Wyrok NSA z dnia 4 sierpnia 2022 r., sygn. II FSK 158/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA (del) Renata Kantecka (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Kwaśniewska-Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 października 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 597/19 w sprawie ze skargi B. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 8 marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 597/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę B. L. (dalej: "Strona", "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: "Organ", "DIAS") z 8 marca 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. wraz z odsetkami za wybrane miesiące 2014 r. Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

W skardze kasacyjnej Skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżył wyrok w całości. Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, dalej: "p.p.s.a.") zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: I. naruszenie prawa materialnego: 1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 14 ust. 1 w zw. z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f."), poprzez uznanie, że dokonywane przez Skarżącego czynności sprzedaży lokali mieszkalnych podejmowane były w związku i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podczas gdy przedmiotowe nieruchomości wykorzystywane były do realizacji celów mieszkaniowych, 2) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) i lit. d) u.p.d.o.f., poprzez przyjęcie, że nabycie przez Skarżącego lokali mieszkalnych położonych w Z. przy ul. 1, ul. 2 oraz ul. 3 oraz ich remonty nie stanowi wydatku na własne cele mieszkaniowe, 3) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., poprzez jego niezastosowanie pomimo istnienia przesłanek zastosowania ulgi podatkowej, II. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy: 1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 191, art. 199 oraz art. 199a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz.800 ze zm., dalej: "O.p."), poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań Skarżącego, w tym nieuwzględnienie wyjaśnień Skarżącego w przedmiocie realizacji w lokalach mieszkalnych położonych w Zawierciu przy ul. 1, ul. 2 oraz ul. 3 własnych celów mieszkaniowych podczas, gdy z zeznań Skarżącego wprost wynika, iż w ww. lokalach mieszkalnych realizował on własne cele mieszkaniowe,