Płatnicy składek będący płatnikami zasiłków często mają wątpliwości związane z ustalaniem prawa do zasiłków i ich wysokości. Przepisy nie rozstrzygają bowiem wprost wielu zagadnień z tym związanych. Dodatkową trudnością w stosowaniu regulacji ustawy zasiłkowej jest brak jednolitości interpretacyjnej. W opracowaniu zwrócono uwagę na nietypowe przypadki, jakie pojawiają się w praktyce płatników składek
16 maja 2020 r. weszły w życie przepisy tzw. tarczy antykryzysowej 3.0. Jest to kolejna modyfikacja tarczy antykryzysowej wprowadzającej szczególne rozwiązania prawne łagodzące skutki ekonomiczne epidemii COVID-19. W publikacji przedstawiamy, jakie rozwiązania zostały wprowadzone tarczą 3.0.
Jeżeli w miesiącu powstania niezdolności do pracy (trwania choroby) lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy (art. 40). Nie jest to średnia z miesięcy poprzedzających miesiąc uzyskania prawa do zasiłku.
Zasiłek chorobowy przysługuje osobom ubezpieczonym nie tylko za czas niezdolności do pracy z powodu choroby. Prawo do tego świadczenia mają też osoby, które nie mogą wykonywać pracy wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny lub izolacji, a także nadzorowi epidemiologicznemu z powodu COVID-19. Natomiast ubezpieczeni, pod których opieką znajdują się osoby na kwarantannie lub w izolacji, mogą wnioskować
Możliwość objęcia wsparciem firm zatrudniających od 10 do 49 osób w postaci zwolnienia w wysokości 50% składek ZUS za okres od marca do maja 2020 r. oraz prawo do ponownego przyznania świadczenia postojowego, ale nie więcej niż trzykrotnie - to najważniejsze rozwiązania, jakie wprowadza nowelizacja tarczy antykryzysowej.
Walka z rozprzestrzenianiem się koronawirusa wymaga zmian organizacyjnych również od pracodawców. Powinni oni przede wszystkim podjąć działania w obszarze organizacji miejsca pracy oraz zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny pracy. Praca w zakładach pracy podlega również ograniczeniom wskazanym w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i
Od 1 marca 2020 r. obowiązują wyższe kwoty wolne od potrąceń z zasiłków (chorobowych, macierzyńskich, opiekuńczych) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Zostały one zwaloryzowane kwotowo jak w poprzednim roku rozliczeniowym trwającym do 29 lutego 2020 r. Płatnicy zasiłków ustalają wysokość potrąceń z zasiłków z zastosowaniem dotychczasowych granic, które nie uległy zmianie.
Pracodawcy mają wiele obowiązków związanych z wypłatą ubezpieczonym świadczeń przysługujących z tytułu niezdolności do pracy. Muszą ustalić ich rodzaj, wysokość, a następnie zrealizować wypłatę z tego tytułu. W tym celu gromadzą i opracowują dokumentację pozwalającą na prawidłowe wywiązywanie się z tej powinności. Ponadto są zobowiązani przestrzegać ustalonych limitów okresów, za które ubezpieczonemu
Zasiłek chorobowy lub macierzyński wypłacony na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów podlega zwrotowi. Do niedawna ze zwrotem tak wypłaconego świadczenia musieli się liczyć przede wszystkim ubezpieczeni, czyli osoby odnoszące bezpośrednie korzyści. W przełomowej uchwale z 11 grudnia 2019 r. (III UZP 7/19) Sąd Najwyższy dopuścił jednak możliwość wybrania przez organ rentowy płatnika
Ustalenie płatnika zasiłków na pełny rok kalendarzowy jest uzależnione od liczby osób zgłoszonych do ubezpieczenia chorobowego (obowiązkowego lub dobrowolnego) na 30 listopada poprzedniego roku. Oznacza to, że płatnik składek zatrudniający 30 listopada 2019 r. powyżej 20 osób zgłoszonych do tego ubezpieczenia zostanie zobowiązany do ustalania wysokości i wypłacania świadczeń z ubezpieczeń społecznych
Niepodanie lub zatajenie informacji o wykonywaniu przez ubezpieczoną pracy zarobkowej w okresach zwolnień lekarskich może być ocenione jako wprowadzenie w błąd ZUS. Wykonywanie takiej pracy w okresie korzystania z zasiłku chorobowego prowadzi bowiem do utraty prawa do pobranych świadczeń za cały okres niezdolności do pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2019 r., III UK 157/18).
Pracodawcy uprawnieni do wypłaty świadczeń chorobowych dość często mają wątpliwości, jaki rodzaj świadczenia należy wypłacić pracownikom na przełomie roku. Czy zawsze od nowego roku należy wypłacać wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy na podstawie art. 92 Kodeksu pracy czy zasiłek chorobowy z ubezpieczenia społecznego. Także prawidłowe ustalenie podstawy zasiłkowej przy zmianie wynagrodzenia
PROBLEM Nasz pracownik, zatrudniony od 1 września 2019 r., otrzymał wynagrodzenie chorobowe za okres od 9 do 18 października 2019 r. Okazało się, że przy ustalaniu okresu wypłaty tego świadczenia źle obliczono długość okresu, za który jestnależne wynagrodzenie chorobowe. Prawidłowo pracownik miał do niego prawo tylko do 15 października, a od 16 października powinien mieć wypłacony zasiłek chorobowy
Od 1 października 2019 r. w nowo powstałych szkołach doktorskich kształcenie rozpoczęli pierwsi doktoranci. Zgodnie z nowymi przepisami podlegają oni obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. Mogą także przystąpić do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, jednak zasiłki finansowane z tego ubezpieczenia będą mogli otrzymywać wyłącznie po ustaniu tytułu ubezpieczenia.
Przedsiębiorcy pobierający zasiłek macierzyński muszą po jego zakończeniu ponownie przystąpić do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Tylko wtedy będą mieli prawo do zasiłku chorobowego lub opiekuńczego następującego bezpośrednio po zasiłku macierzyńskim. Rozpoczęcie pobierania zasiłku macierzyńskiego przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność, która uprzednio została objęta dobrowolnie ubezpieczeniem
