Interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.1046.2022.3.KR

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz podatku od towarów i usług. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lutego 2023 r. (wpływ 22 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną, posiada rezydencję podatkową w Polsce, nie prowadzi i nigdy nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej, nie jest także płatnikiem podatku od towarów i usług. Nie działa Pani w charakterze zarobkowym ani działalności gospodarczej. Nigdy wcześniej nie prowadziła Pani żadnej inwestycji budowlanej, nie posiada Pani wykształcenia budowlanego, jest to Pani pierwsza budowa.

Dnia 8 lipca 2015 r. dokonała Pani zakupu jako osoba fizyczna, działki budowlanej nr (…) (bez mediów/przyłączy), znajdującej się we wsi (…). Działkę zakupiła Pani z zamiarem wybudowania dla Pani i rodziny, dwóch budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej wraz z garażami (czyli cztery lokale mieszkalne plus cztery garaże po jednym garażu na lokal, o pow. nieprzekraczającej 150 m²). Jeden budynek przeznaczony miał być do zamieszkania przez Pani rodziców, drugi budynek dla Pani. Dlatego też dokonała Pani podziału gruntu na dwie działki o nr (…) i nr (…) (data wydania decyzji podziału gruntu przez Burmistrza Gminy (…) 6 kwietnia 2020 r., nr decyzji (…)). Drugi lokal mieszkalny wraz z garażem znajdujący się w Pani budynku miał być przeznaczony dla przyszłego dziecka, natomiast lokal mieszkalny w budynku rodziców przeznaczony miał być dla osoby opiekującej się Pani rodzicami, ewentualnie Pani kolejnego dziecka. W 2016 r. rozpoczęła Pani budowę zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym przez Starostwo Powiatowe (…). Budowa była wykonywana zgodnie z decyzją w sprawie pozwolenia na budowę (…) z dnia 20 maja 2016 r., dwóch budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z garażami. Zgodnie z projektem są to dwa budynki jednorodzinne w zabudowie bliźniaczej, w każdym z budynków znajdują się dwa lokale mieszkalne z indywidualnymi wejściami, garażami, bramami wjazdowymi, furtkami, czyli cztery lokale mieszkalne plus cztery garaże znajdujące się w piwnicy, po jednym garażu na lokal. Budynki są ogrodzone, posiadają balkony i tarasy, ścieżki piesze oraz wjazdy do garaży zostały utwardzone kostką brukową. Każdy poszczególny lokal nie przekracza 150 m², do każdego z nich przynależy indywidualny śmietnik. Budowę zgłosiła Pani w Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w (…) i prowadziła Pani w systemie gospodarczym jako osoba fizyczna. Zakończyła Pani budowę dwóch budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej w dniu 20 grudnia 2019 r., składając w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w (…) zawiadomienie nr (…) o zakończeniu budowy, natomiast pierwsze zasiedlenie nastąpiło 7 stycznia 2020 r. Z powodu uniknięcia hałasów związanych z remontami, w pierwszej kolejności zostały przystosowane do zamieszkania dwa lokale znajdujące się na piętrach budynków, w których zamieszkaliście w okresie od 7 stycznia do 10 kwietnia 2020 r., przygotowując w tym czasie dla Pani dwa lokale znajdujące się w obu budynkach na parterach. Od dnia 10 kwietnia 2020 r. mieszkacie w lokalach na parterze. Od tego momentu nie poniesiono żadnych wydatków związanych z nieruchomością. W latach 2016-2022 przyłączyła Pani wszystkie media, prąd, gaz, wodę, szamba. Dnia 14 listopada 2022 r. otrzymała Pani od Starostwa Powiatowego (…) zaświadczenia nr (…), nr (…) dla działki nr (…) oraz zaświadczenia nr (…), nr (…) dla działki nr (…) o wyodrębnieniu samodzielności lokali. Dnia 8 grudnia 2022 r. złożyła Pani wniosek o założenie księgi wieczystej na działkę (…) w Sądzie Rejonowym (…) nr zgłoszenia wniosku (…). Planuje Pani dla wyżej wymienionych lokali ustanowić indywidualne księgi wieczyste oraz służebności na gruntach. W związku z tym, że nie udało się Pani spłodzić dzieci z Pani partnerem, związek się rozpadł, obecnie dwa lokale są niezamieszkałe. Koszty utrzymania mieszkań, konserwacji instalacji w tym przeglądów piecy gazowych – kondensacyjnych, dogrzania w sezonie zimowym tak by instalacje CO nie zamarzły, monitują duże wydatki. W dodatku zmuszona jest Pani do naprawienia dachu zniszczonego przez kunę. Budynek znajduje się na wsi, droga dojazdowa jest prywatną drogą szutrową poprzedniego właściciela działki. W sezonie wiosna/jesień zamienia się ona w nieprzejezdne błoto, natomiast w sezonie zimowym w zasypy śniegu, które trzeba bezustannie odśnieżać, na co nie pozawala zdrowie. Poprzedni właściciel przed zakupem działki obiecał utwardzić drogę dojazdową polbrukiem na swój koszt. Niestety do dnia dzisiejszego tego nie zrobił. Ze względu na problemy związane z drogą zdecydowaliście się na dojazdy koleją podmiejską i zrezygnowaliście z samochodu. W ostatnim czasie stan zdrowia Pani matki znacznie się pogorszył. Z powodu braku limitów do lekarzy specjalistów przyjmujących na NFZ, koniecznym jest korzystanie z prywatnej praktyki lekarskiej, co jest bardzo kosztowne. Pani matka jest w wieku 70+ i ma problemy z poruszaniem się, pokonanie dystansu do stacji kolejowej z miesiąca na miesiąc sprawia jej coraz większą trudność. Na domiar tego wszystkiego Poczta Polska w Pani wsi prawie w ogóle nie funkcjonuje, w najlepszym razie korespondencja dociera do Pani po 3 miesiącach jeśli w ogóle. Ponieważ budowę prowadziła Pani w systemie gospodarczym i wykonywała na niej podstawowe prace polegające głównie na dźwiganiu różnych przedmiotów, co w rezultacie doprowadziło u Pani do zwężenia przestrzeni międzykręgowych i przepuklinę krążka międzykręgowego, uniemożliwia to Pani samodzielne wykonywanie niezbędnych czynności w utrzymaniu budynków i terenu w należytym stanie. W dodatku na początku tego roku bardzo ciężko Pani chorowała z powodu Covid, co dodatkowo osłabiło Pani organizm, do dnia dzisiejszego odczuwa Pani skutki tego wirusa. W związku zaistniałą sytuacją chciałaby Pani sprzedać wyżej wymienione nieruchomości, ale nie wcześniej niż w maju 2023 r. Zaznaczyła Pani, że budując budynki dla Pani i rodziny nigdy nie ubiegała się Pani o zwrot podatku VAT zapłaconego w cenie materiałów budowlanych.

W uzupełnieniu wniosku, wskazała Pani, że jest jedynym właścicielem nieruchomości będącej pomiotem wniosku. Zamierza Pani zawrzeć umowę przedwstępną lub inny dokument, na podstawie której odbędzie się sprzedaż całości lub części nieruchomości. Nie jest Pani w stanie sprecyzować indywidualnej sytuacji kupującego/kupujących czy to będzie zakup z środków własnych, czy też z kredytu, ani kwestii prawnych związanych z warunkami przeniesienia prawa własności nieruchomości, ponieważ nie posiada Pani wiedzy na ten temat i wszystkie kwestie związane z umową sprzedaży będą wykonywane przez notariusza. Na chwilę obecną nie pojawiła się jeszcze żadna osoba zainteresowana kupnem, toteż nie został jeszcze opracowany projekt umowy przedwstępnej. Na chwilę obecną może Pani wyrazić, iż jeśli pojawi się osoba zainteresowana kupnem, to będzie Pani chciała zawrzeć umowę przedwstępną choćby po to, aby każda ze stron miała czas na przygotowanie się do tej transakcji. W Pani przypadku będzie to konieczność przeprowadzenia się, gdyż w chwili obecnej zamieszkuje Pani wraz z rodzicami w przedmiotowej nieruchomości, a ponadto ważną dla Pani kwestią będzie zapewnienie, iż strona kupująca nie wycofa się z transakcji, a jeśli do tego dojdzie, to ewentualnie wpłacony zadatek nie będzie podlegał zwrotowi. Zda się Pani na notariusza, któremu powierzy Pani przygotowanie umowy przedwstępnej i aktu notarialnego dotyczącego umowy sprzedaży nieruchomości. Nieruchomość będąca podmiotem planowanej sprzedaży nie jest udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy. W budynku zamieszkuje Pani i zamieszkiwała Pani wraz z rodzicami. Dokonała Pani wcześniej sprzedaży nieruchomości: dom rodziców przekazany Pani umową darowizny od rodziców dnia 12 lutego 2015 r., mieszkaliście w nim do momentu jego sprzedaży. Sprzedaż nastąpiła dnia 14 października 2019 r. Niezabudowana działka budowlana przekazana Pani umową darowizny od rodziców (nr (…)) 9 stycznia 2008 r., sprzedana 19 grudnia 2019 r. Niezabudowana działka budowlana (nr (…)) przekazana umową darowizny z dnia 12 lutego 2015 r. sprzedana dnia 12 lipca 2019 r. Pani rodzice zdecydowali się przekazać Pani swój majątek jeszcze za życia, bo są już w podeszłym wieku i wiadomo będzie, że za jakiś czas będą wymagali z Pani strony opieki, co jest naturalną koleją rzeczy. Pieniądze uzyskane za wyżej wymienione nieruchomości ulokowała Pani w całości w mieszkaniach zakupionych w dniach 23 grudnia 2019 r. i 20 kwietnia 2020 r., które to mieszkania stanowią dla Pani zabezpieczenie na starość lub na nieprzewidziane sytuacje losowe. W przeciwieństwie do niezabudowanych działek, pozwalają Pani na generowanie dodatkowego źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie generują tym samym kosztów takich, jakie ponosiła Pani w związku z niezabudowanymi działkami, których nie chciała Pani początkowo sprzedawać. Z racji tego, iż nikt nie był zainteresowany najmem działki nr (…) monitowała ona tylko dodatkowe koszty. Natomiast działka nr (…) wynajmowana była do momentu sprzedaży. Jednakże najem był bardzo problematyczny, gdyż dzierżawca nie dość, że nie chciał płacić, to działka znajdowała się bardzo daleko 300 km od Pani miejsca mieszkania, co było bardzo kłopotliwe. Dojazdy na działkę i monitowanie całej sytuacji związanej z najmem (powtarzające się awarie studni wodociągowej, problemy z obsuwającym się ogrodzeniem, ponieważ działka znajdowała się na spadku terenu) przynosiły duże koszty, więc najem był mało opłacalny, to też było powodem jej sprzedaży. Po pewnym czasie uznała Pani jednak, że lepszą lokatą kapitału będą nie działki, a mieszkania, które można wynająć i uzyskiwać z tego tytułu przychód. Toteż zdecydowała się Pani na to rozwiązanie. Natomiast niezabudowana działka budowlana nr (…) została zakupiona dnia 14 października 2010 r. w celu budowy planowanej nieruchomości (2 budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej wraz z garażami), jednakże nastąpiła zmiana planu zagospodarowania przestrzennego uniemożliwiająca Pani wybudowanie założonego budynku, więc sprzedała ją Pani. Za pieniądze otrzymane ze sprzedaży zakupiła Pani 8 lipca 2015 r. obecną działkę budowlaną, na której wybudowała Pani nieruchomość będącą przedmiotem wniosku. Nie była i nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,sprzedaż nieruchomości to jedynie zarząd majątkiem prywatnym, dlatego też z tytułu sprzedaży nie odprowadzała Pani podatku VAT, ani nie składała deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjne VAT-R. W chwili obecnej nie planuje Pani sprzedaży innej nieruchomości poza nieruchomością będącą przedmiotem wniosku z uwagi na okoliczności opisane we wniosku. Nie prowadziła Pani i nie będzie Pani prowadzić szerokich działań marketingowych związanych ze sprzedażą nieruchomości. Niemniej jednak planuje Pani wystawić ogłoszenie o nieruchomości na portalu internetowym, gdzie można zamieszczać ogłoszenia lub skorzystać z usług pośrednika nieruchomości. Podkreśliła Pani, że nie można wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność przedmiotowej nieruchomości, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Założenie przeciwne byłoby nieracjonalne i nieznajdujące oparcia w ustawie. Każda osoba należycie dbająca o własne interesy czyni to z rozwagą i w sposób zapewniający jej osiągnięcie maksymalnych korzyści niezależnie od tego, czy dysponuje majątkiem przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, czy służącym celom osobistym. Trudno oczekiwać od podmiotu, który zbywa składnik swojego majątku prywatnego, aby nie kierował się przy tym rachunkiem ekonomicznym i powstrzymywał od działań, które pozwolą mu uzyskać jak najwyższą cenę, w obawie przed obłożeniem transakcji sprzedaży daniną publicznoprawną. Środki pieniężne ze sprzedaży nie będą reinwestowane, tym samym nie zostaną przeznaczone na zakup kolejnej nieruchomości przeznaczonej bezpośrednio do odsprzedaży, przeznaczone zostaną na zaspokojenie potrzeb związanych z leczeniem, życia codziennego ewentualnie na zakup innej nieruchomości na własne cele mieszkalne. Budynki mieszkalne są trwale związane z gruntem. Budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek. Nie była Pani i nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie dokonywała Pani odliczeń podatku naliczonego związanych z budową budynków mieszkalnych. Od tego momentu nie poniosła Pani żadnych wydatków związanych z nieruchomością. Przedmiotowa nieruchomość (jako całość lub część) nie była i nie będzie wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej. W 2016 r. rozpoczęła Pani budowę, w systemie gospodarczym, zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym. Budowa została zakończona w dniu 20 grudnia 2019 r. Z powodu uniknięcia hałasów związanych z remontami, w pierwszej kolejności zostały przystosowane do zamieszkania dwa lokale znajdujące się na piętrach budynków, w których zamieszkaliście w okresie od 7 stycznia do 10 kwietnia 2020 r. przygotowując w tym czasie dla Pani dwa lokale znajdujące się w obu budynkach na parterach. Od dnia 10 kwietnia 2020 r. mieszkacie w lokalach na parterze. Nie była Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VATi nie dokonywała Pani odliczeń podatku naliczonego związanych z budową budynków mieszkalnych. Od tego momentu nie poniosła Pani żadnych wydatków związanych z nieruchomością.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności, Pani zdaniem dostawa budynków lub poszczególnych lokali podlegać będzie zwolnieniu z art.43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Stosownie bowiem do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art.43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własne podatnika - bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem, w przypadku sprzedaży budynków lub części budynków grunt, na którym znajdują się przedmiotowe budynki, również będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż budynków. Jak wynika z informacji przedstawionych w opisie sprawy, od momentu zamieszkania na parterze (tj. od dnia 10 kwietnia 2020 r.) do momentu planowanej sprzedaży nie poniosła Pani i nie poniesie Pani jakichkolwiek wydatków związanych z nieruchomością, objętych podatkiem VAT. Zatem, dostawa budynków posadowionych na działkach nr (…) i nr (…) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art.43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, gdyż jak wynika z treści wniosku - będzie dokonywana w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia oraz od 10 kwietnia 2020 r. na ww. budynki nie były ponoszone nakłady na ich ulepszenie stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Pytania

1.Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości jako całości lub poszczególnych lokali, będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług w myśl obowiązujących przepisów?

2.W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 i przyjęcie przez organ podatkowy, że dostawa budynków lub poszczególnych lokali podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to czy w przedstawionym stanie faktycznym będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, czy też na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

3.Czy sprzedaż nieruchomości będącej przedmiotem wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

4.Jeśli odpowiedź na pytanie nr 3 jest negatywna, to czy biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności stanu faktycznego, okres pięciu lat od nabycia lub wybudowania nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć się od daty nabycia nieruchomości gruntowej, tj. od 2015 r. i czy w konsekwencji, sprzedaż nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu z uwagi na upływ 5-letniego okresu, liczonego od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 i nr 4 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 i nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 3)

Ad 3

Przychód ze sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: „ustawy o PIT”).

Zgodnie bowiem z przepisem art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Natomiast w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Powyższy przepis stanowi ogólną regułę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej, zdefiniowane w ww. przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, opiera się na trzech przesłankach:

-zarobkowym celu działalności,

-wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

-prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Zgodnie z przyjętym w doktrynie poglądem, działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być prowadzona w sposób tak ukierunkowany, aby możliwe było osiąganie faktycznych zysków. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, tak jak w przedstawionym stanie faktycznym.

Przepisy ustawy o PIT wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, czy prowadzący ją podmiot dopełnia ciążących na nim obowiązków z tą działalnością związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia także definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08). Kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej wprowadzone przez ustawodawcę w ww. przepisie miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14 uznał, że: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto, należy również zwrócić uwagę na przepis art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi, iż za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika - mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ustawy o PIT. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT).

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód może stanowić przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego. Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania do danego źródła przychodu, należy w pierwszej kolejności ocenić zamiar, a następnie okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, może wskazywać rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań, które są powtarzalne, uporządkowane, konsekwentnie prowadzące do osiągnięcia zysku, polegające na nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Mając na uwadze przytoczone przepisy oraz ich interpretację wynikającą z orzecznictwa, stwierdza Pani, że nie powinna Pani zostać uznana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży nieruchomości. W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ jej zbycie nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Przemawiają za tym następujące okoliczności: nieruchomość nabyła Pani w 2015 r., w celu zaspokojenia potrzeb rodziny poprzez budowę budynków mieszkalnych, w których zamieszkała Pani wraz z rodzicami. Nieruchomość nie została nabyta w celu odsprzedaży, o czym świadczy zamiar jej sprzedaży dopiero w 2023 r. z powodów osobistych opisanych w stanie faktycznym wniosku. Uwzględniając zarówno datę nabycia nieruchomości (2015 r.) oraz datę planowej sprzedaży (w 2023 r.) brak jest podstaw do przyjęcia, że sprzedaż nieruchomości nastąpi w ramach prowadzenia działalności gospodarczej; przeciętny podmiot gospodarczy handlujący nieruchomościami podjąłby bowiem całkowicie inne kroki aniżeli te podjęte przez Panią, tj. dążyłby do jak najszybszej sprzedaży nieruchomości; w niniejszej sprawie, sprzedaż nastąpi po blisko 8 latach od nabycia nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości dopiero po niemal 8 latach od nabycia nieruchomości przeczy istnieniu zamiaru uczynienia z tej sprzedaży źródła stałego zarobku, co stanowi element definicyjny działalności gospodarczej, obiektywnie zbyt duża odległość czasowa pomiędzy nabyciem nieruchomości, a pierwszą czynnością, którą w niniejszej sprawie można próbować uznać za czynność o charakterze kwalifikowanym, mogącym świadczyć o profesjonalnym charakterze działalności. Nie prowadziła Pani i nie będzie Pani prowadzić szerokich działań marketingowych związanych ze sprzedażą nieruchomości. Środki pieniężne ze sprzedaży nie będą reinwestowane, tym samym nie zostaną przeznaczone na zakup kolejnej nieruchomości przeznaczonej bezpośrednio do odsprzedaży. Przez blisko 8 lat nie podjęła Pani żadnej czynności charakterystycznej dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a wszelkie działania związane z budową domów miały na celu zaspokojenie potrzeb Pani rodziny, gdyż domy te zostały zamieszkane przez Panią i Pani rodziców. Wskazane okoliczności przeczą temu, aby Pani działania związane ze sprzedażą nieruchomości przybrały formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Brak jest zatem elementu ciągłości.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega zatem wątpliwości, że sprzedaż nieruchomości to jedynie zarząd majątkiem prywatnym. Jeśli nie znajdzie się nabywca na całą nieruchomość w postaci dwóch budynków, to zamierza Pani sprzedać je odrębnie lub nawet poszczególne lokale w tych budynkach, bowiem w Pani aktualnej sytuacji życiowej nie stać Pani na ich utrzymanie, pomimo że plany były inne.

Podkreślić należy, że nie można wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność przedmiotowej nieruchomości, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Założenie przeciwne byłoby nieracjonalne i nieznajdujące oparcia w ustawie. Każda osoba należycie dbająca o własne interesy czyni to z rozwagą i w sposób zapewniający jej osiągnięcie maksymalnych korzyści niezależnie od tego, czy dysponuje majątkiem przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, czy służącym celom osobistym. Trudno oczekiwać od podmiotu, który zbywa składnik swojego majątku prywatnego, aby nie kierował się przy tym rachunkiem ekonomicznym i powstrzymywał od działań, które pozwolą mu uzyskać jak najwyższą cenę, w obawie przed obłożeniem transakcji sprzedaży daniną publicznoprawną. Uzyskanie warunków zabudowy oraz pozwolenia na budowę, niezbędnych przyłączy oraz wybudowanie budynków i zamieszkanie w nich nie jest samo w sobie czynnością profesjonalną, na tyle specyficzną, że dostępną czy stosowaną wyłącznie przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomości, tak jak w ogóle nie może być mowy o uznaniu za takową opublikowanie (umieszczenia) ogłoszenia o sprzedaży w Internecie.

Ww. wnioski znajdują potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (por. wyrok WSA Opole sygn. akt I SA/Op 377/18, wyrok WSA Gliwice sygn. akt III SA/Gl 1016/17, wyrok WSA Rzeszów sygn. akt I SA/Rz 913/19, wyrok NSA sygn. akt I FSK 1589/18). Choć orzeczenia te zostały wydane na gruncie podatku VAT, to z uwagi na definicję działalności gospodarczej zawartą w ustawie PIT - mogą one znaleźć odpowiednie zastosowanie.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 1 września 2021 r. o sygn. akt II FSK 326/20, w szczególności w zakresie braku w niniejszej sprawie elementu ciągłości, zarobkowości oraz zorganizowania: „Spełnienie w konkretnym przypadku warunku celu zarobkowego samo w sobie nie przesądza o zaliczeniu uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oczywiste jest bowiem dążenie podatnika do uzyskania jak najlepszych efektów ekonomicznych z przeprowadzonej transakcji. Z punktu widzenia art. 5a pkt 6 ustawy PIT, istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania.”

Kryteria umożliwiające zakwalifikowanie danych czynności do podejmowanych w ramach działalności gospodarczej, w tym warunek ciągłości, wskazany w art. 5a pkt 6 ustawy PIT, nie są spełnione jeżeli działania podatnika mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz ocenę prawną stanu faktycznego należy uznać, że przychód ze sprzedaży nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Ad 4

W świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części bądź udziału w nieruchomości oraz ww. praw majątkowych decydujące znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia. Z uwagi na fakt, że ustawa PIT nie zawiera definicji nieruchomości, należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1-3 powołanej ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek. Na gruncie zakupionym w 2015 r., zostały wybudowane budynki, które zamierza Pani sprzedać w 2023 r., a sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia działki budowlanej, tj. rok 2015. Jeśli więc budynki mieszkalne zostały wybudowane na własnej działce, to za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę nabycia tej działki, niezależnie od tego, kiedy wzniesiono na niej budynki.

W konsekwencji, planowana sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia gruntu, zatem sprzedaż nieruchomości (części nieruchomości) nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, a co za tym idzie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2647 ze zm.).

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że na powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu wystąpienie (lub niewystąpienie) obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. Kwestie związane z tym podatkiem są regulowane poprzez odrębne przepisy zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.). Oznacza to, że rozstrzygnięcia spraw w zakresie regulowanym ustawą o podatku od towarów i usług zasadniczo nie mają wpływu na rozstrzygnięcia w zakresie regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.