ZAŁĄCZNIK I

DEFINICJE SZCZEGÓLNE

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1. „pszczelarskie produkty uboczne” oznaczają miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis lub pyłek, nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi;

2. „partia” oznacza jednostkę produkcyjną wytworzoną w jednym zakładzie z wykorzystaniem jednolitych parametrów produkcyjnych - lub pewną ilość jednostek, jeżeli są przechowywane razem - które mogą być identyfikowane w celu wycofania i ponownego przetworzenia lub usuwania, jeżeli badania wykażą taką konieczność;

3. „wytwórnia biogazu” oznacza zakład, w którym następuje biodegradacja produktów pochodzenia zwierzęcego w warunkach beztlenowych do celów produkcji i gromadzenia biogazu;

4. „produkty z krwi” oznaczają produkty otrzymane z krwi lub jej frakcji, z wyłączeniem mączki; obejmują one osocze suszone/mrożone/płynne, mączkę z pełnej krwi, krwinki czerwone suszone/mrożone/płynne lub ich frakcje i mieszaniny;

5. „krew” oznacza świeżą pełną krew;

6. „mączka z krwi” oznacza produkty otrzymane w wyniku obróbki cieplnej krwi lub frakcji krwi zgodnie z załącznikiem VII rozdział II i przeznaczone do spożycia przez zwierzęta lub do produkcji organicznych nawozów sztucznych.

7. „karma dla zwierząt domowych w puszkach” oznacza karmę dla zwierząt poddaną obróbce termicznej zapakowaną w pojemnik hermetycznie zamknięty;

8. „zakład pośredni kategorii 1 lub 2” oznacza zakład, w którym nieprzetworzony surowiec kategorii 1 lub 2 jest przeładowywany i/lub tymczasowo przechowywany w celu przewiezienia go dalej do ostatecznego miejsca przeznaczenia oraz w którym mogą się odbywać niektóre czynności wstępne, takie jak usunięcie skór lub skórek oraz badanie poubojowe;

9. „zakład przetwórczy kategorii 1” oznacza zakład, w których przetwarza się surowiec kategorii 1 przed jego ostatecznym usunięciem;

10. „zakład tłuszczowy kategorii 2” oznacza zakład przetwarzający tłuszcze wytopione z surowca kategorii 2 zgodnie z warunkami wymienionymi w załącznik VI rozdział III;

11. „zakład przetwórczy kategorii 2” oznacza zakład, w którym przetwarza się surowiec kategorii 2 przed jego ostatecznym usunięciem, dalszym przetworzeniem lub wykorzystaniem;

12. „zakład pośredni kategorii 3” oznacza zakład, w którym nieprzetworzony surowiec kategorii 3 sortuje się i/lub dzieli i/lub zamraża lub poddaje głębokiemu zamrożeniu w blokach i/lub czasowo przechowuje w celu przewiezienia go dalej do ostatecznego miejsca przeznaczenia;

13. „zakład tłuszczowy kategorii 3” oznacza zakład przetwarzający tłuszcze wytopione z surowca kategorii 3;

14. „zakład przetwórczy kategorii 3” oznacza zakład, w którym przetwarza się surowiec kategorii 3 na białko zwierzęce i inne produkty przetworzone, które mogą zostać wykorzystane jako składnik paszowy;

15. „odpady gastronomiczne” oznaczają wszystkie odpady żywnościowe, w tym zużyty olej kuchennypochodzący z restauracji, obiektów gastronomicznych i kuchni, łącznie z kuchniami zbiorowymi i domowymi;

16. „współspalarnia” oznacza miejsce usuwania jak określono w art. 3 ust. 5 dyrektywy 2000/76/WE;

17. „współspopielanie” oznacza usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów z nich otrzymanych we współspalarni;

18. „punkty odbioru” oznaczają pomieszczenia, w których gromadzi się i poddaje obróbce niektóre produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do żywienia zwierząt wyszczególnionych w art. 23 ust. 2 lit. c);

19. „kompostownia” oznacza zakład, w których następuje biodegradacja produktów pochodzenia zwierzęcego w warunkach tlenowych;

20. „pozostałości fermentacyjne” oznaczają pozostałości otrzymane w wyniku przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w fabryce biogazu;

21. „treść przewodu pokarmowego” oznacza zawartość przewodu pokarmowego ssaków i bezgrzebieniowców, wydzieloną lub nie z przewodu pokarmowego;

22. „gryzaki dla psów” oznaczają produkty dla zwierząt domowych służące do żucia, wykonane z niegarbowanych skór i skórek kopytnych lub innego surowca zwierzęcego;

23. „składnik paszowy” oznacza składniki paszowe, jak określono w dyrektywie 96/25/WE (¹), pochodzenia zwierzęcego, obejmujące przetworzone białka zwierzęce, produkty z krwi, tłuszcze wytopione, olej z ryb, pochodne tłuszczów, żelatynę i hydrolizat białkowy, fosforan dwuwapniowy, mleko, przetwory mleczne i siarę;

24. „mączka rybna” oznacza przetworzone białko zwierzęce otrzymane ze zwierząt morskich, z wyjątkiem ssaków morskich;

25. „zwierzęta futerkowe” oznaczają zwierzęta trzymane lub hodowane do produkcji skór futerkowych i nie wykorzystywane do spożycia przez ludzi;

26. „żelatyna” oznacza naturalne białko rozpuszczalne, żelujące lub nie, otrzymane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu produkowanego z kości, skór i skórek oraz ścięgien zwierząt (w tym również ryb i drobiu);

27. „skwarki” oznaczają pozostałości z wytapiania, po częściowym oddzieleniu tłuszczu i wody, zawierające białko;

28. „hermetyczne zamknięty pojemnik” oznacza pojemnik, opracowany i przeznaczony do zabezpieczania zawartości przed wtargnięciem mikroorganizmów;

29. „skóry i skórki” oznaczają wszystkie tkanki skórne i podskórne;

30. „spalarnia o wysokiej zdolności produkcyjnej” oznacza spalarnię inną niż spalarnię o niskiej zdolności produkcyjnej;

31. „hydrolizat białkowy” oznacza polipeptydy, peptydy i aminokwasy oraz ich mieszanki, otrzymane w wyniku hydrolizy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

32. „spalarnia” oznacza miejsce usuwania, jak określono w art. 3 ust. 4 dyrektywy 2000/76/WE;

33. „spopielanie” oznacza usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów z nich otrzymanych w spalarni;

34. „odczynnik laboratoryjny” oznacza produkt z krwi, w opakowaniu, gotowy do wykorzystania przez użytkownika i przeznaczony do użycia samodzielnego lub w połączeniu z innymi substancjami w laboratorium jako odczynnik lub w produkcie otrzymanym z odczynników;

35. „składowisko” oznacza miejsce usuwania odpadów, jak określono dyrektywą 1999/31/WE;

36. „spalarnia o niskiej zdolności produkcyjnej” oznacza spalarnię o przepustowości mniejszej niż 50 kg produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na godzinę;

37. „obornik” oznacza odchody i/lub mocz zwierząt gospodarskich, nawet ze ściółką, lub odpady, które mogą być nieprzetworzone lub mogą zostać przetworzone zgodnie z rozdziałem III załącznika III, albo mogą zostać w inny sposób przetworzone w wytwórni biogazu lub w kompostowni;

38. „organiczne nawozy sztuczne” i „dodatki do wzbogacania gleby” oznaczają surowce pochodzenia zwierzęcego używane do utrzymywania właściwego odżywiania roślin, fizycznych i chemicznych właściwości oraz biologicznej aktywności gleb lub ich poprawy, oddzielnie lub łącznie; mogą zawierać obornik, treść przewodu pokarmowego, kompost i pozostałości fermentacyjne;

39. „pastwisko” oznacza grunt pokryty trawą lub ziołami, na którym wypasa się zwierzęta hodowlane bądź uprawia rośliny z przeznaczeniem na paszę dla zwierząt hodowlanych, z wyłączeniem gruntu, na którym zastosowano nawozy organiczne i dodatki do wzbogacania gleby zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 181/2006 (²);

40. „wytwórnia karmy dla zwierząt domowych” oznacza zakład produkujący pokarm dla zwierząt domowych lub gryzaki dla psów lub składniki smakowe, w którym do ich przygotowania wykorzystywane są niektóre produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego podczas przygotowywania takiego pokarmu dla zwierząt, gryzaków dla psów lub składników smakowych;

41. „karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych zawierający surowiec kategorii 3;

42. „przetworzone białko zwierzęce” oznacza białko zwierzęce otrzymane całkowicie z surowca kategorii 3, poddane przetworzeniu zgodnie z rozdziałem II załącznika V, w celu uczynienia go zdatnym do bezpośredniego wykorzystania jako surowiec paszowy i do innego rodzaju pokarmów zwierzęcych, włączając karmę dla zwierząt domowych, lub do wykorzystania w organicznych nawozach sztucznych lub dodatkach do wzbogacania gleby; nie obejmuje ono jednak produktów krwiopochodnych, mleka, produktów na bazie mleka, siary, żelatyny, hydrolizatów ani fosforanów dwuwapniowych, jaj ani produktów jajecznych, fosforanów trójwapniowych i kolagenu;

43. „przetworzona karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych inny niż surowy, który został poddany jednej z metod przetwarzania lub innej obróbce zgodnie z wymaganiami załącznika VIII;

44. „produkty przetworzone” oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, poddane jednej z metod przetwarzania lub innej obróbce wymaganej w załączniku VII lub VIII;

45. „metody przetwarzania” oznaczają metody wymienione w niniejszym załączniku V, rozdział III;

46. „zakład przetwórczy” oznacza zakład przetwórczy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

47. „produkt używany w diagnostyce in vitro” oznacza produkt z krwi, w opakowaniu, gotowy do wykorzystania przez użytkownika samodzielnie lub w połączeniu z innymi substancjami jako odczynnik, składnik produktu otrzymanego z odczynników, wzorzec, zestaw lub w innym układzie, przeznaczony do badań in vitro próbek pochodzenia ludzkiego lub zwierzęcego, z wyjątkiem organów lub krwi dawców, wyłącznie i zasadniczo w związku z diagnostyką stanu fizjologicznego, stanu zdrowia, chorób, błędów genetycznych lub określaniem poziomu bezpieczeństwa i zgodności z odczynnikami;

48. „surowa karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych, którego nie poddano żadnemu innemu procesowi konserwującemu niż schłodzenie, zamrożenie lub szybkie zamrożenie w celu utrzymania właściwego stanu;

49. „tereny odosobnione” oznaczają tereny, na których zagęszczenie zwierząt jest tak niewielkie, a środki usuwania są tak oddalone, że czynności niezbędne do zgromadzenia i przewozu odpadów byłyby niezwykle uciążliwe w porównaniu do lokalnego usuwania;

50. „tłuszcze wytopione” oznaczają tłuszcze otrzymane w wyniku przetworzenia surowca kategorii 2 lub 3;

51. „skład” oznacza zakład inny niż przedsiębiorstwa i placówki pośrednie objęte dyrektywą 95/69/WE (³), w których produkty przetworzone są czasowo przechowywane przed ich ostatecznym wykorzystaniem lub usunięciem;

52. „garbowanie” oznacza wyprawianie skóry surowej, przy użyciu garbników roślinnych, soli chromu lub innych substancji takich jak sole glinu, żelaza, krzemu, aldehydów, chinonów i innych garbników syntetycznych;

53. „zakład techniczny” oznacza zakład, w którym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są wykorzystywane do wytwarzania produktów technicznych;

54. „produkty techniczne” oznaczają produkty bezpośrednio otrzymane z niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, przeznaczone do celów innych niż spożycie przez ludzi lub zwierzęta, włącznie z garbowanymi i poddanymi obróbce skórami, trofeami myśliwskimi, przetworzoną wełną, sierścią, szczeciną, piórami i ich częściami, surowicą pochodzącą od koniowatych, produktami z krwi, środkami farmakologicznymi, wyrobami medycznymi, kosmetykami, produktami kostnymi do wyrobu porcelany, żelatyną i klejem, organicznymi nawozami sztucznymi, dodatkami do wzbogacania gleby, tłuszczami wytopionymi, pochodnymi tłuszczu, przetworzonym obornikiem, mlekiem i przetworami mlecznymi;

55. „nieprzetworzone pióra lub ich części” oznaczają pióra i ich części, które nie były poddawane działaniu strumienia pary ani żadnej innej metodzie przetwarzania zapewniającej eliminację czynników chorobotwórczych;

56. „nieprzetworzona wełna” oznacza wełnę owczą, która nie została podana praniu fabrycznemu, nie otrzymano jej w wyniku wyprawiania skóry ani nie została poddana przetworzeniu za pomocą innej metody zapewniającej eliminację czynników chorobotwórczych;

57. „nieprzetworzona sierść” oznacza sierść przeżuwaczy, która nie została poddana praniu fabrycznemu, nie otrzymano jej w wyniku wyprawiania skóry ani nie została poddana przetworzeniu za pomocą innej metody zapewniającej eliminację czynników chorobotwórczych;

58. „nieprzetworzona szczecina” oznacza świńską szczecinę, która nie została poddana praniu fabrycznemu, nie otrzymano jej w wyniku wyprawiania skóry ani nie została poddana przetworzeniu za pomocą innej metody zapewniającej eliminację czynników chorobotwórczych;

59. „kolagen” oznacza produkty białkowe pochodzące ze skór, skórek i ścięgien zwierząt, łącznie z kośćmi świń, drobiu oraz ościami ryb;

60. „skratki” oznaczają widoczne stałe surowce pochodzenia zwierzęcego, pozostałe na sicie ściekowym, w przypadku których wymagany jest proces wstępnego przetwarzania określony w rozdziale IX załącznika II;

61. „tłuszcze i mieszanki oleiste” oznaczają pływające surowce pochodzenia zwierzęcego, zbierające się na powierzchni urządzeń do odtłuszczania ścieków, w przypadku których wymagany jest proces wstępnego przetwarzania określony w rozdziale IX załącznika II;

62. „szlam” oznacza widoczne stałe surowce pochodzenia zwierzęcego lub osad na drenach ściekowych, w przypadku których wymagany jest proces wstępnego przetwarzania określony w rozdziale IX załącznika II;

63. „surowce z odpiaszczania” oznaczają widoczne stałe surowce pochodzenia zwierzęcego lub osad w urządzeniach do odpiaszczania, stosowanych w ramach procesu wstępnego przetwarzania określonego w rozdziale IX załącznika II;

64. „dodatek smakowy” oznacza płynny bądź sproszkowany przetworzony produkt pochodzenia zwierzęcego, używany do zwiększenia walorów smakowych karmy dla zwierząt domowych;

65. „kodowanie barwne” oznacza systematyczne użycie kolorów zgodnie z rozdziałem I załącznika II w celu umieszczenia informacji ustanowionych niniejszym rozporządzeniem, na powierzchni lub na części powierzchni opakowania, pojemnika lub pojazdu, lub na etykiecie lub symbolu którymi są opatrzone.

(¹) Dyrektywa Rady 96/25/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie obrotu surowcami żywnościowymi, zmieniająca dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 82/471/EWG i 93/74/EWG oraz uchylająca dyrektywę 77/101/EWG (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 35). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2001/46/WE (Dz.U. L 234 z 1.9.2001, str. 55).41.

(²) Dz.U. L 29, 2.2.2006, str. 31.

(³) Dyrektywa Rady 95/69/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. ustanawiająca warunki i regulacje dotyczące udzielania zezwoleń i rejestracji niektórych przedsiębiorstw oraz placówek pośrednich działających w sektorze pasz zwierzęcych, zmieniająca dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 79/373/EWG i 82/471/EWG (Dz.U. L 332 z 30.12.1995, str. 15). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 1999/29/WE (Dz.U. L 115 z 4.5.1999, str. 32).

ZAŁĄCZNIK II

WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE GROMADZENIA I PRZEWOZU PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH

ROZDZIAŁ I

Identyfikacja

1. Należy podjąć wszystkie konieczne środki, aby:

a) umożliwić identyfikację surowców kategorii 1, 2 i 3 oraz ich osobne przetrzymywanie, a także umożliwić ich identyfikację podczas gromadzenia i przewozu;

b) umożliwić identyfikację produktów przetworzonych oraz osobne ich przetrzymywanie, a także umożliwić ich identyfikację podczas przewozu;

c) w celu identyfikacji produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów przetworzonych konkretnej kategorii stosować substancję znakującą tylko do tej kategorii, dla której stosowanie takiej substancji jest wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia lub jest ustanowione bądź określone zgodnie z pkt 4; oraz

d) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty przetworzone były wysłane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego w opakowaniach, pojemnikach lub pojazdach, które w widocznym miejscu i przynajmniej w czasie trwania transportu są oznakowane czytelnym barwnym kodem w następujący sposób:

(i) w przypadku surowców kategorii 1, przy użyciu czarnego koloru;

(ii) w przypadku surowców kategorii 2 (innych niż obornik i treść przewodu pokarmowego), przy użyciu żółtego koloru;

(iii) w przypadku surowców kategorii 3, przy użyciu zielonego koloru z dużą zawartością niebieskiego w celu zagwarantowania, że odróżnia się on wyraźnie od innych kolorów.

2. Podczas transportu etykieta przymocowana do opakowania, pojemnika lub pojazdu musi:

a) wyraźnie wskazywać kategorię produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub w przypadku produktów przetworzonych kategorię produktów, z których zostały otrzymane; oraz

b) zwierać następujące sformułowanie:

(i) w przypadku surowca kategorii 3 – „nie do spożycia przez ludzi”;

(ii) w przypadku surowca kategorii 2 (innego niż obornik i treść przewodu pokarmowego) oraz produktów przetworzonych z niego otrzymanych – „nie do spożycia przez zwierzęta”; jednak gdy surowiec kategorii 2 jest przeznaczony do żywienia zwierząt określonych w art. 2 3 ust. 2 lit. c) zgodnie z warunkami określonymi w przedmiotowym artykule, etykieta powinna zawierać wyrazy „do żywienia” uzupełnione nazwą określonego gatunku zwierząt, do żywienia których przeznaczony jest dany surowiec;

(iii) w przypadku surowca kategorii 1 oraz otrzymanych z niego produktów przetworzonych – „wyłącznie do usunięcia”;

(iv) w przypadku obornika i treści przewodu pokarmowego – „obornik”.

3. Państwa członkowskie mają możliwość ustanowienia systemów lub określenia przepisów w zakresie kodowania barwnego opakowań, kontenerów i pojazdów używanych do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych na ich terytorium pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie zakłócają systemu kodowania barwnego przewidzianego w pkt 1 lit. d).

4. Nie naruszając przepisów pkt 3 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, państwa członkowskie mają możliwość ustanowienia systemów lub określenia przepisów w zakresie znakowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie są sprzeczne z wymaganiami dotyczącymi znakowania ustanowionymi w rozdziale I załącznika VI do niniejszego rozporządzenia, odnoszącymi się do produktów przetworzonych.

5. W drodze odstępstwa od pkt 3 i 4 państwa członkowskie mogą stosować systemy lub przepisy, o których mowa w tych punktach, dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium, ale nieprzeznaczonych do pozostania na nim, jeżeli państwo członkowskie lub kraj trzeci przeznaczenia udzieliło swojej zgody.

ROZDZIAŁ II

Pojazdy i pojemniki

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty przetworzone muszą być gromadzone i przewożone w nowych hermetycznych opakowaniach lub zakrytych, zabezpieczonych przed wyciekami pojemnikach lub pojazdach.

2. Pojazdy i pojemniki wielokrotnego użytku, a także wszystkie pozostałe elementy wyposażenia lub sprzęt wielokrotnego użytku, który styka się z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego lub produktami przetworzonymi, muszą:

a) zostać wyczyszczone, wymyte i zdezynfekowane po każdym użyciu;

b) być utrzymywane w czystości; oraz

c) być czyste i suche przed użyciem.

3. Pojemniki muszą zostać przeznaczone do przewozu określonego produktu w zakresie niezbędnym do uniknięcia zakażeń wzajemnych.

4. Opakowanie musi zostać spalone lub usunięte za pomocą innych środków, zgodnie z zaleceniami właściwego organu.

ROZDZIAŁ III

Dokumenty handlowe i świadectwa weterynaryjne

1. Podczas przewozu, produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego lub produktom przetworzonym musi towarzyszyć dokument handlowy albo świadectwo zdrowia, jeżeli wymaga tego niniejsze rozporządzenie, z wyjątkiem produktów przetworzonych z surowca kategorii 3, które są dostarczane na terytorium tego samego Państwa Członkowskiego przez detalistów użytkownikom końcowym, innym niż handlowe podmioty gospodarcze.

2. W dokumentach handlowych muszą być wyszczególnione następujące dane:

a) data odbioru surowca z siedziby;

b) opis surowca, włącznie z informacjami określonymi w rozdziale I, gatunki zwierząt w odniesieniu do surowca kategorii 3 i produktów z niego przetworzonych, przeznaczonych do wykorzystania jako składnik paszowy oraz gdy ma to zastosowanie nr kolczyka usznego;

c) ilość surowca;

d) miejsce pochodzenia surowca;

e) nazwa i adres przewoźnika;

f) nazwa i adres odbiorcy, a także w przypadku gdy ma to zastosowanie jego numer identyfikacyjny; oraz

g) gdy to właściwe:

i) numer identyfikacyjny zakładu pochodzenia; oraz

ii) rodzaj i metody obróbki.

3. Dokument handlowy musi być wystawiony co najmniej w trzech egzemplarzach (jeden oryginał i dwie kopie). Oryginał musi towarzyszyć przesyłce do ostatecznego miejsca przeznaczenia. Przechowuje go odbiorca. Producent i przewoźnik muszą przechowywać po jednej kopii.

4. Wzorzec dokumentu handlowego może zostać ustanowiony zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

5. Świadectwa weterynaryjne muszą zostać wystawione i podpisane przez właściwe władze.

ROZDZIAŁ IV

Dokumentacja

Dokumentacja określona w art. 9 musi zawierać informacje określone w rozdziale III ust. 2, jak poniżej. Muszą one obejmować:

a) informacje określone w lit. b) i c); oraz

b) w przypadku dokumentacji przechowywanej przez osobę wysyłającą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, informacje określone w lit. a), e) oraz, jeśli znane, f); lub

c) w przypadku dokumentacji przechowywanej przez osobę przewożącą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, informacje określone w lit. a), d) i f); lub

d) w przypadku dokumentacji przechowywanej przez osobę odbierającą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, datę odbioru i informacje określone w lit. d) i e).

ROZDZIAŁ V

Przechowywanie dokumentów

Dokument handlowy i świadectwo weterynaryjne określone w rozdziale III oraz dokumentacja określona w rozdziale IV, muszą być przechowywane przez okres, co najmniej dwóch lat w celu przedstawienia ich właściwym władzom.

ROZDZIAŁ VI

Warunki cieplne

1. Przewóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego musi odbywać się we właściwej temperaturze w celu uniknięcia wszelkiego ryzyka dla zdrowia publicznego i zwierząt.

2. Nieprzetworzony surowiec kategorii 3 przeznaczony do produkcji składników paszowych lub karmy dla zwierząt domowych musi być przewożony w formie schłodzonej lub zamrożonej, o ile nie będzie przetwarzany w ciągu 24 godzin od chwili wyruszenia w drogę.

3. Konstrukcja pojazdów używanych do transportu chłodniczego musi zapewniać utrzymanie właściwej temperatury przez cały czas przewozu.

ROZDZIAŁ VII

Szczególne zasady tranzytu

Tranzyt produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych musi spełniać wymagania rozdziałów I, II, III i VI.

ROZDZIAŁ VIII

Środki kontroli

Właściwe władze muszą podjąć środki niezbędne do kontroli gromadzenia, przewozu, wykorzystywania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów przetworzonych, między innymi przez sprawdzanie przechowywania wymaganej dokumentacji i dokumentów oraz, w przypadkach gdy niniejsze rozporządzenie tego wymaga lub właściwe władze uznają to za niezbędne, przez stosowanie plomb.

W przypadku, gdy właściwe władze nałożą plombę na przesyłkę z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego lub produktami przetworzonymi, muszą o tym poinformować właściwe władze w miejscu przeznaczenia.

ROZDZIAŁ IX

Zbieranie surowców pochodzenia zwierzęcego podczas oczyszczania ścieków

1. Zakłady przetwórcze kategorii 1 i inne pomieszczenia, w których usuwa się surowce o szczególnym zagrożeniu, ubojnie oraz zakłady przetwórcze kategorii 2 zobowiązane są dokonywać wstępnego procesu przetwarzania, celem zatrzymania i zebrania surowca pochodzenia zwierzęcego, w ramach wstępnego etapu oczyszczania ścieków. Wyposażenie stosowane do przedmiotowego wstępnego procesu przetwarzania składa się z syfonów kanalizacyjnych lub sita z otworami lub oczkami o rozmiarze nie większym niż 6 mm na końcowym etapie procesu przetwórczego, lub z równoważnych systemów, zapewniających zatrzymanie stałych cząsteczek o rozmiarze przekraczającym 6 mm.

2. Ścieki z pomieszczeń określonych w ust. 1 muszą zostać poddane procesowi wstępnego przetwarzania zapewniającemu filtrację wszystkich ścieków przed ich odprowadzeniem z pomieszczeń. Surowców pochodzenia zwierzęcego nie wolno rozdrabniać ani macerować celem ułatwienia ich przejścia przez wstępny proces przetwarzania.

3. Wszystkie surowce pochodzenia zwierzęcego zatrzymane podczas wstępnego procesu przetwarzania w pomieszczeniach określonych w ust. 1 zbiera się i przewozi jako surowiec kategorii 1 lub kategorii 2, w zależności od sytuacji, oraz usuwa się je zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4. Ścieki poddane wstępnemu procesowi oczyszczania w pomieszczeniach określonych w ust. 1 oraz ścieki z pomieszczeń, do których wprowadza się wyłącznie surowiec kategorii 3, oczyszcza się zgodnie z innym odnośnym prawodawstwem wspólnotowym.

ROZDZIAŁ X

Dokument handlowy

1. Dokument handlowy zgodny ze wzorem określonym w niniejszym rozdziale jest dołączony do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów przetworzonych podczas ich przewozu. Jednak do celów transportu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych na ich własnym terytorium państwa członkowskie mogą zażądać:

a) stosowania innego dokumentu handlowego, w formie papierowej lub elektronicznej, pod warunkiem że taki dokument handlowy spełnia wymagania określone w rozdziale III pkt 2;

b) aby ilość surowca, o której mowa rozdziale III pkt 2 lit. c), była wyrażona w dokumencie handlowym jako waga surowca;

c) aby kopia dokumentu handlowego została odesłana przez odbiorcę do producenta w celu przechowywania jej przez tego producenta zgodnie z rozdziałem V na dowód nadejścia danej przesyłki.

2. Gdy przewozem zajmuje się więcej niż jeden przewoźnik, każdy przewoźnik wypełnia deklarację, o której mowa w pkt 7 dokumentu handlowego i która winna stanowić część dokumentu.

WZÓR DOKUMENTU HANDLOWEGO STOSOWANEGO W PRZEWOZIE PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH W OBRĘBIE WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

Uwagi

a) Dokumenty handlowe winny być sporządzane w oparciu o wzór zamieszczony w niniejszym załączniku. Muszą one zawierać, w porządku określonym we wzorze, kolejno ponumerowane zaświadczenia wymagane przy przewozie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz otrzymanych z nich produktów przetworzonych.

b) Sporządza się je odpowiednio w jednym z urzędowych języków państwa członkowskiego pochodzenia lub państwa członkowskiego przeznaczenia. Jednakże dokument handlowy może być sporządzony w innych językach urzędowych Wspólnoty, jeżeli towarzyszy mu urzędowe tłumaczenie lub jeżeli zostało to wcześniej uzgodnione z właściwymi organami państwa członkowskiego przeznaczenia.

c) Dokument handlowy musi być wystawiony co najmniej w trzech egzemplarzach (jeden oryginał i dwie kopie). Oryginał musi towarzyszyć przesyłce do ostatecznego miejsca przeznaczenia. Zachowuje go odbiorca. Producent i przewoźnik muszą zachować po jednej kopii.

d) Oryginał każdego dokumentu handlowego składa się z jednej kartki wypełnionej po obu stronach lub, jeżeli długość tekstu tego wymaga, powinien być on sporządzony w taki sposób, by wszystkie strony stanowiły niepodzielną całość.

e) Jeżeli ze względu na konieczność identyfikacji poszczególnych artykułów przesyłki do dokumentu handlowego dołączone są dodatkowe kartki, traktuje je się jako stanowiące część oryginału dokumentu, jeżeli na każdej z nich osoba odpowiedzialna za przesyłkę złożyła swój podpis.

f) Jeżeli dokument handlowy wraz z dodatkowymi kartkami, o których mowa w lit. e), zawiera więcej niż jedną stronę, każda ze stron musi być ponumerowana na dole – (numer strony) z (całkowitej liczby stron) – oraz być opatrzona na górze numerem referencyjnym dokumentu nadanym przez odpowiedzialną osobę.

g) Oryginał dokumentu musi być wypełniony i podpisany przez odpowiedzialną osobę. Składając podpis, osoba odpowiedzialna winna upewnić się, że zachowano zgodność z zasadami sporządzania dokumentów określonymi w rozdziale III załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002. W dokumencie handlowym muszą być wyszczególnione następujące dane:

(i) data odbioru surowca z siedziby;

(ii) opis surowca, włącznie z określeniem surowca, gatunków zwierząt w odniesieniu do surowca kategorii 3 i otrzymanych z niego produktów przetworzonych przeznaczonych do wykorzystania jako materiał paszowy oraz, gdy ma to zastosowanie, numer kolczyka usznego zwierzęcia;

(iii) ilość surowca;

(iv) miejsce pochodzenia surowca;

(v) nazwa i adres przewoźnika surowca;

(vi) nazwa i adres odbiorcy, a także, gdy ma to zastosowanie, jego numer identyfikacyjny; oraz

(vii) gdy właściwe, numer identyfikacyjny zakładu pochodzenia oraz rodzaj i metody obróbki,

h) Kolor podpisu odpowiedzialnej osoby musi różnić się od koloru druku dokumentu.

i) Dokument handlowy musi być przechowywany przez okres co najmniej dwóch lat w celu przedstawienia go właściwym organom dla weryfikacji dokumentacji, o której mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

j) Gdy państwa członkowskie postanowią korzystać z dokumentu handlowego w formie elektronicznej, wymagania wymienione w lit. a)-i) winny być spełnione w sposób właściwy dla formy elektronicznej.

ZAŁĄCZNIK III

WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE ZAKŁADÓW POŚREDNICH I SKŁADÓW

ROZDZIAŁ I

Wymagania dotyczące zatwierdzania zakładów pośrednich

1. Pomieszczenia i urządzenia muszą spełniać co najmniej poniższe wymagania.

a) Pomieszczenia muszą być odpowiednio oddalone od dróg publicznych i innych zabudowań, takich jak rzeźnie. Rozmieszczenie zakładów musi zapewniać całkowite oddzielenie surowca kategorii 1 i 2 od surowca kategorii 3 od momentu przyjęcia do wysyłki.

b) Do odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zakład musi posiadać powierzchnię krytą.

c) Konstrukcja zakładu musi zapewniać łatwe sprzątanie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy.

d) Zakład musi posiadać odpowiednie toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu.

e) Zakład musi mieć odpowiednie zabezpieczenia przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

f) Zakład musi posiadać system usuwania ścieków, który spełnia wymagania higieniczne.

g) W przypadku gdy jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia, zakłady muszą posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do magazynowania z regulacją temperatury o wystarczającej pojemności, umożliwiające przechowywanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego we właściwych temperaturach oraz pozwalające na monitorowanie i zarejestrowanie tych temperatur.

2. Zakład musi mieć odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do czyszczenia i dezynfekcji pojemników lub zbiorników, w których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone. Muszą być przewidziane odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów.

ROZDZIAŁ II

Ogólne wymagania higieniczne

A. Zakłady pośrednie kategorii 3

1. Zakład nie może zajmować się działalnością inną niż przywóz, gromadzenie, sortowanie, dzielenie, chłodzenie, zamrażanie w blokach, czasowe magazynowanie oraz wysyłka surowca kategorii 3.

2. Sortowanie surowca kategorii 3 musi być przeprowadzane w taki sposób, aby uniknąć wszelkiego ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zwierząt.

3. Przez cały czas podczas sortowania lub przechowywania, surowiec kategorii 3 musi być przeładowywany i przechowywany oddzielnie od towarów innych niż surowiec kategorii 3 oraz w taki sposób, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych, a także zapewnić zgodność z art. 22.

4. Surowiec kategorii 3 musi być prawidłowo przechowywany, a gdzie sytuacja tego wymaga schładzany lub zamrażany, do chwili ponownej wysyłki.

5. (skreślony).

B. Zakłady pośrednie kategorii 1 lub 2

6. Zakład nie może zajmować się inną działalnością niż gromadzenie, przeładunek, czasowe magazynowanie i wysyłka surowca kategorii 1 lub 2.

7. Sortowanie surowca kategorii 1 lub 2 musi być przeprowadzane w taki sposób, aby uniknąć ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zwierząt.8. Przez cały czas surowiec kategorii 1 lub 2 musi być przeładowywany i przechowywany oddzielnie od innych towarów oraz w taki sposób, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.

9. Surowiec kategorii 1 lub 2 musi być właściwie przechowywany, w tym również w odpowiednich warunkach cieplnych, do chwili ponownej wysyłki.

10. (skreślony).

11. Ścieki muszą być poddane oczyszczeniu w celu zagwarantowania, jak dalece będzie to możliwe, że nie pozostały żadne czynniki chorobotwórcze. Szczególne wymagania dotyczące oczyszczania ścieków z zakładów pośrednich kategorii 1 lub 2 mogą zostać ustanowione przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

ROZDZIAŁ III

Wymagania dotyczące zatwierdzania składów

Pomieszczenia i urządzenia muszą spełniać następujące wymagania:

1. Pomieszczenia, w których przechowywane są produkty przetworzone otrzymane z surowca kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu, w którym znajdują się pomieszczenia służące do przechowywania produktów przetworzonych otrzymanych z surowca kategorii 1 lub 2, chyba że są to całkowicie oddzielne zabudowania.

2. Zakład musi:

a) posiadać powierzchnię krytą do odbioru produktów;

b) mieć konstrukcję, która zapewni łatwe sprzątanie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być tak położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy;

c) posiadać odpowiednie toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu; oraz

d) posiadać odpowiednie zabezpieczania przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

3. Zakład musi mieć odpowiednie urządzenia do czyszczenia i dezynfekowania pojemników lub zbiorników, w których produkty pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone. Muszą być przewidziane odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów.

4. Produkty muszą być właściwie przechowywane do chwili ponownej wysyłki.

ZAŁĄCZNIK IV

WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPALARNI I WSPÓŁSPALARNI, DO KTÓRYCH NIE MA ZASTOSOWANIA DYREKTYWA 2000/76/WE

ROZDZIAŁ I

Warunki ogólne

1. Spalarnie i współspalarnie muszą być zaprojektowane, wyposażone i eksploatowane w sposób zapewniający spełnienie wymogów niniejszego rozporządzenia. Spełnione muszą zostać następujące warunki w zakresie higieny:

a) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą zostać usunięte możliwie najszybciej po ich przywiezieniu. Do czasu usunięcia muszą być odpowiednio przechowywane.

b) Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego surowca muszą być czyszczone w wyznaczonym do tego celu miejscu, zapewniając tym samym oczyszczanie podczas przechowywania ścieków określonych w rozdziale III.

c) Systematycznie muszą być podejmowane środki zapobiegawcze przeciwko ptakom, gryzoniom, owadom lub innym szkodnikom. Do tego celu konieczne jest stosowanie udokumentowanego programu zwalczania szkodników.

d) Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione i udokumentowane procedury w zakresie czyszczenia. Do czyszczenia trzeba zapewnić odpowiednie wyposażenie i środki czystości.

e) Kontrola higieny musi obejmować regularne inspekcje środowiska i wyposażenia. Harmonogramy inspekcji oraz ich wyniki muszą być udokumentowane i przechowywane przynajmniej przez dwa lata.

2. Kierownictwo spalarni lub współspalarni musi podjąć wszystkie niezbędne środki ostrożności dotyczące odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w celu zapobieżenia, lub ograniczenia, jak dalece będzie to możliwe, bezpośredniego ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt.

ROZDZIAŁ II

Warunki działalności

3. Spalarnie i współspalarnie muszą być zaprojektowane, wyposażone, zbudowane i eksploatowane w taki sposób, aby temperatura gazu powstającego w wyniku przetwarzania podnosiła się w sposób kontrolowany i płynny, nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach, do 850 °C, mierzona przez dwie sekundy blisko wewnętrznej ściany lub innym reprezentatywnym punkcie komory spalania, na który zezwoliły właściwe władze.

4. Każda linia w spalarniach o wysokiej zdolności produkcyjnej musi być wyposażona w przynajmniej jeden palnik pomocniczy. Palnik ten musi się włączać automatycznie, kiedy temperatura gazów spalinowych po ostatnim wtrysku powietrza spada poniżej 850°C. Musi on również być użyty podczas rozruchu i zatrzymywania eksploatacji w celu zagwarantowania utrzymania temperatury 850 °C przez cały czas wykonywania wspomnianych czynności i tak długo, jak długo niespalony surowiec pozostaje w komorze spalania.

5. Spalarnie lub współspalarnie o wysokiej zdolności produkcyjnej muszą posiadać i uruchomić system automatyczny w celu uniknięcia wprowadzenia wsadu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego:

a) podczas rozruchu, zanim temperatura 850 °C zostanie, osiągnięta oraz

b) w każdym przypadku, gdy temperatura 850 °C nie zostanie utrzymana.

6. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego winny, w przypadku gdy jest to możliwe, zostać umieszczone prosto w piecu bez bezpośredniego przeładowywania.

ROZDZIAŁ III

Odpływ wody

7. Teren spalarni lub współspalarni, włączając towarzyszący obszar składowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, musi być zaprojektowany w taki sposób, aby zapobiec niedozwolonym i przypadkowym zrzutom substancji zanieczyszczających do gleby, wód powierzchniowych i gruntowych zgodnie z przepisami przewidzianymi w odpowiedniej ustawodawstwie wspólnoty. Ponadto, musi być przewidziany zbiornik o odpowiedniej pojemności magazynowania dla skażonej wody deszczowej wypływającej z terenu spalarni lub dla skażonej wody powstałej w wyniku czynności przelewowych lub gaszenia ognia.

8. Pojemność magazynowania musi być odpowiednia do zagwarantowania, że wody te mogą zostać w miarę potrzeb przebadane i oczyszczone przed ich odpływem.

ROZDZIAŁ IV

Pozostałości

9. Do celów niniejszego rozdziału, „pozostałości” oznaczają surowiec o konsystencji płynnej lub stałej wytworzony podczas spopielania lub współspopielania, oczyszczania ścieków i innych procesów odbywających się w obrębie spalarni lub współspalarni. Obejmują one popiół denny i żużel, popiół lotny i pył z kotłów.

10. Ilość i szkodliwość pozostałości powstałych w wyniku eksploatacji spalarni lub współspalarni musi być zredukowana do minimum. Pozostałości muszą być poddane ponownemu przetworzeniu, w miarę potrzeb, bezpośrednio w spalarni lub poza zgodnie z odpowiednią ustawodawstwem wspólnotowym.

11. Transport i przechowywanie tymczasowe suchych pozostałości w formie pyłu musi odbywać się w taki sposób, aby zapobiec ich rozproszeniu w środowisku naturalnym (np. w zamkniętych pojemnikach).

ROZDZIAŁ V

Pomiar temperatury

12. Do monitorowania parametrów i warunków muszą być wykorzystywane techniki odpowiednie do procesu spopielania lub współspopielania. Spalarnie i współspalarnie o wysokiej zdolności produkcyjnej muszą posiadać i wykorzystywać urządzenia do pomiaru temperatur.

13. W zaświadczeniu o zatwierdzeniu działalności wystawianym przez właściwe władze, lub w załączonych warunkach, muszą zostać ustalone wymagania dotyczące pomiarów temperatury.

14. Odpowiednia instalacja oraz działanie zautomatyzowanych urządzeń monitorowania musi podlegać kontroli i corocznym przeglądom. Przynajmniej raz na trzy lata musi być przeprowadzona kalibracja za pomocą pomiarów równoległych z użyciem metod referencyjnych.

15. Wyniki pomiarów temperatury muszą być rejestrowane i przedstawiane we właściwy sposób, aby umożliwić właściwym władzom sprawdzenie zgodności z dozwolonymi warunkami działalności ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z procedurami, które ustala wspomniana władza.

ROZDZIAŁ VI

Nieprawidłowa eksploatacja

16. W przypadku awarii, lub w warunkach nieprawidłowej eksploatacji, kierownictwo musi ograniczyć lub zawiesić działanie spalarni tak szybko jak to jest możliwe do czasu przywrócenia normalnej pracy.

ROZDZIAŁ VII

Spalanie surowców kategorii 1 określonych w art. 4 ust. 1 lit. b)

1. Spalarnie o niskiej wydajności produkcyjnej muszą być usytuowane na dobrze odwodnionym twardym gruncie.

2. Zwierzęta gospodarskie nie mogą mieć dostępu do spalarni o niskiej wydajności produkcyjnej, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oczekujących na spalenie ani do popiołu powstałego w wyniku spalania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Jeżeli spalarnia o niskiej wydajności produkcyjnej znajduje się w gospodarstwie z żywym inwentarzem:

a) piec do spopielania i zwierzęta gospodarskie muszą być od siebie całkowicie fizycznie oddzielone, podobnie jak ich pasza i ściółka, także za pomocą ogrodzenia, gdy zachodzi taka potrzeba;

b) wyposażenie musi być w całości przeznaczone do eksploatacji spalarni i nie może być używane w żadnym innym miejscu w gospodarstwie;

c) operatorzy muszą zmieniać odzież wierzchnią i obuwie, każdorazowo przed podjęciem czynności związanych ze zwierzętami gospodarskimi czy ich paszą.

3. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i popiół przechowuje się pod szczelną osłoną, opatrzoną etykietą.

4. Operator musi sprawdzać, czy produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zostały całkowicie spopielone. Popiół usuwa się na składowiska odpadów zatwierdzone na mocy dyrektywy 1999/31/WE.

5. Produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które nie zostały całkowicie spopielone, nie wolno usuwać na składowiska odpadów, lecz należy je ponownie poddać spopieleniu lub usunąć w inny sposób, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

6. Spalarnia o niskiej wydajności produkcyjnej musi być wyposażona w dopalacz.

7. Operator zobowiązany jest rejestrować ilości, kategorie oraz gatunki spalanych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i daty spalenia.

8. Właściwy organ przeprowadza inspekcje w spalarni o niskiej wydajności produkcyjnej przed jej zatwierdzeniem, a przynajmniej raz w roku sprawdza zgodność z przepisami niniejszego rozporządzenia.

ZAŁĄCZNIK V

OGÓLNE WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA SUROWCA KATEGORII 1, 2 I 3

ROZDZIAŁ I

Ogólne wymagania dotyczące zatwierdzania zakładów przetwórczych kategorii 1, 2 i 3

1. Pomieszczenia i urządzenia muszą spełniać co najmniej następujące wymagania:

a) zakłady przetwórcze nie mogą znajdować się w tym samym miejscu co ubojnie, chyba że zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt wynikające z przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które pochodzą z takich ubojni, jest ograniczone przez zapewnienie, że spełnione zostaną przynajmniej następujące warunki:

i) zakład przetwórczy musi być fizycznie oddzielony od ubojni odpowiednio, by stanowiły całkowicie oddzielne zabudowania;

ii) muszą być zainstalowane i eksploatowane:

- układ przenośnikowy łączący zakład przetwórczy z ubojnią,

- oddzielne wejścia, zatoki odbioru, wyposażenie i wyjścia zakładu przetwórczego i ubojni;

iii) należy podjąć środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się zagrożenia poprzez wdrażanie pracowników zatrudnionych w zakładzie przetwórczym;

iv) do zakładu przetwórczego nie mogą mieć wstępu osoby nieupoważnione ani zwierzęta.

W drodze odstępstwa od ppkt i)-iv) w przypadku zakładów przetwórczych kategorii 3 właściwe władze mogą zezwolić na warunki inne niż zawarte w wymienionych punktach celem uniknięcia zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt, włącznie z zagrożeniem powstałym w wyniku przetwarzania surowca kategorii 3 pochodzącego z zewnętrznych przedsiębiorstw zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004. Państwa członkowskie, których właściwe władze stosują to odstępstwo, poinformują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie w ramach komitetu, o którym mowa w art. 33 ust. 1.

b) zakład przetwórczy musi mieć odpowiednio wydzielony sektor czysty i skażony. W sektorze skażonym musi znajdować się miejsce kryte do przyjmowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Jego konstrukcja musi zapewniać łatwe sprzątanie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy. W zakładzie przetwórczym muszą znajdować się odpowiednie toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu;

c) zakład przetwórczy musi posiadać zdolność do produkcji gorącej wody i pary wystarczającą do celów przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

d) sektor skażony musi, w przypadku gdy jest to właściwe, zawierać urządzenia do rozdrabniania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz urządzenia do ładowania kruszonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do jednostki przetwarzania;

e) wszystkie instalacje, w których przetwarzane są produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą funkcjonować zgodnie z wymaganiami rozdziału II. W przypadku gdy wymagana jest obróbka cieplna, wszystkie instalacje muszą być wyposażone w:

i) urządzenia pomiarowe do monitorowania temperatury w czasie i, w przypadkach gdy jest to niezbędne, ciśnienia w punktach krytycznych;

ii) sprzęt rejestrujący do ciągłego zapisu wyników pomiarów oraz

iii) odpowiedni system bezpieczeństwa do zapobiegania niewystarczającemu podgrzewaniu;

f) w celu zapobieżenia powtórnemu zakażeniu produktów gotowych przez przywożone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, między częścią zakładu, gdzie wyładowywany jest surowiec przywożony do przetwarzania a częścią przeznaczoną do przetwarzania produktu i przechowywania produktu przetworzonego musi istnieć wyraźny podział.

2. Zakład przetwórczy musi posiadać urządzenia do czyszczenia i dezynfekcji pojemników lub zbiorników, w których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone.

3. Muszą być przewidziane odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów, przy wyjeździe z sektora skażonego zakładu przetwórczego.

4. Wszystkie zakłady przetwórcze muszą posiadać system usuwania ścieków spełniający wymagania właściwych władz.

5. Zakład przetwórczy musi posiadać własne laboratorium lub korzystać z usług laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwe władze.

ROZDZIAŁ II

Ogólne wymagania higieniczne

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być przetwarzane jak najszybciej po przyjeździe. Do chwili rozpoczęcia przetwarzania muszą być właściwie przechowywane.

2. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego surowca muszą zostać wyczyszczone w wyznaczonym miejscu. Miejsce to musi być tak położone lub zaprojektowane, aby zapobiec zakażaniu produktów przetworzonych.3. Osobom pracującym w sektorze skażonym nie wolno wchodzić do sektora czystego bez zmiany odzieży roboczej i obuwia lub dezynfekcji tych ostatnich. Urządzenia i przyrządy nie mogą być przenoszone z sektora skażonego do czystego, o ile nie zostaną one najpierw wyczyszczone i zdezynfekowane. Konieczne jest ustanowienie procedur poruszania się personelu do celów kontroli przemieszczania się pracowników między obszarami oraz wyznaczenia właściwego sposobu korzystania z myjek do butów i do kół.

4. Ścieki pochodzące z sektora skażonego muszą zostać oczyszczone w celu zagwarantowania, jak dalece będzie to możliwe, że nie pozostały żadne czynniki chorobotwórcze. Szczególne wymagania dotyczące oczyszczania ścieków z zakładów przetwórczych mogą zostać ustanowione przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

5. Środki zapobiegawcze przed ptakami, gryzoniami, owadami i innymi szkodnikami muszą być systematycznie podejmowane. Do tego celu konieczne jest wykorzystanie programu zwalczania szkodników poparte dokumentacją.

6. Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione procedury czyszczenia, poparte dokumentacją. Do czyszczenia musi zostać dostarczony odpowiedni sprzęt i środki czyszczące.

7. Kontrola higieniczna musi obejmować systematyczne inspekcje środowiska naturalnego i sprzętu. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane i przechowywane przez co najmniej dwa lata.

8. Instalacje i urządzenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe muszą być poddawane kalibracji w regularnych odstępach czasu.

9. Produkty przetworzone muszą być przeładowywane i przechowywane w zakładzie przetwórczym w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zakażeniu.

ROZDZIAŁ III

Metody przetwarzania

Metoda 1

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 50 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 50 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan rejestrowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 50 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 133 °C nieprzerwanie przez co najmniej 20 min. pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 3 barów wytworzonym przez nasyconą parę wodną (¹); obróbka cieplna może być stosowana jako proces samodzielny lub jako proces wstępny poprzedzający fazę sterylizacji lub proces końcowy występujący po niej.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

Metoda 2

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 150 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 150 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan rejestrowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 150 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 100 °C przez co najmniej 125 min., w temperaturze powyżej 110 °C przez co najmniej 120 min i powyżej 120 °C przez co najmniej 50 min.

3. Przetwarzanie musi być prowadzone systemem wsadowym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego można gotować w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 3

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 30 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan rejestrowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 100 °C przez co najmniej 95 min., w temperaturze powyżej 110 °C przez co najmniej 55 min i powyżej 120 °C przez co najmniej 13 min.

3. Przetwarzanie może być prowadzane systemem wsadowym lub ciągłym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 4

Rozdrobnienie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia jest większy niż 30 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan zanotowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być umieszczone w naczyniu z dodatkiem tłuszczu i podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 100 C przez co najmniej 16 min., do temperatury powyżej 110 °C przez co najmniej 13 min., powyżej 120 °C przez co najmniej osiem minut i powyżej 130 °C przez co najmniej trzy minuty.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 5

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 20 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 20 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan zanotowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 20 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do momentu koagulacji, a następnie wytłaczane w celu usunięcia tłuszczu i wody z surowca białkowego, który należy podgrzewać do temperatury wnętrza powyżej 80 °C przez co najmniej 120 min. i do temperatury powyżej 100 °C przez co najmniej 60 min.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 6

(dotyczy wyłącznie produktów ubocznych otrzymywanych z ryb należących do kategorii 3)

Rozdrabnianie

1. Produkty uboczne muszą być rozdrobnione do wielkości przynajmniej:

a) 50 milimetrów w przypadku zastosowania obróbki cieplnej określonej w ust. 2 lit. a); lub

b) 30 milimetrów w przypadku zastosowania obróbki cieplnej określonej w ust. 2 lit. b).

Następnie należy je zmieszać z kwasem mrówkowym w celu zmniejszenia odczynu pH do wartości 4,0 lub niższej i utrzymania go na tym poziomie. Mieszanka musi być przechowywana przez 24 godziny, zanim poddana zostanie dalszemu przetwarzaniu.

Czas i temperatura

2. Po rozdrobnieniu mieszankę należy podgrzewać:

a) do temperatury wnętrza wynoszącej co najmniej 90 °C przez co najmniej 60 minut; lub

b) do temperatury wnętrza wynoszącej co najmniej 70 °C przez co najmniej 60 minut.

Przy użyciu układu o ciągłym przepływie przemieszczanie się produktu w konwertorze cieplnym musi być kontrolowane za pomocą sterowania mechanicznego, ograniczając jego przesunięcia, w taki sposób, aby przy końcu obróbki cieplnej produkt przeszedł cykl, w którym zarówno czas obróbki, jak i temperatura były wystarczające.

Metoda 7

1. Każda metoda przetwarzania zatwierdzona przez właściwe władze, w przypadku gdy udowodniono, że próbki produktu gotowego pobierane codzienne przez jeden miesiąc spełniały następujące normy mikrobiologiczne:

a) Próbki surowca pobrane bezpośrednio po obróbce cieplnej: Clostridium perfringens nieobecne w 1 g produktów

b) Próbki surowca pobrane podczas przechowywania lub po jego zakończeniu w zakładzie przetwórczym:

salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej; oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

2. Szczegółowe dane dotyczące krytycznych punktów kontroli, w których każdy zakład przetwórczy zadowalająco spełnia normy mikrobiologiczne muszą być rejestrowane i przechowywane tak, aby właściciel, kierownictwo lub ich reprezentant i właściwe władze mogły monitorować działalność zakładu przetwórczego. Rejestrowane i monitorowane informacje muszą zawierać wielkość cząstek, temperaturę przemiany oraz, gdy jest to właściwe, czas bezwzględny, wykres ciśnienia, szybkość podawania surowca i stopień odzysku tłuszczu.

3. Informacje te muszą być udostępniane Komisji na jej żądanie.

ROZDZIAŁ IV

Nadzór produkcji

1. Właściwe władze muszą nadzorować zakłady przetwórcze w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami niniejszego rozporządzenia. W szczególności muszą one:

a) kontrolować:

i) ogólne warunki higieniczne dotyczące pomieszczeń, urządzeń i personelu;

ii) skuteczność wewnętrznych kontroli przeprowadzanych przez zakład zgodnie z art. 25, szczególnie za pomocą kontroli wyników i pobierania próbek;

iii) normy produktów po przetworzeniu. Analizy i badania muszą być prowadzone zgodnie z naukowo uznanymi metodami (w szczególności, ustanowionymi ustawodawstwem wspólnotowym lub, w przypadku gdy takie nie obowiązują, według uznanych norm międzynarodowych lub, wobec ich braku, norm krajowych); oraz

iv) warunki przechowywania;

b) pobierać wymagane próbki do badań laboratoryjnych oraz

c) przeprowadzać inne kontrole, które uznają one za niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

2. Do wypełniania swoich obowiązków w zakresie ust. 1, właściwe władze muszą posiadać przez cały czas swobodny dostęp do wszystkich części zakładu przetwórczego oraz do dokumentacji, dokumentów handlowych i świadectw weterynaryjnych.

ROZDZIAŁ V

Procedury udzielania zezwolenia

1. Właściwe władze muszą udzielić zezwolenia na działalność zakładu przetwórczego według następujących procedur i wskaźników:

a) opisu przetwarzania (za pomocą diagramu przepływów przetwarzania);

b) identyfikacji krytycznych punktów kontroli (CCP) obejmującej szybkość przetworzenia surowca dla systemów ciągłych;

c) zgodności ze szczególnymi wymaganiami dotyczącymi przetwarzania przewidzianymi niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) spełnienia poniższych wymagań:

i) wielkości cząstek we wsadowych procesach podciśnieniowych i procesach ciągłych - określonych przez otwory w maszynach do mielenia mięsa lub rozstaw kowadeł; oraz

ii) temperatury, ciśnienia, czasu przetwarzania i szybkości przetwarzania surowca (wyłącznie dla systemów ciągłych), jak określono w ust. 2 i 3.

2. W przypadku wsadowych systemów podciśnieniowych:

a) temperaturę należy monitorować za pomocą stałego termometru elektrycznego, a jej wykres musi być sporządzany w czasie rzeczywistym;

b) stan ciśnienia należy monitorować za pomocą stałego ciśnieniomierza. Wykres ciśnienia musi być sporządzany w czasie rzeczywistym;

c) czas przetwarzania musi zostać wskazany na wykresach czas/temperatura i czas/ciśnienie. Przynajmniej raz w roku termometr elektryczny i ciśnieniomierz należy poddać kalibracji.

3. W przypadku ciągłego systemu podciśnieniowego:

a) temperaturę i ciśnienie należy monitorować za pomocą termometrów elektrycznych lub termometrem z odczytem na podczerwień, i ciśnieniomierzy używanych na wyznaczonych pozycjach w całym systemie przetwarzania w taki sposób, aby temperatura i ciśnienie spełniały wymagane warunki wewnątrz całego systemu lub jego części. Wykres temperatury musi być sporządzany w czasie rzeczywistym;

b) pomiary minimalnego czasu przemieszczenia wewnątrz całej odpowiedniej części systemu ciągłego, w której temperatura i ciśnienie spełniają wymagane warunki, z wykorzystaniem nierozpuszczalnych znaczników (na przykład dwutlenku manganu) lub metody zapewniającej równoważne gwarancje, muszą być dostarczone właściwym władzom. Niezbędne jest dokładny pomiar i kontrola szybkości przetwarzania surowca. Podczas badania zatwierdzającego musi być ona zmierzona w odniesieniu do CCP, który może być monitorowany w sposób ciągły jak poniżej:

i) obroty śruby pociągowej na minutę (obr./min.);

ii) moc elektryczna (w amperach przy danym napięciu);

iii) szybkość parowania/zagęszczania; lub

iv) liczba uderzeń pompy w jednostce czasu.

Wszystkie urządzenia pomiarowe i monitorujące muszą być poddawane kalibracji przynajmniej raz w roku.

4. Właściwe władze muszą okresowo powtarzać procedury udzielania zezwolenia, jeżeli uznają to za niezbędne, oraz w każdym przypadku wprowadzenia istotnych zmian do przetwarzania (na przykład, modyfikacji maszyn lub zmiany surowców).

5. Procedury udzielania zezwolenia oparte na metodach badawczych mogą być ustanowione przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

(¹) „Nasycona para wodna” oznacza, że całe powietrze w komorze sterylizacyjnej zostaje usunięte i zastąpione przez parę, wypełniającą całą komorę.

ZAŁĄCZNIK VI

SZCZEGÓLNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA SUROWCA KATEGORII 1 I 2, BIOGAZU I KOMPOSTOWNI ORAZ ZNAKOWANIA NIEKTÓRYCH PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH

ROZDZIAŁ I

Szczególne wymagania dotyczące przetwarzania surowca kategorii 1 i 2 oraz znakowania niektórych produktów przetworzonych

W uzupełnieniu do ogólnych wymagań ustanowionych w załączniku V stosuje się następujące wymagania:

A. Pomieszczenia

1. Rozmieszczenie pomieszczeń zakładów przetwórczych kategorii 1 i 2 musi zapewniać całkowite oddzielenie surowca kategorii 1 od surowca kategorii 2 i od chwili odbioru surowca do wysyłki otrzymanego z niego produktu przetworzonego.

2. Jednakże, właściwe władze mogą zezwolić na czasowe wykorzystanie zakładu przetwórczego kategorii 2 do przetwarzanie surowca kategorii 1, w przypadkach gdy rozległy wybuch epidemii chorobowej lub inne nadzwyczajne i nieprzewidziane okoliczności prowadzą do braku wolnych mocy produkcyjnych w zakładzie przetwórczym kategorii 1.

Przed ponownym rozpoczęciem przetwarzania surowca kategorii 2 zakład przetwórczy kategorii 2 musi ponownie zostać zatwierdzony przez właściwe władz zgodnie z art. 13.

B. Normy przetwarzania

3. Dla każdej metody przetwarzania muszą zostać wyznaczone krytyczne punkty kontroli, które określają zakres obróbki cieplnej stosowany w przetwarzaniu, jak ustalono w załączniku V rozdział III. Krytyczne punkty kontroli mogą obejmować:

a) wielkość cząstek surowca;

b) temperaturę osiąganą w procesie obróbki cieplnej;

c) ciśnienie, jakiemu poddano surowiec; oraz

d) czas trwania procesu obróbki cieplnej lub szybkość podawania surowca w systemie ciągłym.

Do każdego stosowanego krytycznego punktu kontroli należy określić minimalne normy przetwarzania.

4. Do wykazania, że dla każdego krytycznego punktu kontroli stosowane są minimalne wartości przetwarzania dokumentacja musi być przechowywana przez co najmniej dwa lata.

5. Do ciągłego monitorowania warunków przetwarzania należy używać dokładnie kalibrowanych mierników/rejestratorów. Należy zachować dokumentację wskazującą datę ich kalibracji.

6. Surowiec, który prawdopodobnie nie został poddany określonej obróbce cieplnej (np. surowiec uwolniony podczas rozruchu lub wyciek z podgrzewaczy) musi zostać ponownie skierowany do obróbki cieplnej lub zebrany i ponownie przetworzony.

7. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być przetwarzane zgodnie z następującymi normami przetwarzania.

a) metodę przetwarzania 1 należy stosować do:

i) Surowca kategorii 2 (innego niż obornik, treść przewodu pokarmowego oddzielona od przewodu pokarmowego, mleko i siara), przeznaczonego do przetwarzania w wytwórni biogazu lub w kompostowni lub do wykorzystania jako organiczny nawóz sztuczny albo dodatek do wzbogacania gleby oraz

ii) surowca kategorii 1 i 2 przeznaczonego na składowisko.

b) każdą z metod przetwarzania od 1 do 5 należy stosować do:

i) surowca kategorii 2, z którego białko przeznaczone jest do spopielania lub współspopielania,

ii) surowca kategorii 2, z którego tłuszcz wytapiany jest przeznaczony do przetwarzania w zakładzie tłuszczowym kategorii 2; oraz

iii) surowca kategorii 1 lub 2 przeznaczonego do spopielania lub współpopielania.

C. Produkty przetworzone

8. Produkty przetworzone otrzymane z surowców kategorii 1 lub 2, z wyjątkiem produktów płynnych przeznaczonych do przetwarzania w wytwórniach biogazu i kompostowniach, muszą być trwale oznaczone – za pomocą zapachu w przypadkach, gdy jest to technicznie możliwe – z wykorzystaniem systemu dozwolonego przez właściwe władze. Szczegółowe zasady oznaczania mogą zostać ustanowione przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

9. Próbki produktów przetworzonych przeznaczonych do wykorzystania w wytwórniach biogazu lub kompostowniach lub do przewiezienia na składowisko, odebrane bezpośrednio po obróbce cieplnej, muszą być wolne od odpornych na ciepło przetrwalników bakterii chorobotwórczych (Clostridium perfringens nieobecne w 1 g produktów).

10. W zakładach przetwórczych zatwierdzonych zgodnie z art. 13 produkty przetworzone, o których mowa w art. 4 pkt 2 lit. b) i c) oraz art. 5 pkt 2 lit. b) i c), są trwale oznaczane:

a) za pomocą zapachu w przypadkach, gdy jest to technicznie możliwe; oraz

b) za pomocą triheptanianu glicerolu (GTH) w taki sposób, aby:

(i) GTH było dodawane do produktów przetworzonych, które zostały poddane uprzedniemu procesowi termicznego odkażania przy temperaturze rdzenia wynoszącej co najmniej 80 °C i następnie były chronione przed powtórnym zakażeniem; oraz

(ii) wszystkie produkty przetworzone zawierały minimalne stężenie wynoszące co najmniej 250 mg GTH na kg tłuszczu jednorodnie rozłożone w całej substancji.

11. Kierownictwo zakładów przetwórczych zatwierdzonych zgodnie z art. 13 wprowadza system stałego monitorowania i zapisu parametrów, na podstawie którego możliwe jest wykazanie właściwym władzom, że wymagane jednolite minimalne stężenie GTH określone w pkt 10 lit. b) zostało osiągnięte w produktach przetworzonych, o których mowa w pkt 10.

Wspomniany system monitorowania i zapisu umożliwia oznaczenie, na podstawie próbek pobranych w regularnych odstępach czasu, zawartości nienaruszonego GTH jako triglicerydu w oczyszczonym wyciągu GTH z eteru naftowego 40-70.

12. Właściwe władze sprawdzają skuteczność działania systemu monitorowania i zapisu, określonego w pkt 11, aby zagwarantować zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz w stosownych przypadkach mogą zażądać zbadania dodatkowych prób zgodnie z metodą, o której mowa w pkt 11 akapit drugi.

13. Znakowanie za pomocą GTH nie jest wymagane w odniesieniu do produktów przetworzonych zgodnie z art. 4 pkt 2 lit. b) i c) oraz art. 5 pkt 2 lit. b) i c), gdy takie produkty są:

a) przemieszczane za pomocą zamkniętego systemu przenośnikowego, w przypadku gdy taki system uzyskał zgodę właściwych władz, z zakładu przetwórczego w celu:

(i) natychmiastowego bezpośredniego spopielania lub współspopielania; lub

(ii) natychmiastowego wykorzystania zgodnie z metodą zatwierdzoną dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1 i 2 zgodnie z art. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 92/2005; albo

b) przeznaczone do celów badawczych lub naukowych dopuszczonych przez właściwe władze.

ROZDZIAŁ II

Szczególne wymagania konieczne do zatwierdzenia wytwórni biogazu i kompostowni

A. Pomieszczenia

1. Wytwórnia biogazu musi być wyposażona w:

a) urządzenie do pasteryzacji/oczyszczania, którego nie można ominąć, wraz z:

i) instalacjami do monitorowania temperatury w czasie;

ii) urządzeniami do ciągłej rejestracji wyników pomiarów monitorowania, o których mowa w ppkt i); oraz

iii) odpowiednim systemem bezpieczeństwa do zapobiegania niewystarczającemu podgrzewaniu;

b) odpowiednie urządzenia do czyszczenia i dezynfekowania pojazdów i pojemników opuszczających wytwórnię biogazu.

Jednakże urządzenie do pasteryzacji/oczyszczania nie jest urządzeniem obowiązkowym dla wytwórni biogazu, które przetwarzają wyłącznie:

i) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego poddane metodzie 1 przetwarzania;

ii) surowce kategorii 3 poddane pasteryzacji/oczyszczaniu gdzie indziej; lub

iii) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą zostać wykorzystane jako surowiec bez przetwarzania.

Jeżeli wytwórnia biogazu znajduje się w miejscu, w którym przetrzymuje się zwierzęta hodowlane i nie wykorzystuje wyłącznie obornika pochodzącego od tych zwierząt, wytwórnia musi znajdować się w odpowiedniej odległości od obszaru, na którym przetrzymywane są zwierzęta i w każdym przypadku konieczne jest zapewnienie całkowitej fizycznej separacji zakładu od zwierząt i ich paszy i ściółki, także za pomocą ogrodzenia, gdy zachodzi taka potrzeba.

2. Kompostownia musi być wyposażona w:

a) zamknięty reaktor do kompostowania, którego nie można ominąć, wraz z:

i) instalacjami do monitorowania temperatury w czasie;

ii) urządzeniami do rejestracji, w stosownych przypadkach do ciągłej rejestracji, wyników pomiarów monitorowania, o których mowa w ppkt i); oraz

iii) odpowiednim systemem bezpieczeństwa do zapobiegania niewystarczającemu podgrzewaniu;

b) odpowiednie urządzenia do czyszczenia i dezynfekowania pojazdów i pojemników przewożących nieprzetworzone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego.

Niemniej jednak dopuszcza się stosowanie innych urządzeń do kompostowania, pod warunkiem że:

i) zapewniają one odpowiednie środki kontrolowania szkodników;

ii) sposób ich eksploatacji umożliwia osiągnięcie przez surowiec wymaganych parametrów czasowych i temperaturowych, w tym, w stosownych przypadkach, umożliwia także ciągłe monitorowanie parametrów;

iii) spełniają one wszystkie pozostałe wymagania niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli kompostownia znajduje się w miejscu, w którym przetrzymuje się zwierzęta hodowlane i nie wykorzystuje wyłącznie obornika pochodzącego od tych zwierząt, kompostownia musi znajdować się w odpowiedniej odległości od obszaru, na którym przetrzymywane są zwierzęta i w każdym przypadku konieczne jest zapewnienie całkowitej fizycznej separacji zakładu od zwierząt i ich paszy i ściółki, także za pomocą ogrodzenia, gdy zachodzi taka potrzeba.

3. Każda wytwórnia biogazu i kompostownia musi posiadać własne laboratorium lub korzystać z laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i uzyskać zatwierdzenie właściwych władz.

B. Wymagania higieniczne

4. W wytwórni biogazu lub kompostowni mogą być przetwarzane wyłącznie następujące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego:

a) surowiec kategorii 2, w przypadku użycia metody przetwarzania 1 w zakładzie przetwórczym kategorii 2;

b) obornik i treść przewodu pokarmowego oddzielona od przewodu pokarmowego, mleko i siara; oraz

c) surowiec kategorii 3.

Jednakże materiały otrzymane w wyniku przetwarzania surowca kategorii 1 mogą być przetwarzane w wytwórni biogazu, pod warunkiem że przetwarzanie odbywało się według alternatywnej metody zatwierdzonej zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. e) oraz w przypadku gdy nie przewidziano inaczej, jeżeli produkcja biogazu stanowi część tej alternatywnej metody, i powstały w jej wyniku surowiec jest usuwany zgodnie z warunkami ustalonymi dla metody alternatywnej.

5. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w ust. 4 muszą zostać przetworzone jak najszybciej po przyjeździe. Do momentu rozpoczęcia obróbki muszą być odpowiednio przechowywane.

6. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego surowca muszą zostać wyczyszczone w wyznaczonym miejscu. Miejsce to musi być tak położone lub zaprojektowane, aby zapobiec zakażaniu produktów przetworzonych;

7. Środki zapobiegawcze przed ptakami, gryzoniami, owadom i innym szkodnikom muszą być systematycznie podejmowane. Do tego celu konieczne jest wykorzystanie programu zwalczania szkodników poparte dokumentacją.

8. Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione procedury czyszczenia, poparte dokumentacją. Do czyszczenia musi zostać dostarczony odpowiedni sprzęt i środki czyszczące.

9. Kontrola higieniczna musi obejmować systematyczne inspekcje środowiska naturalnego i sprzętu. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane.

10. Instalacje i urządzenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe muszą być poddawane kalibracji w regularnych odstępach czasu.

11. Pozostałości fermentacyjne i kompost muszą być przeładowywane i przechowywane w danej wytwórni biogazu lub kompostowni w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zakażeniu.

C. Normy przetwarzania

12. Surowiec kategorii 3 używany w wytwórni biogazu wyposażonej w urządzenia do pasteryzacji/oczyszczania musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

a) maksymalna wielkość cząstek przed wprowadzeniem ich do urządzenia: 12 mm;

b) minimalna temperatura całego surowca podczas obróbki w urządzeniu: 70 °C; oraz

c) minimalny czas obróbki w urządzeniu bez przerw: 60 minut.

Jednakże mleko kategorii 3, siara i przetwory mleczne mogą być używane jako surowiec w wytwórni biogazu bez pasteryzacji/oczyszczania, jeżeli właściwe władze uznają, że nie stwarzają one ryzyka dla rozprzestrzeniania poważnej choroby zakaźnej.

13. Surowiec kategorii 3 wykorzystywany w kompostowni musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

a) maksymalna wielkość cząstek przed wprowadzeniem ich do reaktora kompostującego: 12 mm;

b) minimalna temperatura całego surowca podczas obróbki w reaktorze: 70 °C; oraz

c) minimalny czas obróbki w reaktorze przy temperaturze 70 °C (całego surowca): 60 minut.

13a. Jednakże właściwe władze mogą zezwolić na stosowanie innych znormalizowanych parametrów procesu, o ile wnioskodawca dowiedzie, iż takie parametry zapewniają minimalizację ryzyka biologicznego. Dowód taki powinien zawierać uzasadnienie sporządzone zgodnie z lit. a)–f):

a) określenie i analiza możliwych zagrożeń, w tym wpływu surowca wejściowego, w oparciu o pełną definicję warunków przetwarzania;

b) ocena ryzyka określająca, w jaki sposób szczególne warunki przetwarzania, o których mowa w lit. a), są w praktyce osiągane w normalnych i nietypowych sytuacjach;

c) uzasadnienie planowanego procesu poprzez pomiar zmniejszenia żywotności/zakaźności:

i) endogenicznych organizmów wskaźnikowych podczas procesu, gdzie wskaźnik jest:

- stale obecny w surowcu w dużych ilościach,

- nie mniej ciepłoodporny na zabójcze działanie procesu przetwarzania, ale również nie znacznie bardziej odporny niż czynniki chorobotwórcze, do monitorowania których jest wykorzystywany,

- stosunkowo łatwy do oznaczenia ilościowego oraz stosunkowo łatwy do zidentyfikowania i do potwierdzenia obecności;

lub

ii) dobrze scharakteryzowanego szczepu testowego lub wirusa, poddanego działaniu procesu, wprowadzonego w odpowiedniej próbce testowej do materiału początkowego;

d) uzasadnienie planowanego procesu, o którym mowa w lit. c), musi dowodzić, że proces powoduje następujące ogólne zmniejszenie ryzyka:

i) dla procesów obróbki termicznej i chemicznej:

- zmniejszenie o 5 log10 liczby Enterococcus faecalis lub Salmonella Senftenberg (775W, H₂S negatywne);

- zmniejszenie zakaźności ciepłoodpornych wirusów, takich jak parvovirus, o co najmniej 3 log10, w każdym przypadku gdy zostały one określone jako istotne zagrożenie;

oraz

ii) w odniesieniu do procesów obróbki chemicznej również:

- zmniejszenie liczby odpornych pasożytów, takich jak jajeczka ascaris sp. o co najmniej 99,9 % (3 log10) form zdolnych do życia;

e) opracowanie kompletnego programu kontroli, w tym procedur monitorowania przebiegu procesu, o którym mowa w lit. c);

f) środki zapewniające ciągłe monitorowanie i nadzór właściwych parametrów procesu ustalonych w programie kontroli podczas eksploatacji zakładu.

Szczegóły dotyczące właściwych parametrów procesu wykorzystywanych w wytwórni biogazu lub kompostowni, a także innych krytycznych punktów kontroli muszą być rejestrowane i przechowywane, tak aby właściciel, kierownictwo lub ich reprezentant i właściwe władze mogły monitorować działalność zakładu. Dokumentacja musi być udostępniana na żądanie właściwych władz.

Informacje dotyczące procesu dozwolonego na mocy niniejszego punktu muszą być udostępniane na żądanie Komisji.

14. Jednakże do czasu przyjęcia zasad zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. g) właściwe organy mogą, w przypadku gdy odpady gastronomiczne są jedynym produktem ubocznym pochodzenia zwierzęcego używanym jako surowiec w wytwórni biogazu lub w kompostowni, zezwolić na stosowanie szczególnych wymagań innych niż te ustanowione w niniejszym rozdziale, z zastrzeżeniem, że gwarantują one uzyskanie równoważnego skutku dotyczącego zmniejszenia ilości czynników chorobotwórczych. Przedmiotowe szczególne wymagania można także stosować w odniesieniu do odpadów gastronomicznych, w przypadku ich mieszania z obornikiem, treścią przewodu pokarmowego oddzieloną od tego przewodu, mlekiem i siarą, z zastrzeżeniem, że surowiec końcowy uważany jest za pochodzący z odpadów gastronomicznych.

W przypadku gdy obornik, treść przewodu pokarmowego oddzielona od tego przewodu, mleko i siara stanowią jedyny surowiec pochodzenia zwierzęcego poddawany przetworzeniu w wytwórni biogazu lub w kompostowni, właściwe organy mogą zezwolić na stosowanie szczególnych wymagań innych niż te określone w niniejszym rozdziale, z zastrzeżeniem że:

a) w ich opinii, przedmiotowy surowiec nie stanowi zagrożenia rozprzestrzeniania się poważnych chorób pasażowalnych;

b) uznają, że pozostałości lub kompost stanowią surowiec nieprzetworzony.

D. Pozostałości fermentacyjne i kompost

15. Reprezentatywne próbki pozostałości fermentacyjnych lub kompostu pobrane podczas lub bezpośrednio po przetwarzaniu w wytwórni biogazu lub kompostowni w celu monitorowania procesu muszą być zgodne z następującymi normami:

Escherichia coli: n = 5, c = 1, m = 1000, M = 5000 w 1 g;

lub

Enterococcaceae: n = 5, c = 1, m = 1000, M = 5000 w 1 g;

oraz

Reprezentatywne próbki pozostałości fermentacyjnych lub kompostu, pobrane podczas ich przechowywania lub po jego zakończeniu w wytwórni biogazu lub kompostowni, muszą spełniać następujące normy:

Salmonella: brak w 25 g: n = 5; c = 0; m = 0; M = 0

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = wartość maksymalna dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej; oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

Pozostałości fermentacyjne lub kompost, które nie spełniają wymagań określonych w niniejszym rozdziale, są powtórnie przetwarzane, a w przypadku Salmonelli, poddawane odpowiednim działaniom lub usuwane zgodnie z instrukcjami właściwych władz.

ROZDZIAŁ III

Normy dla dalszego przetwarzania tłuszczów wytopionych

Następujące procesy mogą być wykorzystywane do wytwarzania pochodnych z tłuszczów wytopionych, otrzymanych z surowca kategorii 2:

1. transestryfikacja lub hydroliza w temperaturze co najmniej 200 °C, pod odpowiednim ciśnieniem, przez 20 min. (gliceryna, kwasy tłuszczowe i estry); lub

2. zmydlanie pod wpływem NaOH 12M (gliceryna i mydło):

a) w procesie wsadowym w temperaturze 95 °C przez trzy godziny; lub

b) w procesie ciągłym w temperaturze 140 °C i pod ciśnieniem 2 barów (2 000 hPa) przez osiem minut lub w warunkach równoważnych określonych przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

Jednakże, inne metody mogą być stosowane do dalszego przetwarzania tłuszczów zwierzęcych pochodzących z surowca kategorii 1, pod warunkiem że metody te są zatwierdzone jako metoda alternatywna zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. e).

ZAŁĄCZNIK VII

SZCZEGÓLNE WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA I WPROWADZANIA NA RYNEK PRZETWORZONEGO BIAŁKA ZWIERZĘCEGO ORAZ INNYCH PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH, KTÓRE MOGĄ ZOSTAĆ UŻYTE JAKO SKŁADNIK PASZOWY

ROZDZIAŁ I

Szczególne wymagania konieczne do zatwierdzenia zakładów przetwórczych kategorii 3

W uzupełnieniu do ogólnych wymagań ustanowionych w załączniku V stosuje się następujące wymagania.

A. Pomieszczenia

1. Pomieszczenia służące do przetwarzania surowca kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu co pomieszczenia służące do przetwarzania surowców kategorii 1 lub 2, chyba że są to całkowicie oddzielne zabudowania.

2. Jednakże właściwe władze mogą udzielać zezwolenia na czasowe wykorzystanie zakładu przetwórczego kategorii 3 do przetwarzania surowca kategorii 1 lub 2, w przypadkach gdy rozległy wybuch epidemii chorobowej lub inne nadzwyczajne i nieprzewidziane okoliczności prowadzą do braku wolnych mocy produkcyjnych w zakładzie przetwórczym kategorii 1 lub 2.

Przed ponownym rozpoczęciem przetwarzania surowca kategorii 3 zakład przetwórczy kategorii 3 musi zostać zatwierdzony przez właściwe władze zgodnie z art. 17.

3. Zakłady przetwórcze kategorii 3 muszą posiadać:

a) instalację do sprawdzania obecności obcej substancji, takiej jak materiał opakowaniowy, elementy metalowe itd. w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz

b) odpowiednio wyposażone zamykane pomieszczenie do wyłącznego użytku służby inspekcyjnej, jeżeli ilość przetwarzanych produktów wymaga regularnej lub stałej obecności właściwych władz.

B. Surowiec

4. Do produkcji przetworzonych białek zwierzęcych i innych składników paszowych można wykorzystywać wyłącznie surowiec kategorii 3 wymieniony w art. 6 ust. 1 lit. a)-j), który był przeładowywany, przechowywany i przewożony zgodnie z art. 7, 8 i 9.

5. Przed rozpoczęciem przetwarzania, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą zostać sprawdzone na obecność obcej substancji. W przypadku obecności takowej, musi być ona niezwłocznie usunięta.

C. Normy przetwarzania

6. Dla każdej metody przetwarzania muszą zostać wyznaczone krytyczne punkty kontroli, które określają zakres obróbki cieplnej stosowany w przetwarzaniu, jak ustalono w załączniku V rozdział III. Krytyczne punkty kontroli mogą obejmować:

- wielkość cząstek surowca,

- temperaturę osiąganą w procesie obróbki cieplnej,

- jeżeli właściwe, ciśnienie, jakiemu poddano surowiec, oraz

- czas trwania procesu obróbki cieplnej lub szybkość podawania surowca w w systemie ciągłym.

Do każdego stosowanego krytycznego punktu kontroli należy określić minimalne normy przetwarzania.

7. Do wykazania, że dla każdego krytycznego punktu kontroli stosowane są minimalne wartości przetwarzania dokumentacja musi być przechowywana przez co najmniej dwa lata.

8. Do ciągłego monitorowania warunków przetwarzania należy używać dokładnie kalibrowanych mierników/rejestratorów. Należy zachować dokumentację wskazującą datę ich kalibracji.

9. Surowiec, który prawdopodobnie nie został poddany określonej obróbce cieplnej (np. surowiec uwolniony podczas rozruchu lub wyciek z podgrzewaczy) musi zostać ponownie skierowany do obróbki cieplnej lub zgromadzony i ponownie przetworzony.

D. Produkty przetworzone

10. Próbki produktów gotowych pobrane podczas przechowywania lub po jego zakończeniu w zakładzie przetwórczym muszą spełniać następujące normy:

salmonella: nieobecna w25g:n= 5, c = 0, m = 0, M = 0

enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

11. Niewykorzystane produkty przetworzone lub ich nadwyżkę, po oznakowaniu ich w trwały sposób, można:

a) usunąć jako odpady przez spalanie lub współspalanie, w spalarni albo współspalarni zatwierdzonej zgodnie z art. 12;

b) usunąć na składowisko odpadów zatwierdzone zgodnie z dyrektywą 1999/31/WE; lub

c) poddać przetworzeniu w wytwórni biogazu lub w kompostowni zatwierdzonej zgodnie z art. 15.

ROZDZIAŁ II

Szczególne wymagania dotyczące przetworzonego białka zwierzęcego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdział I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Przetworzone białko zwierzęce ssaków musi być poddane przetworzeniu metodą 1. Krew pozyskana od świń lub frakcje krwi pozyskanej od świń mogą natomiast być poddane przetworzeniu którąkolwiek z metod 1-5 lub metodą 7, pod warunkiem że w przypadku metody 7 zastosowana zostanie obróbka cieplna w temperaturze wynoszącej co najmniej 80 °C, obejmującej całość jej substancji.

Niemniej jednak przy utrzymaniu zakazu skarmiania przewidzianego w decyzji Rady 2000/766/WE, przetworzone białko ssaków może zostać poddane przetworzeniu metodami 1–5 lub metodą 7, a niezwłocznie po takim przetworzeniu, przed usunięciem go jako odpadu zgodnie z obowiązującym prawodawstwem wspólnotowym, musi zostać trwale oznakowane za pomocą barwnika lub w inny sposób.

Ponadto przy utrzymaniu zakazu skarmiania przewidzianego w decyzji Rady 2000/766/WE, przetworzone białko ssaków przeznaczone wyłącznie do stosowania w karmach dla zwierząt domowych, przewożone w specjalnych pojemnikach przeznaczonych do tego celu, nieużywanych do transportu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego ani pasz dla zwierząt hodowlanych, przesyłane bezpośrednio z zakładu przetwórczego kategorii 3 do zakładu produkcji karmy dla zwierząt domowych, możne zostać poddane przetworzeniu metodami 1–5 lub 7.

2. Białko pozostałych zwierząt, z wyjątkiem mączki rybnej, musi być poddane przetworzeniu metodami 1-5 lub 7.

3. Mączka rybna musi być przetworzona:

a) dowolną metodą; lub

b) metodą i przy zastosowaniu takich parametrów, które gwarantują, że produkt jest zgodny z normami mikrobiologicznymi określonymi w rozdziale I ust. 10.

B. Przechowywanie

4. Przetworzone białko zwierzęce musi być pakowane lub przechowywane w nowych lub sterylizowanych workach lub też przechowywane we właściwie skonstruowanych zbiornikach.

5. W celu zredukowania do minimum kondensacji pary wewnątrz zbiorników, przenośników lub wyciągów należy podjąć odpowiednie środki.

6. Produkty w przenośnikach, wyciągach i zbiornikach muszą być zabezpieczone przed przypadkowym zakażeniem.

7. Urządzenia do przeładowywania przetworzonego białka zwierzęcego muszą być utrzymywane w stanie czystym i suchym oraz winny posiadać odpowiednie punkty kontrolne umożliwiające badanie czystości. Wszystkie pomieszczenia i urządzenia do magazynowania muszą być systematycznie opróżniane i czyszczone, jak określają wymagania produkcyjne.

8. Przetworzone białko zwierzęce musi być otrzymywane w stanie suchym. Należy zapobiegać wyciekom i kondensacji pary w miejscu przechowywania.

C. Przywóz

9. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz przetworzonego białka zwierzęcego:

a) jeżeli pochodzi ono z państw trzecich, które znajduje się w wykazie w załączniku XI część II lub, w przypadku mączki rybnej, które znajduje się w wykazie w załączniku XI część III;

b) jeżeli pochodzi ono z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) jeżeli zostało wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) jeżeli towarzyszy mu świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 1 załącznika X.

10. Zanim przesyłka zostanie zwolniona do swobodnego obrotu we Wspólnocie, właściwe władze muszą pobrać próbki przywożonego przetworzonego białka zwierzęcego w punkcie kontroli granicznej w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami rozdziału I, ust. 10. Muszą one:

a) pobrać próbkę z każdej przesyłki produktów przewożonych luzem; oraz

b) przeprowadzić losowe pobieranie próbek z przesyłek produktów pakowanych w zakładzie wytwórczym, z którego pochodzą.

11. Jednakże, w przypadku gdy sześć kolejnych badań przesyłek towaru luzem pochodzących z danego państwa trzeciego otrzyma wynik ujemny, właściwe władze mogą przeprowadzać losowe pobieranie próbek następnych takich przesyłek z danego państwa trzeciego. Jeżeli jedna z próbek losowych będzie miała wynik dodatni, właściwe władze pobierające próbki muszą poinformować właściwe władze kraju pochodzenia, tak aby mogło ono podjąć właściwe środki w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji. Właściwe władze kraju pochodzenia muszą zaprezentować te środki właściwym władzom pobierającym próbki. W przypadku, gdy towar pochodzący z tego samego źródła otrzyma kolejne wyniki dodatnie, właściwe władze muszą pobierać próbki z każdej przesyłki pochodzącej z tego samego źródła do chwili, gdy w sześciu kolejnych badaniach pojawi się ponownie wynik ujemny.

12. Przez co najmniej dwa lata właściwe władze muszą przechowywać dokumentację dotyczącą wyników pobierania próbek przeprowadzonego w stosunku do wszystkich przesyłek, które temu podlegały.

13. W przypadku gdy przesyłka otrzyma wynik dodatni w badaniu na obecność salmonelli, należy:

a) potraktować ją zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE (¹); lub

b) ponownie przetworzyć jej zawartość w zakładzie przetwórczym zatwierdzonym na mocy rozporządzenia lub odkazić za pomocą obróbki dozwolonej przez właściwe władze. Wykaz dozwolonych sposobów obróbki może zostać ustalony przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3. Przesyłka nie może zostać zwolniona dopóki nie zostanie poddana obróbce, przebadana na obecność salmonelli przez właściwe władze zgodnie z rozdziałem I pkt 10 i do czasu otrzymania ujemnego wyniku badania.

ROZDZIAŁ III

Szczególne wymagania dotyczące produktów z krwi

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Surowiec

1. Do wytwarzania produktów z krwi może być użyta jedynie krew otrzymana zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a) i b).

B. Normy przetwarzania

2. Produkty z krwi muszą być przetworzone:

a) dowolną metodą od 1 do 5 lub 7; albo

b) metodą i przy zastosowaniu takich parametrów, które gwarantują, że produkt jest zgodny z normami mikrobiologicznym określonymi w rozdziałem I ust. 10.

C. Przywóz

3. Państwa Członkowskie musi udzielić zezwolenia na przywóz produktów z krwi, jeżeli:

a) pochodzą z państw trzecich, które znajdują się w wykazie odpowiednio w części V i VI załącznika XI;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy mu świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 4B załącznika X.

ROZDZIAŁ IV

Szczególne wymagania dotyczące tłuszczów wytopionych i oleju z ryb

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Jeżeli tłuszcze wytopione nie zostały wyprodukowane zgodnie z rozdziałem II załącznika C do dyrektywy Rady 77/99/EWG (²) lub rozdziałem 9 załącznika I do dyrektywy Rady 92/118/EWG (³), wytopione tłuszcze muszą zostać wyprodukowane z zastosowaniem metod 1–5 lub metody 7, a oleje z ryb muszą zostać wyprodukowane z zastosowaniem metody 6 określonej w rozdziale III załącznika V.

Tłuszcze wytopione pochodzące od przeżuwaczy muszą zostać oczyszczone w taki sposób, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % w masie.

B. Przywóz tłuszczów wytopionych

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz tłuszczów wytopionych, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część IV;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

d) oraz

i) otrzymane są całkowicie lub częściowo z surowca wieprzowego i pochodzą z państwa lub części jego terytorium wolnego od pryszczycy przez poprzednie 24 miesiące oraz wolnego od klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń przez poprzednie 12 miesięcy;

ii) otrzymane są całkowicie lub częściowo z surowca drobiowego i pochodzą z kraju lub części jego terytorium wolnego od rzekomego pomoru drobiu oraz influenzy drobiu przez poprzednie sześć miesięcy;

iii) otrzymane są całkowicie lub częściowo z surowca wytworzonego z przeżuwaczy i pochodzą z kraju lub części jego terytorium wolnego od pryszczycy przez poprzednie 24 miesiące oraz wolnego od pomoru bydła przez ostatnie 12 miesięcy; lub

iv) w przypadku gdy wystąpiła jedna z wyżej wymienionych chorób w ciągu wspomnianego okresu, poddano je jednemu z następujących procesów obróbki cieplnej:

- w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 30 min., lub

- w temperaturze co najmniej 90 °C przez co najmniej 15 min.,

a szczegóły zarejestrowane w krytycznych punktach kontroli są przechowywane przez właściciela, kierownictwo lub ich reprezentanta. W przypadkach gdy jest to konieczne właściwe władze mogą monitorować działanie zakładu. Informacje muszą zawierać wielkość cząstek, temperaturę przemiany oraz, gdy jest to właściwe, czas bezwzględny, wykres ciśnienia, szybkość podawania surowca i stopień odzysku tłuszczu; oraz

e) towarzyszy mu świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 4B załącznika X.

C. Przywóz oleju z ryb

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz oleju z ryb, jeżeli:

a) pochodzi on z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część III;

b) pochodzi on z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) został wyprodukowany zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy im świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 9 załącznika X.

D. Wymagania higieniczne

4. Do pakowania tłuszczu wytopiony lub oleju z ryb, muszą być użyte nowe pojemniki lub pojemniki oczyszczone oraz muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia powtórnemu zakażeniu. W przypadku gdy planowany jest transport masowy, rurociąg, pompy, cysterny na towary masowe i każdy inny pojemnik masowy lub pojazd drogowy zbiornikowy wykorzystywany do przewozu produktów z zakładu wytwórczego, bezpośrednio na statek, do zbiorników nabrzeżnych lub bezpośrednio do zakładów, przed użyciem musi zostać poddany inspekcji, która potwierdzi jego czystość.

ROZDZIAŁ V

Szczegółowe wymagania dotyczące mleka, przetworów mlecznych, siary oraz produktów z siary

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Mleko musi podlegać obróbce jedną z następujących metod:

1.1. sterylizacji przy wartości F₀ (⁴) równej co najmniej 3;

1.2. UHT (⁵) w połączeniu z jednym z następujących działań:

a) dalsza obróbka fizyczna metodą:

(i) procesu suszenia, połączonego w przypadku mleka przeznaczonego do skarmiania z dodatkowym podgrzewaniem do temperatury 72 °C lub wyższej; lub

(ii) obniżenia pH do wartości poniżej 6 przez co najmniej godzinę;

b) spełnienie warunku, że mleko lub dany przetwór mleczny został wyprodukowany co najmniej 21 dni przed wysyłką, a w ciągu tego okresu w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto przypadku pryszczycy;

1.3. HTST (⁶) zastosowana dwukrotnie;

1.4. HTST (⁶) w połączeniu z jednym z następujących działań:

a) dalsza obróbka fizyczna metodą:

(i) procesu suszenia, połączonego w przypadku mleka przeznaczonego do skarmiania z dodatkowym podgrzewaniem do temperatury 72 °C lub wyższej; lub

(ii) obniżenia pH do wartości poniżej 6 przez co najmniej godzinę;

b) spełnienie warunku, że mleko lub dany przetwór mleczny został wyprodukowany co najmniej 21 dni przed wysyłką, a w ciągu tego okresu w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto przypadku pryszczycy.

2. Przetwory mleczne muszą albo zostać poddane obróbce co najmniej jedną z metod określonych w pkt 1, albo być wyprodukowane z mleka poddanego obróbce zgodnie z pkt 1.

3. Serwatka służąca do skarmiania zwierząt gatunków podatnych na pryszczycę i wyprodukowana z mleka poddanego obróbce zgodnie z pkt 1 musi:

a) być zebrana przynajmniej 16 godzin od momentu, kiedy mleko się zsiadło, zaś jej odczyn pH musi wynosić poniżej 6,0 przed jej przewiezieniem do gospodarstw utrzymujących zwierzęta; albo

b) być wyprodukowana co najmniej 21 dni przed wysyłką, w którym to okresie w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy.

4. W uzupełnieniu do wymagań ustanowionych w pkt 1, 2 i 3 mleko i przetwory mleczne muszą spełniać następujące wymagania:

4.1. po zakończeniu przetwarzania muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia zakażeniu produktów;

4.2. produkt gotowy musi być oznakowany w sposób wskazujący, że zawiera on surowce kategorii 3 i że nie jest on przeznaczony do spożycia przez ludzi, oraz

a) zapakowany w nowe pojemniki; lub

b) transportowany masowo w kontenerach lub innych środkach transportu, które przed użyciem zostały dokładnie wyczyszczone i zdezynfekowane za pomocą środka dezynfekującego zatwierdzonego do tego celu przez właściwy organ.

5. Surowe mleko i siara muszą być produkowane w warunkach dających odpowiednie gwarancje odnoszące się do zdrowia zwierząt. Warunki te mogą być zostać określone przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

6. Siara i produkty z siary muszą:

6.1. być pozyskane od bydła trzymanego w gospodarstwie, w którym wszystkie stada bydła są uznane za urzędowo wolne od gruźlicy, urzędowo wolne od brucelozy oraz urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła zgodnie z definicjami w art. 2 ust. 2 lit. d), f) oraz j) dyrektywy 64/432/EWG;

6.2. być wyprodukowane co najmniej 21 dni przed wysyłką, w którym to okresie w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy;

6.3. być jednokrotnie poddane obróbce HSTS (⁷);

6.4. spełniać wymogi określone w pkt 4.

B. Przywóz

1. Państwa członkowskie zezwalają na przywóz mleka i przetworów mlecznych pod następującymi warunkami:

1.1. pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część I(A);

1.2. pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

1.3. dołączone jest do nich świadectwo weterynaryjne, które odpowiada wzorowi ustanowionemu w rozdziale 2 załącznika X;

1.4. zostały poddane obróbce co najmniej jedną z metod określonych w części A, ppkt 1.1, 1.2, 1.3 oraz ppkt 1.4 lit. a);

1.5. spełniają one wymogi określone w części A pkt 2 i 4, a w przypadku serwatki - pkt 3.

2. W drodze odstępstwa od pkt 1.4 państwa członkowskie zezwalają na przywóz mleka i przetworów mlecznych z państw trzecich oznaczonych jako państwa, z którym przywóz jest dozwolony, w kolumnie A w załączniku I do decyzji Komisji 2004/438/WE (⁸), pod warunkiem że dane mleko lub przetwory mleczne zostały jednokrotnie poddane obróbce HTST oraz:

a) nie zostały wysłane przed upływem co najmniej 21 dni od wyprodukowania, a w ciągu tego okresu w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy; albo

b) zostały zgłoszone w punkcie kontroli granicznej UE co najmniej 21 dni po wyprodukowaniu, a w ciągu tego okresu w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy.

2a. Państwa członkowskie zezwalają na przywóz siary lub produktów z siary pochodzenia bydlęcego, pod warunkiem że:

2a.1. pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część I(B);

2a.2. spełniają warunki określone w pkt 1.2 i 1.3;

2a.3. zostały jednokrotnie poddane obróbce HTST (⁹) oraz:

a) nie zostały wysłane przed upływem co najmniej 21 dni od produkcji, a w ciągu tego okresu w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy; albo

b) zostały zgłoszone w punkcie kontroli granicznej UE co najmniej 21 dni po wyprodukowaniu, a w ciągu tego okresu w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy;

2a.4. zostały pozyskane od bydła poddawanego regularnym kontrolom weterynaryjnym, gwarantującym, że zwierzęta te pochodzą z gospodarstw, w których wszystkie stada bydła są:

a) albo uznane za urzędowo wolne od gruźlicy oraz urzędowo wolne od brucelozy zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. d) i f) dyrektywy 64/432/EWG, albo nie są objęte ograniczeniami na mocy prawodawstwa krajowego państwa trzeciego pochodzenia siary odnośnie do zwalczania gruźlicy i brucelozy; oraz

b) albo uznane za urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. j) dyrektywy 64/432/EWG, albo objęte urzędowym systemem kontroli pod kątem enzootycznej białaczki bydła, a w okresie poprzedzających dwóch lat w wyniku badań klinicznych i laboratoryjnych stada nie odnotowano obecności choroby;

2a.5. po zakończeniu przetwarzania zostały podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia zakażeniu siary lub produktów z siary;

2a.6. produkt gotowy został oznakowany w sposób wskazujący, że zawiera on surowce kategorii 3 i że nie jest on przeznaczony do spożycia przez ludzi, oraz został:

a) zapakowany w nowe pojemniki; lub

b) przetransportowany w kontenerach zbiorczych lub innych środkach transportu, które przed użyciem zostały dokładnie wyczyszczone i zdezynfekowane za pomocą środka dezynfekującego zatwierdzonego do tego celu przez właściwy organ.

3. Tam gdzie istnieje ryzyko wprowadzenia egzotycznej choroby lub jakiekolwiek inne ryzyko zagrożenia zdrowia zwierząt, Komisja może ustanowić dodatkowe warunki ochrony zdrowia zwierząt. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

ROZDZIAŁ VI

Szczególne wymagania dotyczące żelatyny i hydrolizatu białkowego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania dla żelatyny

1) a) Żelatyna musi być produkowana w procesie, który gwarantuje poddanie nieprzetworzonego surowca kategorii 3 traktowaniu kwasem lub ługiem wraz z jednym lub więcej płukaniem. Następnie konieczne jest wyregulowanie odczynu pH. Żelatynę należy ekstrahować przez jedno- lub kilkakrotne podgrzewanie z rzędu, a potem oczyścić za pomocą filtrowania i sterylizacji.

b) Po przetworzeniu żelatyny w procesach określonych w lit. a), można ją poddać suszeniu i w miarę potrzeb procesowi proszkowania lub uwarstwiania.

c) Używanie konserwantów, innych niż dwutlenek siarki i nadtlenek wodoru, jest zabronione.

2. Żelatyna musi być pakowana, przechowywana i przewożona w zadowalających warunkach higienicznych. W szczególności:

a) pomieszczenie musi być przewidziane do przechowywania surowców przeznaczonych do pakowania;

b) pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu przeznaczonym do tego celu; oraz

c) opakowania zawierające żelatynę muszą być opatrzone sformułowaniem „żelatyna nadająca się do spożycia przez zwierzęta”.

B. Normy przetwarzania dotyczące hydrolizatu białkowego

3. Hydrolizat białkowy musi być wytwarzany w procesie produkcyjnym, który obejmuje właściwe środki służące zredukowaniu do minimum zakażenia surowca kategorii 3. Masa cząsteczkowa hydrolizatu białkowego musi wynosić poniżej 10 000 jednostek Daltona.

Ponadto hydrolizat białkowy pochodzący całkowicie lub częściowo ze skór i skórek przeżuwaczy wytwarza się w zakładzie przetwórczym wyłącznie do celów wytarzania hydrolizatu białkowego, za pomocą procesu polegającego na przygotowaniu surowca kategorii 3 w drodze kąpieli solankowych, wapnowania i intensywnego przemywania, po czym:

a) surowiec poddaje się działaniu roztworu o odczynie pH powyżej 11 przez ponad trzy godziny w temperaturze ponad 80 °C, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze ponad 140 °C przez 30 min. Pod ciśnieniem wyższym niż 3,6 bara;

b) surowiec poddaje się działaniu roztworu o odczynie pH 1–2, a dalej powyżej 11 i następnie obróbce cieplnej w temperaturze 140 °C przez 30 min. pod ciśnieniem 3 barów; lub

c) równoważnemu procesowi produkcji zaakceptowanemu przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

C. Przywóz

4. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz żelatyny i hydrolizatów białkowych, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w części XI załącznika XI;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy im świadectwo zdrowia zgodne ze wzorami przedstawionymi w rozdziale 11i rozdziale 12 załącznika X.

ROZDZIAŁ VII

Szczególne wymagania dotyczące fosforanu dwuwapniowego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki.

A. Normy przetwarzania

1. Fosforan dwuwapniowy musi być wytwarzany w procesie, który:

a) zapewnia rozkruszenie na drobne cząstki i odtłuszczenie całego surowca kostnego kategorii 3 przy użyciu gorącej wody i potraktowanie rozcieńczonym kwasem solnym (o minimalnym stężeniu 4 % i odczynie pH poniżej 1,5) przez okres co najmniej dwóch dni;

b) stosując procedurę przewidzianą w lit. a), przewiduje obróbkę otrzymanego roztworu fosforowego przy użyciu wapna, powodując powstanie fosforanu dwuwapniowego o odczynie pH 4–7; oraz

c) kończy się suszeniem roztworu powietrzem, w temperaturze początkowej 65-325 °C i końcowej – pomiędzy 30 a 65 °C lub

w równoważnym procesie produkcji zaakceptowanym przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

2. Jeżeli fosforan dwuwapiowy pochodzi z odtłuszczonych kości, musi on pochodzić z kości nadających się do spożycia przez ludzi, poddanych uprzednio badaniu poubojowemu.

B. Przywóz

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz fosforanu dwuwapniowego, jeżeli:

a) pochodzi on z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w części XI załącznika XI;

b) pochodzi z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) został wyprodukowany zgodnie niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy mu świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 12 załącznika X.

ROZDZIAŁ VIII

Szczegółowe wymagania dotyczące fosforanu trójwapniowego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki.

A. Normy przetwarzania

1. Fosforan trójwapniowy musi być wytwarzany w procesie, który zapewnia:

a) rozkruszenie na drobne cząstki i odtłuszczenie całego surowca kostnego kategorii 3 przy zastosowaniu przepływu przeciwprądowego gorącej wody (odłamki kostne mniejsze niż 14 mm);

b) ciągłe gotowanie na parze w temperaturze 145 °C przez 30 minut pod ciśnieniem 4 barów;

c) oddzielenie bulionu białkowego od hydroksyapatytu (fosforanu trójwapniowego) przez odwirowanie; oraz

d) granulację fosforanu trójwapniowego po wysuszeniu w złożu fluidalnym w temperaturze 200 °C; albo

w równoważnym procesie produkcji zaakceptowanym przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

B. Przywóz

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz fosforanu trójwapniowego, jeżeli:

a) pochodzi on z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w części XI załącznika XI;

b) pochodzi z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) został wyprodukowany zgodnie niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy mu świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 12 załącznika X.

ROZDZIAŁ IX

Szczegółowe wymagania dotyczące kolagenu

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Kolagen musi być wytwarzany w procesie zapewniającym, że nieprzetworzony materiał kategorii 3 poddany jest działaniom takim jak mycie, dostosowanie pH z użyciem kwasów lub zasad, po którym następuje jedno lub więcej płukanie, filtracja i wytłaczanie. Po tych działaniach, kolagen może być poddany procesowi suszenia.

2. Zabrania się użycia konserwantów innych od dozwolonych przez prawo wspólnotowe.

3. Kolagen musi być zawijany, pakowany, przechowywany i transportowany w dobrych warunkach higienicznych. W szczególności:

a) musi być zapewnione pomieszczenie w celu przechowywania materiałów używanych do owijania i pakowania;

b) owijanie i pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu przeznaczonym do tego celu; oraz

c) opakowania zawierające kolagen muszą być oznaczone słowami „kolagen przeznaczony do spożycia przez zwierzęta.”

B. Przywóz

4. Państwa Członkowskie muszą zatwierdzić przywóz kolagenu, jeżeli:

a) pochodzi on z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie wspólnotowym zamieszczonym w części XI załącznika XI;

b) pochodzi on z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust.4;

c) został wyprodukowany zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy mu świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 11 załącznika X.

ROZDZIAŁ X

Szczególne wymagania dotyczące produktów jajecznych

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Produkty jajeczne muszą być:

a) poddane którejkolwiek z metod przetwarzania od 1 do 5 lub 7; lub

b) poddane metodzie i parametrom, które zapewniają, że produkty spełniają normy mikrobiologiczne zawarte w rozdziale I ust. 10; lub

c) poddawane obróbce zgodnie z rozdziałem V załącznika do dyrektywy Rady 89/437/EWG (¹⁰) dotyczącej higieny i problemów zdrowotnych w odniesieniu do produkcji i wprowadzaniu do obrotu produktów jajecznych.

B. Przywóz

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz produktów jajecznych, jeżeli:

a) pochodzą one z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie wspólnotowym zamieszczonym w części XI załącznika XI;

b) pochodzą one z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy im świadectwo zdrowia zgodne ze wzorem przedstawionym w rozdziale 15 załącznika X.

(¹) Dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów przywożonych do Wspólnoty z państw trzecich (Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9).

(²) Dz.U. L 26 z 31.1.1977, str. 85.

(³) Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49.

(⁴) F₀ to wskaźnik skuteczności zabijania przetrwalników bakterii. Wartość F0 równa 3,00 oznacza, że najchłodniejsze miejsce produktu zostało ogrzane w stopniu wystarczającym do osiągnięcia takiej samej skuteczności zabijania, jak natychmiastowe podgrzanie do temperatury 121 °C (250 °F) na okres trzech minut, a następnie natychmiastowe schłodzenie.

(⁵) UHT = obróbka typu Ultra High Temperature w temperaturze 132°C przez co najmniej jedną sekundę.

(⁶) HTST = pasteryzacja typu „high temperature short time” w temperaturze 72 °C przez co najmniej 15 sekund lub pasteryzacja o równoważnym skutku, prowadząca do ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy.

(⁷) HTST = pasteryzacja w temperaturze 72 °C przez co najmniej 15 sekund lub pasteryzacja o równoważnym skutku, prowadząca do ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy w mleku bydlęcym.

(⁸) Dz.U. L 154 z 30.4.2004, s. 72.

(⁹) HTST = pasteryzacja w temperaturze 72 °C przez co najmniej 15 sekund lub pasteryzacja o równoważnym skutku, prowadząca do ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy w mleku bydlęcym.

(¹⁰) Dz.U. L 212 z 22.7.1989, str. 87.

ZAŁĄCZNIK VIII

WYMAGANIA DOTYCZĄCE WPROWADZANIA NA RYNEK KARMY DLA ZWIERZĄT DOMOWYCH, GRYZAKÓW DLA PSÓW I PRODUKTÓW TECHNICZNYCH

ROZDZIAŁ I

Wymagania konieczne do zatwierdzenia wytwórni karmy dla zwierząt domowych i zakładów technicznych

Zakłady produkujące karmę dla zwierząt domowych, gryzaki dla psów i produkty techniczne, inne niż organiczne nawozy sztuczne, dodatki do wzbogacania gleby oraz pochodne tłuszczów otrzymanych z surowca kategorii 2, muszą spełniać następujące wymagania:

1. posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do przechowywania i obróbki dostarczanego surowca w całkowicie bezpiecznych warunkach oraz

2. posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do usuwania niezużytych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, pozostałych po produkcji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub wysyłać surowiec do zakładu przetwórczego, spalarni lub współspalarni zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ II

Wymagania dotyczące karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów

A. Surowiec

1. Jedyne produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą być użyte do produkcji karmy dla zwierząt domowych oraz gryzaków dla psów, to produkty określone w art. 6 ust. 1 lit. a)-j). Jednakże surowa karma dla zwierząt domowych może być wytwarzana wyłącznie z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego określonych w art. 6 ust. 1 lit. a) lub art. 6 ust. 1 lit. b).

B. Normy przetwarzania

2. Karma dla zwierząt domowych w puszkach musi zostać poddana obróbce cieplnej do wartości Fc minimum 3.

3. Przetworzona karma dla zwierząt domowych inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach musi:

a) zostać poddana obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C w całej substancji końcowego produktu;

b) zostać poddana obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C w składnikach pochodzenia zwierzęcego; lub

c) gdy chodzi o składniki pochodzenia zwierzęcego być produkowana wyłącznie z użyciem:

(i) mięsa lub produktów mięsnych, które zostały poddane obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C w całej substancji;

(ii) następujących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub przetworzonych produktów, które zostały wytworzone zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia: mleko i przetwory mleczne, żelatyna, hydrolizat białkowy, przetwory jajeczne, kolagen, produkty z krwi, przetworzone białko zwierzęce z mączką rybną włącznie, przetworzony tłuszcz, oleje rybne, fosforan dwuwapiowy, fosforan trójwapniowy lub dodatki smakowe.

Po zakończeniu obróbki cieplnej należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu zagwarantowania, że przetworzona karma dla zwierząt domowych nie zostanie narażona na zanieczyszczenie.

Przetworzona karma dla zwierząt domowych musi być umieszczona w nowym opakowaniu.

4. Podczas przetwarzania gryzaki dla psów muszą być poddane obróbce wystarczającej do zniszczenia czynników chorobotwórczych, między innymi salmonelli.

Po zakończeniu obróbki muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zagwarantowania, że gryzaki dla psów nie zostaną narażone na skażenie. Gryzaki dla psów muszą być umieszczone w nowym opakowaniu.

5. Surowa karma dla zwierząt domowych musi być umieszczona w nowych opakowaniach zapobiegających wyciekom. Należy podjąć kroki w celu zapewnienia, że produkt nie zostanie narażony na zakażenie w całym łańcuchu produkcyjnym do momentu znalezienia się w punkcie sprzedaży. Na opakowaniu musi być umieszczony czytelny i dobrze widoczny napis „karma jedynie dla zwierząt domowych”.

6. Podczas produkcji i/lub przechowywania (przed wysyłką) muszą zostać wyrywkowo pobrane próbki w celu sprawdzenia zgodności z następującymi normami:

Salmonella: nieobecna w 25 g, n = 5, c = 0, m = 0, M = 0,

Pałeczki jelitowe: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g,

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej; oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

Niemniej jednak w przypadku konserw dla zwierząt, które zostały poddane obróbce cieplnej określonej w ust. 2, pobieranie próbek i badanie ich pod kątem salmonelli i pałeczek jelitowych nie jest konieczne.

C. Przywóz

7. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część X;

b) pochodzą z wytwórni karmy dla zwierząt domowych posiadającej zezwolenie właściwych władz państwa trzeciego, spełniającego szczególne warunki ustanowione niniejszym rozporządzeniem;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

d) towarzyszy im:

i) w przypadku karmy dla zwierząt domowych w puszkach, świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(A),

ii) w przypadku przetworzonej karmy dla zwierząt domowych innej niż karma w puszkach, świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(B),

iii) w przypadku gryzaków dla psów, świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(C), lub

iv) w przypadku surowej karmy dla zwierząt domowych, świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(D).

ROZDZIAŁ III

Wymagania dotyczące obornika, przetworzonego obornika i produktów z obornika przetworzonego

I. Obornik nieprzetworzony

A. Handel

1. a) Zabroniony jest handel obornikiem nieprzetworzonym innym niż pochodzącym od drobiu i kopytnych, z wyjątkiem obornika:

i) pochodzącego z obszaru, który nie podlega ograniczeniom ze względu na poważną chorobę zakaźną; oraz

ii) przeznaczonego do stosowania, pod nadzorem właściwych władz, do nawożenia ziemi stanowiącej część jednego gospodarstwa położonego po obu stronach granicy dwóch Państw Członkowskich.

b) Jednakże, właściwe władze mogą udzielić szczególnego zezwolenia na wprowadzenie na ich terytorium:

i) obornika przeznaczonego do przetwarzania w zakładzie technicznym, wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonych przez właściwe władze zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w związku z wytwarzaniem produktów określonych w sekcji II poniżej. Zatwierdzając takie zakłady, właściwe władze muszą wziąć pod uwagę pochodzenie obornika;

lub

ii) obornika przeznaczonego do nawożenia ziemi w gospodarstwie. Handel nim może nastąpić wyłącznie za zgodą właściwych władz zarówno Państwa Członkowskiego stanowiącego kraj pochodzenia, jak i w miejscu przeznaczenia. Rozważając udzielenie zgody, właściwe władze muszą objąć szczególną uwagą pochodzenie obornika, jego miejsce przeznaczenia oraz względy zdrowia zwierząt i kwestie bezpieczeństwa.

W takich przypadkach obornik musi zostać wyposażony w świadectwo zdrowia odpowiadające wzorcowi ustanowionemu zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

2. Handel nieprzetworzonym obornikiem pochodzącym od drobiu podlega następującym warunkom:

a) obornik musi pochodzić z obszaru, który nie podlega ograniczeniom ze względu rzekomy pomór drobiu lub influenzę drobiu;

b) ponadto, nieprzetworzony obornik pochodzący ze stada drobiu szczepionego przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu nie może być wysyłany do regionu, posiadającego status „nieszczepiony” w odniesieniu do rzekomego pomoru drobiu na podstawie art. 15 ust. 2 dyrektywy 90/539/EWG (¹); oraz

c) obornik musi być wyposażony w świadectwo weterynaryjne odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

3. Nieprzetworzony obornik pochodzący od koniowatych, będący przedmiotem wymiany handlowej, nie może pochodzić z gospodarstwa objętego ograniczeniami zdrowotnymi dotyczącymi zwierząt związanymi z nosacizną, pęcherzykowym zapaleniem jamy ustnej, wąglikiem lub wścieklizną zgodnie z art. 4 ust. 5 dyrektywy 90/426/EWG.

B. Przywóz

4. Przywóz nieprzetworzonego obornika jest zabroniony.

II. Obornik przetworzony i produkty z obornika przetworzonego

A. Wprowadzanie na rynek

5. Wprowadzanie do obrotu przetworzonego obornika i produktów z przetworzonego obornika podlega następującym warunkom określonym w lit. a)–e):

a) muszą one pochodzić z zakładu technicznego, wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonych przez właściwe władze zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

b) muszą one być poddane obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 60 min oraz być poddane obróbce zmniejszającej ilość bakterii tworzących formy przetrwalnikowe i powstawanie toksyn;

c) jednakże właściwe władze mogą zezwolić na stosowanie innych znormalizowanych parametrów procesu, o ile wnioskodawca dowiedzie, iż takie parametry zapewniają minimalizację ryzyka biologicznego. Dowód taki powinien zawierać uzasadnienie sporządzone w sposób następujący:

i) określenie i analiza możliwych zagrożeń, w tym wpływu surowca wejściowego, w oparciu o pełną definicję warunków przetwarzania i ocena ryzyka określająca, w jaki sposób szczególne warunki przetwarzania są w praktyce osiągane w normalnych i nietypowych sytuacjach;

ii) uzasadnienie planowanego procesu:

ii-1) poprzez pomiar zmniejszenia żywotności/zakaźności endogenicznych organizmów wskaźnikowych podczas procesu, gdzie wskaźnik jest:

- stale obecny w surowcu w dużych ilościach,

- nie mniej ciepłoodporny na zabójcze działanie procesu przetwarzania, ale również nie znacznie bardziej odporny niż czynniki chorobotwórcze, do monitorowania których jest wykorzystywany,

- stosunkowo łatwy do oznaczenia ilościowego oraz stosunkowo łatwy do zidentyfikowania i do potwierdzenia obecności;

lub

ii-2) poprzez pomiar zmniejszenia żywotności/zakaźności poddanego działaniu procesu dobrze scharakteryzowanego szczepu testowego lub endogenicznego organizmu wskaźnikowego wprowadzonego w odpowiedniej próbce testowej do materiału początkowego;

iii) uzasadnienie, o którym mowa w ppkt ii), musi dowodzić, że proces powoduje następujące ogólne zmniejszenie ryzyka:

- dla procesów obróbki termicznej i chemicznej zmniejszenie ilości Enterococcus faecalis o co najmniej 5 log10 oraz zmniejszenie zakaźności wirusów odpornych na temperaturę, takich jak parvovirus, gdy zostały one określone jako istotne zagrożenie, o co najmniej 3 log10;

- dla procesów obróbki chemicznej również zmniejszenie liczby odpornych pasożytów, takich jak jajeczka ascaris sp. o co najmniej 99,9 % (3 log10) form zdolnych do życia;

iv) opracowanie kompletnego programu kontroli, w tym procedur monitorowania przebiegu procesu;

v) środki zapewniające stałe monitorowanie i nadzór właściwych parametrów procesu ustalonych w programie kontroli podczas eksploatacji zakładu.

Szczegóły dotyczące właściwych parametrów procesu wykorzystywanych w zakładzie, a także innych krytycznych punktów kontroli muszą być rejestrowane i przechowywane, tak aby właściciel, kierownictwo lub ich reprezentant i właściwe władze mogły monitorować działalność zakładu. Dokumentacja musi być udostępniana na żądanie właściwych władz.

Informacje dotyczące procesu dozwolonego na mocy niniejszego punktu muszą być udostępniane na żądanie Komisji;

d) reprezentatywne próbki obornika pobrane podczas lub bezpośrednio po przetwarzaniu w zakładzie w celu monitorowania procesu muszą być zgodne z następującymi normami:

Escherichia coli: n = 5, c = 5, m = 0, M = 1000 w 1 g;

lub

Enterococcaceae: n = 5, c = 5, m = 0, M = 1000 w 1 g;

oraz

Reprezentatywne próbki obornika pobrane podczas jego przechowywania lub po jego zakończeniu w zakładzie technicznym, wytwórni biogazu lub kompostowni muszą spełniać następujące normy:

Salmonella: brak w 25 g: n = 5; c = 0; m = 0; M = 0

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = wartość maksymalna liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej; oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

Przetworzony obornik lub produkty z przetworzonego obornika niespełniające powyższych wymagań zostają uznane za nieprzetworzone;

e) muszą być one przechowywane w taki sposób, aby po przetworzeniu zakażenie lub ponowna infekcja oraz zawilgocenie było niemożliwe. W związku z powyższym należy je przechowywać w:

i) dokładnie zapieczętowanych i izolowanych silosach; lub

ii) właściwie zapieczętowanych opakowaniach (workach plastikowych lub „dużych workach”).

B. Przywóz

6. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz przetworzonego obornika i produktów z przetworzonego obornika, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część IX;

b) pochodzą z zakładu zatwierdzonego przez właściwe władze państwa trzeciego spełniającego szczególne warunki ustanowione niniejszym rozporządzeniem;

c) spełniają wymagania ust. 5 powyżej; oraz

d) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne, które odpowiada wzorowi ustanowionemu w rozdziale 17 załącznika X.

III. Guano

7. Wprowadzanie na rynek „guano” nie podlega warunkom dotyczącym zdrowia zwierząt.

ROZDZIAŁ IV

Wymagania dotyczące krwi i produktów z krwi, z wyłączeniem pochodzących od koniowatych, służących do wyrobu produktów technicznych

A. Przywóz

1. Przywóz krwi podlega wymaganiom ustanowionym w rozdziale XI.

2. Państwa członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz produktów z krwi służących do wyrobu produktów technicznych, włącznie z surowcem pochodzącym od zwierząt, którym podano substancje zakazane dyrektywą 96/22/WE, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie zamieszczonym w części VI.A załącznika XI;

b) pochodzą z zakładu technicznego spełniającego szczególne warunki ustanowione niniejszym rozporządzeniem lub z zakładu pobrania;

c) towarzyszy im świadectwo zdrowia zgodne ze wzorami przedstawionymi odpowiednio w rozdziale 4(C) lub rozdziale 4(D) załącznika X.

3. Krew, z której wytwarzane są produkty z krwi służące do wytwarzania produktów technicznych, musi być pozyskana:

a) w rzeźniach zatwierdzonych zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym;

b) w rzeźniach zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwe władze państwa trzeciego; lub

c) z żywych zwierząt w pomieszczeniach zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwe władze państwa trzeciego.

4. W przypadku produktów z krwi przeznaczonych do wytwarzania produktów technicznych, które zostały pozyskane ze zwierząt z rodziny Artiodactyla, Perissodactyla i Proboscidea, a także z ich krzyżówek, muszą one spełniać warunki zawarte w lit. a) lub b):

a) produkty poddane zostały jednej z następujących metod obróbki gwarantujących nieobecność czynników chorobotwórczych wywołujących choroby, o których mowa w lit. b):

(i) obróbce cieplnej w temperaturze 65 °C przez co najmniej trzy godziny, a następnie kontroli skuteczności;

(ii) napromieniowaniu o natężeniu 25 kGy promieniami gamma, a następnie kontroli skuteczności;

(iii) obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 80 °C w całej masie, a następnie kontroli skuteczności;

(v) wyłącznie w przypadku zwierząt innych niż Suidae i Tayassuidae: zmianie odczynu pH na pH 5 przez dwie godziny, a następnie kontroli skuteczności;

b) przypadku produktów z krwi, niepoddanych obróbce zgodnie z lit. a), produkty pochodzą z kraju lub regionu:

(i) którym w okresie ostatnich 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku księgosuszu, pomoru małych przeżuwaczy ani gorączki doliny Rift i w którym w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko tym chorobom;

(ii) którym w okresie ostatnich 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pryszczycy i w którym w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko tej chorobie; lub którym w okresie ostatnich 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pryszczycy i w którym, w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy, prowadzono i kontrolowano oficjalny system szczepień przeciwko tej chorobie u udomowionych zwierząt przeżuwających; w tym przypadku, po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, produkty muszą być bezpośrednio przewiezione do zakładu technicznego w miejscu przeznaczenia, a wszelkie środki ostrożności, włącznie z bezpiecznym składowaniem odpadów oraz materiału nieużytego lub jego nadmiaru, muszą być zachowane w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu się chorób na zwierzęta lub ludzi.

W uzupełnieniu do ppkt (i) oraz (ii), w przypadku zwierząt innych niż Suidae i Tayassuidae, spełniony musi być jeden z następujących warunków:

- w kraju lub regionie pochodzenia w okresie ostatnich 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej lub choroby niebieskiego języka (włącznie z obecnością zwierząt seropozytywnych) oraz w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy nie przeprowadzano u gatunków wrażliwych szczepień przeciwko tym chorobom,

- po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy produkty muszą dotrzeć bezpośrednio do zakładu technicznego w miejscu przeznaczenia i muszą zostać podjęte wszelkie środki bezpieczeństwa, łącznie z bezpiecznym składowaniem odpadów oraz materiału nieużytego lub jego nadmiaru, w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu się chorób na zwierzęta lub ludzi.

W uzupełnieniu do podpunktów (i) oraz (ii), w przypadku Suidae i Tayassuidae, w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy nie odnotowano w kraju lub regionie pochodzenia żadnego przypadku choroby pęcherzykowej świń, klasycznego pomoru świń ani afrykańskiego pomoru świń oraz w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko tym chorobom, a także spełniony jest jeden z poniższych warunków:

- w kraju lub regionie pochodzenia w okresie ostatnich 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej (włącznie z obecnością zwierząt seropozytywnych) oraz w okresie co najmniej 12 ostatnich miesięcy nie przeprowadzano u gatunków wrażliwych szczepień przeciwko tej chorobie,

- po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy produkty muszą dotrzeć bezpośrednio do zakładu technicznego w miejscu przeznaczenia i muszą zostać podjęte wszelkie środki bezpieczeństwa, łącznie z bezpiecznym składowaniem odpadów oraz materiału nieużytego lub jego nadmiaru, w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu się chorób na zwierzęta lub ludzi.

5. W przypadku produktów z krwi pozyskanych z drobiu i innych gatunków ptaków, a przeznaczonych do wytwarzania produktów technicznych spełnione muszą być warunki zawarte w lit. a) lub b):

a) Produkty poddane zostały jednej z następujących metod obróbki gwarantujących nieobecność czynników chorobotwórczych wywołujących choroby, o których mowa w lit. b):

(i) obróbce cieplnej w temperaturze 65 °C przez co najmniej trzy godziny, a następnie kontroli skuteczności;

(ii) napromieniowaniu o natężeniu 25 kGy promieniami gamma, a następnie kontroli skuteczności;

(iii) obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 70 °C w całej masie, a następnie kontroli skuteczności;

b) przypadku produktów z krwi niepoddanych obróbce zgodnie z lit. a) produkty pochodzą z kraju lub regionu:

(i) który jest wolny od rzekomego pomoru drobiu oraz wysoce zjadliwej grypy ptaków według definicji Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych OIE;

(ii) którym w ciągu ostatnich 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko grypie ptaków;

(iii) którym drób i inne gatunki ptaków, z których produkty zostały pozyskane, nie były szczepione przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu z użyciem szczepionek wyprodukowanych z macierzystego szczepu wyjściowego wirusa rzekomego pomoru drobiu odznaczającego się większą patogennością niż lentogeniczne szczepy wirusa.

ROZDZIAŁ V

Wymagania dotyczące krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych do wykorzystania w celach technicznych

A. Wprowadzanie do obrotu

Wprowadzanie do obrotu krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych do wykorzystania w celach technicznych spełnia następujące warunki:

1. Krew może zostać wprowadzona do obrotu, pod warunkiem że:

a) została pozyskana od zwierząt koniowatych, które:

(i) podczas kontroli w dniu pozyskania krwi nie wykazywały klinicznych objawów żadnej choroby podlegającej obowiązkowi zgłoszenia, wymienionej w załączniku A do dyrektywy 90/426/EWG, grypy koni, babeszjozy koni, zapalenia jamy nosowej i płuc koni ani wirusowego zapalenia tętnic koni, wymienionych w art. 1.2.3. pkt 4 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), wydanie z 2009 r.;

(ii) w okresie 30 dni poprzedzających datę pozyskania krwi oraz w dniu pozyskania były trzymane pod nadzorem lekarza weterynarii w gospodarstwach, które nie były objęte zakazem na mocy art. 4 ust. 5 dyrektywy 90/426/EWG ani ograniczeniami na mocy art. 5 tej dyrektywy;

(iii) w okresach ustanowionych w art. 4 ust. 5 dyrektywy 90/426/EWG nie miały styczności ze zwierzętami koniowatymi z gospodarstw, które były objęte zakazem z powodów zdrowia zwierząt na mocy tego artykułu, a przez co najmniej 40 dni poprzedzających datę pozyskania krwi oraz w dniu pozyskania nie miały styczności ze zwierzętami koniowatymi z państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, które nie jest uznane za wolne od afrykańskiego pomoru koni zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy;

b) została pozyskana pod nadzorem lekarza weterynarii:

(i) w rzeźniach zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004; albo

(ii) w zatwierdzonych punktach, opatrzonych weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym i nadzorowanych przez właściwy organ dla celów pozyskiwania krwi od zwierząt koniowatych przeznaczonej do wytwarzania produktów z krwi do wykorzystania w celach technicznych.

2. Produkty z krwi mogą zostać wprowadzone do obrotu, pod warunkiem że:

a) przedsięwzięto wszystkie środki ostrożności, aby uniknąć skażenia produktów z krwi czynnikami chorobotwórczymi podczas produkcji, przeładunku i pakowania;

b) zostały wyprodukowane z krwi, która:

(i) spełnia wymogi ustanowione w ust. 1 lit. a); albo

(ii) w celu inaktywacji ewentualnych czynników chorobotwórczych powodujących afrykańską gorączkę koni, wszystkie rodzaje zapalenia mózgu i rdzenia u koni, w tym wenezuelskie wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia u koni, niedokrwistość zakaźną koni, pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej i nosaciznę (Burkholderia mallei) została poddana obróbce jedną z następujących metod, a następnie poddana kontroli na skuteczność:

- obróbka termiczna w temp. 65°C przez co najmniej trzy godziny;

- napromienianie promieniami gamma 25 kGy;

- zmiana pH do pH 5 przez dwie godziny;

- obróbka termiczna w temperaturze co najmniej 80°C w całej substancji.

3. Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych muszą być zapakowane w zapieczętowane, szczelne pojemniki, które:

a) posiadają wyraźne oznakowanie »KREW I PRODUKTY Z KRWI ZWIERZĄT KONIOWATYCH, NIEPRZEZNACZONE DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI ANI ZWIERZĘTA«;

b) posiadają numer identyfikacyjny zakładu pobrania, o którym mowa w ust. 1 lit. b).

B. Przywóz

Państwa członkowskie zezwalają na przywóz krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych do wykorzystania w celach technicznych pod następującymi warunkami:

1. Krew musi spełniać warunki ustanowione w ust. 1 lit. a) sekcji A i musi zostać pozyskana pod nadzorem lekarza weterynarii w:

a) rzeźniach

(i) zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004; albo

(ii) zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwy organ państwa trzeciego; albo

b) zatwierdzonych punktach, opatrzonych weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym i nadzorowanych przez właściwy organ państwa trzeciego dla celów pozyskiwania krwi od zwierząt koniowatych przeznaczonej do wytwarzania produktów z krwi do wykorzystania w celach technicznych.

2. Produkty z krwi muszą spełniać warunki ustanowione w ust. 2 sekcji A.

Ponadto produkty z krwi, o których mowa w ust. 2 lit. b) ppkt (i) sekcji A muszą być wyprodukowane z krwi pozyskanej od zwierząt koniowatych, które były trzymane przez co najmniej trzy miesiące przed datą pozyskania lub, jeżeli są młodsze niż trzy miesiące, od urodzenia, w gospodarstwach pod nadzorem lekarza weterynarii w państwie trzecim pozyskania, które w tym okresie oraz w dniu pozyskania krwi było wolne od:

a) afrykańskiego pomoru koni, zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 90/426/EWG;

b) wenezuelskiego wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia u koni w okresie co najmniej ostatnich dwóch lat;

c) nosacizny:

(i) w okresie trzech lat; albo

(ii) w okresie sześciu miesięcy, w którym zwierzęta nie wykazywały żadnych klinicznych objawów nosacizny (Burkholderia mallei) podczas badania poubojowego w rzeźni, o której mowa w ust. 1 lit. a), obejmującego dokładne zbadanie błon śluzowych z gardła, krtani, jam nosowych i zatok oraz ich odgałęzień, po rozcięciu głowy przez środek i wycięciu przegrody nosowej;

d) pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej w okresie sześciu miesięcy.

3. Produkty z krwi muszą pochodzić z zakładu technicznego zatwierdzonego przez właściwy organ państwa trzeciego i spełniającego szczegółowe warunki ustanowione w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

4. Krew i produkty z krwi muszą pochodzić z państwa trzeciego, które znajduje się na wykazie, o którym mowa w następujących częściach załącznika XI:

a) części XIII(A), jeżeli krew została pozyskana zgodnie z ust. 1 sekcji A, albo jeżeli produkty z krwi zostały wytworzone zgodnie z ust. 2 lit. b) ppkt (i) sekcji A; albo

b) części XIII(B), jeżeli zostały poddane obróbce zgodnie z ust. 2 lit. b) ppkt (ii) sekcji A.

5. Krew i produkty z krwi powinny być zapakowane i oznakowane zgodnie z ust. 3 lit. a) sekcji A i powinno im towarzyszyć świadectwo zdrowia zgodne z wzorem ustanowionym w rozdziale 4(A) załącznika X, właściwie wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii.

ROZDZIAŁ VI

Wymagania dotyczące skór i skórek pochodzących od kopytnych

A. Zakres

1. Przepisy niniejszego rozdziału nie mają zastosowania:

a) do skór i skórek kopytnych spełniających wymagania rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (³);

b) skór i skórek kopytnych, które zostały poddane pełnemu procesowi garbowania;

c) do „wet blue”;

d) do „skór piklowanych”; oraz

e) skór wapnowanych (traktowanych wapnem i trzymanych w solance o odczynie pH 12-13 przez co najmniej osiem godzin).

2. W zakresie określonym w ust. 1, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do surowych, chłodzonych i wyprawionych skór i skórek. Do celów niniejszego rozdziału, „wyprawione skóry i skórki” oznaczają skóry i skórki, które poddano:

a) suszeniu;

b) soleniu na sucho lub na mokro przynajmniej 14 dni przez wysyłką;

c) soleniu przez siedem dni w soli morskiej z dodatkiem 2-procentowego węglanu sodowego;

d) suszeniu przez 42 dni w temperaturze co najmniej 20 °C; lub

e) konserwacji za pomocą innego procesu niż garbowanie określonego przez Komisję. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

B. Handel

3. Handel surowymi lub chłodzonymi skórami i skórkami podlega tym samym warunkom zdrowotnym, które stosuje się do świeżego mięsa na podstawie dyrektywy Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającej przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁴).

4. Handel wyprawionymi skórami i skórkami jest dozwolony pod warunkiem, że dokument handlowy przewidziany w załączniku II towarzyszy każdej przesyłce i zaświadcza, że:

a) skóry i skórki zostały wyprawione zgodnie z ust. 2;

b) przesyłka nie miała kontaktu z innymi produktami zwierzęcymi lub żywymi zwierzętami stanowiącymi ryzyko rozprzestrzenienia się poważnej choroby zakaźnej.

C. Przywóz

5. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz surowych lub chłodzonych skór i skórek, jeżeli:

a) otrzymano je ze zwierząt określonych w art. 6 ust. 1 lit. b) lub c);

b) pochodzą z państwa trzeciego lub, w przypadku podziału regionalnego zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, z części państwa trzeciego znajdującej się w wykazie zamieszczonym w części XIV część A załącznika XI i które, odpowiednio dla danego gatunku:

i) przez co najmniej 12 miesięcy przed wysyłką, było ono wolne od następujących chorób:

- klasycznego pomoru świń,

- afrykańskiego pomoru świń,

- pomoru bydła oraz

ii) co najmniej 12 miesięcy przed wysyłką państwo to było wolne od pryszczycy oraz w ciągu 12 miesięcy przed wysyłką, nie przeprowadzano tam żadnych szczepień przeciwko pryszczycy;

c) otrzymano je:

i) ze zwierząt, które przebywały na terytorium kraju pochodzenia przez co najmniej trzy miesiące przed dokonaniem uboju lub od momentu urodzenia w przypadku zwierzęcia młodszego niż trzy miesiące,

ii) ze zwierząt parzystokopytnych, pochodzących z gospodarstw, na terenie których w ostatnich 30 dniach nie występowała pryszczyca oraz wokół których w promieniu 10 km w ciągu 30 dni nie zaobserwowano żadnego przypadku pryszczycy,

iii) w przypadku świńskich skór i skórek, ze zwierząt, pochodzących z gospodarstw, na terenie których w ostatnich 30 dniach nie występowała choroba pęcherzykowa świń, a w ciągu ostatnich 40 dni klasyczny lub afrykański pomór świń oraz wokół których w promieniu 10 km w ciągu 30 dni nie zaobserwowano żadnego przypadku tych chorób, lub

iv) ze zwierząt, które przeszły badanie przedubojowe w rzeźni w ciągu 24 godzin przed ubojem i nie wykazywały żadnych objawów pryszczycy, pomoru bydła, klasycznego pomoru świń, afrykańskiego pomoru świń ani choroby pęcherzykowej świń;

d) podjęto wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć zakażenia czynnikami chorobotwórczymi; oraz

e) towarzyszy im świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 5(A).

6. Państwa Członkowskie muszą zezwolić na przywóz wyprawionych skór i skórek, jeżeli:

a) otrzymano je ze zwierząt określonych w art. 6 ust. 1 lit. b), c) lub k);

b) pochodzą albo:

(i) z państwa trzeciego lub, w przypadku podziału regionalnego zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, z części państwa trzeciego znajdującej się w wykazie zamieszczonym w części XIV część B załącznika XI, z których dopuszczony jest przywóz świeżego mięsa odpowiednich gatunków oraz zostały wyprawione zgodnie z ust. 2 lit. a)-c) części A; albo

(ii) z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie zamieszczonym w części XIV część B załącznika XI oraz zostały wyprawione zgodnie z ust. 2 lit. c) lub d) części A; albo

(iii) ze zwierząt koniowatych lub przeżuwaczy z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie zamieszczonym w części XIV część C załącznika XI, które zostały wyprawione zgodnie z ust. 2 lit. a)-c) części A, a po wyprawieniu były trzymane oddzielnie przez co najmniej 21 dni;

c) w przypadku solonych skór i skórek przewożonych statkiem, zostały one wyprawione zgodnie z ust. 2 lit. b) lub c) części A, a po wyprawieniu były trzymane oddzielnie podczas przewozu przez co najmniej 14 dni w przypadku lit. b) lub 7 dni przed przywozem w przypadku lit. c), a świadectwo weterynaryjne towarzyszące przesyłce potwierdza taką obróbkę oraz czas trwania przewozu; oraz

d) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne zgodne ze wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w rozdziale 5 część B załącznika X lub, w przypadku skór i skórek, o których mowa w ust. 6 lit. b) ppkt (iii) części C niniejszego załącznika, deklaracja urzędowa zgodna z wzorem ustanowionym w rozdziale 5 część C załącznika X.

7. Surowe, chłodzone lub wyprawione skóry i skórki kopytnych muszą być przywożone w pojemnikach, pojazdach drogowych, wagonach kolejowych lub ładowni statku zaplombowanych przez właściwe władze państwa trzeciego, z którego towar został wysłany.

ROZDZIAŁ VII

Wymagania dotyczące trofeów myśliwskich

A. Surowiec

1. Bez uszczerbku dla środków przyjętych na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory przez uregulowanie handlu nimi (⁵), trofea myśliwskie:

a) pochodzące od kopytnych i ptaków, które w całości poddano zabiegowi taksydermii zapewniającej ich zachowanie w temperaturze otoczenia; oraz

b) gatunków innych niż kopytne i ptaki,

nie podlegają żadnym zakazom lub ograniczeniom z powodów dotyczących zdrowia zwierząt.

2. Bez uszczerbku dla środków przyjętych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 338/97, trofea myśliwskie pochodzących od kopytnych i ptaków nie poddane zabiegowi wspomnianemu w ust. 1 lit. a) podlegają poniższym warunkom. Muszą one:

a) pochodzić od zwierząt z obszarów nie podlegających ograniczeniom spowodowanym obecnością poważnej choroby zakaźnej, na którą zwierzęta danych gatunków są wrażliwe;

b) spełniać warunki ustanowione w ust. 3 lub 4, jeżeli pochodzą one od zwierząt z obszarów podlegających ograniczeniom z powodu obecności poważnej choroby zakaźnej, na które zwierzęta danych gatunków są wrażliwe.

3. Trofea myśliwskie zawierające wyłącznie kości, rogi, kopyta, pazury, poroża lub zębów musiały:

a) zostać zanurzone we wrzącej wodzie przed odpowiedni czas w celu zagwarantowania, że wszystkie substancje inne niż kości, rogi, kopyta, pazury, poroże lub zęby zostaną usunięte;

b) zostać zdezynfekowane za pomocą środka dozwolonego przez właściwe władze, w szczególności nadtlenkiem wodoru w przypadku partii składających się z kości;

c) niezwłocznie po obróbce zostać umieszczone, bez możliwości kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zakazić, w osobnych, przezroczystych i zamykanych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zakażenia; oraz

d) zostać wyposażone w dokument lub świadectwo potwierdzające, że powyższe warunki zostały spełnione.

4. Trofea myśliwskich składające się wyłącznie ze skór lub skórek musiały:

a) zostać poddane albo:

i) suszeniu;

ii) soleniu na sucho lub mokro przez co najmniej 14 dni przed wysyłką; albo

iii) konserwacji za pomocą innego procesu niż garbowanie zatwierdzonego przez Komisję; środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

b) zostać umieszczone, niezwłocznie po wyprawieniu, bez możliwości kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zakazić, w osobnych, przezroczystych i zamkniętych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zakażenia; oraz

c) zostać wyposażone w dokument lub świadectwo potwierdzające, że powyższe warunki zostały spełnione.

B. Przywóz

5. Państwa Członkowskie muszą zezwolić na przywóz z państw trzecich trofeów myśliwskich poddanych obróbce, pochodzących od ptaków i kopytnych, składających się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, skór i skórek, jeżeli:

a) towarzyszy im świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 6(A); oraz

b) spełniają one wymagania ust. 3 i 4. Jednakże skórki solone na sucho lub mokro, przewożone drogą morską, nie muszą one być solone 14 dni przed wysyłką, przy założeniu, że były one solone 14 dni przed przywozem;

c) pochodzą z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie zamieszczonym w części XV pkt A załącznika XI.

6. Państwa Członkowskie muszą, zgodnie z wymaganiami ust. 7, zezwolić na przywóz trofeów myśliwskich pochodzących od ptaków i kopytnych składających z całych części anatomicznych, nie poddanych obróbce, z państw trzecich:

a) znajdujących się w wykazach odpowiednio XV pkt B i C zamieszczonych w załączniku XI, oraz

b) z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków.

7. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz trofeów myśliwskich określonych w ust. 6, jeżeli:

a) pochodzą one od zwierząt z obszaru nie podlegającego ograniczeniom z powodu obecności poważnych chorób zakaźnych, na które zwierzęta danych gatunków są wrażliwe;

b) zostały umieszczone, niezwłocznie po obróbce, bez możliwości kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zakazić, w osobnych, przezroczystych i zamkniętych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zakażenia; oraz

c) towarzyszy im świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 6(B).

ROZDZIAŁ VIII

Wymagania dotyczące wełny, sierści, świńskiej szczeciny, piór i ich części

A. Surowiec

1. a) Nieprzetworzona wełna, sierść, świńska szczecina oraz nieprzetworzone pióra i ich części muszą pochodzić od zwierząt określonych w art. 6 ust. 1 lit. c) lub k). Muszą one być suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu. Jednakże w przypadku nieprzetworzonych piór i ich części, przewożonych bezpośrednio z ubojni do zakładu przetwórczego, właściwe władze mogą zezwolić na odstępstwo od wymogu suszenia, po warunkiem, że:

i) podjęte zostaną wszelkie środki niezbędne w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby;

ii) przewóz odbywa się w szczelnych pojemnikach i/lub pojazdach, które bezpośrednio po każdymużyciu są poddawane czyszczeniu i dezynfekcji; oraz

iii) Państwo Członkowskie powiadomi Komisję o udzieleniu takiego odstępstwa.

b) Przewożenie świńskiej szczeciny, z regionów, w których afrykański pomór świń stanowi chorobą endemiczną jest zabronione, z wyjątkiem świńskiej szczeciny, która:

i) była parzona, farbowana lub bielona; albo

ii) została poddana innej formie obróbki, która gwarantuje zniszczenie czynników chorobotwórczych, przy założeniu, że skutek taki jest potwierdzony w formie świadectwa wydanego przez lekarza weterynarii odpowiedzialnego za miejsce pochodzenia. Pranie fabryczne nie może być uznane za formę obróbki odpowiadającą celom niniejszego przepisu.

2. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do piór ozdobnych lub piór:

a) przewożonych przez podróżnych do prywatnego użytku; lub

b) w formie przesyłki przeznaczonych dla osób prywatnych do celów nieprzemysłowych.

B. Przywóz

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz świńskiej szczeciny z państw trzecich lub, w przypadku podziału regionalnego zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, ich regionów, jeżeli:

a) świńska szczecina została otrzymana ze zwierząt pochodzących z kraju pochodzenia, i ubitych w rzeźni tamże; oraz

b) przesyłce towarzyszy świadectwo:

i) albo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 7 (A) w przypadku gdy na danym terenie w ciągu poprzednich 12 miesięcy nie pojawił się żaden przypadek afrykańskiego pomoru świń; albo

ii) odpowiadający wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 7(B) w przypadku gdy na danym terenie w ciągu poprzednich 12 miesięcy pojawił się jeden przypadek lub więcej afrykańskiego pomoru świń;

c) pochodzą z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie zamieszczonym w części VIII załącznika XI.

4. Państwa członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz nieprzetworzonej wełny i sierści, jeżeli:

a) suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu; oraz

b) wysyłane bezpośrednio do zakładu technicznego lub zakładu pośredniego w warunkach, w których nie możliwości rozprzestrzenienia się czynników chorobotwórczych.

5. Przywóz nieprzetworzonych piór lub ich części jest zabroniony.

Państwa członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz przetworzonych piór lub ich części, jeżeli:

a) są to przetworzone pióra ozdobne, przetworzone pióra przewożone przez podróżujących do użytku prywatnego lub przesyłki przetworzonych piór wysyłane do osób prywatnych w celach nieprzemysłowych; albo

b) towarzyszy im dokument handlowy stwierdzający, że przetworzone pióra lub części piór zostały poddane obróbce strumieniem pary lub z zastosowaniem innej metody gwarantującej inaktywację czynników chorobotwórczych oraz że są one suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu.

ROZDZIAŁ IX

Wymagania dotyczące produktów pszczelarskich

A. Surowiec

1. Pszczelarskie produkty uboczne przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie muszą:

a) nie mogą pochodzić z obszaru, który podlega zakazowi związanemu z pojawieniem się:

i) zgnilca amerykańskiego (Paenibacillus larvae larvae), z wyjątkiem sytuacji, kiedy właściwe władze uznały ryzyko za nieistotne, wydały konkretne zatwierdzenie do użytku tylko w danym Państwie Członkowskim i podjęły wszystkie inne niezbędne kroki w celu zapobieżenia rozprzestrzeniania się choroby;

ii) choroby roztoczowej (Acarapis woodi (Rennie), z wyjątkiem sytuacji, kiedy obszar przeznaczenia otrzymał dodatkowe gwarancje zgodne z art. 14 ust. 2 dyrektywy 92/65/EWG (⁶);

iii) małego żuka ulowego (Aethina tumida); lub

iv) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp); oraz

b) musi spełniać wymagania zawarte w art. 8 lit. A) dyrektywy 92/65/EWG.

B. Przywóz

2. Ponieważ mały żuk ulowy i roztocza Tropilaelaps nie występują na obszarze Wspólnoty, należy wprowadzić dodatkowe środki bezpieczeństwa dotyczące importu produktów pszczelarskich.

3. Państwa członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz pszczelarskich produktów ubocznych innych niż wosk pszczeli w formie plastra miodu, przeznaczonych do wykorzystania w pszczelarstwie, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie zamieszczonym w części XII załącznika XI;

b) albo:

(i) zostały poddane działaniu temperatury -12 °C lub niższej przez co najmniej 24 godziny; albo

(ii) w przypadku wosku, surowiec został poddany rafinowaniu lub wytopieniu przed przywozem; oraz

c) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne zgodne ze wzorem ustanowionym w rozdziale 13 załącznika X.

4. Państwa członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz wosku pszczelego do celów technicznych, innego niż wosk pszczeli w formie plastra miodu, jeżeli:

a) został on poddany rafinowaniu lub wytopieniu przed przywozem; oraz

b) towarzyszy mu dokument handlowy potwierdzający rafinowanie lub wytopienie.

5. Przywóz wosku pszczelego w formie plastra miodu jest zabroniony.

ROZDZIAŁ X

Wymagania dotyczące kości i produktów kostnych (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów(z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) przeznaczonych do wykorzystania innego niż jako pasze, organiczne nawozy sztuczne lub dodatki do wzbogacania gleby

1. Państwa Członkowskie muszą zezwolić na przywóz kości i produktów kostnych (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wytwarzania produktów technicznych, jeżeli:

a) przed wywozem produkty są suszone, a nie chłodzone lub mrożone;

b) produkty są przewożone wyłącznie transportem lądowym i morskim z kraju pochodzenia bezpośrednio do punktu kontroli granicznej we Wspólnocie, bez przeładunku w żadnym porcie lub miejscu poza Wspólnotą;

c) po kontroli dokumentów przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE, produkty są przewożone bezpośrednio do zakładu technicznego;

d) pochodzą z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie zamieszczonym w części XVII załącznika XI.

2. Każdej przesyłce musi towarzyszyć:

a) dokument handlowy opatrzony pieczęcią właściwych władz nadzorujących przedsiębiorstwo pochodzenia, obejmujący następujące informacje:

i) kraj pochodzenia,

ii) nazwę przedsiębiorstwa produkcyjnego,

iii) rodzaj produktu (kości suszone/produkt z kości suszonych/rogi suszone/produkty z rogów suszonych/kopyta suszone/produkty z kopyt suszonych) oraz

iv) stwierdzenie stanu faktycznego, że produkt:

- został otrzymany ze zdrowych zwierząt ubitych w rzeźni; lub

- był suszony przez 42 dni w średniej temperaturze co najmniej 20 °C; lub

- był podgrzewany przez jedną godzinę do temperatury jego wnętrza co najmniej 80 °C przed suszeniem; lub

- był spopielany przez jedną godzinę do temperatury wnętrza przynajmniej 800°C przed suszeniem, lub

- został poddany procesowi zakwaszania w taki sposób, że odczyn pH został utrzymany na poziomie poniżej 6 w wnętrzu produktu przez co najmniej jedną godzinę przed suszeniem; oraz

na żadnym etapie nie jest przeznaczony do wykorzystania w pożywieniu, paszach, organicznych nawozach sztucznych lub dodatkach do wzbogacania gleby; oraz

b) zgłoszenie importera zgodna ze wzorem przedstawionym w rozdziale 16 załącznika X i sporządzona co najmniej w jednym z urzędowych języków Państwa Członkowskiego, w którym przesyłka po raz pierwszy wkracza na obszar Wspólnoty oraz przynajmniej w jednym z urzędowych języków Państwa Członkowskiego, będącego miejscem przeznaczenia.

3. Podczas wysyłki na terytorium Wspólnoty, surowiec musi być zamknięty w zapieczętowanych pojemnikach lub pojazdach albo przewożony luzem drogą morska. Jeżeli przewożony jest w pojemnikach, w każdym przypadku muszą one, a także wszystkie towarzyszące im dokumenty, zawierać nazwę i adres zakładu technicznego.

4. Po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/98/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, surowiec musi być przewieziony bezpośrednio do zakładu technicznego.

5. Dokumentacja tworzona podczas produkcji musi być zawierać ilość i rodzaj surowca, tak aby zagwarantować jego zużycie do planowanych celów.

ROZDZIAŁ XI

Wymagania dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego służących do produkcji paszy, włącznie z karmą dla zwierząt domowych i produktów technicznych, z wyłączeniem produktów pośrednich określonych w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2007/2006

Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do produkcji paszy, w tym karmy dla zwierząt domowych, produktów farmaceutycznych i pozostałych produktów technicznych, jeżeli:

1. pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie zawartym odpowiednio w częściach VI i VII pkt A i B załącznika XI;

2. zawierają jedynie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 6 ust. 1 lit. a) do j) i/lub, jeżeli przeznaczone są do karmy dla zwierząt domowych, materiałów pochodzących od zwierząt poddanych procedurze, której mowa w art. 28 akapit drugi;

Jednakże produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do żywienia hodowlanych zwierząt futerkowych lub do wykorzystania w surowej karmie dla zwierząt domowych muszą zawierać jedynie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. a)-b);

3. zostały poddane głębokiemu zamrożeniu w zakładzie pochodzenia, lub zostały zakonserwowane zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w taki sposób, aby zapobiec ich zepsuciu podczas wysyłki i dostarczenia do miejsca przeznaczenia;

4. podjęto wszelkie środki ostrożności, by uniknąć zakażenia czynnikami chorobotwórczymi;

5. umieszczono je w nowych opakowaniach zapobiegających wyciekom;

6. towarzyszy im świadectwo zgodne z jednym ze wzorów ustanowionych w rozdziale 3(D), 3(F) lub 8 załącznika X;

7. po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/98/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, są one przewożone bezpośrednio:

a) albo do wytwórni karmy dla zwierząt domowych lub zakładu technicznego, które zagwarantowały, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zostaną użyte jedynie w celu produkcji karmy dla zwierząt lub odpowiednich produktów technicznych, jeżeli to konieczne wyszczególnionych przez właściwe władze, i nie opuszczą zakładu bez przetworzenia do bezpośredniego użycia lub

b) do zakładu pośredniego; lub

c) do autoryzowanego i zarejestrowanego punktu zbiorczego, który gwarantuje, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego będą użyte wyłącznie w dozwolonym celu, jeżeli to konieczne wyszczególnionych przez właściwe władze;

oraz

8.1. w przypadku surowców do produkcji karmy dla zwierząt domowych, pochodzących od zwierząt poddanych działaniu substancji zabronionych zgodnie z dyrektywą 96/22/EWG, o której mowa w art. 28 tego rozporządzenia, należy:

a) zaznaczyć w państwie trzecim, przed wprowadzeniem na terytorium Wspólnoty, krzyżykiem sporządzonym za pomocą ciekłego lub aktywnego węgla, na każdej zewnętrznej stronie każdego zamarzniętego bloku, w taki sposób, aby znak pokrywał przynajmniej 70 % przekątnej długości strony zamarzniętego bloku i był szeroki na co najmniej 10 cm;

b) w przypadku materiału niezamrożonego, zaznaczyć w państwie trzecim przed wprowadzeniem na terytorium Wspólnoty, poprzez rozpylenie ciekłego węgla lub naniesienie proszku węglowego w taki sposób, aby węgiel był dokładnie widoczny na powierzchni materiału;

c) transportować bezpośrednio do:

i) zakładu wytwarzającego karmę dla zwierząt domowych przeznaczenia, zgodnie z powyższym pkt 7 lit. a);

lub

ii) zakładu pośredniego, zgodnie z powyższym pkt 7 lit. b), a stamtąd bezpośrednio do zakładu wymienionego w podpunkcie i), pod warunkiem że zakład pośredni:

- zajmuje się tylko materiałem uwzględnionym w pkt 8.1; lub

- zajmuje się tylko materiałem przeznaczonym dla zakładu, o którym mowa w podpunkcie i);

oraz

d) manipulować w celu usunięcia znaku opisanego w lit. a) i b), przed dotarciem do zakładu wytwarzającego karmę dla zwierząt domowych przeznaczenia i tylko bezpośrednio przed użyciem materiału przeznaczonego do produkcji karmy.

8.2. kiedy przesyłka składa się z surowca, który został poddany działaniu, o którym mowa w powyższym pkt 8.1., oraz innego surowca niepoddanego żadnym działaniom, cały surowiec w danej przesyłce musi zostać oznaczony w sposób określony w pkt 8.1 lit. a) i b) powyżej.

8.3. oznakowanie, o którym mowa w pkt 8.1 lit. a) i b) oraz 8.2, powinno pozostać widoczne od momentu wysyłki do momentu dostawy materiału do zakładu wytwarzającego karmę dla zwierząt domowych przeznaczenia.

ROZDZIAŁ XII

Tłuszcze wytopione z materiałów kategorii 2 do celów oleochemicznych

A. Normy przetwarzania

1. Tłuszcze wytopione pochodzące z materiałów kategorii 2 do celów oleochemicznych muszą być produkowane przy użyciu metody 1 do 5 opisanych w załączniku V, rozdział III.

2. Tłuszcze wytopione pochodzące od przeżuwaczy muszą być oczyszczone w taki sposób, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % wagi;

B. Przywóz tłuszczów wytopionych

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz tłuszczów wytopionych z materiałów kategorii 2 przeznaczonych do przetworzenia metodą, która spełnia normy co najmniej jednego z procesów opisanych w załączniku VI, rozdział III, jeżeli:

a) pochodzą one z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie wspólnotowym zawartym w części IV załącznika XI;

b) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

c) towarzyszy im świadectwo zdrowia, zgodne ze wzorem przestawionym w rozdziale 10 pkt B załącznika X.

4. Tłuszcze wytopione muszą być przewożone wyłącznie transportem lądowym lub morskim z kraju pochodzenia bezpośrednio do punktu kontroli granicznej we Wspólnocie.

5. Po kontroli przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, Tłuszcze wytopione muszą być przekazane do zakładu oleochemicznego kategorii 2, gdzie zostaną przetworzone na pochodne tłuszczowe.

6. Świadectwo zdrowia opisane w pkt 3 musi stwierdzać, że:

i) Tłuszcze wytopione nie zostaną przeznaczone do innego użytku, niż dalsze przetworzenie przy użyciu metody, która spełnia normy co najmniej jednego z procesów opisanych w rozdziale III załącznika VI; oraz

ii) otrzymane pochodne tłuszczowe będą użyte tylko i wyłącznie w nawozie organicznym lub użyźniaczu gleby lub w innych produktach technicznych, innych niż kosmetyki, farmaceutyki oraz urządzenia medyczne.

7. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w pkt 3, musi zostać przedstawione właściwym władzom stanowisku punkcie kontroli granicznej przy pierwszym wejściu towaru na terytorium Wspólnoty, po czym kopia takiego świadectwa musi towarzyszyć partii towaru do momentu jego dotarcia do zakładu przeznaczenia.

8. Po kontroli przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, Tłuszcze wytopione muszą być przewiezione bezpośrednio do zakładu przeznaczenia.

ROZDZIAŁ XIII

Pochodne tłuszczowe

A. Normy przetwarzania

1. W przypadku gdy Tłuszcze wytopione wyprodukowane z materiałów kategorii 2 są używane do produkcji pochodnych tłuszczowych, stosowana jest metoda, która co najmniej spełnia normy jednego z procesów, o których mowa w rozdziale III załącznika VI.

B. Przywóz

2. Państwa Członkowskie zatwierdzają przywóz pochodnych tłuszczowych tylko wtedy, jeżeli każdej partii towaru towarzyszy świadectwo zdrowia zgodne z przykładami przedstawionymi w rozdziałach 14 pkt A i 14 pkt B załącznika X.

3. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w pkt 2, musi stwierdzać co następuje:

a) czy pochodne tłuszczowe pochodzą lub nie od materiałów kategorii 2 lub 3;

b) w przypadku pochodnych tłuszczowych wyprodukowanych z materiałów kategorii 2, że produkty:

i) zostały wytworzone przy użyciu metody, która przynajmniej spełnia normy jednego z procesów, o których mowa w rozdziale III załącznika VI; oraz

ii) będą użyte tylko w nawozie organicznym lub użyźniaczu gleby, lub w innych celach technicznych, innych niż użycie w kosmetykach, farmaceutykach, oraz urządzeniach medycznych.

4. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w pkt 2, musi zostać przedstawione odpowiednim władzom w punkcie kontroli granicznej przy pierwszym wejściu towaru na terytorium Wspólnoty, po czym kopia takiego świadectwa musi towarzyszyć partii towaru do momentu jego dotarcia do zakładu przeznaczenia.

5. Po kontroli opisanej w dyrektywie 97/78/WE, oraz zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 8 ust. 4 tej Dyrektywy, pochodne tłuszczowe muszą być przetransportowane bezpośrednio do zakładu przeznaczenia.

ROZDZIAŁ XIV

Szczególne wymagania dotyczące dodatków smakowych do produkcji karmy dla zwierząt

Niniejsze warunki obowiązują dodatkowo obok wymagań dla zatwierdzenia, o których mowa w rozdziale I.

A. Surowiec

1. Do produkcji płynnych/sproszkowanych przetworzonych produktów pochodzenia zwierzęcego, używanych do zwiększenia walorów smakowych karmy dla zwierząt, mogą być użyte tylko i wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 6 ust.1 lit. a) do j.

B. Normy przetwarzania

2. Dodatki smakowe muszą być poddane działaniu metody i parametrom, które zapewniają, że produkt jest zgodny z normami mikrobiologicznymi opisanymi w załączniku VIII, pkt 6 rozdziału II. Po takim działaniu, należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu zapewnienia, że dany produkt nie jest narażony na zanieczyszczenie.

3. Końcowy produkt musi:

a) zostać zapakowany w nowe lub wysterylizowane opakowanie; lub

b) być przetransportowany masowo w kontenerach lub innych środkach transportu, które zostały dokładnie wyczyszczone i zdezynfekowane za pomocą środka dezynfekującego, zatwierdzonego przed użyciem przez właściwe władze.

C. Przywóz

4. Państwa Członkowskie muszą zatwierdzić przywóz dodatków smakowych, jeśli:

a) pochodzą one z państwa trzeciego, znajdującego się na liście zamieszczonej w części VII pkt C załącznika XI;

b) pochodzą z wytwórni karmy dla zwierząt domowych, zatwierdzonej przez właściwe władze państwa trzeciego, spełniającej szczególne wymagania, o których mowa w art. 18;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy im świadectwo zdrowia, zgodne z przykładem przestawionym w rozdziale 3 pkt E załącznika X.

ROZDZIAŁ XV

Wymogi dotyczące rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt), przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i dodatków do wzbogacania gleby

A. Wprowadzanie do obrotu

Wprowadzanie do obrotu rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt), przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i dodatków do wzbogacania gleby, spełnia następujące warunki:

1. produkty te muszą pochodzić od zwierząt, które:

a) zostały poddane ubojowi w rzeźni po przejściu badania przedubojowego i w wyniku takiego badania zostały uznane za nadające się do uboju z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi zgodnie z prawodawstwem unijnym; albo

b) nie wykazywały klinicznych objawów żadnej choroby przenoszonej przez ten produkt na ludzi lub zwierzęta.

2. produkty te muszą zostać poddane obróbce cieplnej przez godzinę w temp. rdzenia wynoszącej co najmniej 80 °C;

3. rogi muszą być usunięte bez otwierania jamy czaszki;

4. na każdym etapie przetwarzania, przechowywania lub transportu należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności w celu uniknięcia zakażenia krzyżowego;

5. muszą być zapakowane w nowe opakowania lub pojemniki albo transportowane w pojazdach lub kontenerach zbiorczych, które przed załadunkiem zostały zdezynfekowane za pomocą środka zatwierdzonego przez właściwy organ;

6. opakowanie albo pojemnik muszą:

a) wskazywać na rodzaj produktu (rogi, produkty z rogów, kopyta, produkty z kopyt);

b) posiadać wyraźne oznakowanie »NIEPRZEZNACZONE DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI ANI ZWIERZĘTA«;

c) zawierać nazwę i adres zatwierdzonego zakładu technicznego lub zakładu przechowywania przeznaczenia.

B. Przywóz

Państwa członkowskie zezwalają na przywóz rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt), przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i dodatków do wzbogacania gleby, pod warunkiem że:

1. pochodzą z państwa trzeciego znajdującego się na wykazie, o którym mowa w części XVIII załącznika XI ;

2. zostały wyprodukowane zgodnie z pkt A niniejszego rozdziału;

3. towarzyszy im świadectwo zdrowia zgodne z wzorem ustanowionym w rozdziale 18 załącznika X, właściwie wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii;

4. są przewożone po przejściu kontroli weterynaryjnych w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzania do Unii, ustanowionym w dyrektywie 97/78/WE, oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy, bezpośrednio do zatwierdzonego zakładu technicznego lub zatwierdzonego zakładu przechowywania.

(¹) Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków sanitarnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (Dz.U. L 303 z 31.10.1990, str. 6). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2000/505/WE (Dz.U. L 201 z 9.8.2000, str. 8).

(²) Dyrektywa Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków sanitarnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz koniowatych z państw trzecich (Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 42). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2001/298/WE (Dz.U. L 102 z 12.4.2001, str. 63).

(³) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 55.

(⁴) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, str. 11.

(⁵) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji nr 1579/2001 (Dz.U. L 209 z 2.8.2001, str. 14).

(⁶) Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca warunki dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych warunkami zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A lit. I) do dyrektywy 90/425/EWG (Dz.U. L nr 268, z 14.9.1992, str. 54).

ZAŁĄCZNIK IX

ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WYKORZYSTANIA NIEKTÓRYCH SUROWCÓW KATEGORII 2 I 3 DO KARMIENIA NIEKTÓRYCH ZWIERZĄT ZGODNIE Z ART. 23 UST. 2

1. Niniejszy załącznik stosuje się wyłącznie do użytkowników i punktów odbioru posiadających zezwolenie i zarejestrowanych na podstawie art. 23 ust. 2 lit. c) pkt iv), vi) i vii). Do celów niniejszego załącznika, „odpowiedni surowiec” oznacza produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 23 ust. 2 lit. b) oraz produkty z nich otrzymane.

2. Odpowiedni surowiec musi być przewożony do użytkowników lub punktów odbioru zgodnie z załącznikiem II.

2a. Podczas odbioru i transportu dokonuje się przeładunku całych zwierząt padłych, traktując je jako surowiec kategorii 2, bez uszczerbku dla wymogu dotyczącego usunięcia surowca o szczególnym zagrożeniu dla dalszego procesu usuwania, przed wykorzystaniem pozostałej części padłego zwierzęcia do karmienia zwierząt przewidzianego w art. 23.

3. Punkty odbioru muszą:

a) spełniać co najmniej następujące wymagania załącznika V:

i) rozdział I ust.1 lit. a)-d) i f), ust. 2-4, oraz

ii) rozdział II ust. 1, 2, 4, 5 i 9, oraz

b) posiadać odpowiednie urządzenia do niszczenia niezużytego i nieprzetworzonego odpowiedniego surowca lub wysłać go do zakładu przetwórczego, spalarni lub współspalarni zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Państwa Członkowskie mogą zezwolić na użycie zakładu przetwórczego kategorii 2 jako punktu odbioru.

4. W uzupełnieniu do dokumentacji wymaganej zgodnie z załącznikiem II, następująca dokumentacja musi być przechowywana odnośnie do odpowiedniego surowca:

a) w przypadku ostatecznych użytkowników, wykorzystana ilość i data użycia oraz

b) w przypadku punktów odbioru:

i) ilość przetworzona zgodnie z ust. 5;

ii) nazwa (nazwisko) i adres każdego z ostatecznych użytkowników nabywających surowiec;

iii) placówki, do których surowiec został zabrany celu jego wykorzystania;

iv) ilość wysłana; oraz

v) data wysyłki surowca.

5. Kierownictwo punktów odbioru dostarczających odpowiedniego surowca innego niż odpadki rybne ostatecznym użytkownikom, musi zapewnić, że:

a) surowiec został poddawany jednemu z następujących rodzajów przetwarzania (w punkcie odbioru lub rzeźni zatwierdzonej przez właściwe władze zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym):

i) znakowaniu roztworem koloryzującego odczynnika zatwierdzonego przez właściwe władze. Roztwór musi mieć takie stężenie, aby znaczniki na poplamionym surowcu były wyraźnie widoczne, a cała powierzchnia wszystkich części surowca została pokryta roztworem, jak wyżej wspomniano przez zanurzenie w nim, spryskanie lub w inny sposób;

ii) sterylizacji, oznaczającej gotowanie lub zaparzanie pod ciśnieniem do momentu aż każda cząstka surowca zostanie dokładnie przegotowana; lub

iii) każdej innej obróbce zatwierdzonej przez właściwe władze; oraz

b) po obróbce, a przed wprowadzeniem do dystrybucji surowiec jest umieszczany w opakowaniach wyraźnie i czytelnie oznakowanych etykietą z nazwą i adresem punktu odbioru oraz wskazówką „nie do spożycia przez ludzi”.

ZAŁĄCZNIK X

WZORY ŚWIADECTW WETERYNARYJNYCH STOSOWANE W PRZYWOZIE Z PAŃSTW TRZECICH ORAZ TRANZYCIE PRZEZ TERYTORIUM WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ NIEKTÓRYCH PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO I PRODUKTÓW Z NICH OTRZYMANYCH

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK XI

Wykazy państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi

Włączenie państwa trzeciego do jednego z poniższych wykazów jest warunkiem koniecznym, ale niewystarczającym, do przywozu odnośnych produktów z tego państwa trzeciego. Przywóz musi również spełnić odpowiednie wymogi dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego. Poniższe opisy odnoszą się do terytoriów lub ich części, z których przywóz określonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest dozwolony, jak określono w odpowiednim świadectwie zdrowia zwierząt lub w oświadczeniu ustanowionym w załączniku X.

CZĘŚĆ I

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz mleka, przetworów mlecznych, siary i produktów z siary (świadectwo zdrowia – rozdział 2)

A. Mleko i przetwory mleczne:

Państwa trzecie wymienione jako państwa, z których dozwolony jest przywóz, w dowolnej kolumnie załącznika I do decyzji 2004/438/WE.

B. Siara i produkty z siary:

Państwa trzecie wymienione jako państwa, z których dozwolony jest przywóz, w kolumnie A załącznika I do decyzji 2004/438/WE.

CZĘŚĆ II

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz przetworzonych białek zwierzęcych (z wyjątkiem mączki rybnej) (świadectwo zdrowia, rozdział 1)

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 206/2010 (¹).

CZĘŚĆ III

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz mączki rybnej i oleju z ryb (świadectwo zdrowia, rozdziały 1 i 9)

Państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji Komisji 2006/766/WE (²).

CZĘŚĆ IV

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz tłuszczów wytopionych (z wyjątkiem oleju z ryb) (świadectwo zdrowia, rozdziały 10(A) i 10(B))

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

CZĘŚĆ V

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz produktów z krwi do wykorzystania w materiałach paszowych (świadectwo zdrowia, rozdział 4(B))

A. Produkty z krwi zwierząt kopytnych

Państwa trzecie lub części państw trzecich wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa pochodzącego od danych gatunków zwierząt.

B. Produkty z krwi innych gatunków zwierząt

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

CZĘŚĆ VI

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów z krwi (z wyjątkiem pochodzących od zwierząt koniowatych) do wykorzystania w celach technicznych, w tym w celach farmaceutycznych (świadectwo zdrowia, rozdziały 4(C) i 8)

A. Produkty z krwi:

1. Niepoddane obróbce produkty z krwi zwierząt kopytnych:

Państwa trzecie lub części państw trzecich wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz świeżego mięsa każdego gatunku domowych zwierząt kopytnych jedynie w okresie wskazanym w kolumnach 7 i 8 tej części,

- (JP) Japonia.

2. Niepoddane obróbce produkty z krwi drobiu i innych gatunków ptaków:

Państwa trzecie lub części państw trzecich wymienione w części 1 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 798/2008 (³),

- (JP) Japonia.

3. Niepoddane obróbce produkty z krwi innych zwierząt:

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 119/2009 (⁴),

- (JP) Japonia.

4. Poddane obróbce produkty z krwi innych gatunków zwierząt:

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 119/2009,

- (JP) Japonia.

B. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do celów farmaceutycznych:

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 119/2009 oraz następujące państwa trzecie:

- (JP) Japonia,

- (PH) Filipiny,

- (TW) Tajwan.

C. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do celów technicznych innych niż farmaceutyczne:

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz tej kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków, oraz wymienione w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 119/2009.

CZĘŚĆ VII(A)

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do wytwarzania karmy dla zwierząt domowych (świadectwo zdrowia, rozdział 3(F))

A. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego pochodzące od zwierząt koniowatych oraz bydła, owiec, kóz i świń, włączając zwierzęta utrzymywane w warunkach fermowych oraz dzikie:

Państwa trzecie lub części państw trzecich wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz świeżego mięsa pochodzącego od tych gatunków zwierząt z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi.

B. Surowce pochodzące od drobiu, włączając gatunki bezgrzebieniowe i dzikie ptactwo łowne.

Państwa trzecie lub części państw trzecich, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego, wymienione w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

C. Surowce pochodzące od ryb:

Państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

D. Surowce pochodzące od innych dzikich ssaków lądowych i zwierząt z rodziny Leporidae.

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 119/2009, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa pochodzącego od tych samych gatunków.

CZĘŚĆ VII(B)

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz świeżej karmy dla zwierząt domowych przeznaczonej do wysyłki do Unii Europejskiej do sprzedaży bezpośredniej, lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do skarmiania zwierząt futerkowych (świadectwo zdrowia, rozdział 3(D)).

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa pochodzącego od tych samych gatunków, a zezwolenie obejmuje tylko mięso z kością.

W przypadku materiałów pochodzących od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

CZĘŚĆ VII(C)

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz dodatków smakowych do produkcji karmy dla zwierząt domowych, przeznaczonych do wysyłki do Unii Europejskiej (świadectwo zdrowia, rozdział 3(E))

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do decyzji (UE) nr 206/2010 lub w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa pochodzącego od tych samych gatunków, a zezwolenie obejmuje tylko mięso z kością.

W przypadku dodatków smakowych pochodzących od surowców rybnych, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

CZĘŚĆ VIII

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz szczeciny świńskiej (świadectwo zdrowia, rozdziały 7(A) i 7(B))

A. W przypadku nieprzetworzonej szczeciny świńskiej, państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, które były wolne od afrykańskiego pomoru świń w ciągu ostatnich 12 miesięcy przed dniem przywozu.

B. W przypadku przetworzonej szczeciny świńskiej, państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, które mogą nie być wolne od afrykańskiego pomoru świń w ciągu ostatnich 12 miesięcy przed dniem przywozu.

CZĘŚĆ IX

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz przetworzonego obornika i produktów z przetworzonego obornika do nawożenia gleby (świadectwo zdrowia, rozdział 17)

W przypadku przetworzonego obornika i produktów z przetworzonego obornika państwa trzecie wymienione w:

a) części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

b) załączniku I do decyzji Komisji 2004/211/WE (⁵); albo

c) części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

CZĘŚĆ X

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów (świadectwo zdrowia, rozdziały 3(A), 3(B) i 3(C))

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa trzecie:

- (JP) Japonia

- (EC) Ekwador (⁶)

- (LK) Sri Lanka (⁷)

- (TW) Tajwan (⁸)

CZĘŚĆ XI

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz żelatyny, hydrolizowanego białka, kolagenu, fosforanu dwuwapniowego i fosforanu trójwapniowego (świadectwo zdrowia, rozdziały 11 i 12).

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa trzecie:

- (KR) Korea Południowa (⁹)

- (MY) Malezja (⁹)

- (PK) Pakistan (⁹)

- (TW) Tajwan (⁹).

CZĘŚĆ XII

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz produktów pszczelich (świadectwo zdrowia – rozdział 13)

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujący kraj:

- „(CM) Kamerun”

CZĘŚĆ XIII

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych (świadectwo zdrowia, rozdział 4 (A))

A. Nieprzetworzona krew i produkty z krwi: państwa trzecie lub ich części wymienione w załączniku I do decyzji 2004/211/WE, z których dozwolony jest przywóz zwierząt koniowatych do celów hodowli i produkcji.

B. Przetworzone produkty z krwi: państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa pochodzącego od domowych zwierząt koniowatych.

CZĘŚĆ XIV

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz skór i skórek zwierząt kopytnych (świadectwo zdrowia, rozdziały 5(A), 5(B) i 5(C))

A. W przypadku świeżych lub schłodzonych skór i skórek zwierząt kopytnych, państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa tych samych gatunków.

B. W przypadku przetworzonych skór i skórek zwierząt kopytnych, państwa trzecie lub ich części wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

C. W przypadku przetworzonych skór i skórek przeżuwaczy, które to skóry i skórki są przeznaczone do wysyłki do Unii i które były odseparowane przez 21 dni lub będą transportowane nieprzerwanie przez 21 dni przed przywozem, wszystkie państwa trzecie.

CZĘŚĆ XV

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz trofeów zwierzęcych (świadectwo zdrowia, rozdziały 6(A) i 6(B))

A. W przypadku przetworzonych trofeów zwierzęcych pochodzących od ptactwa i zwierząt kopytnych, czyli wyłącznie kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów lub skór i skórek, wszystkie państwa trzecie.

B. W przypadku trofeów zwierzęcych pochodzących od ptactwa, składających się z całych nieprzetworzonych części, państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego, oraz następujące państwa:

- (GL) Grenlandia

- (TN) Tunezja.

C. W przypadku trofeów pochodzących od zwierząt kopytnych, składających się z całych nieprzetworzonych części, państwa trzecie wymienione w odpowiednich kolumnach odnoszących się do świeżego mięsa zwierząt kopytnych w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z uwzględnieniem wszelkich ograniczeń określonych w kolumnie zawierającej szczegółowe uwagi odnoszące się do świeżego mięsa.

CZĘŚĆ XVI

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz produktów z jaj nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, które mogą być wykorzystane jako materiał paszowy (świadectwo zdrowia, rozdział 15)

Państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz państwa trzecie lub części państw trzecich, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego, wymienione w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

CZĘŚĆ XVII

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz kości i produktów kostnych (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu), kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) przeznaczonych do innego użycia niż jako materiał paszowy, nawozy organiczne lub dodatki do wzbogacania gleby (świadectwo zdrowia, rozdział 16)

Wszystkie państwa trzecie.

CZĘŚĆ XVIII

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i dodatków do wzbogacania gleby (świadectwo zdrowia, rozdział 18)

Wszystkie państwa trzecie.

(¹) Dz.U. L 73 z 20.3.2010, s. 1.

(²) Dz.U. L 320 z 18.11.2006, s. 53.

(³) Dz.U. L 226 z 23.8.2008, s. 1.

(⁴) Dz.U. L 39 z 10.2.2009, s. 12.

(⁵) Dz.U. L 73 z 11.3.2004, s. 1.

(⁶) Tylko karma dla zwierząt domowych pochodząca z ryb.

(⁷) Tylko gryzaki dla psów wytworzone ze skór i skórek zwierząt kopytnych.

(⁸) Tylko przetworzona karma dla rybek ozdobnych.

(⁹) Tylko żelatyna.