Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 września 2024 r., sygn. II SA/Gd 426/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Kaszubowski Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 11 września 2024 r. sprawy ze skargi A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 20 lutego 2024 r. nr SKO Gd/5449/23 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

A. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 20 lutego 2024 r., w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Zaskarżoną decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wójt Gminy Chmielno decyzją z 9 sierpnia 2023 r. odmówił skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad żoną, G. J. W uzasadnieniu decyzji Wójt stwierdził m.in., że G. J. posiada wydane 24 sierpnia 2011 r. na stałe orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, której daty powstania nie da się ustalić, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 27 lipca 2011 r. W związku z tym, w ocenie Wójta, nie został spełniony jeden z warunków niezbędnych do przyznania świadczenia, tj. niepełnosprawność nie powstała w wieku do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Przyznanie wnioskowanego świadczenia nie jest możliwe także z powodu wystąpienia okoliczności, o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ G. J. od 6 lutego 2012 r. posiada prawo do emerytury.

Organ ustalił także, że choruje ona na stwardnienie rozsiane, jest po zawale serca, ma nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, tętniaka aorty brzusznej. G. J. podczas wywiadu oświadczyła, że na co dzień zmaga się z zaburzeniami równowagi i zawrotami głowy, z tego powodu czasami porusza się przy wsparciu laski bądź balkonika, a z domu wychodzi z mężem, także dlatego, że niedowidzi. A.J. pomaga żonie w myciu, zawozi ją do lekarza, pierze, sprząta, przygotowuje ciepłe posiłki. Czynności wykonywane są na rzecz wspólną i w ramach prowadzonego wspólnie gospodarstwa domowego. Zdaniem organu wskazane przez A. J. obowiązki domowe takie jak palenie w piecu, dbanie o obejście na zewnątrz budynku, opłacanie rachunków, załatwianie spraw urzędowych wykonywane są na rzecz wspólnego gospodarstwa domowego obojga małżonków i są niezależnie od choroby G. J. Małżonkowie oprócz syna, który mieszka w tym samym budynku, mają również syna K., który zgodnie z aktem notarialnym w zamian za otrzymane nieruchomości zobowiązał się do opieki nad rodzicami. Oboje deklarują dobre relacje z dziećmi. A. J. legitymuje się orzeczeniem o niepełnoprawności w stopniu lekkim, nie podejmuje zatrudnienia, nabył prawo do świadczenia emerytalnego. Zdaniem organu nie zachodzi konieczność wykonywania stałej, wielogodzinnej opieki nad G. J., jest ona na tyle sprawna fizycznie, że kilka godzin dziennie może zostać sama w domu, a czynności wykonywane i wymienione przez jej męża nie wymagają codziennego zaangażowania przez wiele godzin. Może je wykonywać osoba czynna zawodowo, po wykonaniu swoich obowiązków zawodowych i nie wymagają od niego rezygnacji z pracy bądź niepodejmowania jej chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy. Nie występuje więc pomiędzy sprawowaniem opieki nad żoną a rezygnacją z zatrudnienia albo jego podejmowania ścisły związek, co jest przeszkodą w przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego.