RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W rozporządzeniu Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (¹) przewidziano wymóg ustanawiania środków regulujących dostęp do wód i zasobów oraz prowadzenie działalności połowowej w sposób zrównoważony, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, a w szczególności sprawozdań przygotowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF), jak również w świetle wszelkich opinii uzyskanych od regionalnych komitetów doradczych.

(2) Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków, które są funkcjonalnie z nimi związane. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, aby każde państwo członkowskie miało zapewnioną względną stabilność działalności połowowej w przypadku każdego stada lub łowiska oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(3) W ramach niektórych wielkości całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) państwa członkowskie powinny móc przyznawać dodatkowe przydziały statkom, które uczestniczą w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów. Celem tych testów jest sprawdzenie systemu kwot połowowych, tzn. systemu, w którego ramach wszystkie połowy powinny podlegać wyładunkowi i wliczeniu do kwot, aby zapobiegać odrzutom oraz marnowaniu zawartych w nich zasobów ryb, które można wykorzystać w inny sposób. Niekontrolowane odrzuty ryb stanowią zagrożenie dla długoterminowego zrównoważenia zasobów ryb jako dobra publicznego, a zatem dla celów wspólnej polityki rybołówstwa. Systemy kwot połowowych z kolei zachęcają w swej istocie rybaków do optymalizacji selektywności w ramach ich działalności połowowej. W celu osiągnięcia racjonalnego zarządzania odrzutami w pełni udokumentowana działalność połowowa powinna raczej obejmować każdą przeprowadzoną na morzu operację niż wyładunki w porcie. Dlatego warunki dla państw członkowskich, umożliwiające im przyznawanie takich dodatkowych przydziałów, powinny obejmować obowiązek stosowania kamer telewizji przemysłowej (CCTV) wraz z systemem czujników (zwanych łącznie „systemem CCTV”). Powinno to zapewnić szczegółową rejestrację wszystkich zatrzymanych i odrzuconych części połowów. System oparty na obserwatorach działających w czasie rzeczywistym na pokładzie byłby mniej wydajny, droższy i mniej niezawodny. W związku z tym stosowanie systemów CCTV jest obecnie warunkiem wstępnym realizacji programów ograniczania odrzutów, takich jak w pełni udokumentowane połowy. W ramach stosowania takiego systemu muszą być jednak przestrzegane wymogi dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (²).

(4) W celu zapewnienia, aby testy dotyczące w pełni udokumentowanych połowów rzeczywiście umożliwiały skuteczną ocenę potencjału systemów kwot połowowych w zakresie kontrolowania bezwzględnej śmiertelności połowowej odnośnych stad, niezbędne jest wliczenie wszystkich ryb złowionych w wyniku tych testów, także tych poniżej minimalnego rozmiaru, do łącznego przydziału przyznanego statkowi uczestniczącemu w testach oraz zakończenie operacji połowowej w momencie wyczerpania tego przydziału przez dany statek. Należy też umożliwić transfery przydziałów między statkami uczestniczącymi w takich w pełni dokumentowanych połowach testowych a statkami, które w nich nie biorą udziału, pod warunkiem że możliwe jest wykazanie, że nie zwiększają się odrzuty dokonywane przez statki nieuczestniczące w takich połowach.

(5) TAC należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi.

(6) W odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi wielkości TAC należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. W związku z tym TAC w odniesieniu do stad soli w Morzu Północnym, gładzicy w Morzu Północnym, dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i we wschodniej części kanału La Manche, tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz śledzia w wodach na zachód od Szkocji należy ustanowić zgodnie z przepisami zawartymi w następujących aktach prawnych: rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (³); rozporządzenie Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (⁴); rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów (⁵) („plan dotyczący dorsza”); oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 302/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. dotyczące wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym (⁶).

(7) W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych, pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania i poziomy TAC powinny być zgodne z zasadą ostrożnego podejścia do zarządzania rybołówstwem, określoną w art. 3 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w tym, w szczególności, dostępne informacje o tendencjach zachodzących w stadzie i kwestie związane z połowami mieszanymi.

(8) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (⁷), należy określić stada, które podlegają różnym środkom, o których mowa w tym rozporządzeniu.

(9) W przypadku niektórych gatunków, takich jak pewne gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem podlegać pełnym ograniczeniom w formie ogólnego zakazu ich połowów.

(10) Zgodnie z opinią Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) należy utrzymać i zweryfikować system zarządzania dobijakami w wodach UE rejonów ICES IIa i IIIa oraz w podobszarze ICES IV.

(11) Konieczne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2013 r. zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 676/2007, art. 11 i 12 rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz art. 5 i 9 rozporządzenia (WE) nr 302/2009, z jednoczesnym uwzględnieniem rozporządzenia Rady (WE) nr 754/2009 z dnia 27 lipca 2009 r. wyłączającego niektóre grupy statków z systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 (⁸).

(12) Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią (⁹), Wyspami Owczymi (¹⁰), i Islandią (¹¹) Unia przeprowadziła konsultacje z tymi partnerami w sprawie praw połowowych. Konsultacje z Norwegią nie zostały zakończone i oczekuje się, że ustalenia na 2013 r. zostaną dokonane dopiero na początku 2013 r. Aby uniknąć przerw w działalności połowowej prowadzonej przez Unię i jednocześnie umożliwić konieczną elastyczność w celu dokonania tych ustaleń na początku 2013 r., należy tymczasowo ustalić uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad podlegających tym ustaleniom. Nie udało się także zakończyć konsultacji ani z Wyspami Owczymi, ani z Islandią w sprawie ustaleń dotyczących połowów na 2013 r. Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowie oraz protokole w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Grenlandią (¹²), Wspólny Komitet ustalił konkretne poziomy uprawnień do połowów dostępnych dla statków UE na wodach grenlandzkich w 2013 r. Zgodnie z decyzją Wspólnego Komitetu, kwoty dotyczące gromadnika dostępne dla Unii w wodach Grenlandii podobszarów ICES V oraz XIV mają zostać automatycznie zwiększone, jeśli osiągnięty zostanie poziom połowów na poziomie 70 % początkowej kwoty.

(13) Unia jest umawiającą się stroną szeregu organizacji ds. rybołówstwa i uczestniczy w innych organizacjach jako podmiot współpracujący niebędący stroną. Ponadto na podstawie Aktu Przystąpienia z 2003 r. od dnia przystąpienia Polski Unia zarządza umowami w sprawie połowów zawartymi wcześniej przez Rzeczpospolitą Polską, takimi jak Konwencja o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa. Wspomniane organizacje ds. rybołówstwa zaleciły wprowadzenie na 2013 r. szeregu środków, w tym uprawnień do połowów w odniesieniu do statków UE. Należy wprowadzić te uprawnienia do połowów do prawa Unii.

(14) Regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem (RFMO) mogą zezwalać na transfer i wymianę kwot między umawiającymi się stronami. W celu ułatwienia takich transferów i wymiany kwot między Unią i innymi umawiającymi się stronami należy zezwolić państwom członkowskim na rozmowy z innymi umawiającymi się stronami RFMO oraz – w stosownych przypadkach – na ustanawianie dopuszczalnych zakresów planowanych transferów lub wymian kwot. Komisja powinna przekazać drugiej umawiającej się stronie swoją zgodę na dokonanie takiego transferu lub takiej wymiany kwot i uzyskać podobną zgodę od niej oraz powiadomić RFMO o transferze lub wymianie kwot. Otrzymane lub przeniesione uprawnienia do połowów w ramach takiego transferu lub takiej wymiany kwot należy uważać za uprawnienia do połowów przyznane danemu państwu członkowskiemu lub odjęte od przydziału takiego państwa członkowskiego, w tym do celów stosowania odpowiednich przepisów rozporządzenia Rady (WE) 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (¹³). Takie transfery lub wymiany kwot ad hoc nie powinny jednak zmieniać istniejącego klucza podziału do celów przydzielania uprawnień do połowów między państwa członkowskie zgodnie z zasadą względnej stabilności działalności połowowej.

(15) Na 34. dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2013 r. szereg uprawnień do połowów określonych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. W związku z powyższym na forum NAFO przyjęto procedurę zmierzającą do zwiększenia TAC w odniesieniu do widlaka bostońskiego w podrejonie 3NO objętym konwencją NAFO, ustalonego na 2013 r. pod warunkiem spełnienia pewnych warunków związanych z sytuacją tego stada. Umawiająca się strona NAFO może powiadomić sekretariat wykonawczy NAFO o zaobserwowaniu wyższych niż zwykle połowów widlaka bostońskiego na jednostkę nakładu połowowego w podrejonie 3NO objętym konwencją NAFO. Jeśli zwiększenie TAC w ciągu 2013 r. zostanie przez NAFO potwierdzone, powinno zostać wprowadzone do prawa Unii.

(16) Na 83. dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) przyjęła środki ochronne dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz tuńczyka bonito. Ponadto IATTC przyjęła także rezolucję w sprawie ochrony żarłacza białopłetwego. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(17) Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła zmieniony wieloletni plan odbudowy tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, zgodnie z którym zwiększono kwotę Unii. Ponadto zamknięty okres połowu został zastąpiony przez otwarty okres i przesunięty o dziesięć dni do przodu. Dodatkowo przyjęto jednoroczne przedłużenie istniejących TAC i kwot dla południowoatlantyckiego stada włócznika, a także nowy pan odbudowy populacji marlina błękitnego i białego. W wyniku tego kwota Unii w odniesieniu do południowoatlantyckiego stada włócznika pozostaje taka sama jak w 2012 r., natomiast kwota Unii w odniesieniu do marlina błękitnego została w konsekwencji podwyższona, aby uwzględnić tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne w regionach najbardziej oddalonych Unii. Kwota Unii w odniesieniu do marlinów białych nie zmieniła się. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(18) Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) nie zmieniła środków dotyczących uprawnień do połowów, obecnie obowiązujących w prawie Unii. Mające obecnie zastosowanie środki przyjęte przez IOTC należy wprowadzić do prawa Unii.

(19) Pierwsze doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 28 stycznia – 1 lutego 2013 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia należy utrzymać w mocy dotychczasowe środki przejściowe, wprowadzone na mocy rozporządzenia (UE) nr 44/2012.

(20) Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) nie zmieniła TAC w odniesieniu do antara patagońskiego, gardłosza atlantyckiego, beryksów i czerwonego kraba głębinowego, które uzgodniono na 2011 r. i 2012 r. na dorocznym posiedzeniu w 2010 r. Mające obecnie zastosowanie środki przyjęte przez SEAFO należy wprowadzić do prawa Unii.

(21) W świetle najnowszej opinii naukowej przedstawionej przez ICES i zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami w ramach konwencji w sprawie rybołówstwa na północno-wschodnim Atlantyku (NEAFC) należy ograniczyć nakład połowowy w odniesieniu do niektórych gatunków głębinowych.

(22) Na dziewiątym dorocznym posiedzeniu Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) w 2012 r. nie zmieniono jej środków dotyczących uprawnień do połowów obecnie obowiązujących w prawie Unii z wyjątkiem wzmocnienia zamkniętego obszaru dla połowów urządzeniami powodującymi koncentrację ryb. Przegląd tego zamkniętego obszaru dla połowów urządzeniami powodującymi koncentrację ryb wymaga, aby Unia jako umawiająca się strona WCPFC podjęła decyzję w sprawie jednego z dwóch dostępnych wariantów dodatkowych środków wzmocnienia zamkniętego obszaru. Do czasu podjęcia takiej decyzji należy w prawie Unii kontynuować wprowadzanie mających obecnie zastosowanie środków przyjętych przez WCPFC.

(23) Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. strony Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa nie zmieniły odnośnych środków dotyczących uprawnień do połowów. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(24) Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. strony Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęły limity połowowe zarówno w odniesieniu do gatunków docelowych, jak i gatunków stanowiących przyłowy. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(25) Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, są przyjmowane przez odpowiednie RFMO pod koniec roku, a stosowanie ich rozpoczyna się przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające te środki do prawa Unii powinny mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ponieważ okres połowu w obszarze objętym Konwencją CCAMLR (Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a zatem niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się z dniem 1 grudnia 2012 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostanie bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członkowie CCAMLR nie mogą poławiać w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia.

(26) Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli („Wenezuela”) w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach UE w wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) u wybrzeży Gujany Francuskiej statkom rybackim pływającym pod banderą Wenezueli (¹⁴), niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów dostępnych dla Wenezueli na wodach UE w odniesieniu do lucjanowatych.

(27) Korzystanie z uprawnień do połowów dostępnych dla statków UE i ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu podlega przepisom rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia, dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem ustalić kody stosowane przez państwa członkowskie podczas przesyłania Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

(28) Aby uniknąć przerwania działalności połowowej i zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2013 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2013 r., oraz przepisów szczegółowych w poszczególnych regionach, które powinny mieć określoną datę rozpoczęcia stosowania zgodnie z motywem 23. W związku z pilnym charakterem sprawy niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(29) Uprawnienia do połowów należy stosować w pełnej zgodności z mającym zastosowanie prawem Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

1. W niniejszym rozporządzeniu ustala się uprawnienia do połowów dostępne w wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych.

2. Uprawnienia do połowów, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a) limity połowowe na 2013 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2014 r.;

b) ograniczenia nakładu połowowego w okresie od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 31 stycznia 2014 r.;

c) uprawnienia do połowów na okres od dnia 1 grudnia 2012 r. do dnia 30 listopada 2013 r. dla niektórych stad obszaru objętego konwencją CCAMLR; oraz

d) uprawnienia do połowów na okresy określone w art. 27 w odniesieniu do niektórych stad w obszarze objętym konwencją IATTC na 2013 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2014 r.

3. Niniejsze rozporządzenie ustala także tymczasowe uprawnienia do połowów dla pewnych stad ryb i grup stad ryb z zastrzeżeniem dwustronnych ustaleń w sprawie połowów z Norwegią, w oczekiwaniu na zakończenie konsultacji dotyczących tych ustaleń na 2013 r.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

a) statków UE;

b) statków państw trzecich w wodach UE.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „statek UE” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

b) „statek państwa trzeciego” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa trzeciego i zarejestrowany w państwie trzecim;

c) „wody UE” oznaczają wody podlegające suwerenności lub jurysdykcji państw członkowskich, z wyjątkiem wód sąsiadujących z krajami i terytoriami zamorskimi wymienionymi w załączniku II do Traktatu;

d) „całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza ilość, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego ze stad ryb;

e) „kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f) „wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji żadnego państwa;

g) „rozmiar oczek” oznacza rozmiar oczek sieci rybackich określony zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 517/2008 (¹⁵).

Artykuł 4

Obszary połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje obszarów:

a) „obszary ICES” (Międzynarodowej Rady Badań Morza) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 218/2009 (¹⁶);

b) „cieśnina Skagerrak” oznacza obszar geograficzny ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c) „cieśnina Kattegat” oznacza obszar geograficzny ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d) „obszary CECAF” (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 216/2009 (¹⁷);

e) „obszary NAFO” (Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 217/2009 (¹⁸);

f) „obszar objęty konwencją SEAFO” (Organizacji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (¹⁹);

g) „obszar objęty konwencją ICCAT” (Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) oznacza obszar geograficzny określony w Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (²⁰);

h) „obszar objęty konwencją CCAMLR” (Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) oznacza obszar geograficzny określony w art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 601/2004 (²¹);

i) „obszar objęty konwencją IATTC” (Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (²²);

j) „obszar objęty konwencją IOTC” (Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) oznacza obszar geograficzny określony w Umowie o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (²³);

k) „obszar objęty konwencją SPRFMO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar pełnomorski na południe od 10° N, na północ od obszaru konwencji CCAMLR, na wschód od obszaru konwencji SIOFA zgodnie z definicją w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (²⁴) oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

l) „obszar objęty konwencją WCPFC” (Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (²⁵);

m) „obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza pełnomorski obszar geograficzny Morza Beringa leżący poza zasięgiem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw nadbrzeżnych leżących nad Morzem Beringa;

n) „obszar podlegający jednocześnie IATTC i WCPFC” oznacza obszar geograficzny wyznaczony przez następujące granice:

– 150° długości geograficznej zachodniej,

– 130° długości geograficznej zachodniej,

– 4° szerokości geograficznej południowej.

– 50° szerokości geograficznej południowej.

TYTUŁ II

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW UE

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 5

TAC i przydziały

1. TAC dla statków UE w wodach UE lub na niektórych wodach nienależących do UE oraz podział tych TAC między państwa członkowskie, a także – w stosownych przypadkach – warunki, które są funkcjonalnie z nimi związane, określono w załączniku I.

2. Statkom UE zezwala się na dokonywanie połowów w granicach TAC określonych w załączniku I w wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia, Islandia i Norwegia, oraz w wodach obszaru połowowego wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 14 niniejszego rozporządzenia, w załączniku III do niniejszego rozporządzenia oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1006/2008 (²⁶) i jego przepisach wykonawczych.

Artykuł 6

Dodatkowe przydziały dla statków uczestniczących w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów

1. W przypadku niektórych stad państwo członkowskie może przyznać dodatkowy przydział statkom pływającym pod jego banderą, które uczestniczą w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów. Stada te określono w załączniku I.

2. Dodatkowy przydział, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać ogólnego limitu określonego w załączniku I jako odsetek kwoty przyznanej temu państwu członkowskiemu.

3. Dodatkowy przydział, o którym mowa w ust. 1, musi spełniać następujące warunki:

a) statek stosuje kamery telewizji przemysłowej (CCTV) wraz z systemem czujników (zwany łącznie „systemem CCTV”), które rejestrują całość działalności połowowej oraz działalności związanej z przetwarzaniem prowadzonej na pokładzie;

b) dodatkowy przydział przyznany pojedynczemu statkowi uczestniczącemu w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów nie przekracza żadnego z wymienionych niżej limitów:

(i) 75 % odrzutów określonych szacunkowo przez dane państwo członkowskie dla typu statku, do którego należy określony statek, któremu przyznano dodatkowy przydział;

(ii) 30 % indywidualnego przydziału dla danego statku ustalonego przed przystąpieniem do udziału w testach;

c) wszystkie połowy ze stad objętych dodatkowym przydziałem, jakich dokona statek, w tym także połowy ryb poniżej minimalnych rozmiarów określonych w załączniku XII do rozporządzenia (WE) nr 850/98, są odliczane od indywidualnego przydziału tego statku, jako uzyskane z dodatkowego przydziału przyznanego na podstawie niniejszego artykułu;

d) po całkowitym wykorzystaniu przez dany statek dodatkowego przydziału przyznanego na podstawie niniejszego artykułu w odniesieniu do któregokolwiek ze stad objętego dodatkowym przydziałem statek ten musi przerwać wszelką działalność połowową w danym obszarze TAC;

e) w odniesieniu do stad, co do których niniejszy artykuł może być stosowany, państwa członkowskie mogą zezwolić na transfer indywidualnego przydziału lub dowolnej jego części od statków nieuczestniczących w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów do statków, które w tych testach uczestniczą, pod warunkiem że można wykazać, że nie wzrosną odrzuty dokonywane przez statki nieuczestniczące w takich połowach.

4. Niezależnie od ust. 3 lit. b) ppkt (i) państwo członkowskie może wyjątkowo przyznać statkowi pływającemu pod jego banderą przydział przewyższający 75 % odrzutów szacowanych dla typu statku, do którego należy określony statek, któremu przyznano dodatkowy przydział, pod warunkiem że:

a) wskaźnik odrzutów szacowanych dla danego typu statku wynosi poniżej 10 %;

b) włączenie tego typu statku jest ważne dla oceny możliwości systemu CCTV do celów kontroli;

c) wszystkie statki uczestniczące w testach nie przekroczą łącznie ogólnego limitu 7 5 % szacowanych odrzutów.

5. W zakresie, w jakim nagrania uzyskane zgodnie z ust. 3 lit. a) wiążą się z przetwarzaniem danych osobowych w rozumieniu dyrektywy 95/46/WE, dyrektywa ta ma zastosowanie do przetwarzania takich danych.

6. W przypadku gdy państwo członkowskie wykryje, że statek uczestniczący w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów nie spełnia warunków określonych w ust. 3, natychmiast wycofuje dodatkowy przydział przyznany temu statkowi oraz wyklucza go z uczestnictwa w przedmiotowych testach na pozostałą część 2013 r.

7. Przed przyznaniem dodatkowego przydziału, o którym mowa w ust. 1–6, państwo członkowskie przedkłada Komisji następujące informacje:

a) wykaz statków pływających pod jego banderą uczestniczących w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów;

b) specyfikacje zdalnych elektronicznych urządzeń monitorowania zainstalowanych na pokładzie tych statków;

c) zdolności, rodzaj i specyfikację narzędzi połowowych używanych przez te statki;

d) szacowaną wielkość odrzutów dla każdego typu statku uczestniczącego w testach;

e) wielkość połowów ze stada objętego odpowiednim TAC, dokonanych w 2012 r. przez statki uczestniczące w testach.

8. Komisja może zażądać od każdego państwa członkowskiego, które korzysta z możliwości określonych w niniejszym artykule, przedłożenia do przeglądu naukowemu organowi doradczemu jego oceny odrzutów występujących dla każdego typu statku w celu monitorowania wdrażania wymogów określonych w ust. 3 lit. b) ppkt (i). W przypadku braku oceny potwierdzającej taką wielkość odrzutów dane państwo członkowskie podejmuje wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia spełnienia tego wymogu i informuje o nich Komisję.

Artykuł 6a

Elastyczność w ustalaniu uprawnień do połowów odnośnie do niektórych stad

[1] 1. Niniejszy artykuł stosuje się do następujących stad:

a) plamiak w obszarze IV, wodach UE obszaru IIa;

b) błękitek w wodach WE i wodach międzynarodowych obszarów I, II, III, IV, V, VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId, VIIIe, XII i XIV;

c) makrela w obszarach IIIa i IV; w wodach UE obszarów IIa, IIIb, IIIc i IIId;

d) makrela w obszarach VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId i VIIIe; w wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru Vb; w wodach międzynarodowych obszarów IIa, XII i XIV;

e) makrela w obszarach VIIIc, IX i X; w wodach UE obszaru CECAF 34.1.1;

f) makrela w wodach Norwegii obszarów IIa i IVa;

g) śledź w wodach UE, wodach Norwegii i wodach międzynarodowych obszarów I i II.

2. W odniesieniu do każdego ze stad określonych w ust. 1 państwo członkowskie może zdecydować o zwiększeniu o maksymalnie 10 % jego kwoty początkowej ustalonej w załączniku I. Dane państwo członkowskie powiadamia Komisję o takiej decyzji na piśmie. Po dokonaniu takiego powiadomienia zwiększoną kwotę uznaje się za kwotę przydzieloną temu państwu członkowskiemu na 2013 r.

3. Wszelkie ilości wykorzystane w roku 2013 w ramach takiej zwiększonej kwoty, które przekraczają kwotę początkową, odejmuje się – na zasadzie »tona za tonę« – do celów obliczenia kwoty danego państwa członkowskiego w odniesieniu do danego stada na 2014 r.

4. Wszelkie ilości niewykorzystane w ramach kwoty pierwotnej w wysokości do 10 % tej kwoty dodaje się do celów obliczenia kwoty danego państwa członkowskiego w odniesieniu do danego stada na 2014 r.

5. Wszelkie ilości przenoszone na rzecz innych państw członkowskich zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz wszelkie ilości odejmowane zgodnie z art. 37, 105 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 są uwzględniane do celów ustalenia ilości wykorzystanych i ilości niewykorzystanych na mocy ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.

6. Jeżeli państwa członkowskie skorzystały z możliwości określonej w ust. 2 niniejszego artykułu w odniesieniu do określonego stada, do takiego stada w odniesieniu do danego państwa członkowskiego nie mają zastosowania art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

Artykuł 7

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Ryby pochodzące ze stad, dla których ustalono TAC, są zatrzymywane na pokładzie lub wyładowywane wyłącznie, jeżeli:

a) połowów dokonały statki pływające pod banderą państwa członkowskiego dysponującego określoną kwotą i która nie została wykorzystana; lub

b) połowy stanowią część kwoty UE, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i która nie została wykorzystana.

Artykuł 8

Ograniczenia nakładu połowowego

Od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 31 stycznia 2014 r. środki dotyczące nakładu połowowego określone w załączniku IIA stosuje się do zarządzania pewnymi stadami dorsza atlantyckiego, gładzicy i soli w:

a) cieśninie Skagerrak;

b) części rejonu ICES IIIa leżącej poza cieśninami Skagerrak i Kattegat;

c) podobszarze ICES IV;

d) wodach UE rejonu ICES IIa; oraz

e) rejonie ICES VIId.

Artykuł 9

Limity połowowe i ograniczenia nakładu połowowego przy połowach głębinowych

1. Art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2347/2002 (²⁷) ustanawiającego wymóg posiadania pozwolenia na połowy dalekomorskie ma zastosowanie do halibuta niebieskiego. Połów, zatrzymywanie na pokładzie, przeładunek i wyładunek halibuta niebieskiego podlega warunkom, o których mowa w tym artykule.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby poziomy nakładu połowowego na 2013 r., mierzone w kilowatodniach spędzonych poza portem, dla statków mających pozwolenia na połowy dalekomorskie, o których mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2347/2002, nie przekraczały 65 % średniego rocznego nakładu połowowego wykorzystanego przez statki danego państwa członkowskiego w 2003 r. podczas rejsów, w trakcie których statki te miały pozwolenia na połowy dalekomorskie lub w trakcie których złowiono gatunki głębinowe wymienione w załączniku I oraz II do tego rozporządzenia. Niniejszy ustęp ma zastosowanie wyłącznie do rejsów połowowych, podczas których złowiono ponad 100 kg gatunków głębinowych innych niż argentyna wielka.

Artykuł 10

Przepisy szczególne dotyczące przydziału uprawnień do połowów

1. Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w niniejszym rozporządzeniu pozostaje bez uszczerbku dla:

a) wymian dokonanych zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b) zmian przydziałów dokonywanych zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 lub na podstawie art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008;

c) dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d) ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e) odliczeń dokonywanych zgodnie z art. 37, 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

f) transferów i wymian kwot zgodnie z art. 15 niniejszego rozporządzenia.

2. O ile w niniejszym rozporządzeniu [2] nie określono inaczej, art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 stosuje się do stad, w odniesieniu do których obowiązuje TAC przezornościowy, a art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 4 tego rozporządzenia stosuje się do stad, w odniesieniu do których obowiązuje TAC analityczny.

Artykuł 11

Okres zamknięty dla połowów

1. W okresie od dnia 1 maja do dnia 31 maja 2013 r. zakazuje się połowów lub zatrzymywania na pokładzie wszystkich niżej wymienionych gatunków w Porcupine Bank: brosma, molwa niebieska i molwa.

2. Na użytek niniejszego artykułu Porcupine Bank obejmuje obszar geograficzny ograniczony loksodromami łączącymi kolejno następujące pozycje:

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 tranzyt przez Porcupine Bank, gdy na pokładzie są gatunki, o których mowa w tym ustępie, jest dozwolony zgodnie z art. 50 ust. 3, 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

Artykuł 12

Zakazy

1. Statkom UE zabrania się połowów, zatrzymywania na pokładzie, przeładowywania lub wyładowywania następujących gatunków:

a) długoszpar (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias) na wszystkich wodach;

b) żarłacz śledziowy (Lamna nasus) na wszystkich wodach, o ile nie przewidziano inaczej w części B załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 39/2013 (²⁸);

c) raszpla zwyczajna (Squatina squatina) na wodach UE;

d) raja gładka (Dipturus batis) na wodach UE rejonu ICES IIa i podobszarach ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX oraz X;

e) raja bruzdowana (Raja undulata) i raja siwa (Raja alba) na wodach UE podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX oraz X;

f) rochowate (Rhinobatidae) na wodach UE podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X oraz XII;

g) manta (Manta birostris) na wszystkich wodach.

2. Przypadkowo złowionych osobników z gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać. Muszą zostać niezwłocznie uwolnione.

Artykuł 13

Przekazywanie danych

Państwa członkowskie, przedkładając Komisji zgodnie z art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych ze stad, stosują kody stad określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

Upoważnienia do połowów na wodach państw trzecich

Artykuł 14

Upoważnienia do połowów

1. Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla statków UE poławiających na wodach państwa trzeciego określono w załączniku III.

2. W przypadku gdy jedno państwo członkowskie przekazuje kwotę innemu państwu członkowskiemu („swap”) w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w załączniku III na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, taki transfer obejmuje przekazanie odpowiednich upoważnień do połowów i jest zgłaszany Komisji. Nie można jednak przekroczyć całkowitej liczby upoważnień do połowów dla każdego z obszarów połowowych, określonych w załączniku III.

ROZDZIAŁ III

Uprawnienia do połowów na wodach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem

Artykuł 15

Transfery i wymiany kwot

1. W przypadku gdy na mocy przepisów regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem (RFMO) dozwolone są transfery lub wymiany kwot między umawiającymi się stronami RFMO, dane państwo członkowskie („zainteresowane państwo członkowskie”) może prowadzić rozmowy z umawiającą się stroną RFMO i – w stosownych przypadkach – ustalać możliwe zakresy planowanych transferów lub wymian kwot.

2. Po powiadomieniu Komisji przez zainteresowane państwo członkowskie Komisja może zatwierdzić zakres planowanych transferów lub wymian kwot, które były przedmiotem rozmów państwa członkowskiego z zainteresowaną umawiającą się stroną RFMO. Następnie Komisja bez zbędnej zwłoki przekazuje swoją zgodę na dokonanie takiego transferu lub takiej wymiany kwot zainteresowanej umawiającej się stronie RFMO i uzyskuje od niej podobną zgodę. Komisja powiadamia następnie o uzgodnionym transferze lub uzgodnionej wymianie kwot sekretariat RFMO zgodnie z przepisami tej organizacji.

3. Komisja informuje państwa członkowskie o uzgodnionym transferze lub uzgodnionej wymianie kwot.

4. Uprawnienia do połowów otrzymane od zainteresowanej umawiającej się strony RFMO lub przekazane jej w ramach transferu lub wymiany kwot uznawane są za kwoty przydzielone zainteresowanemu państwu członkowskiemu lub odliczane od przydziału tego państwa członkowskiego od momentu, w którym transfer lub wymiana kwoty zostają przeprowadzone zgodnie z warunkami porozumienia osiągniętego z zainteresowaną umawiającą się stroną RFMO lub zgodnie z przepisami odpowiedniej RFMO, zależnie od przypadku. Taki przydział nie zmienia istniejącego klucza podziału do celów przydzielania uprawnień do połowów między państwami członkowskimi zgodnie z zasadą względnej stabilności działalności połowowej.

Sekcja 1

Obszar objęty konwencją ICCAT

Artykuł 16

Ograniczenia połowów oraz możliwości chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego

1. Liczbę kliprów tuńczykowych UE oraz statków UE do połowu wędami holowanymi, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm we wschodnim Atlantyku, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 1.

2. Liczbę łodzi UE uprawiających tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm w Morzu Śródziemnym, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 2.

3. Liczbę statków UE dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 3.

4. Liczbę statków rybackich upoważnionych do poławiania, zatrzymywania na pokładzie, dokonywania przeładunku, transportu lub wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz ich całkowitą zdolność połowową wyrażoną jako pojemność brutto ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 4.

5. Liczbę tonarów służących do połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 5.

6. Możliwości w zakresie chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego oraz maksymalną wprowadzaną ilość złowionego dzikiego tuńczyka błękitnopłetwego, rozdzielaną między miejsca hodowli we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 6.

Artykuł 17

Połowy rekreacyjne i sportowe

Państwa członkowskie ustalają w ramach swoich kwot przydzielonych w załączniku ID szczególną kwotę tuńczyka błękitnopłetwego z przeznaczeniem na połowy rekreacyjne i sportowe.

Artykuł 18

Rekiny

1. Zabrania się zatrzymywania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy alopiasa (Alopias superciliosus) podczas jakiegokolwiek połowu.

2. Zabrania się ukierunkowanych połowów gatunków należących do rodzaju Alopias.

3. Zabrania się zatrzymywania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy głowomłota pospolitego z rodziny Sphyrnidae (z wyjątkiem Sphyrna tiburo) w związku z połowami w obszarze objętym konwencją ICCAT.

4. Zabrania się zatrzymywania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) podczas jakiegokolwiek połowu.

5. Zabrania się zatrzymywania na pokładzie żarłacza jedwabistego (Carcharhinus falciformis) złowionego podczas jakiegokolwiek połowu.

Sekcja 2

Obszar objęty konwencją CCAMLR

Artykuł 19

Zakazy oraz ograniczenia połowowe

1. Ukierunkowane połowy gatunków określonych w załączniku V część A są zakazane we wskazanych tam obszarach i okresach.

2. W odniesieniu do zwiadów rybackich, TAC oraz ograniczenia przyłowów określone w załączniku V część B mają zastosowanie we wskazanych tam podobszarach.

Artykuł 20

Zwiady rybackie

1. Wyłącznie państwa członkowskie będące członkami Komisji CCAMLR mogą uczestniczyć w 2013 r. w zwiadach rybackich przy użyciu takli w odniesieniu do antarów (Dissostichus spp.) na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej. O zamiarze uczestnictwa w takich połowach zainteresowane państwo członkowskie powiadamia Sekretariat CCAMLR zgodnie z art. 7 i 7a rozporządzenia (WE) nr 601/2004, a w każdym przypadku nie później niż w dniu 1 czerwca 2013 r.

2. W odniesieniu do podobszarów FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1, 58.4.2 oraz 58.4.3a, TAC oraz limity przyłowów przypadające na podobszar i rejon, a także ich rozdział między małe obszary badawcze (SSRU) w ramach każdego z nich, określono w załączniku V część B. Połowy na jakimkolwiek SSRU wstrzymuje się, jeśli zgłoszony połów osiąga określony TAC, a odnośny SSRU zostaje zamknięty dla połowów na pozostałą część okresu połowu.

3. Połowy odbywają się na możliwie jak największym obszarze geograficznym oraz batymetrycznym w celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości prowadzenia połowów oraz w celu uniknięcia nadmiernej koncentracji połowów i nakładu połowowego. Jednakże połowy w podobszarach FAO 88.1 i 88.2, a także w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a są zabronione na głębokości mniejszej niż 550 m.

Artykuł 21

Połowy kryla w okresie połowu 2013/2014

1. Wyłącznie te państwa członkowskie, które są członkami Komisji CCAMLR, mogą w sezonie połowowym 2013/2014 poławiać kryla antarktycznego (Euphausia superba) na obszarze objętym konwencją CCAMLR. Jeśli takie państwo członkowskie zamierza poławiać kryla antarktycznego w obszarze objętym konwencją CCAMLR, powiadamia ono Sekretariat CCAMLR zgodnie z art. 5a rozporządzenia (WE) nr 601/2004 oraz Komisję i w każdym przypadku nie później niż w dniu 1 czerwca 2013 r.:

a) o swym zamiarze poławiania kryla antarktycznego – przy użyciu formularza znajdującego się w załączniku V część C;

b) o konfiguracji sieci – przy użyciu formularza znajdującego się w załączniku V część D.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawiera informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, w odniesieniu do każdego statku, któremu państwo członkowskie ma zezwolić na uczestnictwo w połowach kryla antarktycznego.

3. Państwo członkowskie zamierzające poławiać kryla antarktycznego w obszarze objętym konwencją CCAMLR zgłasza swój zamiar dotyczący tego połowu wyłącznie w odniesieniu do upoważnionych statków pływających pod jego banderą w momencie powiadomienia albo pływających pod banderą innego członka CCAMLR, co do których oczekuje, eż w momencie dokonywania połowów będą pływały pod banderą tego państwa członkowskiego.

4. Państwa członkowskie są uprawnione do zezwolenia na uczestnictwo w połowach kryla antarktycznego statkowi innemu niż zgłoszony Sekretariatowi CCAMLR zgodnie z ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, jeśli upoważniony statek nie może uczestniczyć w połowach z uzasadnionych przyczyn operacyjnych lub z powodu siły wyższej. W takiej sytuacji zainteresowane państwo członkowskie niezwłocznie informuje Sekretariat CCAMLR i Komisję, przedstawiając:

a) wszystkie szczegółowe informacje dotyczące statku zastępującego (statków zastępujących), w tym informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

b) wyczerpujące wyliczenie powodów uzasadniających zastąpienie i wszelkie odpowiednie dokumenty lub informacje potwierdzające.

5. Państwa członkowskie nie zezwalają na połowy kryla antarktycznego statkowi figurującemu w którymkolwiek wykazie CCAMLR dotyczącym statków prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (połowy NNN).

Sekcja 3

Obszar objęty konwencją IOTC

Artykuł 22

Ograniczenia zdolności połowowej statków poławiających w obszarze objętym konwencją IOTC

1. Maksymalną liczbę statków UE poławiających tuńczyki tropikalne w obszarze objętym konwencją IOTC oraz odpowiadającą im zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto określono w załączniku VI pkt 1.

2. Maksymalną liczbę statków UE poławiających włócznika (Xiphias gladius) oraz tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w obszarze objętym konwencją IOTC oraz odpowiadającą im zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto określono w załączniku VI pkt 2.

3. Państwa członkowskie mogą dokonać zmian przydziału statków przypisanych do jednego z dwóch rodzajów połowów, o których mowa w ust. 1 i 2, do drugiego rodzaju połowu, pod warunkiem że mogą wykazać Komisji, że taka zmiana nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do danych stad ryb.

4. Pałonkowskie zapewniają, aby w przypadku propozycji transferu zdolności połowowej do ich floty statki, które mają zostać objęte transferem, figurowały w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa zajmującej się połowami tuńczyka. Ponadto statki figurujące w wykazie statków prowadzących połowy NNN (statki NNN) którejkolwiek RFMO nie mogą zostać objęte transferem.

5. Aby uwzględnić realizację planów rozwoju przedstawionych IOTC, państwa członkowskie mogą zwiększyć zdolność połowową, przekraczając pułapy, o których mowa w ust. 1 i 2, jedynie w ramach ograniczeń określonych w tych planach rozwoju.

Artykuł 23

Rekiny

[3] 1. Zabrania się zatrzymywania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku jakichkolwiek części lub całej tuszy kosogonów wszystkich gatunków z rodziny Alopiidae podczas jakiegokolwiek połowu.

2. Zabrania się zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) podczas jakiegokolwiek połowu, z wyjątkiem statków o długości poniżej 24 metrów prowadzących działalność połowową w wyłącznej strefie ekonomicznej państwa członkowskiego, pod którego banderą pływają, i pod warunkiem że ich połów jest przeznaczony wyłącznie do spożycia lokalnego.

3. Przypadkowo złowionych osobników z gatunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wolno okaleczać. Muszą zostać niezwłocznie uwolnione.

Sekcja 4

Obszar objęty konwencją SPRFMO

Artykuł 24

Połowy gatunków pelagicznych – ograniczenia zdolności połowowej

Państwa członkowskie, które prowadziły aktywnie połowy gatunków pelagicznych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w 2007, 2008 lub 2009 r., ograniczają całkowitą pojemność brutto statków pływających pod ich banderą i prowadzących w 2013 r. połowy gatunków pelagicznych do łącznego poziomu dla Unii wynoszącego 78 600 ton pojemności brutto w tym obszarze.

Artykuł 25

Połowy gatunków pelagicznych – TAC

1. Tylko państwa członkowskie, które prowadziły aktywnie połowy gatunków pelagicznych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w 2007, 2008 lub 2009 r., jak określono w art. 24, mogą dokonywać połowów tych gatunków w tym obszarze zgodnie z TAC określonymi w załączniku IJ.

2. Uprawnienia do połowów określone w załączniku IJ można wykorzystywać, wyłącznie pod warunkiem że państwa członkowskie wysyłają Komisji, w celu przekazania sekretariatowi SPRFMO, wykaz statków prowadzących aktywnie połowy lub zaangażowanych w przeładunek w obszarze objętym konwencją SPRFMO, zapisy z systemów monitorowania statków (VMS), miesięczne raporty połowowe oraz, jeżeli są one dostępne, dane na temat zawinięć do portów, najpóźniej do piątego dnia następnego miesiąca.

Artykuł 26

Połowy denne

Państwa członkowskie, które mają bazę historyczną dla nakładu połowowego lub połowów w odniesieniu do połowów dennych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., ograniczają nakład połowowy lub połowy:

a) do średniego poziomu połowów lub parametrów nakładu we wspomnianym okresie; oraz

b) wyłącznie do tych części obszaru objętego konwencją SPRFMO, w których prowadzono połowy denne w którymkolwiek poprzednim okresie połowu.

Sekcja 5

Obszar objęty konwencją IATTC

Artykuł 27

Połowy przy użyciu okrężnic

1. Połowy tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), opastuna (Thunnus obesus) oraz tuńczyka bonito (Katsuwonus pelamis) dokonywane przez statki łowiące przy użyciu okrężnic są zabronione:

a) od dnia 29 lipca do dnia 28 września 2013 r. lub od dnia 18 listopada 2013 r. do dnia 18 stycznia 2014 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

– linie brzegowe Ameryk od strony Oceanu Spokojnego,

– długość geograficzna 150° W,

– szerokość geograficzna 40° N,

– szerokość geograficzna 40° S;

b) od dnia 29 września do dnia 29 października 2013 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

– długość geograficzna 96° W,

– długość geograficzna 110° W,

– szerokość geograficzna 4° N,

– szerokość geograficzna 3° S.

2. Przed dniem 1 kwietnia 2013 r. zainteresowane państwa członkowskie zgłaszają Komisji wybrany okres zamknięcia, o którym mowa w ust. 1. Wszystkie statki rybackie do połowów okrężnicą danego państwa członkowskiego wstrzymują połowy przy użyciu okrężnic na obszarach określonych w ust. 1 podczas wybranego okresu.

3. Statki łowiące tuńczyka przy użyciu okrężnic w obszarze objętym konwencją IATTC zatrzymują na pokładzie, a następnie wyładowują lub przeładowują wszystkie złowione tuńczyki żółtopłetwe, opastuny i tuńczyki bonito.

4. Ust. 3 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

a) w przypadku gdy ryby uznano za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

b) podczas ostatniej części rejsu, gdy na statku może nie być już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić cały połów tuńczyka złowiony podczas tej części rejsu.

5. Zabrania się połowów żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) w obszarze objętym konwencją IATTC, a także zatrzymywania na pokładzie, przeładunku, przechowywania, wystawiania na sprzedaż, sprzedaży lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego w tym obszarze.

6. Przypadkowo złowionych osobników z gatunku, o którym mowa w ust. 5, nie wolno okaleczać. Operatorzy statku muszą je niezwłocznie uwolnić, a także:

a) odnotować liczbę uwolnień z oznaczeniem stanu ryb (martwe lub żywe);

b) zgłosić informacje określone w lit. a) państwu członkowskiemu, którego są obywatelami. Państwa członkowskie przekazują te informacje Komisji do dnia 31 stycznia 2013 r.

Sekcja 6

Obszar objęty konwencją SEAFO

Artykuł 28

Zakaz połowów rekinów głębinowych

Zabrania się ukierunkowanych połowów wymienionych niżej rekinów głębinowych w obszarze objętym konwencją SEAFO:

– rajowate (Rajidae),

– koleń (Squalus acanthias),

– kolczak (Etmopterus bigelowi),

– Etmopterus brachyurus,

– koleń długopłetwy (Etmopterus princeps),

– kolczak smukły (Etmopterus pusillus),

– Apristurus manis,

– Scymnodon squamulosus,

– rekiny głębinowe z nadrzędu Selachimorpha.

Sekcja 7

Obszar objęty konwencją WCPFC

Artykuł 29

Ograniczenia nakładu połowowego w odniesieniu do opastuna, tuńczyka żółtopłetwego, tuńczyka bonito i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku

[4] 1. Państwa członkowskie zapewniają, by liczba dni połowowych przydzielonych statkom łowiącym przy użyciu okrężnic opastuna (Thunnus obesus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) i tuńczyka bonito (Katsuwonus pelamis) w części obszaru objętego konwencją WCPFC na pełnym morzu oraz położonej pomiędzy 20° szerokości geograficznej północnej i 20° szerokości geograficznej południowej nie uległy zwiększeniu.

2. Statki UE nie mogą prowadzić ukierunkowanych połowów tuńczyka białego z południowego Pacyfiku (Thunnus alalunga) w obszarze objętym konwencją WCPFC na południe od 20° szerokości geograficznej południowej.

Artykuł 30

Obszar zamknięty dla połowów przy użyciu urządzeń do sztucznej koncentracji ryb

1. W części obszaru objętego konwencją WCPFC położonej między 20°N a 20°S między godz. 00.00 dnia 1 lipca 2013 r. a godz. 24.00 dnia 31 października 2013 r. zabrania się działalności połowowej statkom łowiącym przy użyciu okrężnic, korzystającym z urządzeń do sztucznej koncentracji ryb (FAD). W tym okresie statki łowiące przy użyciu okrężnic mogą prowadzić operacje połowowe w tej części obszaru objętego konwencją WCPFC jedynie wówczas, gdy na ich pokładzie przebywa obserwator kontrolujący, czy dany statek w jakimkolwiek momencie:

a) nie stosuje urządzenia FAD ani powiązanych urządzeń elektronicznych, ani nie obsługuje takich urządzeń,

b) nie prowadzi połowów w ławicach przy pomocy urządzeń FAD.

2. Wszystkie statki łowiące przy użyciu okrężnic prowadzące połowy w części obszaru objętego konwencją WCPFC, o której mowa w ust. 1, zatrzymują na pokładzie i wyładowują lub przeładowują wszystkie złowione opastuny, tuńczyki żółtopłetwe i tuńczyki bonito.

3. Ust. 2 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

a) podczas ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby;

b) w przypadku gdy ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

c) gdy wystąpi poważna awaria urządzeń do zamrażania.

Artykuł 30a

Obszar podlegający jednocześnie IATTC i WCPFC

1. Statki wpisane wyłącznie do rejestru WCPFC stosują środki, o których mowa w art. 29–31, kiedy dokonują połowów w obszarze podlegającym jednocześnie IATTC oraz WCPFC zgodnie z definicją zawartą w art. 4 lit. n).

2. Statki wpisane jednocześnie do rejestru WCPFC i IATTC oraz statki wpisane wyłącznie do rejestru IATTC stosują środki określone w art. 27 ust. 1 lit. a) oraz art. 27 ust. 2–6, kiedy dokonują połowów w obszarze podlegającym jednocześnie IATTC i WCPFC zgodnie z definicją zawartą w art. 4 lit. n).

Artykuł 31

Ograniczenia liczby statków UE upoważnionych do połowów włócznika

Maksymalną liczbę statków UE upoważnionych do połowów włócznika (Xiphias gladius) w obszarach na południe od 20° S w obszarze objętym konwencją WCPFC określono w załączniku VII.

Sekcja 8

Morze Beringa

Artykuł 32

Zakaz połowów w obszarach pełnomorskich Morza Beringa

Zabrania się połowów mintaja (Theragra chalcogramma) w obszarach pełnomorskich Morza Beringa.

TYTUŁ III

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW PAŃSTW TRZECICH POŁAWIAJĄCYCH NA WODACH UE

Artykuł 33

TAC

Statkom rybackim pływającym pod banderą Norwegii oraz statkom rybackim zarejestrowanym na Wyspach Owczych zezwala się na dokonywanie połowów na wodach UE w granicach TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia oraz z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1006/2008.

Artykuł 34

Upoważnienia do połowów

1. Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla statków państw trzecich poławiających na wodach UE określono w załączniku VIII.

2. Ryby ze stad, w odniesieniu do których ustalono TAC, nie są zatrzymywane na pokładzie ani wyładowywane, chyba że połowów dokonały statki rybackie państwa trzeciego dysponującego kwotą połowową, która nie została wyczerpana.

Artykuł 35

Zakazy

1. Statkom państw trzecich zabrania się połowów, zatrzymywania na pokładzie, przeładowywania lub wyładowywania następujących gatunków:

a) długoszpar (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias) na wodach UE;

b) raszpla zwyczajna (Squatina squatina) na wodach UE;

c) raja gładka (Dipturus batis) na wodach UE rejonu ICES IIa i podobszarach ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX oraz X;

d) raja bruzdowana (Raja undulata) i raja siwa (Raja alba) na wodach UE podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX oraz X;

e) żarłacz śledziowy (Lamna nasus) na wodach UE;

f) rochowate (Rhinobatidae) na wodach UE podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X oraz XII;

g) manta (Manta birostris) na wodach UE.

2. Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać. Muszą zostać niezwłocznie uwolnione.

TYTUŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 36

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Jednakże art. 8 stosuje się od dnia 1 lutego 2013 r.

Przepisy dotyczące uprawnień do połowów określonych w art. 19, 20 oraz 21 i w załącznikach IE oraz V w odniesieniu do obszaru objętego konwencją CCAMLR, stosuje się od wskazanych w nich dat.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 stycznia 2013 r.

ZAŁĄCZNIK IA

Cieśniny skagerrak, kattegat, podobszary ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XII oraz XIV, wody UE CECAF [5]