Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. II PK 268/07

Postanowienie umowy o pracę przewidujące zakaz podejmowania dodat­kowego zatrudnienia w zakresie niestanowiącym działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy jest nieważne (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.), gdyż stanowi obejście zakazu wynikającego z art. 101¹ § 1 k.p.

Przewodniczący SSN Jolanta Strusińska-Żukowska, Sędziowie SN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 kwietnia 2008 r. sprawy z powództwa Barbary D.-D. przeciwko B.I.P. Spółce z o.o. z siedzibą w W. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 20 marca 2007 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2005 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla m. st. Warszawy w Warszawie w sprawie z powództwa Bar­bary D.-D. przeciwko B.I.P. Spółce z o.o. Przedstawicielstwo w W., zasądził od po­zwanej na rzecz powódki kwotę 15.532,59 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, oddalając powództwo o przywrócenie do pracy. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona od dnia 1 listopada 1997 r. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony na stanowisku Junior Medi­cal Representative (przedstawiciel medyczny). Powódka nie miała stałych godzin pracy, a do jej obowiązków należało składanie wizyt lekarzom. Powódka sama organizowała sobie czas pracy i wybierała, którego z lekarzy w danym dniu odwiedzi. Za­warta między stronami umowa o pracę zobowiązywała powódkę do „jak najlepszego reprezentowania interesów” pozwanego, w tym „do poświęcenia całego jej wysiłku zawodowego firmie B.I.P. Ges mbH”. W umowie o pracę przewidziano też zakaz wy­konywania przez powódkę dodatkowego zatrudnienia. Przy zawieraniu umowy po­wódka została poinformowana przez dyrektora generalnego Piotra M., iż „taki zapis musi być zawarty w umowie, ale że nie jest on przestrzegany”. Składając podanie o przyjęcie do pracy powódka poinformowała pracodawcę, że jest zatrudniona na sta­nowisku asystenta w Szpitalu Wojewódzkim w Z.G. na Oddziale Reumatologii. Po­zwany nie zażądał od powódki zakończenia wykonywania tej pracy ani nie domagał się przedstawienia świadectwa pracy z tego szpitala. Powódka kontynuowała zatrud­nienie w tym szpitalu, jednocześnie wykonując pracę na rzecz pozwanego praco­dawcy. We wrześniu 1999 r. powódka zakończyła pracę w Szpitalu Wojewódzkim w Z.G., a od 2000 r. podjęła zatrudnienie jako lekarz w P. Ośrodku Reumatologicznym w Ś. W 1999 r. powódka uzyskała specjalizację z reumatologii, o czym pracodawca wiedział. W dniu 4 czerwca 2002 r. strona pozwana powzięła wiadomość o wykony­waniu przez powódkę zatrudnienia w Ośrodku Reumatologicznym w Ś. W dniu 10 czerwca 2002 r. powódka otrzymała oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu rażącego naruszenia punktu 3 umowy o pracę i wykonywania pracy lekarza w P. Ośrodku Reumatologicznym w Ś.