Orzeczenie SN z dnia 29 sierpnia 1962 r., sygn. II CR 709/62

Termin prekluzyjny z art. 395 k.z. dotyczy takich wypadków, w których najemca (dzierżawca) zwrócił przedmiot najmu (dzierżawy), ale zwrot nastąpił w stanie gorszym niż ten, w jakim przedmiot otrzymał, lub w stanie nie odpowiadającym prawidłowej gospodarce albo w stanie niezgodnym z umową (art. 414 i 415 k.z.).

Tylko tego rodzaju roszczenie odszkodowawcze ustawodawca uznał za celowe poddać krótkiemu terminowi prekluzyjnemu, kierując się tym, że po upływie dłuższego czasu zbadanie, w jakim stanie rzecz została zwrócona, natrafiać będzie z reguły na poważne trudności dowodowe. Natomiast jeżeli najemca (dzierżawca) w ogóle przedmiotu najmu (dzierżawy) nie zwrócił lub zwrócił tylko część, a wynajmujący (wydzierżawiający) dochodzi z tego powodu odszkodowania, to do roszczeń tego rodzaju stosuje się ogólny termin przedawnienia.