Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 września 2024 r., sygn. II SA/Gd 492/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Kaszubowski Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Asesor WSA Jakub Chojnacki (spr.) po rozpoznaniu w dniu 4 września 2024 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 26 marca 2024 r., sygn. akt SKO Gd/5725/23 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Pani B. W. (dalej: Skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej: SKO, Kolegium) z 26 marca 2024 r., w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Zaskarżoną decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wójt Gminy Stary Targ decyzją z 22 września 2023 r. odmówił Skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad synem Ł. W.

W uzasadnieniu decyzji Wójt stwierdził m.in., że syn Skarżącej posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Malborku w dniu 31 maja 2023 r., niepełnosprawność istnieje od 6 lutego 2023, czyli od 34 roku życia, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 24 marca 2023 r. W związku z tym Wójt uznał, że nie została spełniona przesłanka określona w art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organ ustalił także, że skarżąca od 1 marca 2020 r. do 28 lutego 2025 r. pobiera zasiłek stały, nie zachodzi więc związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia bądź jego niepodejmowaniem a koniecznością sprawowania opieki nad synem. Organ wskazał także, że podczas wywiadu środowiskowego ustalono, że Ł. W. porusza się samodzielnie i nie potrzebuje żadnych przyrządów ortopedycznych. Skarżąca oświadczyła wówczas, że syn zachowuje się jak małe dziecko i tak też rozumuje, jego zachowania są niepokojące, trzeba przypominać mu o każdej codziennej czynności, na przykład o zjedzeniu posiłku, utrzymaniu higieny osobistej, jednak są to polecenia słowne, które jej syn wykonuje samodzielnie. Reasumując organ uznał, że Skarżąca nie spełnia warunków ustawowych do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.