Przepis art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518/, przewidujący m.in. obowiązek zwrócenia się urzędu skarbowego o wyrażenie zgody przez zarząd gminy na rozłożenie podatku na raty nie znajduje zastosowania w sytuacji, gdy organ podatkowy nie zamierza uwzględnić wniosku podatnika
Wniosek lub zgoda zarządu gminy /miasta/, stanowiąca zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w roku 1991 i w roku 1992 oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518; zm. Dz.U. 1991 nr 110 poz. 475/ niezbędną przesłanką do udzielenia przez urząd skarbowy ulgi, odroczenia i umorzenia oraz zaniechania poboru podatków
Przepisy art. 4 ust. 1 i art. 38 ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania /Dz.U. nr 32 poz. 160 ze zm./ oraz art. 12 ustawy z 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518/ wyłączają dopuszczalność wprowadzenia przez organy gmin opłat za miejsce w przedszkolach, przeznaczonych
W świetle art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 55 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. nr 4 poz. 18 ze zm./ udzielenie absolutorium lub odmowa jego udzielenia zarządowi miny z tytułu działalności finansowej za rok miniony należy do wyłącznej kompetencji rady gminy, która uchwałę w tym przedmiocie
1. Budżety gmin są rocznymi planami finansowymi. Do opracowania budżetu gminy na 1992 r. należało stosować przepisy ustawy z dnia 19 października o zmianie ustawy o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym, a także o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 110 poz. 475/. W budżecie gminy na 1992 r., a tym bardziej w budżecie gminy
Zastosowanie przez radę miejską w uchwale rozdziałów 9142 i 9143 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 39 poz. 169 ze zm./ dla dotacji celowej przekazanej przez wojewodę i odnoszących się do dochodów i wydatków ze sfery zadań zleconych jest właściwe. Zastosowanie w tej
1. Art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518 ze zm./ stanowi, że w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gmin, realizowanych przez urząd skarbowy, urząd ten udziela ulg, odroczeń i umorzeń wyłącznie za zgodą zarządu gminy. Z treści tego przepisu wynika, że
1. Nieudzielenie absolutorium zarządowi gminy może być wyłącznie następstwem negatywnej oceny działalności finansowej /budżetowej/ i poprzedzać je musi uchwała o nieprzyjęciu sprawozdania finansowego /w całości lub w znacznej części/ za dany rok. 2. Absolutorium dotyczy jedynie wykonania budżetu, nie odnosi się do całokształtu działalności zarządu. Na budżetowo-prawny charakter absolutorium - w odniesieniu
Ocena działalności finansowej gminy, wyrażona przez radę gminy w uchwale w sprawie udzielenia absolutorium zarządowi musi łącznie dotyczyć wszystkich elementów o jakich mowa w art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 55 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /t.j. Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./. Warunkiem
1. Art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stanowi, iż wydatki dokonywane są w granicach uchwalonych przez radę gminy. Niewątpliwie uchwalenie kwoty rezerwy oznacza właśnie owe granice do dokonywania wydatków poprzez dysponowanie rezerwą. 2. Dysponowanie rezerwą ogólną nie jest instytucją uchwalania budżetu lub uchwalania jego zmian, lecz
1. Uchwały budżetowe rad gmin są aktami prawa miejscowego, normami generalnymi i abstrakcyjnymi, przepisami powszechnie obowiązującymi na danym terenie. 2. Pomimo utraty formalnej mocy prawnej uchwały budżetowej rady gminy - sąd administracyjny nie tylko może, ale powinien rozstrzygać merytorycznie o legalności zaskarżonej uchwały budżetowej, ewentualnie orzekając po okresie obowiązywania o niezgodności
Na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej przy Ministrze Finansów, będącej organem drugiej instancji w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej, przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Orzeczenia komisji orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej są decyzjami administracyjnymi i w przeciwieństwie do orzeczeń w sprawach karnych skarbowych podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego
1. Pogląd Zarządu Miasta co do ilości oraz wysokości rat6 podatku, wyrażony w decyzji wydanej na podstawie art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600/ jest wiążący dla Urzędu Skarbowego, prowadzącego postępowanie na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Pouczenie
1. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r.- Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona
Jako źródło pokrycia niedoboru - zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ - rada gminy może wskazać faktyczną nadwyżkę budżetową z lat ubiegłych oraz wolne środki pochodzące z niewykorzystanego kredytu, które tej nadwyżki nie zwiększyły.
Związki międzygminne obowiązane są uchwalać budżet; czynność ta podlega nadzorowi regionalnej izby obrachunkowej.
W budżecie związku międzygminnego wszystkie wydatki i dochody powinny być ujęte w kwotach realnych.
Próba generalnej rezygnacji z części dochodów podatkowych gminy, chociażby nawet zapisana w formie "rezolucji" dla zarządu gminy, nie mieści się w uprawnieniach gminy do stanowienia przepisów gminnych, określonych w art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./
Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ ani przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./ nie przewidują możliwości finansowania przez gminy z budżetu gminy zadłużeń pieniężnych mieszkańców gminy z tytułu zawartych przez nich bankowych umów kredytowych także w wypadku, gdy uzyskany kredyt przeznaczony
Decyzję rozstrzygającą o udzieleniu lub odmowie udzielenia ulg w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gminy a pobieranych przez urząd skarbowy podejmuje zawsze urząd skarbowy.
Wydanie przez zarząd gminy lub miasta lub uprawnione przez te organy podmioty postanowienia na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./ wyrażającego zgodę na umorzenie określonemu podatnikowi zaległości podatkowej nie obliguje urzędu skarbowego do umorzenia tego podatku w granicach określonych w tym postanowieniu. Postanowienie to
1. Zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./ zarząd gminy może upoważnić wójta, burmistrza /prezydenta miasta/ do rozstrzygania spraw dotyczących m. in. "zgody" na umorzenie zaległości podatkowych w sprawach dotyczących podatków i opłat lokalnych stanowiących dochody gminy. Powołany przepis nie przewiduje możliwości dalszego cedowania
Nie powinna mieć formy zakładu budżetowego ta komunalna jednostka organizacyjna ze sfery kultury, która nie prowadzi działalności gospodarczej, pokrywającej koszty z dochodów własnych. Dla tego rodzaju jednostek kulturalnych pozostawiona jest przede wszystkim forma komunalnej jednostki budżetowej, której dochody i wydatki w całości mieszczą się w budżecie gminy.
Naruszenie prawa, choćby nieistotne, ma miejsce tylko wówczas, kiedy reguły prawa są jasne i nie zezwalają na dwojaką - równie usprawiedliwioną - ich interpretację.
