Wyrok SN z dnia 10 marca 2022 r., sygn. II CSKP 66/22

Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c. może uzasadniać uwzględnienie skargi kasacyjnej wyjątkowo wtedy, gdy treść  uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia nie pozwala na odczytanie ustaleń  faktycznych i ocen prawnych, które legły u podstaw zaskarżonego rozstrzygnięcia,  a w konsekwencji uniemożliwia dokonanie jego kontroli kasacyjnej.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) ‎

SSN Monika Koba ‎

SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa E. P. ‎przeciwko P. w W. ‎o zapłatę i ustalenie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 marca 2022 r., ‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] ‎z dnia 6 marca 2019 r., sygn. akt I ACa […],

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powódka E. P. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego P. w W. kwoty 82.000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 30 marca 2006 r. oraz o ustalenie przyszłej odpowiedzialności pozwanego za następstwa wypadku komunikacyjnego, jakiemu uległa w dniu 25 października 2005 r. W uzasadnieniu wskazała, że wskutek tego zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy, doznała ciężkich obrażeń ciała a wypłacona jej z tytułu zadośćuczynienia kwota 78.000 zł nie jest odpowiednia.

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 21 marca 2018 r. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 7.500 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 marca 2006 r., oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach procesu, przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia i wnioski.

W dniu 25 października 2005 r. powódka została potrącona przez samochód marki S., kierowany przez S. K., ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie. Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r. uznał S. K. za winnego spowodowania tego wypadku, wskutek którego powódka doznała licznych, szczegółowo opisanych obrażeń ciała, i za czyn ten skazał go na karę jednego roku i pięciu miesięcy pozbawienia wolności, zawieszając warunkowo jej wykonanie na okres dwóch lat, wymierzył mu na karę grzywny oraz zastosował wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres trzech lat; wyrok ten uprawomocnił się.