Spowodowana komunalizacją niemożność zwrotu właścicielowi przez państwową jednostkę organizacyjną mienia skonfiskowanego na podstawie wyroku, którego nieważność stwierdzono na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.) uzasadnia roszczenie przeciwko
Samo ustanowienie prawa użytkowania wieczystego na gruncie pozostającym w samoistnym posiadaniu innej osoby nie zmienia charakteru jej posiadania i nie przerywa biegnącego zasiedzenia jak właściciel. Żądając w takiej sytuacji stwierdzenia nabycia przez zasiedzenie prawa użytkowania wieczystego, a nie prawa własności, należy wykazać, że nastąpiła odpowiednia zmiana w charakterze posiadania, które z
W postępowaniu przed samorządowym kolegium odwoławczym, wywołanym wnioskiem użytkownika wieczystego o zbadanie zasadności aktualizacji opłaty rocznej kolegium bada nie tylko zasadność aktualizacji lecz także to czy wypowiedzenie opłaty rocznej zostało dokonane prawidłowo, a przede wszystkim, czy zostało doręczone użytkownikowi wieczystemu, zgodnie z przepisami k.p.a.
Pojęcia „termin ściśle określony” w rozumieniu art. 492 k.c. nie można rozciągać na warunek. Termin i warunek mają różne znaczenia i gdyby ustawodawca w tym przepisie zamierzał odnieść omawiany zwrot do warunku określiłby to wprost.
Współwłaściciel wyłącznie korzystający z rzeczy wspólnej nie może takiej postaci korzystania uzasadnić powołaniem się na uprawnienia wynikające z art. 206 k.c., skoro przepis ten stwarza kompetencje do korzystania przez wszystkich współwłaścicieli z rzeczy jako całości, nie zaś do korzystania z rzeczy lub jej części z jednoczesnym wyłączeniem innych uprawnionych.
Korzystanie przez sąd odwoławczy z wyjątku przewidzianego w drugiej części art. 451 k.p.k. dopuszczalne jest tylko wówczas, kiedy apelacja dotyczy zagadnień prawnych, a nie faktycznych, a w szczególności kiedy jej przedmiotem nie jest ocena wiarygodności dowodów, na których oparte zostało zaskarżone orzeczenie.
Niedopuszczalne jest zażalenie do Sądu Najwyższego na zawarte w wyroku sądu apelacyjnego postanowienie dotyczące kosztów procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.).
Art. 395 § 2 k.c. wprowadza wyjątek od przewidzianego w art. 395 § 1 k.p.c. obowiązku doręczenia zażalenia drugiej stronie.
Przewidziane w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) roszczenie o przeniesienie własności lokalu przejętego przez spółdzielnię przysługuje jego najemcy tylko wtedy, gdy pozostawał on w stosunku najmu tego lokalu już w chwili jego przejęcia przez spółdzielnię.
W sprawie wieczystoksięgowej, w której nie występuje konkurencja wniosków złożonych w różnym czasie, sąd w chwili ich rozpoznania może - w celu zapewnienia w księdze wieczystej prawdziwości wpisów - uwzględnić okoliczności znane mu urzędowo.
Przejście hipoteki na rzecz banku - dłużnika osobistego wierzyciela hipotecznego na podstawie art. 97 u.k.w.h. nie wymaga złożenia przez właściciela nieruchomości oświadczenia o ustanowieniu hipoteki.
Niedopuszczalne jest zażalenie do Sądu Najwyższego na zawarte w wyroku sądu apelacyjnego postanowienie dotyczące kosztów procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.).
Przewidziane w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) roszczenie o przeniesienie własności lokalu przejętego przez spółdzielnię przysługuje jego najemcy tylko wtedy, gdy pozostawał on w stosunku najmu tego lokalu już w chwili jego przejęcia przez spółdzielnię.
Sam fakt nieodpłatnego nabycia mienia państwowego przez osobę fizyczną lub niepaństwową osobę prawną nie może uzasadniać zastosowania art. 1 ust. 1 ustawy o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych (Dz. U. Nr 44, poz. 255 ze zm.). Nieodpłatność należąca tu do istoty zawieranej zgodnie z ustawą umowy wyklucza możliwość uznania nabytego nieodpłatnie
Niedopuszczalne jest zażalenie do Sądu Najwyższego na zawarte w wyroku sądu apelacyjnego postanowienie dotyczące kosztów procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.).
Korzyści wynikające z przeznaczenia nabytej nieodpłatnie nieruchomości na inne cele niż określone w umowie o jej nabycie nie są korzyściami uzyskanymi niesłusznie w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych (Dz. U. Nr 44, poz. 255 ze zm.).
'Ważna przyczyna” z art. 125 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym nie może być utożsamiana tylko z uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z art. 45 § 1 k.p. Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym w art. 125 dopuszcza rozwiązanie stosunku pracy z mianowania w zakresie węższym niż kodeks pracy. Jego przepisy mogą być stosowane tylko w sprawach nieuregulowanych w tej
Znamiona przestępstwa muszą być zamieszczone w sentencji wyroku, w opisie przypisanego czynu, a nie tylko w uzasadnieniu wyroku.
Jeżeli Sąd przewiduje zastosowanie art. 45 § 2 k.p., to przedmiotem sprawy stają się również ustalenia i oceny dotyczące niemożliwości lub niecelowości uwzględnienia żądania przywrócenia do pracy. W pierwszej kolejności stanowisko w tym względzie powinny zająć same strony. Powód właśnie dlatego, że to rozwiązanie wyklucza przywrócenie do pracy, a pracodawca dlatego, że to on - a nie Sąd - powinien
Do wyłączenia zastosowania art. 518 § 1 pkt 1 k.c. nie wystarcza porozumienie stron co do tego tylko, że jedna strona zapłaci dług drugiej. W wyniku bowiem takiego porozumienia, zapłacony dług nie przestaje być długiem cudzym. Do wykluczenia zastosowania art. 518 § 1 pkt 1 k.c. nieodzowne jest, aby dług zapłacony przez stronę był jej długiem i to nie tylko „formalnie własnym”, np. na skutek poręczenia
Samo oznaczenie podrobionym znakiem towarowym nie stanowi „uzyskania rzeczy za pomocą czynu zabronionego” [art. 291 § 1 k.k.]. „Uzyskanie rzeczy za pomocą czynu zabronionego” nie obejmuje ich przestępczego przetworzenia.
Sąd drugiej instancji nie może poprzestać na ustosunkowaniu się do zarzutów skarżącego, lecz musi - niezależnie od treści zarzutów - dokonać ponownych, własnych ustaleń, a następnie poddać je ocenie pod kątem prawa materialnego. Jakkolwiek postępowanie apelacyjne jest postępowaniem odwoławczym i kontrolnym, to jednak zachowuje charakter postępowania rozpoznawczego. Przy takim założeniu sąd drugiej
Krótka jednostka słowna, pełniąca rolę znaku towarowego, może być utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 Prawa autorskiego, jeżeli wykazuje autonomiczną wartość twórczą.
Wynikający z art. 384 k.p.c. zakaz reformationis in peius dotyczy rozstrzygnięcia co do istoty sprawy. Nie odnosi się on więc do orzeczenia o kosztach procesu. To oznacza, że orzeczenie o kosztach procesu może być zmienione na niekorzyść skarżącego, tak jak i skarżący może zostać zobowiązany do zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
