W przypadku oceny skutków zdarzenia wypadkowego z 1969 r. w kontekście pełnienia służby wojskowej, ocena ta powinna być dokonywana w oparciu o przepisy obowiązujące w momencie wystąpienia tego zdarzenia, a nie późniejsze regulacje. Jakiekolwiek odstępstwa od tego zasady muszą wynikać z wyraźnych i szczególnie uzasadnionych podstaw, mając na uwadze zasadę zakazu wstecznego stosowania prawa wynikającą
Zasada wypłaty jednego świadczenia nie dotyczy przypadku, gdy występuje zbieg prawa do emerytury lub renty z ustawy o emeryturach z FUS z emeryturą żołnierza zawodowego, która została obliczona według zasad określonych w art. 15a (dotyczy żołnierzy powołanych po dniu 1 stycznia 1999 r.) lub art. 18e (dotyczy żołnierzy powołanych po dniu 31 grudnia 2012 r.) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z tytułu których jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego (art. 95 ust. 1 i 2
Okres odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej powinien być traktowany jako przymusowa przerwa w zatrudnieniu w celu zachowania wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym samym zakładzie pracy.
Brak w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przepisów stanowiących o możliwości zaliczenia okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy uprawniającego do nabycia prawa do emerytury górniczej bez względu na wiek (art. 50e tej ustawy) nakazuje sięgnięcie do przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony, w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia przez
Okres odbywania zasadniczej służby wojskowej, w szczególnych warunkach lub charakterze, może być zaliczony do stażu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, jeśli po zakończeniu służby pracownik podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy w ciągu trzydziestu dni, zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony.
Osoba uprawniona do emerytury wojskowej oraz emerytury powszechnej, która pozostawała w zawodowej służbie wojskowej w dniu 1 stycznia 1999 r. musi dokonać wyboru świadczenia, które ma być jej wypłacane, również wtedy, gdy wysokość emerytury wojskowej została obliczona wyłącznie na podstawie okresów tej służby, bez „uzupełnienia” jej o zwiększenie wynikające z przebytych okresów składkowych i nieskładkowych
Zgłoszenie przez wnioskodawcę gotowości do pracy i oczekiwanie jedynie na przeprowadzenie i wynik badań lekarskich należało uznać za podjęcie pracy w rozumieniu art. 120 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Brak w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przepisów stanowiących o możliwości zaliczenia okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy uprawniającego do nabycia prawa do emerytury górniczej bez względu na wiek (art. 50e tej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).
Skoro schizofrenia jest choroba endogenną, to różne sytuacje występujące w wojsku w czasie odbywania obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej z powszechnego poboru (tzw. fala, czyli fizyczne i psychiczne znęcanie się starszych żołnierzy nad młodszymi) nie mogą być uznane, zgodnie ze współczesną wiedzą w zakresie psychiatrii, za czynnik etiologiczny choroby psychicznej o nazwie schizofrenia paranoidalna
Okresu służby wojskowej nie zalicza się do okresu pracy w warunkach szczególnych, gdy pracownik u dotychczasowego pracodawcy nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach oraz po upływie trzydziestu dni od zwolnienia z niezawodowej służby wojskowej podjął zatrudnienie w warunkach szczególnych u innego pracodawcy (art. 108 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Wadliwa (niedopuszczalna) jest regulacja zakładowego prawa płacowego, która ze stażu uprawniającego pracownika do nagrody jubileuszowej wyłącza okres jego zawodowej służby wojskowej, przy jednoczesnym zaliczeniu zatrudnienia u innych pracodawców i okresów czynnej służby wojskowej.
Zaliczenie czasu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie uprawnień do emerytury w niższym wieku emerytalnym z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, może mieć miejsce zarówno wtedy, gdy ubezpieczony przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej i po zwolnieniu z tej służby pracował u tego samego pracodawcy w szczególnych warunkach, jak i wtedy
Przyznanie świadczenia jest zawsze konsekwencją prawną istnienia choroby zawodowej i niezdolności do pracy z tego powodu. W związku z powyższym, art. 53 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin należy rozumieć w ten sposób, że przez osoby, którym w dniu wejścia w życie ustawy przysługują emerytury i renty na podstawie przepisów dotychczasowych (przepisy ustawy z
Nie ma podstaw do twierdzenia, że emerytalna sytuacja żołnierzy i funkcjonariuszy została przez ustawodawcę uregulowana identycznie. Podmioty te, również w sferze zabezpieczenia emerytalnego, nie wykazują takich samych cech relewantnych, a to oznacza, że nie narusza zasady równego traktowania odmienne ukształtowanie przesłanek ustania prawa do emerytury.
Zaliczeniu do okresu pracy w warunkach szczególnych podlega okres służby wojskowej, także wówczas gdy nie był on poprzedzony zatrudnieniem w warunkach szczególnych jeżeli po jej odbyciu pracownik w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Zgodnie bowiem z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
Okres obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej odbytej po 1 września 1979 r. podczas zatrudnienia w szczególnych warunkach podlega zaliczeniu do stażu pracy wymaganego do nabycia emerytury w niższym wieku emerytalnym z uwzględnieniem przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony, które obowiązywały w okresie takiej służby, po której pracownik powrócił do wykonywania pracy w szczególnych warunkach
Pracownikowi, który w ciągu trzydziestu dni od zakończenia służby wojskowej podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony w chwili powołania do tej służby, czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął pracę, w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z Kodeksu pracy oraz przepisów szczególnych.
Zaliczenie czasu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie uprawnień do emerytury w niższym wieku emerytalnym z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, może mieć miejsce zarówno wtedy, gdy ubezpieczony przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej i po zwolnieniu z tej służby pracował u tego samego pracodawcy w szczególnych warunkach, jak i wtedy
Zasadniczą służbę wojskową należy zaliczyć do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, także wtedy, gdy w chwili poboru stanowisko pracownika nie było jeszcze zaliczone do prac szczególnych.
O możliwości zaliczenia okresu zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy w warunkach szczególnych decydują przepisy obowiązujące w dacie podjęcia przez pracownika zatrudnienia po zakończeniu służby wojskowej - art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 22 ze zm.) w związku z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
Czas odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej w okresie obowiązywania kolejno art. 108 ust. 1, art. 120 ust. 1, art. 125 ust. 1 i ponownie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się - przy spełnieniu określonych w tejże ustawie warunków - do stażu pracy górniczej uprawniającej do emerytury górniczej z mocy
