Interpretacja indywidualna z dnia 24 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.179.2023.1.PS

Ustalenie wystąpienia obowiązku podatkowego w przypadku zbycia działek nabytych do majątku wspólnego małżonków, a sprzedanych po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej (źródło przychodu).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej oraz posiada status polskiego rezydenta podatkowego podlegającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

17 września 1993 r. nabył Pan do celów działalności rolniczej nieruchomość położoną we wsi A. (Gmina B.), składającą się z działek rolnych o łącznym obszarze 11,41 ha do majątku wspólnego wraz z małżonką. Uchwałą z (...) r., w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (...) w Gminie B., na terenie działki wyznaczono: teren zielony, będący zadrzewioną i zakrzewioną skarpą w bezpośrednim sąsiedztwie jeziora, teren zabudowy rekreacyjnej wraz z drogą dojazdową, oraz teren otwarty.

Do 2020 r. cały teren nieruchomości, poza skarpą, wykorzystywany był przez Pana do produkcji rolniczej.

23 lutego 2017 r. rozwiódł się Pan z małżonką, zaś 20 stycznia 2017 r. w formie aktu notarialnego została zawarta umowa podziału majątku wspólnego, zgodnie z którą całość przedmiotowej nieruchomości nabył Pan na wyłączną własność. W ramach tej umowy został Pan również zobowiązany do zapłaty byłej małżonce dopłaty w wysokości 1 000 000 zł, z których 300 000 zł zapłacił Pan w styczniu 2017 r., zaś pozostałą część (700 000 zł) jest Pan zobowiązany spłacać w równych ratach rocznych po 100 000 zł każda, płatnych w terminie do dnia 10 grudnia każdego roku. Ostatnia rata płatna będzie 10 grudnia 2024 r.

Postanowienia umowy podziału majątku wspólnego stanowią dla Pana znaczne obciążenie finansowe, w związku z czym podjął Pan w 2020 r. decyzję o podziale geodezyjnym nieruchomości, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skutkiem tego, w obrębie nieruchomości powstało:

•8 działek ewidencyjnych o powierzchni ok. 0,07 ha każda, przeznaczonych planem zagospodarowania przestrzennego na teren zabudowy rekreacyjnej (działki ewidencyjne A3, A4, A5, A6, A7, A8, A9, A10);

•działka ewidencyjna o powierzchni 0,96 ha przeznaczona na teren zielony (skarpa), składającą się w przeważającej mierze z gruntów klasy Lz – grunty zadrzewione i zakrzewione (działka ewidencyjna A1);

•działka ewidencyjna o powierzchni 0,27 ha – przeznaczona na teren drogi dojazdowej (działka ewidencyjna A2), przy czym działki położone są wobec siebie w taki sposób, że po jednej stronie drogi dojazdowej biegnie skarpa, zaś po drugiej położone są obok siebie działki przeznaczone na teren zabudowy rekreacyjnej (wszystkie: jednostka identyfikacyjna (...)).

Działki te zostały wyodrębnione celem sprzedaży i zapewnienia Panu środków finansowych na spłatę zobowiązań względem byłej żony wynikających z umowy podziału majątku.

Wydzielone działki nie zostały uzbrojone i nie czyniono na nich żadnych inwestycji mających zwiększyć ich wartość i nie prowadził Pan żadnego rodzaju reklamy działek przeznaczonych na sprzedaż. Nie dokonywał Pan jakichkolwiek czynności (nie ponosił nakładów) w celu przygotowania działek do sprzedaży. Nie zamieszczał Pan ogłoszenia o sprzedaży działek w środkach masowego przekazu oraz nie podejmował Pan innych działań marketingowych, nie udzielał Pan też żadnego pełnomocnictwa innym podmiotom, nie czynił również innych starań mającym na celu uatrakcyjnienie przedmiotowych działek bądź mających na celu wzrost wartości ekonomicznej tych działek, a w szczególności nie podejmował Pan działań mających charakter zorganizowany, ciągły bądź innych działań charakteryzujących podmioty profesjonalne. Pozyskał Pan nabywcę na przedmiotowe działki w sposób bezpośredni, tj. odpowiadając na kontakt zainicjowany przez przyszłego nabywcę. Przed sprzedażą działek nie korzystał Pan z usług agencji nieruchomości.

20 stycznia 2022 r. w Kancelarii Komorniczej (...) Spółka Partnerska z siedzibą D. dokonał Pan w drodze aktu notarialnego (repetytorium A nr xxx) jednej transakcji sprzedaży 6 działek ewidencyjnych nr A3, A4, A5, A6, A7, A8, działki nr A1 (6 udziałów we współwłasności), działki (droga) nr A2 (6 udziałów we współwłasności) na rzecz tylko jednej osoby fizycznej.

Przed transakcją z 20 stycznia 2022 r. nie dokonywał Pan innych transakcji sprzedaży gruntów. Również po wskazanej transakcji nie dokonał Pan innej takiej transakcji sprzedaży. Poza dokonaną wskazaną jedną epizodyczną (okazjonalną) transakcją sprzedaży na rzecz jednej osoby nie planuje Pan na chwilę obecną kolejnych sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład jego majątku, w tym wydzielonych, a nie sprzedanych działek nr A9 i A10 - choć nie należy tego wykluczyć w odległej i bliżej nieokreślonej perspektywie czasowej.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie nabywania i odsprzedaży nieruchomości, świadczenia usług deweloperskich, ani pośrednictwa w handlu nieruchomościami. Przed transakcją sprzedaży uzyskał Pan interpretację indywidualną w zakresie zastosowania przepisów VATu (...), w której organ interpretacyjny stwierdził, że sprzedaż działek przez Pana należy uznać za dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 VATu, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, i w konsekwencji, czynność dostawy działek będzie podlegała przepisom o opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym dokonując sprzedaży działek wystawił Pan 20 stycznia 2022 r. fakturę z wykazanym od tej transakcji należnym podatkiem VAT.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 lub pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązany jest Pan do zapłaty podatku z tytułu zbycia wskazanych nieruchomości?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie nie będzie Pan z tytułu przedstawionej we wniosku transakcji sprzedaży z 20 stycznia 2021 r. zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 lub pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej "PDOFizU").

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 PDOFizU źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 stanowi, że źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (...) - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane (...) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...). W konsekwencji sprzedaż nieruchomości, jeżeli nie posiada znamion pozarolniczej działalności gospodarczej - stanowi odrębne źródło przychodów, podlegające opodatkowaniu tylko w określonych warunkach, tj. w przypadku sprzedaży nieruchomości – jeżeli sprzedaży dokonano przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Stosownie natomiast do przepisu art. 5a pkt 6 PDOFizU - ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskiwane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9.

Ustalenie, że do sprzedaży nieruchomości doszło w wykonaniu działalności gospodarczej, wyklucza możliwość opodatkowania uzyskanego w ten sposób przychodu według zasad dotyczących odpłatnego zbycia rzeczy lub określonych praw. Rozważania, czy mieszczą się one w ramach innych kategorii przychodów, stają się w tym momencie bezzasadne, bo w tych innych kategoriach nie mogą się one już mieścić. Spełnienie wymogów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 PDOFizU eliminuje potrzebę dalszego przeglądu źródeł przychodów, gdyż burzyłoby założenia i logikę ich podziału, powodując, że aktywność podatnika spełniająca definicyjne kryteria działalności gospodarczej byłaby opodatkowana jako inne zjawisko ekonomiczne (zob. B. Brzeziński, Działalność gospodarcza czy inne źródło przychodów – łamigłówka rozwiązana…, „Przegląd Podatkowy” nr 2/2015, s. 14-15).

Definicję legalną działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 PDOFizU. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza własną definicję tego pojęcia, mającą charakter autonomiczny na gruncie powołanej ustawy i w zakresie objętym przedmiotem jej regulacji ma zasadnicze znaczenie dla kwalifikowania, według zawartych w niej kryteriów, aktywności podatnika jako działalności gospodarczej. Podnieść należy, iż działalność podatnika na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może nie być uznana za działalność gospodarczą, przy jednoczesnym uznaniu za taką działalność w rozumieniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem definicje ustawowe zawarte w tych ustawach są od siebie niezależne i zawierają w sobie inne determinanty. Należy w tym miejscu przywołać tezę z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2019 r. (II FSK 829/17), zgodnie z którą "Definicja działalności gospodarczej jest odmienna od definicji działalności gospodarczej uregulowanej w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakwalifikowanie aktywności podatnika jako działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie przesądza zatem o konieczności takiego samego zakwalifikowania jego aktywności w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."

W orzecznictwie sądów administracyjnych za ugruntowany można uznać pogląd, że poprzez działalność zarobkową należy rozumieć działanie nakierowane na osiągnięcie zysku rozumianego jako nadwyżka przychodów nad wydatkami poniesionymi w celu ich osiągnięcia. O zarobkowym charakterze działalności nie przesądza przy tym faktyczne osiągnięcie zysku, lecz działanie w sposób racjonalny, obiektywnie pozwalający spodziewać się uzyskania zarobku (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2017 r., II FSK 4025/14, z dnia 10 maja 2017 r., II FSK 1009/15). Działalność jest zarobkowa niezależnie od tego, na jaki cel zostaną potem przeznaczone uzyskane w ramach tych działań środki.

Bez wątpienia w niniejszym stanie faktycznym działał Pan w celu osiągnięcia zysku. Podnieść jednak należy, iż aby mówić o działalności gospodarczej przez Pana wykonywanej, niezbędne jest łączne spełnienie również pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 PDOFizU, a zatem wykonywanie działalności w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek, które to przesłanki w postaci zorganizowania i ciągłości w niniejszej sprawie jednak nie wystąpiły. W orzecznictwie przyjmuje się, że działalność ta musi mieć charakter zorganizowany, czyli być ciągiem określonych celowych czynności, wykonywanych według planu począwszy od czynności przygotowawczych do etapu realizacji celu tej działalności. Musi też charakteryzować się ciągłością, czyli powtarzalnością, trwałością, regularnością działań. Jeżeli zatem działalność polegająca na nabywaniu i zbywaniu nieruchomości jest nastawiona na osiągnięcie zysku, ma charakter powtarzalny, nieruchomości są przygotowywane do sprzedaży w celu zwiększenia ich wartości, to uznać ją należy za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 sierpnia 2022 r., II FSK 158/20). W realiach niniejszej sprawy nie można przypisać Panu żadnego powtarzalnego, regularnego, trwałego czy ciągłego działania jak i z góry zorganizowanego zamiaru bądź planu.

Nabył Pan grunt w celach wykorzystywania go w ramach działalności rolniczej, w żadnej mierze niepolegającej na obrocie nieruchomościami. Nie można zapominać, iż grunt został nabyty przez Pana w 1993 r., a jego część została dopiero sprzedana w 2022 r. w ramach przysługującego Panu prawa do zwykłego zarządu własnym majątkiem. Nabywając grunt w 1993 r. nie działał Pan z zamiarem jego późniejszej odsprzedaży. Nadto majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność rolniczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością rolniczą, dlatego też sprzedaż tego majątku nie może być postrzegana jako przejaw działalności gospodarczej tylko z tego powodu, że była uprzednio wykorzystywana w działalności rolniczej. Dokonana przez Pana sprzedaż nie miała żadnego charakteru ciągłego czy zorganizowanego. Przedmiotowa transakcja miała charakter incydentalny i była związana z zarządem własnym majątkiem. Jedynym działaniem w celu sprzedaży nieruchomości z Pana strony było w zasadzie wydzielenie z gruntu kilku działek. Czynności tej nie można automatycznie przypisać znamion działalności gospodarczej, bowiem czynność ta nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Przywołać w tym miejscu należy ponownie tezę z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2019 r. (II FSK 829/17), zgodnie z którą "Do zakwalifikowania aktywności podatnika jako działalności gospodarczej niezbędne jest wykazanie profesjonalnego charakteru podejmowanych przez niego działań. Odróżnić od nich należy działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym mieniem, których cechą jest kierowanie się zasadami gospodarności. Dopiero łączne spełnienie wszystkich przesłanek wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych determinuje możliwość kwalifikacji uzyskanego przez podatnika przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 wskazanej ustawy. Brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. Zwłaszcza w warunkach rozregulowanej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do sposobu zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny, do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości. Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Błędne jest automatyczne wiązanie z działalnością gospodarczą takich działań podatnika, jak zlecenie sprzedaży rzeczy profesjonalnej agencji czy też poszukiwanie przezeń nabywcy za pomocą Internetu. Takie zachowania, w szczególności w XXI wieku, nie wykraczają normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi".

Nadto przywołać należy także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lipca 2022 r. (sygn. akt SK 20/19), w kontekście którego sprzedaży przez Pana działek również nie można uznać jako działalności gospodarczej w rozumieniu PDOFizU, bowiem w wyroku tym Trybunał uznał, iż "(...) Pojęcie „zorganizowanie” można rozpatrywać w dwóch aspektach: zorganizowania formalnego oraz zorganizowania faktycznego. Na organizację formalną przedsięwzięcia kwalifikowanego jako działalność gospodarcza składa się m.in.: wybór formy organizacyjno-prawnej, w jakiej działalność ta będzie uskuteczniana (np. na podstawie zgłoszenia osoby fizycznej do ewidencji działalności gospodarczej czy też przez powołanie spółki prawa handlowego, wpisanej następnie do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego); uzyskanie właściwego numeru statystycznego; zgłoszenie działalności organowi podatkowemu oraz spełnienie innych warunków prawnych, związanych z podjęciem określonego rodzaju działalności gospodarczej. Wypada jednak wskazać, że dopełnienie wymienionych wyżej wymogów formalnych nie ma decydującego znaczenia dla uznania określonych form aktywności za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy podatkowej. Prowadzenie działalności gospodarczej (i osiąganie przychodów z tej działalności) to pewien stan obiektywny. Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy, nie jest konieczna rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w przepisach odrębnych, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą. Nie ma także znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, iż przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu (por. wyrok NSA z 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, Lex nr 1572428) (...). Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nieokazjonalny, powtarzalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Ciągłość działalności gospodarczej nie oznacza jednak, że jej czynności wykonywane muszą być bez przerwy, istotna jest realizowana powtarzalność określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, w tym także czynności przygotowawczych, które nie przynoszą jeszcze dochodu, czy nawet przychodu, ale z uwagi na zamierzony cel są niezbędne do jego uzyskania lub maksymalizacji".

Nie sposób pominąć również linii interpretacyjnej samych organów podatkowych - wskazać chociażby należy na zaprezentowane stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z dnia 6 maja 2021 r., zgodnie z którym "Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Zatem, jak wskazano w wyroku NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, nie ma znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, że przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu. Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji. W efekcie uznać należy, że o zaliczeniu określonych form aktywności podatnika do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej zadecyduje nie tyle dopełnienie przez niego wymogów formalnych związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej, ile okoliczności faktyczne świadczące o tym, że jego działania miały charakter zorganizowany i ciągły oraz, że były prowadzone w celu zarobkowym we własnym imieniu, a uzyskane w ten sposób przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się ponad to cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej".

W kontekście przywołanego stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie sposób uznać dokonaną przez Pana transakcję za działalność gospodarczą. Mając na uwadze przywołane przepisy oraz orzecznictwo, Pana zdaniem dokonana przez Pana okazjonalna jednorazowa transakcja sprzedaży działek nie była przeprowadzona w warunkach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 PDOFizU, a tym samym transakcję tą należy zaliczyć do źródła przychodów jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a PDOFizU, przy czym z uwagi na zbycie nieruchomości po upływie 5 lat od jej nabycia dochód z przedmiotowego zbycia nie podlega opodatkowaniu.

W tym przypadka za datę nabycia nieruchomości(gruntu) przyjmuje się datę nabycia do majątku wspólnego małżonków, tj. 17 września 1993 r. i nie zmienia tego faktu nabycie przez Pana stycznia 2017 r. nieruchomości na wyłączną własność w wyniku zawartej z małżonką umowy podziału majątku wspólnego z uwagi na rozwód małżonków, bowiem stosownie do art. 10 ust. 6 PDOFizU w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych wart. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie (5 letni), liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są:

[pkt 8] odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000, „organizować” to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 7 maja 2008 r. I SA/Op18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą), w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opis sprawy wynika m.in., że:

•jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej oraz posiada Pan status polskiego rezydenta podatkowego podlegającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu;

•17 września 1993 r. nabył Pan do celów działalności rolniczej nieruchomość położoną we wsi A. (Gmina B.), składającą się z działek rolnych o łącznym obszarze 11,41 ha do majątku wspólnego wraz z małżonką;

•uchwałą z (...) r., w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (...) w Gminie B., na terenie działki wyznaczono: teren zielony, będący zadrzewioną i zakrzewioną skarpą w bezpośrednim sąsiedztwie jeziora, teren zabudowy rekreacyjnej wraz z drogą dojazdową, oraz teren otwarty;

•do 2020 r. cały teren nieruchomości, poza skarpą, wykorzystywany był przez Pana do produkcji rolniczej;

•23 lutego 2017 r. rozwiódł się Pan z małżonką;

•20 stycznia 2017 r. w formie aktu notarialnego została zawarta umowa podziału majątku wspólnego, zgodnie z którą całość przedmiotowej nieruchomości nabył Pan na wyłączną własność;

•w ramach ww. umowy został Pan zobowiązany do zapłaty byłej małżonce dopłaty w wysokości 1 000 000 zł, z których 300 000 zł zapłacił Pan w styczniu 2017 r., zaś pozostałą część (700 000 zł) jest Pan zobowiązany spłacać w równych ratach rocznych po 100 000 zł każda;

•postanowienia umowy podziału majątku wspólnego stanowią dla Pana znaczne obciążenie finansowe, w związku z czym podjął Pan w 2020 r. decyzję o podziale geodezyjnym nieruchomości, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;

•skutkiem tego, w obrębie nieruchomości powstało 8 działek ewidencyjnych o powierzchni ok. 0,07 ha każda, przeznaczonych planem zagospodarowania przestrzennego na teren zabudowy rekreacyjnej, a ponadto działka ewidencyjna o powierzchni 0,96 ha przeznaczona na teren zielony (skarpa), składającą się w przeważającej mierze z gruntów klasy Lz – grunty zadrzewione i zakrzewione oraz działka ewidencyjna o powierzchni 0,27 ha – przeznaczona na teren drogi dojazdowej

•działki te zostały wyodrębnione celem sprzedaży i zapewnienia Panu środków finansowych na spłatę zobowiązań względem byłej żony wynikających z umowy podziału majątku;

•20 stycznia 2022 r. dokonał Pan w drodze aktu notarialnego jednej transakcji sprzedaży części działek.

Odnośnie okoliczności związanych z niniejszą sprzedażą wskazał Pan również, że:

•wydzielone działki nie zostały uzbrojone i nie czyniono na nich żadnych inwestycji mających zwiększyć ich wartość;

•nie prowadził Pan żadnego rodzaju reklamy działek przeznaczonych na sprzedaż;

•nie dokonywał Pan jakichkolwiek czynności (nie ponosił nakładów) w celu przygotowania działek do sprzedaży;

•nie zamieszczał Pan ogłoszenia o sprzedaży działek w środkach masowego przekazu oraz nie podejmował Pan innych działań marketingowych;

•nie udzielał Pan też żadnego pełnomocnictwa innym podmiotom, nie czynił również innych starań mającym na celu uatrakcyjnienie przedmiotowych działek bądź mających na celu wzrost wartości ekonomicznej tych działek, a w szczególności nie podejmował Pan działań mających charakter zorganizowany, ciągły bądź innych działań charakteryzujących podmioty profesjonalne;

•pozyskał Pan nabywcę na przedmiotowe działki w sposób bezpośredni, tj. odpowiadając na kontakt zainicjowany przez przyszłego nabywcę;

•przed sprzedażą działek nie korzystał Pan z usług agencji nieruchomości;

•przed transakcją z 20 stycznia 2022 r. nie dokonywał Pan innych transakcji sprzedaży gruntów;

•po wskazanej transakcji nie dokonał Pan innej takiej transakcji sprzedaży;

•poza dokonaną wskazaną jedną epizodyczną (okazjonalną) transakcją sprzedaży na rzecz jednej osoby nie planuje Pan na chwilę obecną kolejnych sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład jego majątku;

•nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie nabywania i odsprzedaży nieruchomości, świadczenia usług deweloperskich, ani pośrednictwa w handlu nieruchomościami.

Podnieść trzeba w tym miejscu, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości (działki) działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności.

Tymczasem z okoliczności sprawy wynika, że takich czynności Pan nie podejmował. Podzielenie działek na mniejsze pomogło Panu w sprzedaży działek, a powodem ich sprzedaży było zobowiązanie względem byłej żony do zapłaty dopłaty w wyniku przeprowadzonego podziału majątku wspólnego, która - jak Pan wskazał - jest dla Pan znaczymy obciążeniem finansowym.

Pamiętać trzeba, że sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym zakresie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14, w którym wskazał, że „do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości. Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy – w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi”.

Mając na względzie całokształt powyższych okoliczności, jak również fakt, że całą tą nieruchomość gruntową zakupił Pan na cele rozlicznie, wyłączone z pod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wykorzystywał Pan ją do tych celów do 2020 roku oraz nie poczynił Pan na zbywanych działkach istotnych nakładów, które zwiększyłyby ich wartość, takich jak: uzbrojenie terenu w sieci wodociągową, kanalizacyjną, gazową, energetyczną, wycinka drzew i krzewów, wykonanie ogrodzenia oraz nie dokonywał Pan zarówno przez i po tej transakcji sprzedaży innych nieruchomości, należy stwierdzić iż taka sprzedaż ma charakter nieprofesjonalny i mieści się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Z treści wniosku nie wynika więc, iż sprzedaż działek nastąpiła w ramach działalności gospodarczej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Brak jest zatem podstaw, aby podejmowane przez Pana czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie może bowiem uznać, że samo podzielnie działek na mniejszej, czy też wydzielenie drogi mogą być wystarczająca przesłanką do uznania by przychód z ich zbycia uznać za przychód z prowadzanej działalności gospodarczej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy uznać, że przychód uzyskany przez Pana z dokonanej w 2022 r. sprzedaży kilku działek nie był uzyskany ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, sprzedaż ich należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma zatem data ich nabycia.

Z wniosku wynika, że całą nieruchomość gruntową nabył Pan wraz z małżonką do majątku wspólnego w 1993 r. Rozwód nastąpił w 2020 roku, w ramach podziału majątku potrzymał Pan całą nieruchomość gruntową, a sprzedaży części działek dokonał Pan w 2022 roku.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359, z późn. zm.):

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 50¹ ww. Kodeksu:

W razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

Z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zacytowane przepisy prawa datą nabycia przez Pana nieruchomości opisanej we wniosku – stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest data jej nabycia do majątku wspólnego małżonków, tj. 1993 r.

Zatem, odpłatne zbycie w 2022 r. kliku działek z tej nieruchomości gruntowej (która w 2020 r. na mocy umowy o podział majątku wspólnego przypadła Panu na wyłączną własność) zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, a w konsekwencji sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Pana stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).