Wyrok SN z dnia 6 marca 2014 r., sygn. I UK 293/13

Nieważna umowa o pracę nakładczą nie może stanowić tytułu obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym, nawet jeżeli w jej wykonaniu wykonawca uzyskał wynagrodzenie w wysokości określonej w § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski (przewodniczący)

SSN Maciej Pacuda

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania R. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z udziałem zainteresowanych: C. S. C. i in. o ustalenie obowiązku ubezpieczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 marca 2014 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 16 stycznia 2013 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia 2 lipca 2010 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że w okresach od 1 stycznia 2004 r. do 31 października 2005 r. R. W. nie podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu z tytułu umowy zlecenia, zaś w okresie od 1 listopada 2005 r. do 16 maja 2008 r. - ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu umowy o pracę nakładczą, zawartymi z płatnikiem składek C. Decyzją z dnia 2 lipca 2010 r. organ rentowy stwierdził, że w okresie od 17 maja 2008 r. do 28 lutego 2009 r. wnioskodawca nie podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu umowy o pracę nakładczą zawartej z płatnikiem składek T.