Ochrona przyrody: Jak postępować przy wydawaniu decyzji lokalizacyjnych i uchwalaniu planów miejscowych

Przepisy wymagają, by w procesie planowania przestrzennego uwzględnić ochronę środowiska przyrodniczego. Dotyczy to zarówno dokumentów takich jak strategie czy plany zagospodarowania przestrzennego, jak i decyzji o warunkach zabudowy. To nakłada na organy uczestniczące w tych procesach liczne obowiązki. Szczególnie na terenach parków narodowych i ich otulin czy parków krajobrazowych. Przygotowaliśmy zatem omówienie wybranych zasad związanych z ochroną przyrody, o których powinny pamiętać organy przy wydawaniu decyzji lokalizacyjnych i planów miejscowych - na przykładzie roli i zadań parków narodowych. Omawiamy je głównie z myślą o urzędach gmin, ale także inwestorach i o osobach, których działalność zawodowa wymaga znajomości procedur związanych z ochroną środowiska w planowaniu przestrzennym.

Rolę ochrony środowiska przyrodniczego w procesie planowania przestrzennego akcentowano już w art. 1 ust. 2 pkt 3 poprzednio obowiązującej ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 1999 r. nr 15, poz. 139; uchylona z 1 stycznia 2004 r.), który stanowił, że w zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza wymagania ochrony środowiska przyrodniczego. Przepis ten odpowiadał w swej treści art. 4 obowiązującej wówczas ustawy z 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2001 r. nr 99, poz. 1079; uchylona z 1 maja 2004 r.), który nakazywał uwzględnianie wymagań ochrony przyrody w polityce ekologicznej państwa, programach ochrony środowiska przyjmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego, strategiach rozwoju województw, planach zagospodarowania przestrzennego województw, strategiach rozwoju gmin, studiach uwarunkowań i kierunków rozwoju przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego gmin, a także obejmowanie zasobów przyrody i jej składników formami ochrony przewidzianymi ustawą lub przepisami szczególnymi oraz opracowywanie i wykonywanie planów ochrony określonych w ustawie obszarów objętych ochroną i programów ochrony gatunków i ich siedlisk (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 27 grudnia 2005 r., sygn. akt II SA/Lu 393/05).