Wyrok SN z dnia 17 września 1962 r., sygn. I CR 648/61

(1 CR 648/61)

Okoliczność, że poszkodowany wskutek ograniczonej zdolności do pracy w związku z wypadkiem w zatrudnieniu, zajmuje stanowisko wymagające dwunastogodzinnego dnia pracy, a gdyby nie uległ wypadkowi pracowałby na innym stanowisku tylko osiem godzin dziennie  nie uzasadnia sama przez się podwyższenia renty uzupełniającej o sumę, odpowiadającą różnicy zarobków między 12-godzinnym a 8-godzinnym dniem pracy poszkodowanego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Przewodniczący: sędzia K. Marowski. Sędziowie: F, Szczepański (sprawozdawca), J. Knap.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Mirosława Ł. przeciwko Zakładom Przemysłu Skórzanego Przedsiębiorstwo Wyodrębnione w L. o 120 000 zł, na skutek rewizji obu stron od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 1961 r., zaskarżony wyrok o tyle zmienił, że zasądzoną nim rentę miesięczną w wysokości 770 złotych obnażył do trzystu pięćdziesięciu (350) złotych, płatna w dniach 14 każdego miesiąca, począwszy od dnia 4.X.1960 r., z 8% od każdej uchybionej raty, a zasądzone tym wyrokiem zadośćuczynienie w wysokości 3 000 złotych podwyższył do dwunastu tysięcy (12 000) złotych z 8% od dnia 4.X.1960 roku; poza tym obie rewizje oddalił.