Wyrok SN z dnia 4 sierpnia 2021 r., sygn. III USKP 45/21

Proces zaniechania prowadzenia działalności może być dopiero widoczny w określonej perspektywie temporalnej, skoro jej prowadzenie stanowi element stanu faktycznego. W ten sposób tworzy się schemat, im dłuższe okresy bezczynności zawodowej, tym wyraźniej można poszukiwać momentu faktycznego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący)

‎SSN Bohdan Bieniek (sprawozdawca)

‎SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania P. P. ‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. ‎o ubezpieczenia społeczne, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 sierpnia 2021 r., ‎skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) ‎z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w (…), pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (…), wyrokiem z dnia 13 lutego 2019 r., oddalił apelację P. P. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 stycznia 2018 r., mocą którego oddalono jej odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 13 grudnia 2016 r., stwierdzającej, że P. P. – jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność – nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 2 lutego 2015 r. do 30 września 2016 r.

W sprawie ustalono, że odwołująca się rozpoczęła prowadzenie działalności we wrześniu 2012 r. Wówczas podpisała umowę agencyjną z firmą A. W lipcu 2013 r. urodziła dziecko i była na urlopie macierzyńskim do końca 2013 r. Pod koniec 2014 r. miała problemy zdrowotne. W lutym 2015 r. nawiązała kontakt z J. N. Wykonała na jej rzecz wstępny kosztorys naklejki na samochód. Ubezpieczona współpracuje z firmą N. (wykleja reklamy zamrażarek). W 2015 r. odwołująca się była zdolna do pracy i pozyskiwała klientów. Z osobowych źródeł dowodowych Sąd Okręgowy uzyskał wiadomości, że osoby prowadzące działalność gospodarczą (H. C.) zamierzały zlecić wykonanie reklamy odwołującej się, lecz do zawarcia umowy nie doszło. Natomiast w październiku 2016 r. odwołująca się wykonała reklamę dla A. K., zaś P. K. (jej znajomy) latem 2016 r. wykonała baner klimatyzacji. W grudniu 2016 r. za wykonaną reklamę odwołująca się wystawiła fakturę na kwotę 1.950 zł.