocznie wskazać należy, że obowiązujące przepisy oraz oparte na nich Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej, nie wprowadzają wymogu prowadzenia ewidencji na bieżąco. Analogiczne wnioski wypływają z orzecznictwa sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 maja 2021 r. sygn. akt III Sa/Wa 2593/21; wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 2910/21; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 09 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 428/22; wyrok WSA w Lublinie z dnia 08 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Lu 172/22; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Sz 121/22; wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Go 78/21).

Wnioskodawca oblicza wskaźnik nexus zgodnie z wzorem, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, a także zgodnie z wytycznymi zawartymi w punkcie 4.2 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej.

Pytania

1)Czy w świetle opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego usługi świadczone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

2)Czy Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% dochody za 2020 r. oraz za kolejne lata podatkowe z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej, zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?

Pytanie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku.

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi świadczone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, a których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa obejmuje działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei w myśl art. 5a pkt 40 ustawy o PIT w związku z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ─ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 574), prace rozwojowe stanowią działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, przedmiotem umowy z Kontrahentem było, jest i będzie świadczenie usług informatycznych, które w praktyce obejmowało, obejmuje i będzie obejmować tworzenie oprogramowania i przenoszenie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez niego oprogramowanie komputerowe powstawało w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, to jest działalności nastawionej na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, które nie mają charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagały kreatywnego podejścia, nie były wykonywane na schematach lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagały dokonywania rozwiązań koncepcyjnych. Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy potwierdza również fakt, iż rezultatem jego działań są subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych czy algorytmów.

Dodatkowo, działalność Wnioskodawcy podejmowana była w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany). W szczególności należy podkreślić, że prace jakie Wnioskodawca realizował w ramach umowy nie miały incydentalnego charakteru.

Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego oprogramowania nabywał, łączył, kształtował i wykorzystywał dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania.

W tym miejscu wskazuje się również, że pojęcie działalności badawczo-rozwojowej rozumiane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych w sposób szeroki. Na przykład w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 23 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gl 1588/19 wskazano, że w zakres definicji prac badawczo-rozwojowych wchodzą również czynności pracowników nadzoru i kierownictwa, które nie mają charakteru stricte twórczego, a jednak należy je traktować jako czynności o charakterze twórczym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, oprogramowanie wytworzone oraz mające być wytworzone w przyszłości w toku wykonywania umowy powinno być uznane za wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5.

W treści Objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wskazano bowiem, że:

zgodnie z akapitem 34 Raportu BEPS Plan Działania nr 5, copyrighted software, czyli nie tylko „program komputerowy” sensu stricto (tj. kod źródło i kod wynikowy), ale szerzej „oprogramowanie chronione prawem autorskim”, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, iż nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania, i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają, ulepszają, bądź rozwijają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z regulacji IP Box. Reasumując: brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie – w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

W związku z tym, że w Rzeczpospolitej Polskiej oprogramowanie, definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (w/w Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT., jeżeli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak wskazano wyżej, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę systematyczności. Zgodnie z rozumieniem językowym, systematyczny oznacza m.in. prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; planowy, metodyczny (Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN). Zauważyć należy, że systematyczność nie oznacza nieprzerwanej ciągłości wykonywania działalności, w tym określonego czasu jej prowadzenia, nie jest też wynikiem istnienia planu, co do prowadzenia podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest bowiem, aby zaplanowany i przeprowadzony został chociaż jeden projekt badawczo-rozwojowy, z przyjęciem dla niego określonych celów, harmonogramu oraz zasobów. W sytuacji faktycznej Wnioskodawcy powyższe ma mniej relewantne znaczenie, gdyż prowadzi on działalność w sposób zorganizowany oraz powtarzalny, a także w oparciu o ustaloną metodykę i sposób postępowania z nastawieniem na jej dalsze prowadzenie w przyszłości, a w swym zakresie wykonuje działalność wpisująca się w zakres działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z jej ustawową definicją.

Wnioskodawca podkreśla, że jego zdaniem prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań – wytwarza nowe, nieistniejące wcześniej funkcjonalności, na podstawie posiadanej wiedzy, które wpływają na innowacyjność wytwarzanych rozwiązań programistycznych. Czyni to na podstawie nabywanej, łączonej, kształtowanej i wykorzystywanej dostępnej aktualnie wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX:

„Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium «systematyczności» danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego okresu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Z przytoczonego powyżej fragmentu objaśnień podatkowych wynika, że działalność systematyczna to przede wszystkim taka działalność, która prowadzona jest w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Należy jednoznacznie wskazać, że Wnioskodawca podejmując pracę nad jakimś projektem posiada nakreślony cel, którym jest wytworzenie oprogramowania, które rozwiąże problemy wskazane przez Kontrahenta.

Wnioskodawca prowadzi prace zgodnie z harmonogramem, począwszy od wymagań umownych dotyczących poprawnej dokumentacji swojej działalności, gdyż oprogramowanie wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności, z należytą starannością i uwagą.

Kolejną przesłanką do uznania prowadzonej działalności za badawczo-rozwojową jest kryterium wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wiąże się to jednocześnie z prowadzeniem prac rozwojowych. Wnioskodawca opisał sposób wykorzystywania obecnie posiadanych zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W swojej działalności zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania, przygotowane w oparciu o obecny stan techniki w branży IT, a także o aktualne zastosowania implementowane u Kontrahenta. Wnioskodawca podkreśla, że z wykorzystaniem wszystkich możliwych wiadomości naukowych jakie posiada w swojej działalności planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci ulepszonych produktów, procesów lub usług programistycznych. Co istotne, ulepszenia są znaczące i pozwalają na zautomatyzowanie procesów, które dotychczas robione były manualnie.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzi on działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, która to twórczość wynika z wytwarzania nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub na tyle nowatorskich, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących, a więc wprowadzających rozwiązania dotychczas nieistniejące. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą, korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności, które stale poszerza o nowe informacje, technologie i techniki pojawiające się w branży. Takie okoliczności przesądzają m.in. o istnieniu elementu twórczego prowadzonej działalności, gdyż odnoszą się do czynności, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a tym samym posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia (zob. Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r.).

Podkreślenia wymaga, że programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. Co warto zauważyć, istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą doprowadzić do takiego efektu. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. Wnioskodawca wskazuje, że tworzone przez niego oprogramowanie doprowadziło i prowadzi również do ulepszenia i rozwinięcia już istniejących programów, a także skutkowało stworzeniem zupełnie nowych funkcjonalności. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, stworzone oprogramowanie stanowi przejaw jego twórczej działalności oraz jest one innowacyjne zarówno w prowadzonej przez niego działalności, jak też i działalności Kontrahenta.

Dokonując podsumowania w zakresie spełniania przez działalność Wnioskodawcy cech działalności badawczo-rozwojowej należy podkreślić, iż wykazuje ona:

–nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie lub jego części dostosowane od potrzeb Kontrahenta, a Kontrahent ma na celu zwiększenie innowacyjności rozwiązań programistycznych,

–nieprzewidywalność: Kontrahent oczekuje od Wnioskodawcy wykonania prac, których skutek końcowy jest, co prawda, określony, jednakże sam proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań,

–systematyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach danej umowy do wykonywania współpracy zgodnie z harmonogramem, należytego jej udokumentowania, a także wykonywania jej zgodnie z oczekiwaniami Kontrahenta w zakresie przedstawionych potrzeb,

–możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej jest wytworzenie określonego oprogramowania lub jego części, a następnie przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania lub części oprogramowania na Kontrahenta.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, można stwierdzić, że tworzenie przez niego oprogramowania spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w Podręczniku Frascati oraz w art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, autorskie prawo do oprogramowania było wytwarzane w ramach bezpośrednio prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, dochód powstały w wyniku przeniesienia majątkowych praw autorskich do programu komputerowego, będącego efektem jego prac badawczo – rozwojowych podlega opodatkowaniu stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT.

Od dnia 01 stycznia 2019 r., przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy ─ Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8.autorskie prawo do programu komputerowego

─ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług ─ w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Autorskie prawo do programu komputerowego podlega ochronie na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. W związku z powyższym nie tylko program komputerowy jest chroniony prawem autorskim, ale również szeroko rozumiane oprogramowanie software może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie ─ definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów ─ podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (w/w Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności B+R bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ocenie Wnioskodawcy kwalifikowane IP zostało wytworzone, rozwinięte oraz ulepszone w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Działalność Wnioskodawcy jest związana z wykorzystywaniem już istniejącej lub zwiększonej wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań do prac rozwojowych. Poprzez prace rozwojowe, zgodnie z definicją ustawową, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narządzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Ponadto, Wnioskodawca na podstawie wystawionych faktur oraz prowadzonej ewidencji czasu pracy jest w stanie określić wysokość dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a zatem spełnia obowiązki ewidencyjne wskazane w przepisie art. 30cb ustawy o PIT.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o PIT, a tym samym w rozliczeniu rocznym za lata podatkowe 2020-2022 oraz kolejne lata podatkowe może oraz będzie mógł skorzystać z 5% stawki podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach umowy zawartej z Kontrahentem świadczy Pan m.in. usługi programistyczne. Zobowiązanie wynikające z umowy obejmuje tworzenie programów komputerowych, oprogramowania w postaci kodu źródłowego. Aktualnie bierze Pan udział m.in. w projekcie z zakresu branży finansowej polegającym na opracowaniu systemu do (...). Wcześniej projekty programistyczne realizował także dla branży ubezpieczeniowej (…).

Wskazuje Pan, że wykonując przedmiot swojej działalności opracowuje rozwiązania noszące cechy nowości. Na rynku nie są bowiem dostępne gotowe rozwiązania, które mogłyby w prostym procesie zostać dostosowane do potrzeb klienta. (...).

Wyjaśnia Pan, że przez pojęcie systemu należy rozumieć zastąpienie starej aplikacji. Nowy system integruje prowadzony proces, a także dostarcza narzędzi do jego przeprowadzenia przez podmioty prowadzące likwidację szkód. W ramach tego projektu realizował Pan w głównej mierze implementację mikroserwisu z bazą adresową oraz podziałem terytorialnym zgodnym z właściwością danego rzeczoznawcy.

Programował Pan także funkcjonalności związane z implementacją mechanizmu wyszukiwania zleceń, jak również systemu zapisu historii zleceń oraz komentarzy/notatek umożliwiających zapisywanie wprowadzanych zmian w oddzielnym mikroserwisie.

W opisie sprawy wskazał Pan, że poprzez świadczone usługi programowania tworzy kod źródłowy programów, z wykorzystaniem języków oprogramowania takich jak Java, Groovy czy też z wykorzystaniem XML oraz JSON.

Znaczną część wniosku poświęcił Pan na opis ogólny dotyczący prac programistycznych i sposobu prowadzenia tych prac. Jednocześnie we wniosku o interpretację używał Pan różnych pojęć, które określają efekty Pana pracy m.in. takie określenia: „program komputerowy”, „oprogramowanie”, „system”, „aplikacja”. W efekcie nie wiadomo było, które konkretnie z ww. działań jest lub będzie efektem działalności badawczo-rozwojowej. W wezwaniu do uzupełnienia wniosku zadaliśmy m.in. pytanie jakie konkretnie „programy komputerowe” Pan wytworzył. W odpowiedzi na wezwanie ponownie wskazał Pan na ww. programy komputerowe.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

We wniosku wskazał Pan, że w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej wykonywane były prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego oraz były/są/będą rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, podejmowanej w sposób systematyczny, działalność Pana jest związana z wykorzystywaniem już istniejącej lub zwiększonej wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań, a także nie są efektem pracy, która opiera się na powtarzalnych, rutynowych czynnościach, których wynik da się z góry przewidzieć, tj. nie jest to wyłącznie realizacja techniczna a twórcza. Wskazał Pan, że tworzy kod źródłowy programów z wykorzystaniem języków oprogramowania takich jak Java, Groovy czy też z wykorzystaniem XML oraz JSON. Świadczone usługi, w których dochodzi do ulepszania oprogramowania istniejącego, poprzez wprowadzenie innowacyjnych funkcjonalności, wykonywane były i są z wykorzystaniem najnowszych rozwiązań programistycznych. Opracowuje Pan nowe, rozwija oraz ulepsza usługi niewystępujące dotychczas w Pana praktyce gospodarczej lub istotnie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. W wyniku tworzenia, ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Przysługują Panu prawa autorskie do tworzonego oprogramowania oraz do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efekty Pana prac odznaczają się indywidualnym i oryginalnym, twórczym, charakterem, tj. stanowią nowość w kreowaniu nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Nie są efektem pracy, która opiera się na powtarzalnych, rutynowych czynnościach, których wynik da się z góry przewidzieć, tj. nie jest to wyłącznie realizacja techniczna a twórcza.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wyjaśnił Pan, że działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Zakres planowanych prac jest zazwyczaj planowany w okresach kwartalnych, z możliwymi odstępstwami związanymi ze stopniem skomplikowania danego projektu. Czynności opisane jako: usługi polegające na „testowaniu i wdrożeniu rezultatu swojej pracy”, wykonywane były/są/będą w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej oraz związane były/są/będą z wytworzeniem, rozwijaniem oraz ulepszaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego oraz były/są/będą rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, podejmowanej w sposób systematyczny, a działalność Pana jest związana z wykorzystywaniem już istniejącej lub zwiększonej wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań, a także nie są efektem pracy, która opiera się na powtarzalnych, rutynowych czynnościach, których wynik da się z góry przewidzieć, tj. nie jest to wyłącznie realizacja techniczna a twórcza.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że działalność Pana jest związana z wykorzystywaniem już istniejącej lub zwiększonej wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań do prac rozwojowych. Tworzy Pan kod źródłowy programów komputerowych z wykorzystaniem języków oprogramowania takich jak: Java, Groovy czy też z wykorzystaniem XML oraz JSON. Poszczególne części oprogramowania są rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej Pana działalności intelektualnej. Efekty Pana prac odznaczają się indywidualnym i oryginalnym, twórczym, charakterem, tj. stanowią nowość w kreowaniu nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Nie są efektem pracy, która opiera się na powtarzalnych, rutynowych czynnościach, których wynik da się z góry przewidzieć, tj. nie jest to wyłącznie realizacja techniczna a twórcza.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazuje Pan, że wykonywana przez Pana działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie z wykorzystaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzone do tego oprogramowania. Wskazał Pan, że przy tworzeniu programów komputerowych korzystał z następujących języków programowania: Java, Groovy czy też z wykorzystaniem XML oraz JSON. Świadczone usługi, w których dochodzi do ulepszania oprogramowania istniejącego, poprzez wprowadzenie innowacyjnych funkcjonalności, wykonywane były i są z wykorzystaniem najnowszych rozwiązań programistycznych. Opracowuje Pan nowe, rozwija oraz ulepsza usługi niewystępujące dotychczas w Pana praktyce gospodarczej lub istotnie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. W stosunku do dotychczasowej działalności produkty (rozumiane w ww. sposób) mają/będą miały nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów procesów lub usług nie jest wynikiem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany do tych produktów.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu oraz w warunkach działalności opisanej we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzy Pan programy komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie sprawy wskazał Pan, że efektem Pana prac odrębne programy komputerowe – utwory podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przysługują Panu prawa autorskie do utworów stworzonych lub opracowanych w wyniku realizacji zawartej umowy. Przeniesienie praw autorskich przysługujących Panu następuje zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, która w tym zakresie odpowiada wymogom narzucanym przez obowiązujące przepisy, w tym z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wskazał Pan, że wynagrodzenie od kontrahenta jest łączną zapłatą za całość czynności, jakie Pan realizuje w ramach umowy. Samodzielnie wyodrębnia wartość wynagrodzenia należną za poszczególne rodzaje czynności, tj. za oprogramowanie oraz przeniesienie praw oraz konsulting IT. Ponadto z treści wniosku wynika, że od 14 września 2020 r. prowadzi Pan nieprzerwalnie ewidencję, w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Jednocześnie oświadcza Pan, że na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box posiada ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Oblicza Pan wskaźnik nexus zgodnie ze wzorem, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, a także zgodnie z wytycznymi zawartymi w punkcie 4.2 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2059 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, poczynając od 2020 r. oraz za lata następne, jeżeli nie ulegnie zmianie przedstawiony stan faktyczny.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

–wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

–zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informujemy, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanych pytań interpretacyjnych, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.), dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).