Wyrok SN z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. III CSKP 72/21

Weksel jako środek zabezpieczenia wierzytelności wynikających z różnorodnych stosunków prawnych, wystawiony i  wręczony, prowadzi do powstania zobowiązania wekslowego wystawcy, a  powstałe zobowiązanie wekslowe ma charakter samodzielny i abstrakcyjny, a  więc niezależny od podstawy prawnej, która spowodowała jego zaciągnięcie. Wręczając i przyjmując weksel, strony obejmują swoją wolą jego funkcję zabezpieczającą, z której wynika, że inkorporowana w nim wierzytelność ma ułatwić zaspokojenie wierzyciela w ramach stosunku podstawowego. Wygaśnięcie stosunku podstawowego uniemożliwia zatem dochodzenie wierzytelności wekslowej, a wygaśnięcie zobowiązania wekslowego w sposób prowadzący do zaspokojenia wierzyciela powoduje wygaśnięcie zabezpieczonej wierzytelności. Funkcję gwarancyjną często pełnią weksle wystawiane w stanie in blanco, jednak niezupełność weksla nie należy do istoty tzw. weksla gwarancyjnego, bowiem funkcje zabezpieczającą mogą pełnić również weksle uzupełnione w chwili wydania remitentowi

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jacek Widło (przewodniczący)

SSN Marcin Łochowski

‎SSN Mariusz Łodko (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa A. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w K. przeciwko D. J. o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 kwietnia 2021 r., ‎skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 11 października 2018 r., sygn. akt I ACa (…),

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w K. domagała się zasądzenia na podstawie weksla od D. J. kwoty 108 402,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu. Nakazem zapłaty z dnia 13 sierpnia 2013 r. wydanym w postępowaniu nakazowym Sąd Okręgowy w K. żądanie pozwu uwzględnił.

Po rozpoznaniu zarzutów pozwanej od nakazu zapłaty, wyrokiem z dnia 28 września 2017 r. Sąd Okręgowy w K. uchylił nakaz zapłaty i zasądził od D. J. na rzecz spółki A. kwotę 107 340,01 zł wraz z odsetkami oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Sąd ten ustalił, że A. była pracodawcą E. J., męża pozwanej D. J. E. J. był zatrudniony na stanowisku kierownika magazynu towarów handlowych przy ul. (…) w S., należącego do w/w spółki. W dniu 2 stycznia 2009 r. w K., pomiędzy spółką A. a pracownikami magazynu towarów handlowych, w osobach E. J., B. E., D. Z. i M. Z. została zawarta umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej. Na mocy tej umowy pracodawca powierzył pracownikom - działającym łącznie - mienie znajdujące się w obiekcie przy ul. (…) w S., z obowiązkiem wyliczenia się, natomiast pracownicy oświadczyli, iż podejmują się pieczy nad powierzonym mieniem oraz innym mieniem, jakie zostanie w czasie obowiązywania umowy dostarczone do magazynu towarów handlowych oraz, że przyjmują pełną odpowiedzialność materialną za powierzone mienie i zobowiązują się do wyliczenia się ze wszystkich składników majątkowych. W § 3 umowy pracownicy magazynu wyrazili zgodę na przyjęcie wspólnej odpowiedzialności materialnej za mienie powierzone im przez pracodawcę do pełnej wysokości szkody materialnej w mieniu, w częściach równych - przy czym zastrzeżono, że w przypadku ustalenia, że szkoda w całości lub części została spowodowana przez jednego z pracowników, za całość lub stosowną część odpowiada tylko sprawca szkody, zaś pracownicy mogą uwolnić się od odpowiedzialności, jeżeli wykażą, że szkoda powstała z przyczyn od nich niezależnych.