Uchwała składu 7 sędziów SN dnia 15 października 1962 r., sygn. I CO 22/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Postanowienie SN z dnia 13 października 1962 r., sygn. I CR 519/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Brak formalnego zatwierdzeni przez władze ziemskie projektu scalenia gruntów i nieformalne wprowadzenie uczestników postępowania w posiadanie zaprojektowanych dla nich przez mierniczego działek nie może być podstawą do wznowienia postępowania scaleniowego pomiędzy uczestnikami, którzy co do zasadniczych kwestii uregulowanych tym postępowaniem (wytyczenie działek gruntowych) nie podnoszą zarzutów, a

Orzeczenie SN z dnia 12 października 1962 r., sygn. III CR 56/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Wyłączenie w testamencie od dziedziczenia ustawowego krewnego lub małżonka spadkodawcy nie musi być wyraźne. W szczególności nie jest konieczne, aby spadkodawca użył wyrazu wyłączam" lub innego zwrotu równoznacznego. Testament, jak każde oświadczenie woli, podlega tłumaczeniu, którego zasady określają przepisy art. 95 i 96 pr. spadk. Jeżeli z treści testamentu wynika niewątpliwie wola wyłączenia od

Wyrok SN z dnia 10 października 1962 r., sygn. II CR 47/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Brak uzasadnienia prawomocnego wyroku oddalającego powództwo o rozwód nie zwalnia sadu, który rozpoznaje ponowną sprawę o rozwód tych samych stron, od obowiązku ustalenia - na podstawia materiału dowodowego zawartego w poprzedniej sprawie - z jakich przesłanek nastąpiło oddalenie powództwa.

Orzeczenie SN z dnia 9 października 1962 r., sygn. I CR 819/61

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

1. Artykuł 8 dekretu z dnia 26.X.1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279 wraz ze zmianami) posługuje się szerokim sformułowaniem co do nie przyznania (...) prawa" na tym gruncie. Dotyczy zatem nie tylko skutków zapadnięcia prawomocnej decyzji, która nie uwzględnia wniosku o przyznanie prawa na gruncie, ale także skutków upływu terminu, który wyłącza

Orzeczenie SN z dnia 2 października 1962 r., sygn. I CR 868/61

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Zakres roszczeń przysługujących pracownikowi, z którym: rozwiązano umowę o pracę bez przewidzianej prawem przyczyny, jest ograniczony postanowieniami art. 1013 dekretu z dnia 18 stycznia 1956 r. o ograniczeniu dopuszczalności rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia oraz o zabezpieczeniu ciągłości pracy (Dz. U. Nr 2, poz. 11). Roszczenia pracownicze dotyczące bezpodstawnego zwolnienia z pracy,

Orzeczenie SN z dnia 26 września 1962 r., sygn. III CR 994/61

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Poczucie bezradności i nieprzydatności do pracy są okolicznościami, które mają wpływ na ustalenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę moralną.

Orzeczenie SN z dnia 26 września 1962 r., sygn. III CR 21/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Istota dyspozycji art. 76 dekretu o postępowaniu spadk. sprowadza się do odesłania uczestników postępowania na drogę procesu cywilnego wtedy, gdy przed sądem spadku powstał spór co do istnienia pewnego faktu (np. istnienia testamentu), który wymaga dokonania konkretnych ustaleń faktycznych w trybie spornym w celu uzyskania przesłanek do prawidłowego ustalenia prawa, tj. stwierdzenia praw do spadku.

Orzeczenie SN z dnia 25 września 1962 r., sygn. I CR 771/61

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Według art. 31 dekretu o państwowym arbitrażu gospodarczym zapadłe w postępowaniu arbitrażowym orzeczenia kończące sprawę mają moc wyroków sądowych. Zrównanie obu rodzajów orzeczeń nie usprawiedliwia zapatrywania o mocy wiążącej ustaleń faktycznych orzeczeń arbitrażowych skoro mocy takiej nie mają ustalenia orzeczeń sądowych. W myśl art. 367 k.p.c. wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 21 września 1962 r., sygn. III PO 3/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Orzeczenie SN z dnia 21 września 1962 r., sygn. III CR 11/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Prekluzji z art. 397 k.z. podlegają tylko roszczenia o zwrot wydatków na naprawy rzeczy obciążające wynajmującego oraz o zwrot wydatków poniesionych na ochronę rzeczy przed utratą lub uszkodzeniem. Przepis ten, jako szczególny, nie może być interpretowany rozszerzające i nie może odnosić się do roszczeń o zwrot kosztów ulepszeń, które poczynił najemca, a które wynajmujący ma prawo zatrzymać za zapłatą

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 19 września 1962 r., sygn. I CO 23/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Wyrok SN z dnia 17 września 1962 r., sygn. I CR 648/61

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Okoliczność, że poszkodowany wskutek ograniczonej zdolności do pracy w związku z wypadkiem w zatrudnieniu, zajmuje stanowisko wymagające dwunastogodzinnego dnia pracy, a gdyby nie uległ wypadkowi pracowałby na innym stanowisku tylko osiem godzin dziennie nie uzasadnia sama przez się podwyższenia renty uzupełniającej o sumę, odpowiadającą różnicy zarobków między 12-godzinnym a 8-godzinnym dniem pracy

Postanowienie SN z dnia 14 września 1962 r., sygn. II CZ 86/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

1. Na zawarte w wyroku postanowienie o ustaleniu wpisu ostatecznego przysługuje zażalenie, a nie rewizja. Staje się więc ono prawomocne, jeżeli nie zostało zaskarżone w przewidzianym dla zażaleń terminie 7 dni. 2. Zażalenie na odrzucenie rewizji nie jest wolne od wpisu. Odmienne orzecznictwo w tym przedmiocie utraciło aktualność z chwilą znowelizowania art. 16 ust. 3 p.o.k.s. (ustawą z dnia 16.11.1960

Wyrok SN z dnia 13 września 1962 r., sygn. I CR 860/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Przepis art. 573 § 1 pkt 2 k.p.c. wymaga dokumentu, który by stanowił dowćd tego, że po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło lub nie może być egzekwowane. Dowodem takim nie jest pozasądowe pisemne oświadczenie osoby trzeciej, które jako dokument prywatny stanowi jedynie dowód tego, że zawarte w nim oświadczenie pochodzi od osoby, która go podpisała

Orzeczenie SN z dnia 13 września 1962 r., sygn. I CZ 121/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Postanowienia sądu rewizyjnego bez względu na przedmiot, którego dotyczą, nie podlegają zaskarżeniu z tej przyczyny, że wydane zostały przez sąd rewizyjny i jako takie są ostateczne.

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 10 września 1962 r., sygn. I CO 9/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

2. Małżonek osoby podejrzanej, w stosunku do której prokurator zarządził zabezpieczenie przewidziane w art. 3 ustawy z 21.I.1958 r. o wzmożeniu ochrony mienia społecznego przed szkodami wynikającymi z przestępstwa (Dz. U. Nr 4, poz. 11), nie może żądać zwolnienia od zajęcia przedmiotu objętego wspólnością ustawową. 3. Wierzytelność powstała w następstwie wyrządzenia szkody w majątku społecznym czynem

Wyrok SN z dnia 7 września 1962 r., sygn. IV CR 68/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Wypłata zajętej sumy na rzecz organu egzekucyjnego, który zajęcia dokonał, zwalnia dłużnika zajętej wierzytelności z długu wobec wierzyciela w części dotyczącej kwoty przekazanej organowi egzekucyjnemu. W tej części zobowiązanie dłużnika zajętej wierzytelności wygasa, a wszczęta przeciwko niemu egzekucja powinna być w tej części umorzona na podstawie art. 573 § 1 pkt 2 k.p.c.

Orzeczenie SN z dnia 30 sierpnia 1962 r., sygn. I CR 772/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Zorganizowanie wycieczki do teatru położonego w pobliskim mieście jest oczywiście imprezą tego rodzaju, wobec czego zorganizowanie jej i zawarcie niezbędnych umów (kupno biletów, wynajęcie samochodu) należało do kompetencji rady zakładowej. Rada zakładowa zatem jest uprawniona do wynajęcia w imieniu związku samochodu, tym samym więc jest ona również upoważniona do reprezentowania tego związku przed

Orzeczenie SN z dnia 29 sierpnia 1962 r., sygn. II CR 709/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Termin prekluzyjny z art. 395 k.z. dotyczy takich wypadków, w których najemca (dzierżawca) zwrócił przedmiot najmu (dzierżawy), ale zwrot nastąpił w stanie gorszym niż ten, w jakim przedmiot otrzymał, lub w stanie nie odpowiadającym prawidłowej gospodarce albo w stanie niezgodnym z umową (art. 414 i 415 k.z.). Tylko tego rodzaju roszczenie odszkodowawcze ustawodawca uznał za celowe poddać krótkiemu

Orzeczenie SN z dnia 27 sierpnia 1962 r., sygn. II CZ 103/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Cofnięcie pozwu wskutek zmiany stanu faktycznego w toku procesu (nie wywołanego przez strony), który doprowadził do bezprzedmiotowości żądania, stanowi w rozumieniu przepisów o kosztach sądowych przegranie" sprawy.

Orzeczenie SN z dnia 22 sierpnia 1962 r., sygn. III CR 119/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

W razie śmierci pozwanego męża matki w toku procesu o zaprzeczenie ojcostwa wytoczonego przez dziecko postępowanie nie podlega umorzeniu, a tylko zawieszeniu (analogia z art. 446 § 2 k.p.c.) do czasu ustanowienia przez władzę opiekuńczą kuratora przewidzianego w art. 521 k.r., który wstąpi do procesu w miejsce zmarłego pozwanego.

Orzeczenie SN z dnia 16 sierpnia 1962 r., sygn. I CR 320/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Dla orzeczenia ubezwłasnowolnienia z powodu choroby psychicznej niezbędne jest ustalenie, że osoba, której wniosek dotyczy, jest chora psychicznie oraz że osoba ,ta nie jest w stanie kierować swoim postępowaniem lub że ma tylko zmniejszoną zdolność kierowania swoim postępowaniem (art. 9 § 1 i art. 10 § 1 p.o.p.c.). Nie wystarcza zatem samo stwierdzenie choroby psychicznej, lecz konieczne jest także

Orzeczenie SN z dnia 16 sierpnia 1962 r., sygn. I CZ 93/62

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1962

Opłatę sądową wymierza się od pisma lub wniosku podlegającego opłacie (art. 11, 12 i 13 przepisów o k.s.), o wysokości zaś wpisu decyduje wartość przedmiotu sprawy lub przedmiotu zaskarżenia (art. 27, 30, 42 ust. 1, pkt 3 przep. o k.s.), a nie liczba osób wnoszących pismo procesowe.