Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2023 r., sygn. II CSKP 344/22

1. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, sąd powinien uwzględnić nie tylko ekonomiczne, ale także psychologiczne aspekty sprawy, aby poszkodowany mógł odczuć prawidłowość zastosowanego środka zarówno w sferze ekonomicznej, jak i psychicznej.

2. Kwestionowanie wysokości zadośćuczynienia możliwe jest wówczas, gdy nastąpiło oczywiste naruszenie ogólnych kryteriów jej ustalania. W takim przypadku, sąd drugiej instancji powinien dokonać bliższego wyjaśnienia, dlaczego dotychczas zapłacona kwota zadośćuczynienia przez ubezpieczyciela była adekwatna do rozmiaru doznanej krzywdy.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Paweł Grzegorczyk ‎

SSN Monika Koba

w sprawie z powództwa M. S. ‎przeciwko A. S.A. w W. ‎o zapłatę i ustalenie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 kwietnia 2023 r., ‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach ‎z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt I ACa 384/19,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach do ponownego rozpoznania ‎i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 31 stycznia 2019 r. Sąd Okręgowy w Katowicach oddalił powództwo M. S. skierowane przeciwko A. Spółce Akcyjnej w W. i odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu i wydatkami.

Sąd pierwszej instancji ustalił, iż powódka wskutek wypadku z 18 czerwca 2012 r., w którym uczestniczyła jako pasażer, wobec którego pozwany świadczył ochronę ubezpieczeniową, doznała ciężkich, zagrażających życiu obrażeń ciała. Kierujący pojazdem R. S. wyrokiem Sądu Rejonowego w Z. z 11 lutego 2013 r., VI K […] został uznany za winnego spowodowania wypadku, tj. nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez doprowadzenie do zderzenia z innym pojazdem. W postępowaniu dopuszczono dowód z szeregu opinii biegłych z zakresu psychiatrii, chorób płuc, ortopedii traumatologii, okulistyki oraz chirurgii szczękowo-twarzowej. Przeprowadzony dowód z opinii biegłego z zakresu psychiatrii nie dał podstaw do uznania, że wypadek spowodował u powódki trwałe i mające skutek do dziś pourazowe powikłania psychiczne, nie przejawia ona bowiem trwałych zaburzeń stanu psychicznego. Sąd Okręgowy nie przyznał waloru orzeczniczego opinii psychologicznej z 13 października 2016 r. wydanej 4 lata po wypadku. Powódka zgłosiła się jednorazowo do psychiatry dopiero 5 sierpnia 2016 r., po dziewięciu miesiącach wróciła do pracy, a po wypadku ukończyła studia licencjackie.