Poradnia oświatowa
O co może się ubiegać pracownik, który rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy?
Na jakich zasadach matka dziecka, które ukończyło cztery lata, może się ubiegać o kontynuowanie pracy zdalnej?
Czy pracownik stowarzyszenia, który podziękował darczyńcom, naruszył przepisy o ochronie danych osobowych?
Z powodu braku środków finansowych nie zapłaciliśmy naszym pracownikom wynagrodzenia za dwa miesiące. Jeden z nich rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia. Złożył ponadto pozew, w którym domaga się odszkodowania za rozwiązanie stosunku pracy oraz nakazania opłacenia zaległych składek ZUS. Czy pozew jest zasadny?
Zgodnie z art. 55 kodeksu pracy (dalej: k.p.) pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec niego. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Gdy pracownik rozwiązuje umowę o pracę zawartą na czas określony, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.
W orzecznictwie sądy podkreślały dotychczas, że przesłanką rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 55 par. 1 k.p. jest zarówno całkowite zaprzestanie przez pracodawcę wypłaty wynagrodzenia, jak i wypłacanie wynagrodzenia nieterminowo lub w zaniżonej wysokości. Ocena „ciężkości' naruszenia przez pracodawcę terminowej wypłaty wynagrodzenia na rzecz pracownika zależy z jednej strony od powtarzalności i uporczywości zachowania pracodawcy, z drugiej zaś od stwierdzenia, czy wypłacenie wynagrodzenia nieterminowo stanowiło realne zagrożenie lub uszczerbek dla istotnego interesu pracownika. Dla dokonania oceny w tym ostatnim zakresie przypisuje się znaczenie wysokości zarobków pracownika, zajmowanemu przez niego stanowisku (pełnionej funkcji) oraz ewentualnej odpowiedzialności samego pracownika za wywiązywanie się pracodawcy z obowiązków wobec pracowników albo wpływowi pracownika na decyzje podejmowane przez pracodawcę (por. wyrok Sądu Najwyższego z 21 czerwca 2017 r., sygn. akt II PK 198/16).