Wydanie interpretacji indywidualnej - dotyczy opodatkowania kwoty dofinansowania otrzymanej z budżetu państwa na zakup węgla

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części nieprawidłowe a w części prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 lipca 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy poniesiony przez Wnioskodawcę koszt nabycia jeszcze nie sprzedanego węgla w części zwróconej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem z (…) będzie stanowić koszt, który nie będzie kosztem uzyskania przychodu,

- jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie nr 1 będzie uznane za prawidłowe, to czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, będzie stanowić przychód niepodlegający opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy o CIT,

- jeżeli stanowisko Wnioskodawcy uznane zostanie za nieprawidłowe i Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, to kiedy Wnioskodawca ma rozpoznać przychód z tytułu otrzymania zwrotu poniesionych kosztów nabycia niesprzedanego węgla do wysokości ustalonej w Umowie ceny „sprzedaży”,

- jeżeli stanowisko Wnioskodawcy uznane zostanie za nieprawidłowe i Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, to czy Wnioskodawca ma prawo rozpoznać koszt uzyskania tego przychodu, w jakiej wysokości i w którym momencie będzie on potrącalny dla celów CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej też jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką (…) a jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest (…). Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Decyzja administracyjna

Na podstawie decyzji Prezesa Rady Ministrów z dnia (…) 2022 r. zmienionej następnie decyzją z (…) 2022 r. i (…) 2023 r. (dalej jako: „Decyzja” lub „Decyzja administracyjna”) Wnioskodawca dostał polecenie do dokonania do (…) 2023 r. zakupu i sprowadzenia do Polski, w tym przystosowania do sprzedaży, węgla kamiennego w postaci niesortowanej, w ilości umożliwiającej wysortowanie (z tolerancją +/- 10%) wskazanej w Decyzji administracyjnej ilości ton węgla energetycznego o parametrach zbliżonych do parametrów jakościowych wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe.

Jednocześnie, zgodnie z ww. Decyzją administracyjną finansowanie realizacji ww. poleceń nastąpić miało ze środków (…) oraz funduszy celowych, na podstawie umów zawartych przez (…).

Decyzja Prezesa Rady Ministrów z (…) 2022 r. została wydana na podstawie art. 7a ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 7b Ustawy o zarządzaniu kryzysowym, a przepisy te zostały dodane do Ustawy o zarządzaniu kryzysowym na mocy art. 82 Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy z dniem 24 lutego 2022 r. Jak wynika z uzasadnienia rządowego projektu Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy (Druk nr 2069): „Projekt przewiduje zmiany w ustawie z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 261) polegające na dodaniu przepisów umożliwiających wydawanie w sytuacji kryzysowej przez Prezesa Rady Ministrów, z własnej inicjatywy albo na wniosek Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub ministra kierującego działem administracji rządowej, poleceń obowiązujących organy administracji rządowej, państwowe osoby prawne, państwowe jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną, organy jednostek samorządu terytorialnego, samorządowe osoby prawne, samorządowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, a także osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz przedsiębiorców. Polecenia mogą być wydawane przede wszystkim w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania, ochrony, wzmocnienia lub odbudowy infrastruktury krytycznej, przejęcia kontroli nad sytuacją kryzysową oraz usunięcia skutków sytuacji kryzysowej. Polecenia te będą wydawane w drodze decyzji administracyjnej i będą podlegać natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia”.

Ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy ma charakter szczególny i dotyczy konkretnego wydarzenia, tj. agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę. Ratio legis przedmiotowej ustawy było przeciwdziałanie agresji rozpoczętej 24 lutego 2022 r. i wprowadzenie rozwiązań pozwalających na opanowanie sytuacji kryzysowej, która powstała wskutek napaści Federacji Rosyjskiej na Ukrainę. W tym celu środek przewidziany w art. 82 przedmiotowej ustawy i wprowadzony do Ustawy o zarządzaniu kryzysowym, tj. polecenie wydawane przez Prezesa Rady Ministrów (dalej jako: „Polecenie Prezesa Rady Ministrów”), miał być:

- stosowany natychmiast;

- wydawany na podstawie decyzji administracyjnej;

- podlegać natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia, oraz

- nie wymagał uzasadnienia.

Zgodnie z art. 7b ust. 2 i 3 Ustawy o zarządzaniu kryzysowym, wykonywanie zadań objętych Poleceniami Prezesa Rady Ministrów następować miało na podstawie umów zawartych z zobowiązanymi podmiotami przez ministra kierującego działem administracji rządowej albo przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i miało być finansowane ze środków budżetu państwa, z tym zastrzeżeniem, że w przypadku nie zawarcia tego rodzaju umowy zadania objęte poleceniem miały być wykonywane na podstawie Polecenia Prezesa Rady Ministrów, które miało być finansowane ze środków budżetu państwa.

Konsekwentnie działania wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Decyzji administracyjnej miały charakter wykonania polecenia wydanego w drodze decyzji administracyjnej i wykraczały poza standardową aktywność prowadzoną w ramach działalności gospodarczej.

Umowa z (…)

Wnioskodawca w dniu (…) 2023 r. zawarł z (…)  umowę, której istotą jest przyznanie finansowania mającego zapewnić realizację Decyzji (dalej jako: „Umowa”).

Bezpośredni przedmiot Umowy został w Umowie opisany w następujący sposób: „Umowa dotyczy zadań będących realizacją Decyzji i ich finansowania, w zakresie zakupu i sprowadzenia do Polski, w tym przystosowania do sprzedaży Węgla Kamiennego w ilości umożliwiającej wysortowanie (...) ton węgla energetycznego o parametrach zbliżonych do parametrów jakościowych wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe (…)”.

Zgodnie z par. 2 ust. 5 Umowy, Wnioskodawcy przysługuje od (…) finansowanie zwrotu określonych kosztów: „Wykonawcy przysługują środki na sfinansowanie uzasadnionych, celowych, rzetelnie udokumentowanych, racjonalnych kosztów poniesionych bezpośrednio w celu realizacji Decyzji, z zachowaniem zasady uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów, zasady optymalnego doboru metod i środków oraz w sposób zapewniający prawidłową i terminową jej realizację, przy uwzględnieniu obiektywnych okoliczności realizacji Decyzji.”

W drugim zdaniu par. 2 ust. 5 Umowy, m.in. wskazano, że: „Za uzasadnione koszty uważa się koszty, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, powstałe w wyniku realizacji Decyzji, tj.:

1) zakup Węgla Kamiennego wg wartości przeliczonej wg średniego kursu USD (...);

2) sprowadzenie do Polski zakupionego Węgla Kamiennego transportem kolejowym, samochodowym lub drogą morską, w tym koszty demurage tj. koszty postoju w porcie statku transportującego importowany węgiel przed jego wyładunkiem.

3) operacje logistyczne wykonywane na Węglu Kamiennym w portach, na placach składowych, w innych miejscach wykorzystywanych w procesie przetworzenia Węgla Kamiennego oraz procesie utrzymania Węgla Kamiennego w tym rozładunku Węgla Kamiennego ze statków, załadunku Węgla Kamiennego na statki, składowania, mieszania, kruszenia, glikolowania, rozmrażania Węgla Kamiennego, załadunku Węgla Kamiennego na środki transportu, przeładunku z jednego środka transportu na inny, hałdowania Węgla Kamiennego, zabezpieczania pryzm węgla kamiennego;

4) sortowanie/przesiewanie Węgla Kamiennego;

5) (…)”.

Wskazane w par. 2 ust. 5 Umowy, koszty zostaną Spółce sfinansowane według wzoru określonego w Umowie, który zakłada zastosowanie proporcji, w której kwota całkowitych kosztów (pomniejszonych o przychody zrealizowane w wyniku wykonania Decyzji) jest dzielona przez sumę węgla sprowadzonego i mnożona przez sumę węgla sprzedanego.

Spółka w 2023 r. złożyła pierwsze sprawozdanie finansowe z wykonania Decyzji przekazując informację o wnioskowanej wysokości środków obliczonych według powyższego wzoru, gdzie:

- całkowite koszty to koszty poniesione zgodnie z ust. 5 par. 2 Umowy, na dzień 30 kwietnia 2023 r.,

- suma przychodów to przychody uzyskane przez Wnioskodawcę do 30 kwietnia 2023 r. w wyniku realizacji Decyzji,

- suma węgla sprowadzonego, to całkowita ilość węgla sprowadzonego przez Wnioskodawcę w ramach Decyzji,

- suma węgla sprzedanego to całkowita ilość węgla sprzedanego przez wykonawcę do 30 kwietnia w ramach realizacji Decyzji.

Spółka otrzymała interpretację indywidualną z 8 listopada 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.443.2023.3.AN dotyczącą skutków podatkowych otrzymania w 2023 r. środków z (…).

Według wzoru, na podstawie którego wyliczana była wartość wnioskowanej wysokości środków w pierwszym sprawozdaniu finansowym w 2023 r., ilość niesprzedanego węgla (a sprowadzonego w ramach realizacji) na dzień 30 kwietnia 2023 r. nie była uwzględniona we wzorze, a zatem nie wpływała na wysokość środków z (…).

W roku 2024 Spółka uprawniona jest do złożenia aktualizacji wcześniejszego sprawozdania. Zgodnie z Umową w terminie do 30 czerwca 2024 r. według stanu na dzień 30 kwietnia 2024 r. Spółka dokonuje aktualizacji sprawozdania (dalej jako: „Aktualizacja”) i przekazuje do (…) informacje uwzględniające m.in.:

- wyrażoną w tonach ilość węgla kamiennego zakupionego i sprowadzonego do Polski w ramach Decyzji,

- wyrażonego w tonach ilość węgla kamiennego sprzedanego do 30 kwietnia 2024 r.,

- wyrażoną w tonach ilość węgla niesprzedanego do 30 kwietnia 2024 r.,

- kalkulację wartości pozostałego węgla (niesprzedanego), przy czym wartość tę ustala się jako iloczyn pozostałego węgla i ceny wskazanej w Umowie.

W aktualizacji sprawozdania Spółka przekazuje również informację o wnioskowanej wartości środków obliczonych według wzoru:

[(K - P) / i] x s

gdzie:

K- suma kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę do 30 kwietnia 2024 r. zgodnie z ust. 5 par. 2 Umowy,

P - suma przychodów uzyskanych przez Wnioskodawcę do 30 kwietnia 2024 r. w wyniku realizacji Decyzji,

i - całkowita ilość węgla sprowadzonego przez Wnioskodawcę w ramach Decyzji,

s - całkowita ilość węgla sprzedanego do 30 kwietnia 2024 r., z pewnym zastrzeżeniem wysokości ceny.

Przy czym w sytuacji, gdy na koniec 30 kwietnia 2024 r. pozostał niesprzedany węgiel sprowadzony w ramach Decyzji, na potrzeby aktualizacji:

- w „P” (suma przychodów) uwzględnia się również wartość pozostałego (niesprzedanego) węgla wyrażoną w PLN. Przy czym wartość oblicza się jako iloczyn ilości pozostałego (niesprzedanego) węgla i ceny ustalonej w Umowie,

- w „s” (ilość sprzedanego węgla) uwzględnia się ilość pozostałego (niesprzedanego) węgla.

Na koniec 30 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca posiadał węgiel, który został sprowadzony w związku z realizacją decyzji administracyjnej, jednak do 30 kwietnia 2024 r. nie został on sprzedany, w konsekwencji będzie to odpowiednio ujęte w aktualizacji wnioskowanej wysokości środków. W efekcie czego Spółka otrzyma zwrot kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, do ustalonej w Umowie ceny (umownej ceny „sprzedaży”).

Dla zobrazowania powyższych zapisów Umowy, na przykładowych danych liczbowych:

Przykład:

- ilość węgla niesprzedanego na 30 kwietnia 2024 r.: 1.000 ton

- cena jednostkowa nabycia niesprzedanego węgla:

- 300 ton - 500 zł/t

- 200 ton - 550 zł/t

- 400 ton - 600 zł/t

- 100 ton - 590 zł/t

- cena jednostkowa ustalona w Umowie (umowna cena „sprzedaży”): 250 zł/t.

- koszt nabycia węgla niesprzedanego:559.000 zł (czyli: 300x500+200x550+400x600+100x590),

- zwrot z (…) kosztów nabycia niesprzedanego węgla: 309.000 zł [czyli: 300x(500- 250)+200x(550-250)+400x(600-250)+100x(590-250)]

- koszt nabycia niesprzedanego węgla niepokrytego środkami z (…): 250.000 zł (czyli: 1.000x250)

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z pkt 10 preambuły do Umowy, finansowanie zadań objętych Decyzją ze środków budżetu państwa, na podstawie Umowy, wynika wprost z Decyzji oraz art. 7b ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym i obejmuje - zgodnie z przyjętą w Umowie konstrukcją i metodologią - wyłącznie pokrycie uzasadnionych kosztów poniesionych bezpośrednio w celu realizacji Decyzji. Strony zgodnie oświadczają w Umowie, że w ich ocenie finansowanie na podstawie Umowy nie stanowi pomocy publicznej.

Pytania

1. Czy poniesiony przez Wnioskodawcę koszt nabycia jeszcze nie sprzedanego węgla w części zwróconej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem z (…) będzie stanowić koszt, który nie będzie kosztem uzyskania przychodu?

2. Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie nr 1 będzie uznane za prawidłowe, to czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, będzie stanowić przychód niepodlegający opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy o CIT?

3. Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy uznane zostanie za nieprawidłowe i Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, to kiedy Wnioskodawca ma rozpoznać przychód z tytułu otrzymania zwrotu poniesionych kosztów nabycia niesprzedanego węgla do wysokości ustalonej w Umowie ceny „sprzedaży”?

4. Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy uznane zostanie za nieprawidłowe i Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, to czy Wnioskodawca ma prawo rozpoznać koszt uzyskania tego przychodu, w jakiej wysokości i w którym momencie będzie on potrącalny dla celów CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy, poniesiony przez Wnioskodawcę koszt nabycia jeszcze nie sprzedanego węgla w części zwróconej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem z (…) (do wysokości ceny określonej w Umowie) nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Według ugruntowanego stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych kosztem uzyskania przychodów może być taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do analizowanego zdarzenia przyszłego, należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca co prawda poniósł koszty nabycia niesprzedanego węgla, tym niemniej koszt ten nie ma charakteru definitywnego. Wnioskodawca otrzyma bowiem zwrot poniesionych kosztów nabycia węgla. Ponieważ na dzień 30 kwietnia 2024 r. Wnioskodawcy zostanie węgiel sprowadzony w ramach realizacji Decyzji, to zgodnie z Umową Wnioskodawcy zostanie zwrócony koszt nabycia węgla niesprzedanego na dzień 30 kwietnia 2024 r. do wysokości ceny określonej w umowie (umowna cena „sprzedaży”).

W konsekwencji, Wnioskodawca nie poniesie definitywnie powyższego kosztu, gdyż w momencie otrzymania środków z (…) wynikających z aktualizacji sprawozdania finansowego, zostanie on mu zwrócony.

Mając na uwadze, że koszt nabycia jeszcze niesprzedanego węgla w części zwróconej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem, nie spełnia kryterium „definitywności” (pkt 2), analiza spełnienia kolejnych przesłanek (od pkt 3 do pkt 6) nie jest już wymagana, gdyż aby uznać dany koszt/wydatek za koszt uzyskania przychodów taki koszt/wydatek musi spełniać łącznie wszystkie warunki, o którym mowa powyżej (od pkt 1 do pkt 6).

Odnosząc powyższe do przykładu liczbowego wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka poniosła koszt nabycia niesprzedanego węgla w wysokości 559.000 zł, w ramach aktualizacji sprawozdania Spółka otrzyma zwrot kosztów nabycia węgla w wysokości 309.000 zł. W konsekwencji jedynie koszt poniesiony w wysokości 250.000 zł będzie poniesionym kosztem, który nie został zwrócony Wnioskodawcy. A zatem poniesiony przez Wnioskodawcę koszt nabycia niesprzedanego węgla w wysokości 309.000 zł, który został Spółce zwrócony, nie spełnia definicji kosztu uzyskania przychodów, gdyż nie został poniesiony przez Wnioskodawcę definitywnie.

Na powyższą interpretację definitywnego charakteru poniesienia kosztu wskazuje również doktryna, przykładowo w Komentarzu do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod red. Modzelewskiego 2024, wyd. 22 wydawnictwo Legalis: „koszt musi być poniesiony przez podatnika definitywnie. Nie wystarczy zatem, że podatnik poniesie wprawdzie koszt, pokrywając go z własnego majątku, jeżeli następnie wartość poniesionych wydatków stanowiących koszt zostanie mu zwrócona w jakiejkolwiek postaci.”

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, poniesiony przez Wnioskodawcę koszt nabycia jeszcze niesprzedanego węgla w części zwróconej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem z (…) nie spełnia definicji kosztu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w konsekwencji, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Ad. 2

W opinii Wnioskodawcy, kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, będzie stanowić przychód niepodlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ustawa o CIT nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, a w art. 12 ust. 1 wskazuje na przykładowy (użyto sformułowania „w szczególności”) katalog otwarty przychodów.

Natomiast, kategorie niestanowiące przychodu podatkowego wymieniono w sposób enumeratywny w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

I tak zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, za przychód nie uważa się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym ustawa nie określa jakiego rodzaju wydatki można zaliczyć do tej kategorii, wskazując jedynie, że nie są to wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przyjmuje się zatem, że dotyczy to zwrotu wydatku poniesionego przez podatnika, który nie jest zaliczony do kosztu uzyskania przychodu, a taki zwrot nie skutkuje powstaniem przychodu u podatnika otrzymującego ten zwrot.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, przy stosowaniu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, nie powinno mieć znaczenia to, czy podatnik dany koszt rzeczywiście ujął w swoich rozliczeniach podatkowych jako koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodów, ale to, czy ustawa za taki koszt go uważa. A zatem, istotne jest ustalenie czy określone zwrócone podatnikowi wydatki stanowią przychód podatkowy konieczne jest ustalenie, czy dany wydatek, zgodnie z przepisami ustawy o CIT powinien stanowić koszty uzyskania przychodów. Zwrot takich wydatków nie będzie zaliczany do przychodów podatkowych, jeżeli nie stanowią one kosztów podatkowych.

Odnosząc powyższe regulacje do analizowanego zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że na dzień 30 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca posiada węgiel, który nie został sprzedany, a który został sprowadzony w związku z realizacją Decyzji. W konsekwencji w związku ze składaną aktualizacją sprawozdania finansowego, zgodnie z Umową Wnioskodawcy zostanie zwrócony koszt nabycia węgla niesprzedanego na dzień 30 kwietnia 2024 r. do wysokości ceny określonej w umowie (umowna cena „sprzedaży”).

Przekładając powyższe na przykład liczbowy wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka poniosła koszt nabycia niesprzedanego węgla w wysokości 559.000 zł, w ramach aktualizacji sprawozdania Spółka otrzyma zwrot kosztów nabycia niesprzedanego węgla w wysokości 309.000 zł. W konsekwencji jedynie koszt poniesiony w wysokości 250.000 zł będzie poniesionym kosztem nabycia niesprzedanego węgla, który nie został zwrócony Wnioskodawcy.

Jak wskazał Wnioskodawca w swoim stanowisku dotyczącym pytania nr 1, koszt nabycia jeszcze nie sprzedanego węgla w części pokrytej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem z (…) nie spełnia definicji kosztu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W przykładzie liczbowym wskazanym w zdarzeniu przyszłym jest to kwota 309.000 zł.

W konsekwencji otrzymany zwrot tego kosztu, który nie stanowi kosztu uzyskania przychodów nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy w świetle art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT. W przykładzie liczbowym wskazanym w zdarzeniu przyszłym, otrzymany zwrot wydatków to kwota 309.000 zł, i w tej części otrzymany zwrot nie będzie stanowił przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, będzie stanowić przychód niepodlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt. 6a ustawy o CIT.

Ad. 3

Gdyby Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe i Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, to przychód w opinii Wnioskodawcy powstanie w tej części w momencie faktycznego uzyskania środków finansowych przez Wnioskodawcę, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten wskazuje, że co do zasady przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód podatkowy w dacie jego faktycznego uzyskania, a więc na zasadzie kasowej.

Mając na uwadze powyższy przepis, a także analizowane zdarzenie przyszłe, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, stanowi przychód w momencie faktycznego uzyskania środków finansowych przez Wnioskodawcę, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad. 4

Gdyby Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe i Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, to Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania tego przychodu w wysokości kosztów nabycia niesprzedanego węgla, które zostały zwrócone Wnioskodawcy przez (…), tj. w wysokości różnicy pomiędzy poniesionym kosztem nabycia niesprzedanego węgla a kwotą stanowiącą iloczyn ilości niesprzedanego węgla i ustalonej w Umowie jednostkowej cenie „sprzedaży”, w okresie rozliczeniowym, w którym uzyskał z tego tytułu przychód opodatkowany dla celów CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Co do zasady, zasady potrącalności kosztu uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT, w zależności od tego, czy dany koszt uzyskania przychodów jest bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt bezpośredni) czy też jest to koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt pośredni).

I tak odnośnie momentu potrącalności kosztów bezpośrednich należy wskazać, że koszty bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (tak art. 15 ust. 4 ustawy o CIT).

Natomiast, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania (Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzania takiego sprawozdania) są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (tak zgodnie z art. 15 ust. 4b), natomiast koszty poniesione po tym dniu, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (tak art. 15 ust. 4c).

Odnosząc powyższe do analizowanego zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że Wnioskodawca nie otrzymałby finansowania w wysokości pokrywającej koszty nabycia niesprzedanego na dzień 30 kwietnia 2024 r. węgla do wysokości ustalonej w Umowie ceny „sprzedaży”, gdyby na dzień 30 kwietnia 2024 r. sprzedał całość węgla sprowadzonego w związku z realizacją Decyzji. Ponieważ jednak Wnioskodawca posiadał niesprzedany węgiel, Wnioskodawcy będzie przysługiwać zwrot kosztów nabycia niesprzedanego węgla do wysokości ustalonej w Umowie ceny „sprzedaży”.

Odnosząc powyższe do przykładu liczbowego wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie uzyskałby kwoty finansowania z (…) w wysokości 309.000 zł , gdyby nie posiadał niesprzedanego węgla w wysokości 1.000 ton i gdyby nie poniósł kosztu nabycia tego węgla w wysokości przewyższającej kwotę stanowiącą iloczyn ilości niesprzedanego węgla i ustalonej w Umowie jednostkowej ceny „sprzedaży” (w przykładzie była to kwota 250 zł/t).

W konsekwencji, koszt nabycia węgla w wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloczyn ilości niesprzedanego węgla i ustalonej w Umowie jednostkowej cenie „sprzedaży” stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodu otrzymanego z (…) w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia niesprzedanego węgla i będzie potrącalny dla celów CIT w okresie rozliczeniowym, w którym rozpoznano przychód z tego tytułu.

Przekładając powyższe na przykład liczbowy wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, bezpośrednim kosztem uzyskania przychodu z (…) w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia niesprzedanego węgla w wysokości 309.000 zł, będzie różnica pomiędzy poniesionym kosztem nabycia niesprzedanego węgla (w przykładzie 559.000 zł) a kwotą stanowiącą iloczyn ilości niesprzedanego węgla i ustalonej w Umowie jednostkowej cenie „sprzedaży” (w przykładzie 250.000 zł).

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości kosztów nabycia niesprzedanego węgla, które zostały zwrócone Wnioskodawcy przez (…), tj. w wysokości różnicy pomiędzy poniesionym kosztem nabycia niesprzedanego węgla a kwotą stanowiącą iloczyn ilości niesprzedanego węgla i ustaloną w Umowie jednostkową ceną „sprzedaży”, w okresie rozliczeniowym, w którym uzyskał z tego tytułu przychód opodatkowany dla celów CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Na podstawie ww. regulacji, a także utrwalonej praktyki organów podatkowych i sądów administracyjnych, uznaje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że użycie w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek musi przynieść skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, że będą one związane z opodatkowaną działalnością oraz nie zostały wskazane w katalogu wydatków nie stanowiących tego rodzaju kosztów w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Zatem, przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Z powyższego wynika, że warunkiem zakwalifikowania wydatków jako kosztów, jest ich celowe poniesienie z zasobów majątkowych podatnika.

W świetle powyższego, nie można podzielić Państwa argumentacji, według której koszt nabycia jeszcze niesprzedanego węgla w części „zwróconej” otrzymanym przez Państwa finansowaniem z (…) (do wysokości ceny określonej w umowie) nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu z uwagi na niespełnienie przesłanki definitywności poniesienia kosztów.

Co do zasady o zaliczeniu danego wydatku do kosztów podatkowych decyduje definitywny charakter tego kosztu w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka poniosła zaś wydatki na nabycie węgla niesprzedanego w części „zwróconej” otrzymanym finansowaniem na podstawie umowy z (…) z własnych zasobów majątkowych, w sposób rzeczywisty, uszczuplając tym samym definitywnie swoje zasoby finansowe. Kwota finansowania otrzymanego z (…) nie zmienia tej okoliczności, gdyż nie można uznać, że to (…) poniosło wydatki na nabycie węgla.

Wydatki na zakup węgla zostały poniesione przez Państwa we własnym imieniu i na własną rzecz, obciążając Państwa działalność gospodarczą. Nie można stwierdzić, że są to wydatki poniesione w imieniu innego podmiotu i ujmowane przejściowo w prowadzonej przez Państwa ewidencji podatkowej. Postanowienia umowy z (…) (par. 2 ust. 5 umowy) wskazują na źródło i sposób kalkulacji środków na sfinansowanie poniesionych kosztów. Wycena niesprzedanego węgla stanowi element kalkulacyjny wnioskowanej przez Państwa wartości środków. Okoliczność, że koszty te są uwzględniane we wzorze, według którego wyliczana jest wartość wnioskowanego przez Państwa finansowania, nie świadczy, że w omawianej sprawie mamy do czynienia ze zwrotem wydatków.

Przysługują Państwu środki na sfinansowanie uzasadnionych, celowych, rzetelnie udokumentowanych, racjonalnych kosztów poniesionych bezpośrednio w celu realizacji Decyzji. Finansowanie z (…) obejmuje całkowite koszty poniesione przez Państwa pomniejszone o przychody zrealizowane w wyniku wykonania Decyzji.

W konsekwencji, w mojej ocenie, poniesione przez Państwa koszty nabycia niesprzedanego jeszcze węgla, również w części sfinansowanej otrzymanym przez Państwa finansowaniem z (…) (do wysokości ceny określonej w Umowie) spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w tym również przesłankę definitywności i tym samym mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Państwa wydatki na nabycie węgla niesprzedanego w części „zwróconej” otrzymanym finansowaniem na podstawie umowy z (…), mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1, dotyczące ustalenia, czy poniesiony przez Państwa koszt nabycia jeszcze nie sprzedanego węgla w części zwróconej otrzymanym przez Wnioskodawcę finansowaniem z (…) będzie stanowić koszt, który nie będzie kosztem uzyskania przychodu, uznałem za nieprawidłowe.

Ad. 2 i 3

Pomimo, że uznałem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 za nieprawidłowe, stwierdzając że wydatki na nabycie węgla niesprzedanego w części „zwróconej” otrzymanym finansowaniem na podstawie umowy z (…), mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, udzielam odpowiedzi na zadane przez Państwa pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Odnosząc się do uznania otrzymanej przez spółkę kwoty finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez nią kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, za przychód niepodlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, stwierdzam, że wskazany przepis nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu. Zwrócić należy uwagę, że katalog przychodów wymienionych w ustawie ma charakter otwarty i jedynie przykładowy. Ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Przychodem jest zatem każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

W świetle regulacji art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, otrzymywane przez Państwa finansowanie z (…) stanowi dla niej przychód jako otrzymane pieniądze, w dacie faktycznego otrzymania finansowania. Stanowi ono bowiem niewątpliwie przysporzenie majątkowe Spółki o charakterze trwałym i bezzwrotnym, którym Spółka może dysponować w sposób przez siebie przyjęty.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT:

Do powstałego przychodu Spółki nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, ponieważ otrzymanego przez Spółkę finansowania z (…) nie można uznać za wskazane w tym przepisie inne zwrócone wydatki, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Aby dany przychód móc objąć hipotezą powołanej regulacji, spełnione muszą zostać poniższe warunki:

-wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,

-wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi.

Jak wskazano wyżej (w odniesieniu do pytania nr 1), wydatki spółki na nabycie węgla niesprzedanego w części „zwróconej” otrzymanym finansowaniem na podstawie umowy z (…), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, nie można więc uznać, że wydatki te nigdy nie będą zaliczone do kosztów. Ponadto, otrzymana przez spółkę kwota finansowania z (…), nie może zostać uznana za „zwrot” wydatku na nabycie węgla. W dorobku judykatury dotyczącym rozumienia przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, podkreśla się, że „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu.

W zakresie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, istnieje jednolita linia orzecznicza potwierdzająca moje stanowisko – wyroki: WSA we Wrocławiu z 14 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 699/23, WSA w Warszawie z 28 listopada 2023r., sygn. akt III SA/Wa 1747/23, WSA w Poznaniu z 26 maja 2023 r., sygn. akt I SA/Po 279/23, WSA w Warszawie z 20 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1011/16 potwierdzony wyrokiem NSA z 15 maja 2019 r. sygn. akt II FSK 1692/17 oraz z 29 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1657/16 potwierdzony wyrokiem NSA z 21 marca 2019 r. sygn. akt II FSK 829/18 i z 21 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1392/18 potwierdzony wyrokiem NSA z 18 maja 2022 r. sygn. akt II FSK 2467/19; WSA we Wrocławiu z 12 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1151/13; WSA w Łodzi z 13 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 877/07.

Z uwagi na definitywność Państwa wydatków na nabycie węgla niesprzedanego w części „zwróconej” otrzymanym finansowaniem na podstawie umowy z (…) i możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Spółki w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, w zakresie ustalenia, czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, będzie stanowić przychód niepodlegający opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy o CIT, uznałem za nieprawidłowe.

Natomiast, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3, w zakresie ustalenia, czy kwota finansowania w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, stanowi przychód w momencie faktycznego uzyskania środków finansowych przez Wnioskodawcę, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uznałem za prawidłowe.

Ad. 4

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Będziecie Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu otrzymania kwoty finansowania z (…) w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez Państwa kosztów nabycia węgla, który nie został jeszcze sprzedany, w wysokości kosztów nabycia niesprzedanego węgla w części odpowiadającej uzyskanemu finansowaniu z (…).

W związku z powyższym, za prawidłowe należy uznać Państwa stanowisko, zgodnie z którym koszt nabycia węgla w wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloczyn ilości niesprzedanego węgla i ustalonej w umowie jednostkowej cenie „sprzedaży” stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodu otrzymanego z (…), w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez spółkę kosztów nabycia niesprzedanego węgla i będzie potrącalny dla celów CIT w okresie rozliczeniowym, w którym rozpoznano przychód z tego tytułu.

Jak Państwo wskazali, nie otrzymaliby Państwo finansowania w wysokości pokrywającej koszty nabycia niesprzedanego na dzień 30 kwietnia 2024 r. węgla do wysokości ustalonej w umowie ceny „sprzedaży”, gdyby na dzień 30 kwietnia 2024 r. sprzedali Państwo całość węgla sprowadzonego w związku z realizacją Decyzji. Ponieważ jednak posiadali Państwo niesprzedany węgiel, będzie Państwu przysługiwać zwrot kosztów nabycia niesprzedanego węgla do wysokości ustalonej w Umowie ceny „sprzedaży”.

Jednocześnie, zwracam uwagę, że rozpoznane w powyższy sposób wydatki na nabycie niesprzedanego na moment otrzymania finansowania w kosztach uzyskania przychodów nie mogą zostać powtórnie zaliczone do kosztów podatkowych w momencie przyszłej sprzedaży tego węgla.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 4, dotyczące ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu otrzymanego finansowania, w jakiej wysokości i w którym momencie będzie on potrącalny dla celów CIT, uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Końcowo należy dodać, że organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do przykładów liczbowych przedstawionych przez Państwa z uwagi na fakt, że przepis art. 14b Ordynacji podatkowej nakłada obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Państwa wysokości podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).