Nie można zawierać umowy cywilnoprawnej w sytuacji, gdy świadczona praca ma cechy stosunku pracy. A zatem, jeżeli nawet strony zawrą umowę cywilnoprawną, ale praca faktycznie świadczona jest w warunkach właściwych dla stosunku pracy, to należy uznać, że niezależnie od nazwy podpisanej umowy, zawarta została umowa o pracę, a strony łączy stosunek pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 23 czerwca 2021 r., I
Treść umowy zlecenia albo o świadczenie usług nie może być identyczna jak umowy o pracę, ale może być zbliżona. O tym, która z umów została zawarta, decyduje najpierw sposób jej wykonywania, następnie cechy przeważające, a w ostateczności - zgodna wola stron. Taką kolejność kryteriów przyjmują sądy w swoich werdyktach.
Niezdolność do pracy z powodu choroby stwierdza zaświadczenie lekarskie lub wpis na PUE ZUS o objęciu obowiązkową izolacją domową lub kwarantanną. Nie zawsze jednak na podstawie wskazanych dokumentów i informacji ubezpieczonym będzie przysługiwać świadczenie chorobowe. Okolicznościami, które mogą pozbawić prawa do zasiłku chorobowego, są m.in. nabycie za czas choroby wynagrodzenia za pracę, kontynuacja
Jeżeli w umowie cywilnoprawnej przeważają elementy właściwe dla stosunku pracy, to umowa taka powinna zostać uznana za umowę o pracę. Nie ma w tym przypadku znaczenia jej nazwa (wyrok Sądu Najwyższego z 8 listopada 2018 r., III PK 110/17).
W wyroku z 11 lipca 2018 r. (II PK 175/17) Sąd Najwyższy uznał, że pracownikowi, który podlega ochronie w czasie obniżonego wymiaru czasu pracy w związku z prawem do urlopu wychowawczego, nie przysługuje wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy w razie bezzasadnego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. W takim przypadku pracownik ma prawo maksymalnie do 3-miesięcznego wynagrodzenia
Nie jest możliwe pozbawienie prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia pracowniczego, jeżeli działalność zarobkowa nie podlega w ogóle ubezpieczeniu chorobowemu, tak obowiązkowemu, jak i dobrowolnemu (wyrok Sądu Najwyższego z 9 stycznia 2012 r., sygn. akt I UK 212/11).
Pracownikom zarządzającym, wskazanym w przepisach organizacyjnych przedsiębiorstwa, wynagrodzenie powinna określać wyłącznie umowa o pracę. Tym samym nie mają oni prawa do składników płacy określonych tylko w zakładowym układzie zbiorowym.
W przypadku zbiegu prawa do kilku świadczeń wypłaca się jedno z nich - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. Osoba uprawniona do więcej niż jednego świadczenia zachowuje w takim przypadku prawo wyboru świadczenia, które chce otrzymywać.
Organy rentowe mogą kwestionować w postępowaniu sądowym prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, ale ponoszą odpowiedzialność za opóźnienie w wypłacie świadczeń, gdy okaże się, że możliwe było wydanie decyzji zgodnej z prawem. Dlatego ZUS, co do zasady, powinien zawsze zapłacić odsetki od zasiłków niewypłaconych w terminie (wyrok Sądu Najwyższego z 15 września 2011 r. (sygn. akt II UK 22/11)
Ochrona ubezpieczeniowa z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych obejmuje zdarzenia mające miejsce na terenie zakładu pracy, także wynikłe przed rozpoczęciem wykonywania pracy przez pracownika (uchwała Sądu Najwyższego z 7 lutego 2013 r., sygn. akt III UZP 6/12).
Pracownik, który został zwolniony niezgodnie z prawem bez wypowiedzenia, nie może domagać się od pracodawcy odszkodowania z tytułu obowiązującego w firmie paktu socjalnego, jeżeli nie wystąpił z pozwem o przywrócenie do pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I PK 128/12).
Strony umowy o pracę nie mogą zawierać porozumienia, na mocy którego pracownik zostanie pozbawiony odprawy emerytalnej przysługującej mu na podstawie postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 2017 r., I PK 110/16).
W uchwale z 23 września 2014 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że przekroczenie określonego w ustawie antykryzysowej 24-miesięcznego okresu zatrudnienia na umowy na czas określony powoduje przekształcenie umowy w umowę na czas nieokreślony (III PZP 2/14). Pracownik zatrudniony na okres dłuższy niż 24 miesiące na podstawie umów terminowych zyskuje więc uprawnienia dotyczące umowy na czas nieokreślony, np
Dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej w umowie o pracę, które ma również taki skutek, że bezzasadne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika zobowiązuje pracodawcę do zapłaty kary oznaczonej w umowie (wyrok Sądu Najwyższego 8 listopada 2012 r., sygn. akt II PK 103/12).
Pracodawca, który nie wypłacił wynagrodzenia w terminie, może uchylić się od spełnienia tego świadczenia. Warunkiem umożliwiającym takie zachowanie jest upływ terminu przedawnienia.
Pracodawca może zostać zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia za okres, w którym pracownik pozostawał bez pracy. Aby obliczyć to wynagrodzenie, należy zastosować zasady, które obowiązują przy wyliczaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.
Pracodawca nie może ustalać miejsca pracy jako pewnego obszaru pracownikom innym niż pracownicy "mobilni", np. handlowcy, serwisanci.
Miejscem pracy pracownika stale przemieszczającego się może być obszar, na którym jego pracodawca prowadzi działalność, np. terytorium Unii Europejskiej.
