Orzeczenie SN z dnia 12 października 1962 r., sygn. III CR 56/62

Wyłączenie w testamencie od dziedziczenia ustawowego krewnego lub małżonka spadkodawcy nie musi być wyraźne. W szczególności nie jest konieczne, aby spadkodawca użył wyrazu wyłączam" lub innego zwrotu równoznacznego. Testament, jak każde oświadczenie woli, podlega tłumaczeniu, którego zasady określają przepisy art. 95 i 96 pr. spadk. Jeżeli z treści testamentu wynika niewątpliwie wola wyłączenia od dziedziczenia, należy się do niej zastosować, choćby wyraźnej wzmianki o wyłączeniu testament nie zawierał.

Przewodniczący: sędzia W. Bryl.

Sędziowie: S. Kałamajski, F. Błahuta (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Magdaleny K. o stwierdzenie praw do spadku po Janie K., na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Opolu z dnia 1 lutego 1962 r., oddalił rewizją nadzwyczajną.