Odmowa odliczenia VAT z tytułu braku rzeczywistej transakcji - Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2024 r., sygn. I FSK 1500/20

Dla uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej transakcję wewnątrzwspólnotową, podatnik musi wykazać rzeczywiste przeprowadzenie danej transakcji oraz zachować należytą staranność przy jej weryfikacji, aby uniknąć ryzyka uczestnictwa w oszustwie podatkowym, nawet w przypadku działania w zaufaniu do publicznych rejestrów kontrahentów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia WSA (del.) Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Jan Żołądź, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Gl 143/20 w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 27 listopada 2019 r. nr 2401-IOD4_.4103.20.2019.22/28 UNP: 2401-19-236736 w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J.P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 9 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 143/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę J.P. (dalej "strona" lub "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 27 listopada 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2013 r.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, sąd pierwszej instancji podzielił w pełni stanowisko organów podatkowych o braku prawa skarżącego do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez J. tytułem dostawy kawy z tego względu, że przedmiotowa faktura nie dokumentuje rzeczywistej transakcji gospodarczej. Jak ustaliły organy podatkowe, dostawca, który wg treści spornej faktury dostarczył towar stronie, sam nim nie dysponował, w konsekwencji czego nie mógł przenieść ekonomicznego władztwa nad tym wyrobem na rzecz strony. Co za tym idzie, strona nie mogła przenieść prawa do dysponowania tym towarem jak właściciel na rzecz kontrahenta brytyjskiego — S. Ltd. w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej "WDT").