Wyrok SN z dnia 8 marca 2023 r., sygn. II CSKP 651/22

W kontekście międzynarodowego przewozu drogowego towarów, odpowiedzialność przewoźnika za szkody wynikające z wad pojazdu, takich jak fabryczne wady opon, nie jest absolutna. Przewoźnik może zwolnić się z odpowiedzialności, jeśli wady pojazdu są wynikiem zawinionego zachowania osoby uprawnionej lub jeśli doszło do zewnętrznego zdarzenia, którego nie można było uniknąć. Jednakże, w przypadku wady fabrycznej opony, nie może ona zostać uznana za zewnętrzną przyczynę szkody zwalniającą z odpowiedzialności.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Joanna Misztal-Konecka (przewodniczący)

‎SSN Marcin Krajewski (sprawozdawca) ‎SSN Marcin Łochowski

w sprawie z powództwa "G." w W. ‎przeciwko U. spółce akcyjnej w Ł. i M. G. ‎o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 8 marca 2023 r. w Warszawie ‎skargi kasacyjnej M. G. ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 4 grudnia 2019 r., I AGa 68/19,

1. odrzuca skargę kasacyjną w zakresie, w jakim odnosi się ona do punktu II. zaskarżonego wyroku,

2. oddala skargę kasacyjną w pozostałej części,

3. zasądza od M. G. na rzecz „G." w W. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód U. w W. żądał zasądzenia in solidum od pozwanych M. G. oraz U. spółki akcyjnej 52 364,92 euro wraz z odsetkami jako odszkodowania z tytułu uszkodzenia towaru przewożonego przez pozwanego M. G., którego odpowiedzialność cywilną jako przewoźnika ubezpieczał drugi z pozwanych.

Wyrokiem z 23 kwietnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku oddalił powództwo w całości.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że pozwany M. G. jako przewoźnik faktyczny otrzymał od powoda zlecenie przewiezienia elektronicznego sprzętu medycznego z Holandii do Rosji. W trakcie wykonywania przewozu, 21 listopada 2016 r. samochód ciężarowy prowadzony przez kierowcę pozwanego przewoźnika uległ wypadkowi na autostradzie w Niemczech. W trakcie tego zdarzenia doszło do pęknięcia opony samochodu, w następstwie czego przewrócił się on na bok, zaś cały przewożony w nim ładunek zsunął się w naczepie na jedną stronę, powodując uszkodzenie partii towaru, który był przedmiotem przewozu. Przewożony towar nigdy nie dotarł do odbiorcy, a przesyłka została zwrócona nadawcy. Po oszacowaniu wysokości szkody ubezpieczyciel nadawcy wypłacił mu odszkodowanie w wysokości 194 755,20 euro i sam w drodze cesji nabył roszczenie odszkodowawcze, a następnie wezwał do zapłaty odszkodowania spółkę U., która była bezpośrednim zleceniodawcą powoda. W wyniku prowadzonych rozmów U. zobowiązała się wypłacić odszkodowanie w wysokości 52 363,92 euro, co uwzględniało limit odpowiedzialności przewidziany w art. 23 ust 3 konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z 19 maja 1956 r. (dalej: „konwencja CMR”). Do zapłaty tej kwoty U. wezwała powoda, a powód zażądał jej od pozwanego przewoźnika.