Wyrok SN z dnia 25 maja 2021 r., sygn. I CSKP 72/21

Przepis art. 417¹ § 3 k.c. stanowi o szkodzie wyrządzonej przez niewydanie decyzji, natomiast art. 417 § 1 k.c. łączy odpowiedzialność odszkodowawczą osoby prawnej za szkody wyrządzone zachowaniem, polegającym na niezgodnym z prawem zaniechaniu przy wykonywaniu władzy publicznej. Jest to zatem inny rodzaj bezprawia organu administracyjnego, aniżeli niewydanie decyzji w ogóle.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Monika Koba

‎SSN Krzysztof Pietrzykowski

w sprawie z powództwa A. J., T. O. i P. O. ‎przeciwko Miastu W. o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 13 maja 2021 r., skarg kasacyjnych powodów i strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 24 października 2018 r., sygn. akt I ACa (…),

oddala obie skargi kasacyjne i znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie A. J., S. O., T. O. i P. O. domagali się zasądzenia solidarnie od pozwanych Skarbu Państwa - Wojewody (...) i miasta W. kwot po 250.000,00 zł na rzecz każdego z nich tytułem odszkodowania za szkodę poniesioną w związku ze zwłoką w rozpoznaniu wniosku ich poprzedników prawnych o ustanowienie prawa własności czasowej nieruchomości położonej w W. przy ulicy K. (obecnie Al. J.).

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 3 lutego 2014 r. oddalił powództwo, a Sąd Apelacyjny w (...) uchylił to orzeczenie w części dotyczącej pozwanego miasta W. wyrokiem z dnia 22 października 2014 r. i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Sąd Apelacyjny wskazał, że oddalenie powództwa w stosunku do tego pozwanego nastąpiło w następstwie wadliwej oceny zarzutu przedawnienia. W przypadku zaniechania mającego charakter ciągły zdarzenie wyrządzające szkodę trwa do chwili, w której stan tego bezprawnego zaniechania ustał. W odniesieniu do pozwanego Skarbu Państwa nastąpiło to z chwilą utworzenia samorządu terytorialnego i przejęcia przez miasto W. z dniem 27 maja 1990 r. kompetencji w zakresie rozpoznawania wniosków złożonych na podstawie art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 79; dalej: „dekret o gruntach warszawskich”)). Roszczenie wobec tego pozwanego uległo przedawnieniu z dniem 27 maja 2000 r.; pozew w sprawie niniejszej został wniesiony w dniu 11 marca 2013 r.